Konkordancja do „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny
Konkordancja – to zbiór słów z „Dzienniczka”, ułożonych alfabetycznie z podaniem kontekstu w zdaniu. Pomaga ona bardzo szybko odszukać dany cytat (wystarczy wpisać słowo lub frazę), a także wszystkie wypowiedzi na podany temat. Wyszukiwanie ułatwia zaznaczenie tłustą czcionką i kursywą słów Pana Jezusa.
Wpisz poszukiwane słowo lub frazę:
Bóg
| 2 | O Boże mój Gdy patrzę w przyszłość, ogarnia mnie trwoga... |
| 2 | A więc co przeszłość w sobie zawarła, na Boga zdać. |
| 3 | Bóg i dusze Królu miłosierdzia, kieruj duszą moją. |
| 4 | O wielki, Boski Sakramencie, Który kryjesz mego Boga... |
| 5 | Bóg i dusze |
| 5 | Niech będzie podziwiana i wysławiana wielkość miłosierdzia Twego, o Boże. |
| 6 | Mam spisać zetknięcia się duszy mojej z Tobą, o Boże, w chwilach szczególnych nawiedzeń... |
| 6 | Mam ten nakaz przez tego, który mi Ciebie, Boże, tu na ziemi zastępuje... |
| 6 | Boże, czyż może napisać pióro to, w czym nieraz słów nie ma? |
| 6 | Ale każesz pisać, o Boże, to mi wystarcza. |
| 8 | Unikałam wewnętrznie Boga, a całą duszą skłaniałam się do stworzeń. |
| 13 | Kapłan ten zdziwił się w pierwszej chwili, ale kazał mi bardzo ufać, że Bóg zarządzi dalej. |
| 15 | W tym czasie musiałam walczyć z wielu trudnościami, ale Bóg łaski swej mi nie szczędził... |
| 15 | coraz większa zaczęła ogarniać mnie tęsknota za Bogiem. |
| 15 | Wtemzwróciłam się całą stęsknioną duszą do Boga. |
| 16 | Było [to] w czasie oktawy Bożego Ciała. Bóg napełnił duszę moją światłem wewnętrznym... |
| 16 | Poznałam, jak bardzo mnie Bóg miłuje. Przedwieczna jest miłość Jego ku mnie. |
| 16 | w prostych słowach, które płynęły z serca, złożyłam Bogu ślub wieczystej czystości. |
| 16 | Od tej chwili czułam większą zażyłość z Bogiem, Oblubieńcem swoim. |
| 18 | Bóg tak kierował okolicznościami, że nie mogłam się dostać do matki przełożonej |
| 19 | Wszystkie siostry... odpoczywają... a tylko z mojej celi Bóg słyszy jęk duszy. |
| 20 | największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem. |
| 21 | na trzeci dzień owa siostra przyszła i powiedziała mi: „Bóg zapłać". |
| 22 | W chwili obłóczyn Bóg dał mi poznać, jak wiele cierpieć będę. |
| 22 | Była to jedna minuta tego cierpienia. Bóg znowu duszę moją zalał pociechami... |
| 23 | Widzę także jasno wielką świętość Boga, nie śmiem wznieść oczu do Niego... |
| 23 | Zdaje mi się, że moja modlitwa jest Bogu niemiła. |
| 23 | Kiedy przystępuję do sakramentów świętych zdaje mi się, że tym jeszcze więcej obrażam Boga. |
| 23 | spowiednik nie pozwolił mi opuścić ani jednej Komunii świętej Dziwnie Bóg działał... |
| 23 | W pewnej chwili przyszła mi taka silna myśl, że jestem od Boga odrzucona. |
| 23 | po co się umartwiać, kiedy to wszystko jest niemiłe Bogu? |
| 23 | Niech siostra wie, że Bóg przeznacza siostrę do wielkiej świętości. |
| 23 | Jest to znak, że Bóg siostrę chce mieć w niebie bardzo blisko siebie. |
| 23 | Ta straszna myśl odrzucenia od Boga jest to męka... |
| 23 | pierwej zapomni matka niemowlęcia, aniżeli Bóg stworzenia swego... |
| 23 | chociażby ona zapomniała, Ja, Bóg, nie zapomnę stworzenia swego. |
| 23 | Ufam Tobie, o Boże, bo niebo i ziemia przeminą, ale słowo Twoje trwa na wieki. |
| 24 | Niech siostra ma wielką ufność, Bóg jest zawsze Ojcem, chociaż doświadcza. |
| 24 | czuję, że jestem pod mocą sprawiedliwego Boga... |
| 24 | W tych strasznych chwilach rzekłam do Boga: Jezu, który się przyrównywujesz... |
| 26 | pragnienie kochania Boga. |
| 27 | Gorące pragnienie wyniszczenia się dla Boga przez miłość czynną... |
| 27 | dusza moja obcuje z Bogiem, jako dziecię ze swym ukochanym Ojcem. |
| 30 | Koniecznie chciałam zgłębić i poznać, kto jest ten Bóg... |
| 30 | Jakim jest Bóg w istocie swojej, nikt nie zgłębi, ani umysł anielski, ani ludzki . |
| 30 | Jezus mi powiedział: Poznawaj Boga przez rozważanie przymiotów Jego. |
| 34 | odpowiedział mi, że może to być prawdziwie od Boga, ale może być także i złudzeniem. |
| 34 | Modliłam się gorąco, aby mi Bóg dał tę wielką łaskę, to jest kierownika duszy. |
| 34 | Dał mi Bóg go poznać wpierw wewnętrznie, nim przyjechałam do Wilna. |
| 35 | Po łaskach w duszy można poznać jej ścisły stosunek z Bogiem. |
| 36 | Natychmiast ujrzałam cały stan duszy swojej, tak jak Bóg na nią patrzy. |
| 36 | ujrzałam wszystko, co się Bogu nie podoba. |
| 38 | Cierpienie to jest bardzo bolesne, ale Bóg je dopuszcza i trzeba je przyjąć... |
| 38 | Z tego powodu, że jestem w złudzeniu, postanowiłam unikać wewnętrznie Boga... |
| 38 | wtenczas, kiedy się najmniej spodziewałam, Bóg przemawiał do mnie. |
| 39 | Kara ta miała być, jaką Bóg ukarał Sodomę i Gomorę. |
| 39 | Radość wielka napełniła duszę moją, widząc dobroć Boga. |
| 40 | w czasie Mszy świętej czułam bliskość Boga w szczególniejszy sposób... |
| 40 | pomimo bronienia się i odwracania od Boga. |
| 40 | uciekałam nieraz od Boga, bo nie chciałam być ofiarą złego ducha... |
| 40 | mam nabożeństwo do Matki Bożej. Ona mnie nauczyła... kochać Boga... |
| 40 | Radością jesteś, Maryjo, bo przez Ciebie Bóg zszedł na ziemię [i] do serca mego. |
| 41 | Zaczęłam prosić Boga, żeby dopuścił na mnie wszystkie udręki piekła... |
| 41 | uwolniony jest sługa Boży od onego grzechu, i umocnił Bóg jego duszę łaską szczególną. |
| 42 | nie wiedział o tym, jeden tylko Bóg, co zaszło w duszy mojej. |
| 42 | Zrozumiałam, że poza Bogiem nie ma nigdzie zadowolenia. |
| 43 | ujrzałam dwie siostry wstępujące do piekła... prosiłam Boga za nimi... |
| 46 | Cierpienia te zapalały duszę moją ogniem miłości ku Bogu i duszom... |
| 51 | Kiedy o tym powiedziałam matce przełożonej50, że Bóg tego żąda ode mnie... |
| 51 | prosiłam Pana Jezusa o jakiś znak na świadectwo - iż prawdziwie Ty jesteś Bóg... |
| 52 | Bóg mi powiedział, że będzie żądał w dzień sądu ode mnie wielkiej liczby dusz. |
| 54 | zapytałam się Jezusa: Jezu, czy Ty jesteś Bóg mój, czy widmo jakie? |
| 55 | Mówisz mi, że Bóg żąda wielkiej ufności od dusz, a więc okaż tę ufność... pierwsza. |
| 55 | Siostro, Bóg przygotowuje siostrze wiele łask szczególnych... |
| 55 | Niech ci wystarczy Bóg, On sam jeden. |
| 55 | Przeszła przez życie czyniąc dobrze, niech Bóg w siostrze to sprawi. |
| 55 | powiedział mi spowiednik: Postępuj wobec Boga jak wdowa ewangeliczna... |
| 55 | chociaż drobny pieniądz włożyła do skarbony - zaważył więcej u Boga... |
| 55 | Rozsiewaj w koło siebie woń szczęścia, boś od Boga wzięła wiele... |
| 55 | Pozwól, niech Bóg odsunie łódź twego życia na głębię... |
| 56 | Boże mój, rozumiem to dobrze, że żądasz ode mnie tego dziecięctwa duchowego... |
| 56 | jednym okiem w przepaść swej nędzy... drugim okiem... w przepaść miłosierdzia Twego, Boże. |
| 57 | Boże, im więcej Cię poznaję, tym więcej Cię pojąć nie mogę... |
| 57 | to niepojęcie daje mi poznać, jak wielkim jesteś, Boże... zapala nowym płomieniem serce... |
| 60 | Pod koniec litanii ujrzałam jasność wielką i w niej Boga Ojca. |
| 60 | Bóg, chcąc spojrzeć na ziemię, musiał patrzeć przez rany Jezusa. |
| 60 | zrozumiałam, że dla Jezusa Bóg błogosławi ziemi. |
| 63 | Ksiądz Sopoćko musi być przez Boga bardzo umiłowany. |
| 63 | doświadczyłam, jak bardzo się Bóg za nim upomina w pewnych momentach... |
| 63 | cieszę się niezmiernie, że Bóg ma takich wybrańców. |
| 64 | W tym dniu Bóg mi udzielił wiele pociech niebieskich. |
| 65 | przy rachunku sumienia skarżyłam się Bogu na brak sił. |
| 65 | starałam się pierwsza przyjść z pomocą, ponieważ doświadczyłam, jak to się bardzo Bogu podoba. |
| 65 | czystości intencji, która wszystkie czynności nasze czynisz... miłymi Bogu. |
| 68 | zdawało mi się, że modlitwy moje nie są miłe Bogu, ani dobre uczynki. |
| 68 | Niech siostra prosi Boga o łaskę..., bo sam widok siostry budzi litość. |
| 68 | Ciemność jeszcze większa zasłaniała mi Boga. |
| 68 | ten kapłan niewiele mi dopomógł. Widocznie Bóg chciał, bym Go wielbiła cierpieniem. |
| 68 | Kapłan ten pocieszał mnie, że jestem w tym stanie milsza Bogu... |
| 68 | Co to za wielka łaska Boża, że siostra w tym stanie... duszy nie obraża Boga... |
| 72 | Bóg nikomu miłosierdzia swego nie odmówi. |
| 74 | Jeżeli Tyś prawdziwie Bogiem moim... niech ta wychowanka... |
| 75 | nie było woli Bożej, żebym swą duszę odsłoniła do głębi. Dał mi Bóg tę łaskę później. |
| 77 | Kiedy mi mówiono o Bogu, serce moje było jak skała. |
| 77 | Kiedy się starałam aktem woli trwać przy Bogu, doznawałam takich udręk... |
| 77 | zdawało mi się, że przez to pobudzam Boga do większego gniewu. |
| 77 | Zaczęłam cierpieć głód i tęsknotę za Bogiem... |
| 77 | w tym stanie, w jakim jesteś, nie tylko nie obrażasz Boga... |
| 77 | to jest znak, że cię Bóg niezmiernie miłuje i że ci bardzo ufa, że cię takimi doświadczeniami |
| 77 | Jedna najstraszniejsza dla mnie myśl była, to ta, że jestem od Boga odrzucona. |
| 77 | Po cóż - jeżeli jestem już przez Boga odrzucona? |
| 77 | Bóg tylko wie, co się działo w sercu moim. |
| 78 | Widzę, że Bóg nigdy nie dopuści ponad to, co możemy znieść. |
| 78 | Jeden akt ufności w takich chwilach oddaje Bogu więcej chwały... |
| 78 | jak Bóg chce duszę trzymać w ciemności, to nie oświeci jej ani żadna książka... |
| 81 | Trójco Święta, bądź błogosławiona - nierozdzielna, jedyny Boże, za... testament miłosierdzia. |
| 82 | Nie pozwolę się tak pochłonąć wirom pracy, aby zapomnieć o Bogu. |
| 85 | Przed tronem Bożym widziałam Moce niebieskie, które... wielbią Boga. |
| 86 | ujrzałam swego spowiednika, jak wiele ma cierpieć z powodu tego dzieła, które Bóg przez niego... |
| 88 | Kiedy poszłam na adorację, uczułam bliskość Boga. |
| 89 | widziałam, jakoby ci się sam Bóg sprzeciwiał... |
| 92 | nie dowierzam językowi... przecież on ma mi służyć do chwalenia Boga... |
| 92 | proszę Go gorąco, aby raczył uleczyć język mój, bym nim nie obrażała ani Boga... |
| 92 | Pragnę, aby język mój nieustannie wysławiał Boga. |
| 93 | Ślub jest to dobrowolne przyrzeczenie, Bogu uczynione... |
| 93 | Ślub ubóstwa jest... wyrzeczeniem się prawa własności... w celu przypodobania się Bogu. |
| 93 | Zakonnik przez ślub posłuszeństwa przyrzeka Bogu, że... przełożonym... |
| 93 | aby w przełożonym, jakimkolwiek on by był, upatrywać zawsze Boga... |
| 95 | Głębsze poznanie Boga i przerażenie duszy. |
| 95 | W początku Bóg daje się poznać jako świętość, sprawiedliwość, dobroć... |
| 95 | Dusza nie naraz to wszystko poznaje, ale poszczególnie w... zbliżeniach się Boga. |
| 95 | Ten błysk poznania Boga pociąga jej duszę i rozpala miłość ku Niemu. |
| 95 | Bóg duszę napełnia swymi pociechami, udziela jej się w sposób odczuwalny. |
| 95 | Dusza wchodzi chwilami jakby w zażyłość z Bogiem... |
| 95 | Zaczyna się pogrążać w Bogu i kosztować rozkoszy Bożych. |
| 96 | Doświadczenia Boże w duszy umiłowanej szczególnie przez Boga. Pokusy i ciemności... |
| 96 | Miłość duszy nie jest jeszcze taka, jak Bóg tego żąda. |
| 96 | Bóg się przed nią ukrył, a ona w stworzeniu pociechy nie znajduje... |
| 96 | Dusza pragnie namiętnie Boga, ale widzi swą nędzę... |
| 97 | Wiara zostaje w ogniu... dusza robi wysiłki, trwa aktem woli przy Bogu. |
| 97 | Straszne są te pokusy. Bóg duszę wspiera niejako potajemnie. |
| 97 | wie Bóg, co może dopuścić na duszę. Dusza kuszona [jest] niewiarą... |
| 97 | Brzmią w jej uszach słowa... i zdaje się jej, że je wymawia przeciw Bogu. |
| 97 | Bóg nie dopuszcza ich na duszę, która... nie była dopuszczona do głębszego z Bogiem obcowania |
| 97 | Bóg ma w tym swoje zamiary dla nas niezbadane. |
| 97 | Często Bóg w podobny sposób przygotowuje duszę do przyszłych zamiarów i dzieł wielkich. |
| 97 | Jest jeszcze próba nad próbami - to jest zupełne odrzucenie od Boga. |
| 98 | Widzi się zupełnie przez Boga opuszczoną, czuje, jakoby była przedmiotem Jego nienawiści... |
| 98 | modlitwa... jej się zdaje, że pobudza Boga do większego gniewu... |
| 98 | Dusza rwie się do Boga, a czuje się odepchnięta. |
| 98 | katusze świata są niczym w porównaniu z tym uczuciem... to jest odepchnięcie od Boga. |
| 98 | zdaje jej się, że na zawsze straciła Boga... |
| 98 | tego Boga, którego tak kochała. |
| 98 | Nikt takiej duszy nie oświeci, jeżeli Bóg chce ją utrzymywać w ciemności. |
| 98 | To odrzucenie od Boga czuje tak żywo w sposób przeraźliwy. |
| 98 | szatan tyle ma wpływu na tę duszę, ile Bóg pozwoli... |
| 98 | Bóg wie, ile wytrzymać możemy. |
| 98 | Po cóż te wszystkie wysiłki? Jesteś odrzucona od Boga. |
| 101 | dusza jęczy w tych mękach, spowita ciemnością, a jednak pragnie i łaknie Boga... |
| 101 | Cała jej dusza jest skupiona pod mocą sprawiedliwego i trzykroć świętego Boga. |
| 101 | tylko Bóg może duszę w ten sposób doświadczyć... |
| 101 | zdawało mi się, jakobym pobudziła Boga do większego gniewu i zapadłam sama w rozpacz... |
| 101 | Każde wspomnienie Boga jest morzem nieopisanym cierpień... |
| 101 | jednak jest coś w duszy, co się rwie do Boga... |
| 101 | Wspomnienie dawnej miłości, jaką ją Bóg otaczał, jest dla niej nowym rodzajem męki. |
| 102 | Teraz widzę, że Bóg powołuje siostrę do wysokiej świętości... |
| 102 | Niech siostra będzie wierna Bogu, bo to jest znak, że wysoko chce mieć siostrę w niebie. |
| 104 | Tulę się do Serca Boga, jak niemowlę do piersi matki. |
| 106 | nie powinna się nimi żadna dusza przerażać zbytecznie, bo nie da Bóg ponad to, co możemy. |
| 106 | niech się nie lęka, ale będzie we wszystkim, o ile od niej zależy, wierna Bogu. |
| 106 | Bóg duszy krzywdy nie zrobi, gdyż jest samą miłością... |
| 107 | Boże... poznałam, że nie jestem z tej ziemi, wlał to Pan w moją duszę [w] wysokim stopniu. |
| 108 | tylko Bóg mógł mnie przeprowadzić przez tak wielkie niebezpieczeństwo... |
| 109 | Po tych cierpieniach dusza jest wielkiej czystości ducha i wielkiej bliskości Boga. |
| 109 | w tych udręczeniach duchowych ona jest blisko Boga, ale jest ślepa. |
| 109 | Bóg jest bliżej takiej duszy cierpiącej... |
| 109 | Ona twierdzi, że nie tylko ją Bóg opuścił, ale jest przedmiotem Jego nienawiści. |
| 109 | poznałam później, że Bóg jest bliżej niej w tych chwilach niż kiedy indziej... |
| 111 | Jeżeli w tych udrękach siostra jest tak wierna Bogu... |
| 111 | już to samo daje mi świadectwo, że Bóg siostrę wspiera szczególną łaską swoją... |
| 112 | okazuje zdziwienie, jeżeli dusza odsłoni mu te wielkie tajemnice, jakich Bóg dokonywa... |
| 112 | może niejedna dusza opuścić drogę, na której ją Bóg szczególniej chciał mieć. |
| 112 | chociaż mnie Bóg sam uspokajał, jednak zawsze pragnęłam mieć pieczęć Kościoła. |
| 112 | spowiednik to lekarz duszy... czasami - co nie daj, Boże - może nastąpić śmierć... |
| 112 | Bóg od niektórej duszy żąda wielkiej czystości, więc zsyła jej głębsze poznanie nędzy. |
| 112 | Oświecona światłem z wysoka, lepiej poznaje, co się Bogu podoba, a co - nie. |
| 113 | Bóg najhojniej obsypuje duszę łaskami, ale duszę posłuszną. |
| 114 | Całe niebo zachwyca się taką duszą, szczególnie, kiedy jest dotknięta przez Boga. |
| 114 | Jej piękność jest wielka, bo płynie z Boga. |
| 115 | Wyczuwa najlżejsze dotknięcie łaski i jest bardzo wierna Bogu. |
| 115 | Ona z daleka poznaje Boga i cieszy się nieustannie Bogiem. |
| 115 | Ona Boga nader szybko odkrywa w duszach innych... |
| 115 | Dusza jest oczyszczona przez samego Boga. |
| 115 | Bóg, jako czysty Duch, wprowadza duszę w życie czysto duchowe. |
| 115 | Sam Bóg wpierw tę duszę przygotował i oczyścił... |
| 115 | Bóg napełnia duszę swym światłem. |
| 115 | Widzi, kiedy się łączyła w sposób niedoskonały z Bogiem... |
| 115 | Są chwile, w których i Bóg wprowadza duszę w stan czysto duchowy. |
| 115 | Dusza jest jak najściślej zjednoczona z Bogiem... |
| 116 | Dusza moja nieraz krzyczała za Bogiem, jak małe dziecię... |
| 117 | grzeszyliby śmiertelnie i sam Bóg upomniałby się za taką duszą. |
| 118 | być milczącą, nie milczeniem ponurym, ale... skupieniem w Bogu. |
| 118 | Bóg nie udziela się duszy gadatliwej, która jak truteń w ulu wiele brzęczy... |
| 118 | Nie ma w niej ani cnót gruntownych, ani poufałości z Bogiem. |
| 118 | Nie ma mowy o życiu głębszym, o słodkim pokoju i ciszy, w której mieszka Bóg. |
| 118 | Mój Boże, co za ból, że przecież mogłyby być nie tylko w niebie, ale i nawet święte. |
| 120 | Zeszłam na temat milczenia, przecież nie o tym chcę mówić, ale o życiu duszy z Bogiem... |
| 120 | Pan poufale z nią przestaje, teraz zaczyna się cała siła duszy w dążeniu do Boga. |
| 120 | Tutaj tylko Bóg urządza wszystko, dusza o tym wie i jest świadoma tego. |
| 121 | Szereg łask, które Bóg zlewa na duszę po tych ognistych próbach. |
| 121 | Cieszy się ścisłym zjednoczeniem z Bogiem. |
| 121 | Tym właśnie mniej, że ją Bóg nawiedza tymi łaskami, bo jest w okazji... niebezpieczeństw... |
| 121 | Powinna prosić Boga o przewodnika duchowego... |
| 121 | Duszę, która jest zjednoczona z Bogiem, trzeba ją przygotować do... zaciętych walk. |
| 121 | Po tych oczyszczeniach i próbach Bóg obcuje w duszy w sposób szczególny... |
| 122 | jedna z przełożonych poznała moją duszę i drogę, jaką Bóg mnie chce prowadzić. |
| 122 | Mówiła mi, że niepodobna, aby Bóg tak obcował ze stworzeniem. |
| 123 | wbrew woli pogrążałam się w Bogu i Pan utrzymywał mnie przy sobie. |
| 125 | wysłuchiwać musiałam. A jak to mnie męczyło, jeden Bóg tylko wie. |
| 126 | siostra Faustyna musi być bardzo blisko Boga, że ma siłę znieść tyle cierpień. |
| 126 | Drażniła je moja cierpliwość, jednak Bóg dawał mi... tyle siły, że znosiłam to... |
| 127 | na dobrej jesteś drodze, albo - odrzuć to wszystko, bo to nie od Boga pochodzi. |
| 128 | To ściągało wiele różnych cierpień, Bogu tylko wiadomych. |
| 130 | O różnych widzeniach i łaskach tutaj nie wspominam, które w tym czasie Bóg mi udzielił... |
| 131 | o światło dla kapłana, przed którym miałam się odsłonić... prosiłam Boga... |
| 131 | Zdana jestem zupełnie na Boga i dusza moja pragnie prawdy. |
| 131 | w duszy miałam tak wielką pewność, że rzeczy te od Boga pochodzą... |
| 132 | Bóg sam nieraz rzuci snop światła w głąb duszy, za jej pokorę i wiarę. |
| 132 | każde słowo w konfesjonale jest Boże, ale to... jest coś wprost od Boga. |
| 132 | kapłan... mówi to, co by nie chciał wypowiedzieć. Otóż tak Bóg nagradza wiarę. |
| 132 | Wiedz, siostro, że jeżeli Bóg żąda, abyś tego dokonała, więc nie trzeba się sprzeciwiać. |
| 132 | Bóg chce czasami właśnie w ten sposób być chwalonym. |
| 132 | Bądź spokojna, jak Bóg zaczął - to Bóg dokończy... |
| 132 | ale mówię ci: wierność Bogu i pokora, jeszcze raz pokora. |
| 134 | jak dobrze zdać się we wszystkim na Boga... |
| 134 | pozwolić Bogu w całej pełni działać w duszy. |
| 135 | przyszłam na adorację, odczułam w duszy, że weszłam do świątnicy Boga żywego... |
| 136 | Czuję, że Bóg czeka na moje słowo, na moją zgodę. |
| 137 | kiedy się zgodziłam... na tę ofiarę - obecność Boga przenikła mnie na wskroś. |
| 137 | Dusza moja została pogrążona w Bogu i zalana tak wielkim szczęściem... |
| 137 | Dziwnie zostałam zlana z Bogiem. |
| 137 | Świadoma tego zjednoczenia się z Bogiem, czuję, że jestem szczególnie miłowana... |
| 137 | Powłoka ciała jest ta sama, ale dusza inna, w niej mieszka Bóg... |
| 137 | Wielka tajemnica zadzierzgnęła się między mną a Bogiem. |
| 138 | Teraz widzę, że dusza z siebie niewiele może, ale z Bogiem wszystko może. |
| 139 | Jednak dusza wierna Bogu nie może sama rozstrzygać swych natchnień... |
| 139 | Bóg lubi i cieszy się, kiedy dusza nie dowierza Jemu samemu... |
| 139 | szuka pomocy, aby stwierdzić, czy to naprawdę Bóg jest, co w niej działa. |
| 139 | niech będzie spokojna i odda się Bogu według Jego wskazówek... |
| 140 | by się Bogu przypodobać, jednego potrzeba, to jest, aby najdrobniejsze rzeczy... |
| 140 | Miłość czysta nie błądzi... i nic nie zrobi, co by się Bogu miało nie podobać. |
| 140 | Przemyślna jest w czynieniu tego, co milsze Bogu, i nikt jej nie dorówna... |
| 142 | Ustawicznie tonęłam w Bogu... |
| 142 | Bóg mnie tak silnie i potężnie pociągał ku sobie... |
| 142 | Bóg sam przez tego ojca Andrasza usunął wszelkie trudności. |
| 143 | Bóg mnie tak potężnie pociągał ku sobie, że często nie było w mej mocy opierać się... |
| 145 | Uciekałam przed Bogiem, a On mnie ścigał swymi łaskami. |
| 145 | ona ufa Bogu i dzięki tej ufności dochodzi tam, gdzie ją Bóg wzywa. |
| 147 | W tym czasie poznałam głębiej siebie i Boga |
| 147 | kiedy dusza moja była głębiej pogrążona w Bogu i większy owoc odniosła z modlitwy... |
| 148 | taka dusza we wszystkim upatruje Boga... |
| 148 | umie Boga znaleźć nawet pod najtajniejszymi rzeczami. |
| 148 | wszystko sobie wysoce ceni, za wszystko Bogu dziękuje... |
| 148 | ze wszystkiego wyciąga korzyść dla duszy, a wszystką chwałę odnosi do Boga. |
| 148 | Ona wie, że Bóg zawsze jest Ojcem najlepszym, a na wzgląd ludzki niewiele zważa. |
| 150 | żebym się tak nie smuciła z powodu tej sprawy, ale więcej ufała Bogu. |
| 150 | To jest sen i jak to mówi przysłowie: sen mara, a Bóg wiara... |
| 151 | ile ja wtedy zrobiłam aktów zaparcia, to jeden tylko Bóg wie. |
| 151 | Bóg nieraz sam tak dopuszczał dla mojego wewnętrznego wyrobienia... |
| 152 | Bóg właśnie chce przez ten obraz cześć odbierać, więc trzeba się starać o to malowanie. |
| 158 | O, jak Bóg jest nieskończenie dobry, ściga nas swoją dobrocią. |
| 161 | O Matko, Dziewico, nikt nie pojmie tego, Że Bóg niezmierzony staje się człowiekiem... |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 41, upadki - 4. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 36, upadki - 3. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 51, upadki - 2. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 61, upadki - 4. |
| 162 | Akt strzelisty: Z Bogiem wszystko mogę. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 92, upadki - 3. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 64, upadki - 1. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 62, upadki - 8. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 88, upadki - 7. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 99, upadki - 1. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa - 41, upadki - 3. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa, upadki. |
| 162 | Bóg i dusza, milczenie. Zwycięstwa, upadki. |
| 163 | niech ten największy przymiot Boga, to jest niezgłębione miłosierdzie Jego... |
| 166 | Bóg dopuszcza nieraz, ale to się dzieje zawsze w tym celu, by się okazała w duszy cnota... |
| 167 | Dzięki Bogu w Walendowie były ośmiodniowe rekolekcje... |
| 171 | interesu prócz zaspokojenia ciekawej miłości własnej. O Boże, utrzymuj mnie w wierności. |
| 173 | jak odprawiam rekolekcje, to powinnam światła, które mi Bóg zsyła... zanotować... |
| 173 | Mój Boże, półtora dnia przeszło mi tak łatwo - teraz zaczyna się walka na śmierć i życie. |
| 175 | aby się ukryć przed siostrami, a pozwolić sercu na całe wylanie się ku Bogu. |
| 175 | cała nicość moja zatonęła w Bogu. |
| 177 | kiedy się przebudziłam, zaraz duch mój cały zatonął w Bogu... |
| 177 | Duch mój był w Bogu, pomimo że na zewnątrz brałam udział w rozmowach... |
| 178 | widząc się tak nędzną i niewdzięczną wobec Boga. |
| 180 | W czasie Adwentu obudziła się w duszy mojej tak wielka tęsknota za Bogiem. |
| 180 | Duch mój rwał się do Boga całą swą mocą... |
| 180 | Świętość Boga rozlana jest na Kościół Boży i na każdą w nim żyjącą duszę... |
| 180 | we Wcieleniu Słowa, w Jego odkupieniu, i tu poznałam, że ten przymiot jest największy w Bogu. |
| 182 | Duch mój był cały pogrążony w Bogu. W czasie Pasterki ujrzałam... |
| 182 | przeniknęła mnie ta tajemnica, to wielkie uniżenie się Boga... |
| 182 | my nigdy nie pojmiemy tego wielkiego uniżenia się Boga... |
| 190 | W jednej chwili wyczułam, że przez ten akt oddałam Bogu wielką chwałę. |
| 193 | Wchłaniam Boga w siebie, aby Go oddać duszom. |
| 199 | Kiedy myślę o ślubach wieczystych... Tyś Bóg, a ja stworzenie Twoje... |
| 201 | Ona dochodzi do samego Boga i nic jej umorzyć nie zdoła. |
| 202 | Duszyczka ta piękna [jest] wobec Boga, a jednak przyszły na nią wielkie ciemności... |
| 202 | Na wszystko patrzyła czarno. Dobry Bóg dał mi ją pod opiekę... |
| 202 | ile mnie ta dusza kosztowała ofiar, to jeden Bóg tylko wie. |
| 202 | Czułam, że zmusiłam Boga do udzielenia jej łaski. |
| 202 | widzę, jak wielką ma moc modlitwa wstawiennictwa przed Bogiem. |
| 204 | pracować z łaską Bożą będzie, to jest tylko o jeden krok od ścisłego zjednoczenia z Bogiem. |
| 204 | Niech cechą siostry będzie wierność... Nie wszystkie dusze Bóg taką drogą prowadzi. |
| 207 | Jest [to] jedna krewna - stryjenka. Miła ta duszyczka była Bogu. |
| 209 | W cierpieniach nie szukam pomocy u stworzeń, ale Bóg mi jest wszystkim... |
| 211 | Nie mogę poznać, jaka moc na siostrę działa: może Bóg, a może i zły duch. |
| 212 | Boże... muszę sobie tyle gwałtu zadać, nim cośkolwiek powiem o moim życiu wewnętrznym... |
| 213 | prosiłam Boga ustawicznie dla kapłana, który miał mnie spowiadać, o światło... |
| 214 | weszłam do kaplicy, aby podziękować Bogu za niezliczone łaski... |
| 221 | nie mogłam zrozumieć medytacji. Dziwnie duch mój był zatopiony w Bogu. |
| 222 | nie robiła mi wątpliwości pod tym względem. O, jak nieskończenie jest dobry Bóg. |
| 224 | Nieustannie będę Bogu okazywać wdzięczność za wielkie miłosierdzie względem mnie... |
| 226 | Boga mieć świadkiem wszystkich uczynków. |
| 226 | w każdej sprawie Boga mieć na oku. |
| 226 | Mówić mało z ludźmi, ale wiele z Bogiem. |
| 231 | Kiedy myślę o tym, że Bóg łączy się ze mną przez śluby, czyli ja z Nim... |
| 231 | Już teraz daje mi Bóg poznanie całego ogromu swej miłości, jaką mnie kochał... |
| 234 | Po skończonej spowiedzi duch mój zatonął w Bogu... |
| 234 | staram się być wierną Bogu we wszystkim. |
| 235 | będę się wyniszczać i spalać niepostrzeżenie świętym żarem miłości Boga. |
| 238 | Prosiłam całe niebo i ziemię, i wszystko... wzywałam do dziękczynienia Bogu... |
| 238 | jeżeli już tu, na tym wygnaniu, Bóg tak napełnia duszę moją. |
| 239 | ofiaruję się dziś razem z Tobą Bogu, Ojcu Twojemu i mojemu, jako ofiara... |
| 240 | Matko Boga... Ty w szczególniejszy sposób teraz jesteś Matką moją |
| 240 | wszechmogący Boże - w tym momencie... łaski, którą mnie wieczyście łączysz z sobą... |
| 242 | Boże, jak bardzo pragnę być małą dzieciną. Tyś Ojcem moim, Ty wiesz, jak jestem maleńką... |
| 243 | Pod stopami sióstr jest dla mnie miejsce... Wystarcza, że Bóg widzi. |
| 244 | czuję, że jestem cała własnością Boga. |
| 244 | Bóg jest sam w sobie szczęśliwy i do swego szczęścia nie potrzebuje...stworzenia... |
| 250 | Ofiarę swoją w szczególny sposób złączyłam z ofiarą Jezusa... aby przez to stać się milszą Bogu. |
| 251 | Czułam, że mi Bóg tam przygotowuje wielkie łaski, ale i wielkie cierpienia. |
| 253 | Do Boga odnosić wszystko, a w oczach własnych czuć się tym, czym jestem... |
| 254 | kiedy mi wkładał Ksiądz Biskup obrączkę, Bóg przeniknął całą istotę moją... |
| 254 | Obcowanie moje z Bogiem jest tak ścisłe od tych ślubów wieczystych... |
| 254 | Czuję, że kocham Boga, i czuję, że On mnie kocha. |
| 254 | Dusza moja, skosztowawszy Boga, nie umiałaby żyć bez Niego. |
| 255 | cokolwiek czynić będę dobrego, aby przez to Bóg sam był zapłatą moją... |
| 256 | każdym uderzeniem serca dziękuję Ci, Boże, za wielkie miłosierdzie względem mnie. |
| 257 | Ufaj Bogu, na dobrej drodze jesteś i w dobrych rękach jesteś, w Bożych rękach. |
| 263 | Silnie mnie Bóg strofował. Kiedy odsłoniłam całą swą duszę przed tym kapłanem... |
| 266 | łaskę, czysto wewnętrzną, za którą Bogu jestem wdzięczną... |
| 267 | Boże wiekuisty i niezmierzony, co uczyniła z Ciebie miłość...? |
| 269 | Teraz rozumiem, jak Bóg broni spowiedników i jak się za nimi ujmuje. |
| 270 | Bez pokory nie możemy się podobać Bogu. Ćwicz się w trzecim stopniu pokory... |
| 270 | Jeżeli te rzeczy, które mi mówisz, prawdziwie od Boga pochodzą, to przygotuj... |
| 270 | będą na ciebie patrzeć jak na histeryczkę, dziwaczkę, ale Bóg łaski swojej nie poskąpi. |
| 270 | Prawdziwe dzieła Boże zawsze napotykają na trudności i nacechowane są cierpieniem. |
| 270 | Jeżeli Bóg będzie chciał coś przeprowadzić, czy wcześniej, czy później przeprowadzi... |
| 272 | Tak nieraz Bóg dopuszcza, ale we wszystkim niech będzie uwielbiony. |
| 274 | co mnie obchodzi, jak kto postępuje, bylebym ja tak postępowała, jak Bóg sobie tego życzy. |
| 278 | Niech Ci będzie cześć i chwała, nierozdzielna Trójco - jedyny Boże, po wszystkie wieki. |
| 279 | Dał mi Bóg poznać, na czym polega prawdziwa miłość... |
| 279 | udzielił mi światła, jak ją okazać Bogu w praktyce. |
| 279 | Prawdziwa miłość Boga zależy na wypełnieniu woli Bożej. |
| 279 | Ażeby okazać miłość Bogu w czynie... |
| 279 | uczynki nasze, chociażby były najmniejsze - muszą płynąć z miłości dla Boga. |
| 281 | uchylę wam zasłony nieba, aby was przekonać o dobroci Boga... |
| 281 | Bóg jest Miłością i Miłosierdziem. |
| 283 | Boże... Pragnę Cię tak kochać, jak jeszcze Cię żadna dusza ludzka nie kochała... |
| 283 | kotwicę ufności swojej zapuściłam tak głęboko w przepaść miłosierdzia Twojego - Boże... |
| 287 | kiedy jest sposobność do okazania miłości Bogu... uciekają te dusze z pola walki |
| 288 | Boże... podziwiam dobroć Twoją. Tyś Pan zastępów nieba, a tak się zniżasz do... stworzenia. |
| 288 | za małe jest niebo, a niczym przestworza. Ty jeden mi tylko wystarczasz - wiekuisty Boże. |
| 289 | W tych chwilach poznaję wielkość Boga i nędzę własną. |
| 291 | Bóg jest bardzo hojny i nikomu łaski swojej nie odmawia... |
| 292 | Kiedy dusza szczerze kocha Boga, to nie powinna się niczego lękać... |
| 293 | od tej chwili Bóg zaczął udzielać mi łask wyższych. |
| 293 | Miłość czysta daje mi poznać Boga i zrozumienie wielu tajemnic. |
| 299 | Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie, bo nie dosięgnie go sprawiedliwa ręka Boga. |
| 301 | Powiedz, że miłosierdzie jest największym przymiotem Boga. |
| 303 | Bóg pewno siostrze nie daje żadnego cierpienia, tylko same pociechy. |
| 303 | kiedy cierpimy wiele, to mamy sposobność wielką okazać Bogu, że Go kochamy... |
| 303 | kiedy cierpimy mało, to mamy mało sposobności, by okazać Bogu swą miłość... |
| 304 | Z tej księgi nauczyłam się, jak kochać Boga i dusze. |
| 306 | Prosiłam Boga, żeby mi udzielił łaski, żeby natura moja była odporną... |
| 309 | Bóg i dusze - Akt ofiarowania. |
| 309 | wobec wszystkich Mocy niebieskich oświadczam Bogu w Trójcy Jedynemu... |
| 309 | oddaję im wszystkie, jakie mam, pociechy w duszy, które płyną z obcowania z Bogiem. |
| 309 | Boże... pragnę tym sposobem wynagrodzić Ci za te dusze, które nie dowierzają dobroci Twojej. |
| 309 | Ufam wbrew wszelkiej [nadziei] w morze miłosierdzia Twego. Panie i Boże mój... |
| 311 | poznałam w krótkim czasie, że miłym był Bogu ten akt... |
| 312 | zostałam oświecona w tej sprawie i poznałam, że bardzo jest miły Bogu ów kapłan. |
| 315 | Matko łaski - naucz mnie żyć z Bogiem. |
| 317 | Boże... nadziejo moja jedyna, w Tobie położyłam ufność... i wiem, że nie będę zawiedziona. |
| 318 | Czuję, że jest Bóg w sercu moim. |
| 318 | I to, że czuję tego Boga w duszy, nie przeszkadza mi nic do spełnienia obowiązków... |
| 318 | nie tracę obecności Boga w duszy i jestem z Nim ściśle złączona. |
| 319 | Rozważałam, jak wiele Bóg wycierpiał i jak wielką nam okazał miłość... |
| 319 | a my nie wierzymy, że Bóg nas tak miłuje. |
| 320 | jeżeli taka jest wola Boga najmiłosierniejszego, to szarpcie mnie w kawałki... |
| 320 | jestem najnędzniejsza z grzeszników, a Bóg jest zawsze święty... |
| 321 | niech Bóg zachowa każdą duszę od tego odkładania spowiedzi na ostatnią godzinę. |
| 321 | zapytałam ojca duchownego: czy jestem gotowa stanąć przed Bogiem... |
| 325 | Przez te dziewięć dni staniesz przed Bogiem jako ofiara... |
| 331 | Kierownik... Bóg dał mi tę łaskę dość późno... |
| 331 | cieszę się nią bardzo, widząc, jak Bóg się skłania do życzeń kierownika. |
| 331 | wymawiam przed Bogiem, że kto inny lepiej by spełnił wolę Jego świętą... |
| 331 | nie rozumiejąc, że Bóg może wszystko... |
| 331 | tym lepiej się uwydatni Jego wszechmoc, im narzędzie lichsze. Bóg mi to wyjaśnił. |
| 331 | lęk, jaki mnie ogarnia z powodu tego posłannictwa, do którego Bóg mnie używa... |
| 331 | skąd wie spowiednik o tym, że Bóg mi każe rozmyślać o tym Jonaszu... |
| 332 | Mówi mi, jak bardzo się podoba Bogu prostota duszy. |
| 333 | Widzę teraz jasno, jak Bóg działa przez spowiednika i jak wierny jest... |
| 334 | Ten Bóg, nieogarniony, zniża się do mnie w postaci małej dzieciny. |
| 334 | Ja - przepaść nędzy... ale Ty, o Boże, który jesteś niepojętą przepaścią miłosierdzia... |
| 334 | Czuję się niezmiernie szczęśliwa z wielkości Boga. |
| 334 | Widząc wielkość Boga - to mi zupełnie wystarcza... |
| 335 | Przecież ja w Tobie i tak widzę Boga nieogarnionego... |
| 337 | Bóg jest zazdrosny o serce nasze i chce, abyśmy Jego tylko kochali. |
| 340 | rzeczy najdrobniejsze, spełnione przez duszę szczerze kochającą Boga... |
| 343 | Rozkoszą moją jest wpatrywać się w Ciebie, Boże niepojęty. |
| 343 | Czuję otchłań swej duszy bezdenną i nic jej nie wyrówna - jeno Bóg sam. |
| 346 | Dzień wigilijny. Rano podczas Mszy świętej czułam bliskość Boga... |
| 346 | duch mój bezwiednie zatonął w Bogu. |
| 346 | Przez cały dzień czułam w szczególny sposób bliskość Boga... |
| 346 | nie było chwili, w której bym nie była złączona z Bogiem... |
| 346 | Matkę Bożą... prosiłam Ją, aby mnie nauczyła prawdziwej miłości Boga. |
| 346 | najprzód dziękuję Bogu, że mi raczył dać tę wielką pomoc na ziemi widzialną... |
| 346 | prosiłam Boga o światło, żeby mógł poznać moją duszę... |
| 349 | ujrzałam jedną z naszych wychowanek, która strasznie obrażała Boga... |
| 349 | Lęk przeszedł przez moją duszę i prosiłam Boga... aby raczył ją wyrwać... |
| 351 | Boże mój, jak słodko jest cierpieć dla Ciebie, cierpieć w najtajniejszych tajniach serca... |
| 354 | jeżeli nie mają pieczęci posłuszeństwa, nie są miłe Bogu... |
| 354 | Boże, jak łatwo poznać Twą wolę w zakonie... od rana do nocy mamy... wytkniętą wolę Bożą... |
| 354 | w chwilach niepewnych mamy przełożonych, przez których mówi Bóg. |
| 355 | W czasie modlitwy Bóg mi dał poznać, jak bardzo miła Mu jest ta duszyczka. |
| 355 | wynagradzałam Bogu za zniewagi w chwili obecnej, jak bardzo jest Bóg obrażany. |
| 356 | Hostio święta, w której zawarta jest łączność pomiędzy Bogiem a nami... |
| 357 | Bóg jest Ojcem moim, a więc ja, dziecię Jego, mam wszelkie prawo do Jego... Serca... |
| 359 | czy to wszystko, co mówię o... miłosierdziu Boga, nie jest... kłamstwem... |
| 359 | Słowa te były tak pełne mocy i tak jasne, że oddałabym życie za nie, że od Boga są. |
| 359 | usiłowania... aby dusze poznały miłosierdzie Pańskie, miłe są bardzo Bogu... |
| 361 | Trójco Święta, jedyny Boże, niepojęty w wielkości miłosierdzia ku stworzeniom... |
| 363 | jedno tylko mogę sama z siebie, to jest obrażać Ciebie, o Boże mój, bo nędza nic więcej... |
| 365 | przecież myśleć o Bogu to jest rozkosz, a nie umartwienie... |
| 373 | dusza musi przelewać swą miłość, ale nie w błoto ani w próżnię, ale w Boga. |
| 373 | stworzenia kocham o tyle, o ile mi pomagają do zjednoczenia się z Bogiem. |
| 375 | poddanie go pod rozum tych, którzy mi na ziemi miejsce Boga zastępują. |
| 375 | pełnić wolę Bożą, która mi się objawia w woli tych, którzy mi miejsce Boga zastępują... |
| 375 | wszelki rozkaz dany mi przez tych, którzy mi miejsce Boga zastępują, przyjmować... |
| 378 | niewiele dusz Bóg dotyka tym ogniem. Cierpienie to wypływa z tego dzieła. |
| 378 | Będzie chwila, w której dzieło to, które tak Bóg zaleca, [okaże się] jakoby w... zniszczeniu... |
| 378 | Że Bóg jest nieskończenie miłosierny, nikt temu zaprzeczyć nie może... |
| 378 | zniszczenie to jest tylko pozorne, ponieważ Bóg, co raz postanowił, nie zmienia... |
| 378 | przyobiecał Bóg wielką łaskę - szczególnie tobie i wszystkim, którzy głosić będą... |
| 384 | bolała mnie niewdzięczność dusz szczególnie przez Boga wybranych. |
| 386 | Czuję, że mi Bóg pozwoli uchylić zasłony, aby nie wątpiła ziemia o Jego dobroci. |
| 386 | Bóg nie podlega zaćmieniu ani zmianie... |
| 386 | Bóg nie da [cierpieć] ponad siły. Często żyłam nadzieją przeciw nadziei... |
| 386 | posunęłam swoją nadzieję do zupełnego zaufania Bogu. |
| 390 | Kto umie przebaczać, ten gotuje sobie wiele łask od Boga. |
| 392 | Bóg daje łaski dwoma sposobami: przez natchnienia i oświecenia. |
| 392 | Jeżeli prosimy o łaskę, Bóg ją da, ale chciejmy ją przyjąć |
| 392 | Bóg, jeżeli kocha, to całym sobą, całą mocą swej istoty. |
| 392 | Jeżeli mnie tak Bóg ukochał, cóż ja na to - ja, oblubienica Jego? |
| 395 | pragnęłam gorąco spełnić jej życzenie, ale pozostawiłam Bogu swobodę... |
| 395 | Noc całą ofiarowałam za ciężko chorą matkę, by jej Bóg udzielił łaski, by cierpienia... |
| 396 | czy ona jest zobowiązana spełnić pewną obietnicę uczynioną Bogu. |
| 396 | kiedy miała przystąpić do składania egzaminów - złożyła Bogu obietnicę... |
| 396 | jeżeli dobrze zda, to się poświęci Bogu na służbę, czyli wstąpi do klasztoru. |
| 396 | czułam, że jej Bóg łaski nie poskąpi. |
| 397 | Po przywitaniu zaraz upadliśmy wszyscy na kolana, by złożyć Bogu dziękczynienie... |
| 398 | nieustannie składam Bogu dzięki za takich rodziców. |
| 400 | Stasio... towarzyszył do kościoła. Czułam, że ta duszyczka jest bardzo miła Bogu. |
| 401 | dom nasz jest domem prawdziwie bożym, bo co wieczora się tylko mówi o Bogu. |
| 401 | do ogrodu, żebym mogła sam na sam porozmawiać z Bogiem |
| 401 | ucałowałam w samo zaropienie oka dziecięcia i prosiłam Boga... |
| 401 | nie ma serca radosnego, bo nie ma serca szczerze kochającego Boga |
| 401 | Kiedy raz czułam się bardzo blisko Boga, prosiłam gorąco Pana o łaskę dla nich... |
| 402 | prosili, żebym nigdy nie zapominała, jak wiele mi Bóg łask udzielił, powołując mnie... |
| 402 | Stasio odprowadził mnie do auta, mówiłam mu, jak bardzo Bóg kocha dusze czyste... |
| 402 | upewniłam go, że Bóg jest z niego zadowolony. |
| 402 | Kiedy mu mówiłam o dobroci Bożej i jak o nas [Bóg] myśli, rozpłakał się... |
| 402 | nie dziwiłam się jemu, bo jest to duszyczka czysta, więc łatwo poznaje Boga. |
| 403 | rozpłakałam się również jak dziecko, z radości, że Bóg udziela tyle łask rodzinie... |
| 407 | nie mogłam się nacieszyć ciszą... co [sprawia, że] tak łatwo dusza się pogrąża w Bogu |
| 409 | czułam, że świątynia ta jest przesiąknięta Bogiem. |
| 411 | Kocham do szaleństwa i czuję, że jestem kochana przez Boga. |
| 411 | kiedy się spotykam w głębi wnętrzności z Bogiem... |
| 411 | czuję, że jestem złączona z Bogiem tak ściśle, jak się łączy kropla... |
| 411 | W tych chwilach poznaję lepiej Boga i Jego przymioty... |
| 411 | zadziwia mnie wielkie uniżenie Boga do tak nędznej duszy, jak moja. |
| 411 | Po Mszy świętej czułam się cała pogrążona w Bogu... |
| 417 | Radość wielka zalała duszę moją, widząc łaskę Boga. |
| 420 | Prosiłam Boga o miłosierdzie dla dusz grzesznych. |
| 420 | Cieszyłam się niezmiernie dobrocią i wielkością Boga swego. |
| 421 | Cieszę się, że mogę cierpieć dla Boga i dusz... |
| 422 | Opatrzność Boża go przygotowała... wpierw nim ja Boga o to prosiłam. |
| 422 | O, jak dziwne drogi są Twoje, Boże i szczęśliwe dusze, które idą za głosem łaski Bożej. |
| 423 | Boże mój, nawet w karach, którymi dotykasz ziemię, widzę przepaść miłosierdzia Twojego... |
| 423 | Ciesz się, wszelkie stworzenie, ponieważ ty jesteś bliższe Bogu... |
| 423 | Boże, któryś jest samą litością dla największych grzeszników, szczerze pokutujących... |
| 424 | mówiło mi dalej, że: Prawdziwa wielkość jest w miłowaniu Boga i w pokorze. |
| 427 | Prawdziwa wielkość duszy jest w miłowaniu Boga i w pokorze . |
| 427 | Skąd ty to wiesz, że prawdziwa wielkość duszy jest w miłowaniu Boga i pokorze... |
| 428 | O, przepaści miłosierdzia Boga, rozlej się co rychlej na świat cały... |
| 429 | Kiedy raz, zmęczona tą walką miłości z Bogiem i... wymawianiem się... |
| 430 | unikam wewnętrznej rozmowy z Bogiem... |
| 430 | nie wolno mi się usuwać od wewnętrznej rozmowy z Bogiem... |
| 432 | czuję się ubezwładniona w objęciach Boga... |
| 435 | nieustannie wymawiam się przed Bogiem, że ja jestem niezdolna... |
| 435 | Bóg ode mnie żąda doskonalszego trybu życia, jednak stale się wymawiałam... |
| 436 | właśnie Bóg najczęściej takie dusze wybiera na przeprowadzenie zamiarów swoich. |
| 436 | przeniknął... najskrytsze tajemnice, które były pomiędzy mną i Bogiem... |
| 436 | Bóg żąda, aby było zgromadzenie takie, aby głosiło miłosierdzie Boga światu... |
| 437 | stale powtarzałam Panu: Ja jestem niezdolna do spełnienia zamiarów Twoich, o Boże. |
| 437 | nic innego powiedzieć nie umiałam, jak tylko to, że jestem, o Boże, niezdolna. |
| 439 | oderwanie ducha od ciała, czułam zupełne pogrążenie się w Bogu... |
| 444 | dusza, zdana na wolę Bożą, pozostawia Bogu swobodę rozporządzania sobą... |
| 444 | Bóg czyni z nią, co Jemu się podoba... |
| 444 | Bóg często daje kapłanowi poznanie, co się dzieje w głębi mojej duszy. |
| 444 | Nie dziwi mnie to wcale, ale dziękuję raczej Bogu, że ma takich wybrańców. |
| 449 | Jestem wam Matką z niezgłębionego miłosierdzia Boga. |
| 449 | Dała mi zrozumieć, że wiernie wypełniłam wszystkie życzenia Boga... |
| 450 | Bóg nam gotuje nagrodę nie tylko za czyny dobre, ale i za szczere pragnienie spełnienia... |
| 450 | O, jak słodko jest trudzić się dla Boga i dusz. |
| 450 | nie lękam się ciosów, bo tarczą moją jest Bóg. |
| 450 | Miłość więzić się nie da, jest swobodna jak królowa, miłość dosięga Boga. |
| 452 | Gdyby dusze chciały się skupić, Bóg by zaraz do nich przemówił... |
| 454 | czuję, że wszystko, co Bóg ma, wszystkie dobra i skarby, moimi są... |
| 454 | Nie szukam szczęścia poza wnętrzem, w którym przebywa Bóg. |
| 454 | Cieszę się Bogiem we własnym wnętrzu. |
| 454 | Najświętsza Panna zachęca mnie do takiego przestawania z Bogiem. |
| 455 | Kiedy mam Boga we własnym wnętrzu, cóż mi kto szkodzić może? |
| 457 | wszystko, co ojciec mówił o zjednoczeniu się z Bogiem... |
| 457 | Doskonałość polega [na] tym ścisłym zjednoczeniu się z Bogiem. |
| 458 | ojciec mówił o miłosierdziu Bożym i o dobroci Boga... |
| 458 | przymioty Boga, takie jak: wszechmoc, mądrość... |
| 458 | starają się nam odsłonić ten jeden największy przymiot, to jest dobroć Boga. |
| 458 | Dobroć Boża jest największym przymiotem Boga. |
| 458 | Wiele dusz dążących do doskonałości jednak nie zna tej wielkiej dobroci Boga. |
| 462 | najściślej duszę jednoczy z Bogiem to zaparcie siebie... |
| 464 | Bóg wybiera przeważnie najsłabsze i najprostsze dusze za narzędzia... |
| 469 | wieczorem uczułam w duszy wielką tęsknotę za Bogiem. |
| 469 | cóż mnie zadowoli w niebie albo na ziemi oprócz Ciebie, o Boże... w którym utonęła dusza moja. |
| 470 | Tęsknota za Bogiem jeszcze więcej mnie ogarnęła. |
| 471 | pobudził mnie do jeszcze większej tęsknoty za Bogiem. |
| 471 | piękność jego jest ze ścisłego złączenia z Bogiem. |
| 472 | duch mój został zjednoczony z Bogiem... |
| 472 | w jednej chwili ujrzałam wielkość i świętość Boga... |
| 472 | To widzenie... zalało duszę moją szczęściem niepojętym, dlatego że Bóg jest tak wielkim. |
| 473 | Córko moja, uzbrój się w wielką cierpliwość, jeżeli te rzeczy od Boga są... |
| 474 | jak wielki jest Pan i Bóg nasz i niepojęta jest świętość Jego. |
| 474 | Zaczęłam błagać Boga za światem słowami wewnętrznie słyszanymi. |
| 475 | Słowa, którymi błagałam Boga, są następujące: Ojcze Przedwieczny... |
| 476 | odmówisz jedno „Ojcze nasz" i „Zdrowaś Maryjo", i „Wierzę w Boga"... |
| 476 | Na zakończenie odmówisz trzykrotnie... „Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny... |
| 477 | Dusza milcząca jest zdolna do najgłębszego zjednoczenia się z Bogiem... |
| 477 | Bóg w duszy milczącej działa bez przeszkody. |
| 478 | Czuję, że mieszkasz we mnie... a raczej czuję, że ja żyję w Tobie, o Boże niepojęty. |
| 478 | Boże mój, poznałam Cię wewnątrz serca swego i ukochałam Cię ponad wszystko... |
| 479 | Kochaj Boga w sercu swoim... |
| 480 | Uroczystość św. Michała Archanioła. Zostałam wewnętrznie złączona z Bogiem. |
| 480 | przeciwności dotykają się powierzchni, ale do INSERT INTO `konkordancja` (`kon_id`, `kon_field`, `kon_description`, `kon_short_description`,`kon_place`) VALUES (199) głębi wstępu nie mają, bo |
| 480 | Bóg utrzymuje mnie mocą swoją w tych chwilach zjednoczenia... |
| 481 | Prawie każda uroczystość w Kościele świętym daje mi głębsze poznanie Boga... |
| 481 | staram się o taką miłość ku Bogu, aby mu wynagrodzić... |
| 482 | Boże mój, jestem świadoma posłannictwa swego w Kościele świętym. Ustawicznym wysiłkiem... |
| 482 | Bóg mi nie odmówi niczego, kiedy Go błagam głosem Syna Jego. |
| 482 | Bóg miłuje nas w Synu swoim, bolesna męka Syna Bożego... |
| 482 | bolesna męka Syna Bożego jest ustawicznym łagodzeniem gniewu Boga. |
| 483 | Boże, jak bardzo pragnę, aby Cię poznały dusze, żeś je stworzył z miłości niepojętej... |
| 483 | Boże wiekuisty, pali się we mnie ogień nieugaszony błagania Ciebie o miłosierdzie... |
| 484 | bardzo się nie podoba Bogu czyn... nie mający pieczęci czystej intencji... |
| 484 | takie czyny pobudzają Boga raczej do kary, a nie do nagrody. |
| 490 | przywitać z przełożonymi, w jednej chwili ogarnęła mnie obecność Boga... |
| 490 | ujrzałam swego Anioła Stróża obok siebie, który się modlił kontemplując Boga... |
| 491 | czułam się cała pogrążona w Bogu, cała w Nim zanurzona... |
| 491 | wielkie szczęście napełnia duszę moją z poznania Boga... |
| 491 | Pragnę przechodzić świat cały i mówić duszom o wielkim miłosierdziu Boga. |
| 492 | Boże... Dobroci sama, w miłosierdziu niepojęty przez żaden umysł ani ludzki, ani anielski... |
| 494 | udzielił mi Bóg tej wielkiej łaski całkowitego zaufania... |
| 494 | po skończonej rozmowie Bóg udzielił mi łaski głębokiego spokoju i światła... |
| 496 | Zupełne opuszczenie od Boga, odczułam całą słabość... |
| 496 | może Bóg nie będzie żądał z nich rachunku w dzień sądu? |
| 496 | Bóg tylko wie, jak się czułam przez dzień cały. |
| 499 | Każda walka mężnie zniesiona przynosi... cześć i chwałę Bogu... |
| 506 | Bóg może uczynić jakieś przesunięcie, ale takie rzeczy są bardzo rzadkie. |
| 506 | Dzieła Boże powoli idą, jeżeli z Boga są, to poznasz je wyraźnie... |
| 506 | Kiedy siostra nadal będzie w takim usposobieniu, Bóg nie dopuści siostrze zbłądzić... |
| 506 | Jesteś w dobrych rękach tak dobrego Boga. |
| 506 | dobrze by było, żeby była grupa dusz, które by Boga prosiły za świat... |
| 506 | We wszystkim i zawsze jak największa wierność Bogu. |
| 507 | Nie masz większej radości nad miłość Boga. |
| 507 | możemy kosztować szczęścia niebian przez ścisłą łączność z Bogiem... |
| 511 | przenika serce moje tylko Bóg. Prawda nie ginie, a zranione serce... |
| 511 | Nie zawsze słucham, co mi mówi serce, ale proszę Boga o światło... |
| 515 | myślałam długo, jak ja spełniam wolę Bożą i jak korzystam z czasu, którego mi Bóg użycza. |
| 520 | już się spowiadałam i pokutowałam za swoją głupotę, i ufam w dobroć Boga... |
| 520 | szatan jest, i rzekłam: Bogu samemu należy się chwała... |
| 522 | Miłosierdzie Pańskie wyśpiewywać na wieki...ono jest największym przymiotem Boga... |
| 523 | Bóg i dusze |
| 524 | O Jezu, Boże utajony, Serce moje Cię czuje, Choć kryją Cię zasłony, Ty wiesz, że Cię miłuję. |
| 525 | Niech będzie Bóg uwielbiony |
| 525 | Trójco Święta, w której zawarte jest życie wewnętrzne Boga... |
| 525 | Kiedy poznaję Twoją wielkość i piękność, o Boże mój, cieszę się niewymownie z tego... |
| 527 | przynaglenie, abym się zabrała do czynu i wypełniła wszystko, czego Bóg żąda ode mnie. |
| 528 | W piątek w czasie Mszy świętej, kiedy dusza moja była zalana szczęściem Boga... |
| 528 | wszelkie zbliżenie się do Boga jest nam dane przez Jezusa... |
| 529 | abym wszystkie żądania Boże przyjmowała jak dziecko... inaczej nie podoba się to Bogu. |
| 534 | dusza czysta ma moc niepojętą przed Bogiem. |
| 535 | Słuchając przełożonych, Bogu jesteśmy posłuszni... |
| 535 | mniejsza o to, czy anioł, czy człowiek w zastępstwie Boga będzie mi rozkazywał... |
| 537 | Ma stawać pomiędzy niebem a ziemią i błagać nieustannie Boga... |
| 539 | Kiedy nas Bóg uczynił towarzyszkami miłosierdzia swego... |
| 539 | skończywszy na duszy, która jeszcze nie zna Boga. Modlitwą i umartwieniem... |
| 541 | cieszę się niezmiernie, jak dobrym jest Bóg. |
| 542 | odwagę iść śladami Jezusa, i to z weselem i radością, bo wesołego dawcę Bóg miłuje... |
| 543 | jak się okaże, że mają dobrą wolę i szczerą chęć służenia Bogu, trzeba ją przyjąć do nowicjatu. |
| 544 | serce pokorne... doznaje wielkich radości, która płynie z Boga dla duszy wiernej. |
| 550 | niech wszystkie mają intencję czystą... bo bardzo nie podoba się Bogu mieszanina. |
| 551 | aby ofiara była miła Bogu, musi być czysta... |
| 553 | niech każda wypowiada swoje zdanie w prostocie... a nie w duchu... co nie daj Boże... sprzeczek... |
| 557 | niech się modlą za nich, aby im Bóg udzielił światła do kierowania ich duszami. |
| 560 | rozumie się duch mój z Bogiem bez żadnego słowa mówienia... |
| 561 | łaski, których mi Bóg udziela, nie są tylko dla mnie, ale i dla innych dusz. |
| 565 | w duchu miłości i odpowiedzialności, jaką ma przed Bogiem... |
| 567 | niech nigdy nie szemrzą ani ganią jej rozkazów, bo to się bardzo nie podoba Bogu. |
| 567 | Niech Bóg zachowa... aby która z was miała być przyczyną smutku albo łez przełożonej. |
| 567 | szanować przełożoną... dlatego, że mi miejsce Boga zastępuje... |
| 567 | słuchając jej, Bogu samemu jestem posłuszna. |
| 568 | Bóg będzie od niej żądał rachunku za każdą siostrę... |
| 568 | Bóg ma różne sposoby obcowania z duszami... |
| 568 | Niech się stara o głębokie zjednoczenie z Bogiem, a Bóg będzie rządził przez nią. |
| 569 | Jest to ciche męczeństwo Bogu tylko znane... |
| 572 | wielka powinna być gorliwość każdej duszy... jeżeli Bóg pragnie z nami zamieszkać. |
| 572 | jeżeli my, dusze zakonne, nie przebłagamy Boga, to któż Go przebłaga? |
| 572 | aby była miłą Bogu, niech się ściśle jednoczy z Jezusem... |
| 572 | z Jezusem, z Nim, w Nim i przez Niego tylko możemy się podobać Bogu. |
| 573 | Cieszę się niezmiernie, że Bóg działa przez niego... |
| 573 | ale się wcale temu nie dziwię, że mu Bóg daje tyle światła... |
| 573 | przecież w sercu czystym i pokornym mieszka Bóg, który jest światłością... |
| 574 | Od samego rana duch mój był pogrążony w Bogu. |
| 574 | poznałam, jak bardzo Bóg nas miłuje... |
| 576 | Boże wiekuisty, tonie duch mój w piękności Twojej, niczym są wieki przed Tobą... |
| 577 | Chwała Ojcu... zaczynałam, a nie skończyłam, bo duch mój łączył się z Bogiem... |
| 577 | duch mój tonie w Bogu i nie mogę myśleć tego, co chcę... |
| 578 | Wieczność - kto pojmie i zrozumie chociażby to jedno słowo... o niepojęty Boże... |
| 579 | łaski, których mi udziela Bóg, są nieraz wyłącznie dla niektórych dusz... |
| 580 | Tu duszy nic pomóc nie mogę, chociaż Bogiem jestem, bo ona Mną gardzi... |
| 582 | Wnętrze duszy mojej jest... wspaniałym światem, w którym mieszka Bóg i ja. |
| 582 | Poza Bogiem nikt tam wstępu nie ma. |
| 582 | W początku tego życia z Bogiem przenikała mnie bojaźń i oślepienie. |
| 582 | były to chwile, w których Bóg pracował w duszy mojej... |
| 582 | Żadne rzeczy zewnętrzne nie przeszkadzają mi w obcowaniu z Bogiem... |
| 582 | dusza upojona... miłością niepojętą... jak źródło z którego wypływa, to jest sam Bóg. |
| 582 | Dusza jest tak przesiąknięta Bogiem na wskroś... |
| 585 | przecież tyle jest różnych zgromadzeń, to i to będzie, jeżeli Bóg tak żąda. |
| 585 | staraj się o ścisłe zjednoczenie z Bogiem i bądź dobrej myśli. |
| 589 | Odkąd umiłowałam Boga całą istotą swoją... |
| 589 | Bóg jest Miłość, a Duch Jego - jest spokój. |
| 589 | Zaufałam Bogu i nie lękam się niczego... |
| 591 | Utonęła dusza moja w Tobie, wiekuisty Boże od chwili, w której sam mnie pociągnąłeś... |
| 592 | Boże, że też nie mogę tego opisać, chociaż w najdrobniejszej cząstce. |
| 593 | Bóg widząc duszę w takim usposobieniu, ściga ją swymi łaskami. |
| 593 | Bóg używa swej wszechmocy, aby ją wywyższyć. |
| 593 | Bóg po mężnym potykaniu się udziela duszy wiele światła... |
| 593 | Bóg sam jest tylko w sercu jej, dusza pokorna nie dowierza sama sobie... |
| 593 | dusza pokorna nie dowierza sama sobie, ale ufność swoją w Bogu pokłada. |
| 593 | Bóg broni duszy pokornej i sam się wtajemnicza w sprawy jej... |
| 594 | Bóg doświadczył... dom ten dlatego, że Matka Generalna poddała się wątpliwościom... |
| 594 | na znak, że dopiero teraz jest w niebie, Pan Bóg będzie błogosławił domowi temu. |
| 595 | Bóg doświadcza niektóre osoby ze względu na to, co mówi do mnie... |
| 595 | Bóg doświadczył pewnego arcykapłana, że miał niechęć i nie dowierzał sprawie tej... |
| 595 | prosiłam Boga za nim, i ulżył mu Pan. |
| 595 | Bardzo się Bogu nie podoba niedowierzanie Jemu... |
| 595 | posunąć ją do głębszego zjednoczenia z Bogiem... |
| 596 | jakie w dniu tym miał ten kapłan cierpieć, aby Bóg raczył na mnie to dopuścić. |
| 596 | Bóg przyjął w części to moje pragnienie... |
| 596 | że się dowiedziałam, że Bóg tak postępuje z tymi, których ma mieć blisko siebie... |
| 598 | któż się ośmieli walczyć z Bogiem? |
| 598 | O, niepojęta dobroci, Bóg pierwszy się zniża do grzesznika. |
| 603 | Niepojętą miłością ogarnia Bóg tę duszę, która żyje Jego wolą. |
| 603 | Zrozumiałam, jak bardzo Bóg nas miłuje, jak jest prostym... |
| 603 | matka ze szczerze kochającym dzieckiem nie rozumieją się tak, jak dusza moja z Bogiem. |
| 604 | widziałam pewną osobę... i wielkie doświadczenia, jakie Bóg zsyła na tę duszę... |
| 604 | Widzę dusze czyste i niewinne, na które Bóg wywiera swą sprawiedliwość... |
| 604 | Cieszę się niezmiernie, że mi Bóg dozwolił poznać takie dusze. |
| 605 | Boże... dziękuję... żeś mi dał poznać wielkość i różnicę stopni chwały, która dzieli dusze. |
| 605 | wielka różnica jest pomiędzy jednym stopniem głębszego poznania Boga. |
| 605 | Boże... gdybym mogła uzyskać jeden z nich więcej, chętnie bym poniosła wszystkie męki... |
| 605 | Czuję w swej duszy otchłań niezgłębioną, którą wypełnia tylko Bóg... |
| 609 | Radość zapanowała w duszy mojej, że Bóg jest tak dobry i miłosierny... |
| 609 | wszystko Bóg daje, o co Go z ufnością prosimy. |
| 611 | Poznałam Cię, o Boże, jako źródło miłosierdzia, którym ożywia się i karmi wszelka dusza. |
| 611 | miłosierdzie jest największym przymiotem Boga... |
| 615 | jak Pan Jezus w Ogrójcu, tak i ja wołam do Boga Ojca... |
| 615 | Ufam Tobie, Boże miłosierny, i pragnę okazać pierwsza... tę ufność, której żądasz od dusz. |
| 615 | Niczego nie pragnę, tylko spełnienia woli Twojej, Boże... mniejsza o to, czy będzie mi łatwo... |
| 616 | światło: na czym polega nasza miłość ku Bogu... |
| 617 | Boże wiekuisty, pragnę błyszczeć w koronie miłosierdzia Twego jako malutki kamień... |
| 617 | Wszystko, co piękne jest w duszy mojej, Twoim jest, o Boże... sama z siebie jestem nicością. |
| 619 | to mnie utrzymuje w ustawicznym łączeniu z Bogiem i ta intencja... |
| 619 | zmęczenia niczym mi są, kiedy pomyślę, że jednają dusze grzeszne z Bogiem. |
| 620 | Maryja, ma mistrzyni, która mnie poucza zawsze, jak żyć dla Boga. |
| 621 | nie zawsze modlitwy nasze Bóg przyjmuje za te dusze, za które my się modlimy... |
| 622 | Poufne obcowanie duszy z Bogiem. |
| 622 | Bóg zbliża się do duszy w sposób szczególny, wiadomy tylko Bogu i duszy. |
| 624 | Uważałam, że to jest ten znak zewnętrzny, o który Boga prosiłam. |
| 625 | [macie] nieustannie się jednoczyć z Bogiem i prosić za ludzkością... |
| 625 | [macie]... przygotować świat, na powtórne przyjście Boga. |
| 626 | Wieczorem w czasie benedykcji, chwilę dusza moja obcowała z Bogiem Ojcem... |
| 628 | nic mi nie przynosi ulgi, i wciąż zdaje mi się, że mi Bóg nie przebaczył. |
| 628 | Zrozumiałam, że Bóg pragnął tę duszę pocieszyć przeze mnie... |
| 629 | ażeby podziękować Bogu za wszystkie łaski, jakich mi udzielił w domu tym... |
| 630 | weszłam do furty w Warszawie, duch ten znikł, dziękowałam Bogu... |
| 635 | ogarnęła mnie obecność Boża w sposób szczególny, widząc wielkość niezmierną Boga... |
| 635 | bardzo miła jest Bogu dusza, która idzie wiernie za tchnieniem Jego łaski. |
| 637 | Chociaż wierzę, że zawsze przez usta, w konfesjonale, kapłańskie przemawia Bóg... |
| 644 | konam z tęsknoty za Bogiem. Wnętrze moje rozszarpane... |
| 644 | nie mając własnej woli, ale zupełnie [jestem] zdana na Boga. |
| 644 | Niech się stanie o Boże, ze mną to, coś postanowił, nie ma już nic we mnie mojego. |
| 646 | Bóg znajdzie sposób do przeprowadzenia tego dzieła, proszę mieć zawsze taką prostotę... |
| 647 | aby Bóg lepiej dał poznać i zrozumieć rzeczy te, które żąda ode mnie... |
| 647 | Niech siostra odprawia nowennę po nowennie, a Bóg łask nie odmówi. |
| 649 | Rezurekcja [12 IV 1936]. Kiedy weszłam do kaplicy, duch mój zatonął w Bogu... |
| 650 | Boże, który przenikasz duszę moją, Ty wiesz, że niczego nie pragnę prócz chwały Twojej. |
| 651 | O Boże... Jak wielkim jest miłosierdzie Twoje, przechodzi... pojęcie ludzkie i anielskie... |
| 651 | Bóg jest miłością, a miłosierdzie jest Jego czynem... |
| 652 | pełnię zawsze to, czego Bóg ode mnie żąda, chociaż nieraz drży natura moja... |
| 653 | czuję całą sprawiedliwość Bożą w sobie, czuję, że jestem sama wobec Boga. |
| 654 | Czuję, że jestem jak kropla rosy pochłonięta w głębie... oceanu miłosierdzia Boga. |
| 657 | Duszę moją ogarnęła wielka tęsknota za Bogiem. |
| 664 | widzę, jak wielką ono odda chwałę Bogu... |
| 664 | będzie odbiciem tego największego przymiotu, który jest w Bogu, to jest miłosierdzie Boże. |
| 664 | aby miodem karmić dusze bliźnich, a wosk ma płynąć na cześć Boga. |
| 665 | otrzymałam... zapewnienie, że zgromadzenie to będzie i jest miłe Bogu. |
| 666 | poznawać, czego Bóg od nas żąda, a nie czynić tego, jest wielką zniewagą... |
| 666 | Dusza taka zasługuje, żeby ją Bóg opuścił zupełnie, jest podobna do Lucyfera... |
| 666 | Jezu, udziel mi łaski, abym w czyn wprowadziła poznaną wolę Twoją, Boże. |
| 667 | Tyś mi jest wszystkim, o Boże, a wola Twoja święta jest mi pokarmem, żyję teraz tym... |
| 669 | starałam się połączyć wolę swoją z wolą Bożą i milczeniem wielbiłam Boga. |
| 670 | z Tobą jednym umiem rozmawiać, z nikim nie jest tak łatwa rozmowa, jak z Tobą, Boże. |
| 672 | czuję, że przechodzę pod władzę sprawiedliwego Boga... |
| 672 | Wtem poznaję wielką świętość Boga i wielką nędzę swoją... |
| 672 | dusza całą mocą swoją rwie się do Boga... |
| 680 | Boga prosić będę o światło dla swego kierownika duszy. |
| 681 | nie spodziewam się pomocy od ludzi, ale ufność swą w Bogu mam... |
| 682 | Im więcej czuję, że Bóg mnie przeistacza, tym więcej pragnę się pogrążyć w milczeniu. |
| 683 | widziałam miejsce swego przeznaczenia w bliskości Boga... |
| 685 | poznałam, jak bardzo jest Bóg obrażany przez osobę bliską serca mojego. |
| 686 | Bóg chce nas dotknąć straszną karą, ale nie może, bo nas zasłania Matka Boża. |
| 689 | Radość mnie ogarnęła, widząc tak wielką dobroć Boga. |
| 690 | wewnętrznie szemrały i wskutek tego Bóg im zatrzymał wiele łask szczególnych. |
| 691 | z tymi duszami, które już w sposób doskonały wielbią Boga. |
| 692 | Miłosierdzie Boże jest nigdy niezgłębione i niewyczerpane, jako jest niezgłębiony sam Bóg. |
| 692 | Chociażbym użyła najsilniejszych słów na wypowiedzenie tego miłosierdzia Boga... |
| 697 | nie znam momentu w... życiu, w którym bym nie doznawała miłosierdzia Twego, o Boże. |
| 698 | Bóg nas kocha całą swoją nieskończoną Istotą, jakim jest... |
| 702 | w jednej chwili poznaję wielką świętość Boga. |
| 702 | O, jak mnie przytłacza ta wielkość Boga... |
| 702 | Dusza gwałtownie rwie się do Boga... |
| 702 | wtenczas zostaje zwyciężona, przechodzi cała w Boga... |
| 704 | Każdą wolną chwilę przepędzam u stóp Boga utajonego. |
| 706 | Wiedz, że jesteś nienawidzona przez zło, ale nie lękaj się. Któż jako Bóg! |
| 708 | Zanurzyłam się cała w radości, która płynie z Boga. |
| 708 | cały żyłam w tym zanurzeniu w Bogu... |
| 711 | radością napełnia się serce moje, że mi Bóg pozwolił ujrzeć to dzieło... miłosierdzia. |
| 711 | O, wielkie to dzieło Boga najwyższego... |
| 711 | pragnę ujrzeć to święto Miłosierdzia Bożego, którego Bóg żąda przeze mnie... |
| 715 | O, jak bardzo się to nie podobało Bogu. |
| 715 | Nie utraciłaś łaski Bożej - ale zarazem [powiedział] - bądź wierna Bogu. |
| 715 | łaskę Bożą trzeba przyjmować tak, jak ją Bóg zsyła... |
| 715 | trzeba ją przyjmować pod taką postacią, pod jaką nam Bóg zsyła. |
| 721 | wielka jest moc kapłana, dziękuję nieustannie Bogu... |
| 724 | we wszystkich wypadkach i okolicznościach życia, oddaje Bogu wielką chwałę... |
| 724 | wielka jest nagroda za jeden akt miłosnego poddania się woli Boga. |
| 724 | w zachwyt dusza moja wpada, jak ją Bóg miłuje... |
| 729 | Celem moim jest jednoczyć się ściśle z Bogiem przez miłość... |
| 729 | kiedy poznaję i doświadczam tej niepojętej miłości Boga, którą mnie Bóg miłuje. |
| 729 | Kim jest Bóg - a kim ja? Dalej rozmyślać nie mogę. |
| 729 | złączenie się tych dwóch duchów, to jest Bóg - Duch i dusza stworzenia. |
| 731 | wypowiedziała się przede mną, że nie ma wcale ufności w Bogu... |
| 731 | nie mają odwagi całkowicie Bogu zaufać... |
| 731 | mało dusz zna niezgłębione miłosierdzie tego Boga, Jego wielką dobroć. |
| 732 | majestat Boga, jaki mnie dziś przeniknął... obudził we mnie wielką bojaźń... |
| 732 | Bojaźń uszanowania rodziła się... z miłości i poznania wielkości Boga... |
| 732 | Dusza drży przed najmniejszą obrazą Boga... |
| 733 | Są to nagłe światła, które mi dają poznać rzecz tak, jako Bóg na nią patrzy... |
| 734 | czuję, że jestem uniesiona ponad ziemię i niebo, w życie wewnętrzne Boga... |
| 741 | pierwszą męką, która stanowi piekło, jest utrata Boga... |
| 741 | siódma męka - jest straszna rozpacz, nienawiść Boga... |
| 741 | mam rozkaz od Boga, abym to zostawiła na piśmie. Szatani... |
| 751 | przyjmuję to z całą świadomością woli i miłosnym poddaniem się Tobie, o Boże mój. |
| 751 | Jeżeli pozostanę, ukryję się w miłosierdziu Twoim, Boże... głęboko, że już mnie żadne oko... |
| 742 | widzisz, jak maleńką jestem, to jedynie liczę na dobroć Twoją, Boże. |
| 743 | za każdą przykrość i cierpienie, podziękuję gorąco Panu Bogu. |
| 745 | ogarnął mnie taki żar wewnętrzny miłości Boga i ratowania dusz... |
| 745 | pragnę wielbić je już tu na ziemi i szerzyć jego cześć, tak jako Bóg ode mnie tego żąda. |
| 746 | Dobrze sobie zdaję sprawę ze wszystkiego i wiem, czego Bóg ode mnie żąda. |
| 749 | dziękuję Bogu nieustannie za... te słupy świetlane, którzy mi oświecają drogę... |
| 749 | Wielką miłość mam dla Kościoła, który wychowuje i prowadzi dusze do Boga. |
| 751 | wystarcza mi to, że wiem, iż mi go podała miłująca ręka Boga. |
| 751 | przyjmuję to z całą świadomością woli i miłosnym poddaniem się Tobie, o Boże mój. |
| 751 | Jeżeli pozostanę, ukryję się w miłosierdziu Twoim, Boże... głęboko, że już mnie żadne oko... |
| 753 | Wysławiać będę Boga za Jego nieskończoną dobroć... |
| 756 | s. N. mówi mi: O, jak to dobrze, że Bóg siostrę przyprowadził. |
| 758 | cnoty i heroiczne wysiłki moje, i poznałam, że to Boga ściąga do serca mojego. |
| 761 | Nie ma żadnej mocy, która by mnie powstrzymała w pędzie do Boga. |
| 761 | nie zawsze nawet przełożeni rozumieją drogę, którą mnie Bóg prowadzi... |
| 764 | Poznałam z listu tego, iż całą tą sprawą kieruje Bóg sam... |
| 766 | Bóg mi jest wszystkim, wszystko oceniać pragnę według Boga. |
| 767 | dusza moja jest dotknięta przez Boga... |
| 767 | przesiąknięta na wskroś Bogiem, tonie w Jego piękności... |
| 767 | tym zjednoczeniu, zmysły nie działają, jest zlanie Boga i duszy... |
| 767 | jest tak wielkie życie w Bogu, do którego jest dopuszczona... |
| 767 | W takich chwilach dusza tylko przyjmuje od Boga... |
| 767 | sama z siebie... nie robi najmniejszego wysiłku, wszystko sprawia w niej Bóg. |
| 767 | dusza nie może długo być w tym stanie [zjednoczenia z Bogiem]... |
| 767 | chociaż i tak jest podtrzymywana cudem przez Boga. |
| 767 | Bóg daje duszy poznać w sposób jasny, jak ją miłuje... |
| 767 | rwie się całym pędem do Boga, ale czuje się dzieckiem... |
| 767 | Bóg zniża się do niej i łączy ją z sobą w sposób... tu muszę zamilknąć... |
| 768 | przeżywając to zjednoczenie z Bogiem, nie umie temu nadać dokładnych form... |
| 768 | Dusza w ten sposób zjednoczona z Bogiem łatwo poznaje podobną sobie... |
| 768 | W ten sposób dusz zjednoczonych z Bogiem jest niewiele... |
| 769 | W drugim wypadku, zauważyłam, udziela Bóg dla... uspokajania podobnych dusz... |
| 770 | dusza moja doznała zupełnego opuszczenia przez Boga... |
| 770 | nie doznaję żadnej przerwy, ale coraz głębiej pogrąża mnie w Bogu. |
| 770 | światło, jakim jest oświecony rozum, daje poznać wielkość Boga... |
| 770 | w jednym momencie poznaję całą Istotę Boga. |
| 771 | wybrani w niebie widzą twarzą w twarz Boga... |
| 771 | są zupełnie szczęśliwi... jednak ich poznanie Boga nie jest równe |
| 771 | dał mi to Bóg poznać. To głębsze poznanie zapoczątkowuje się tu na ziemi miarą łaski... |
| 771 | nie może powiedzieć, że widzi Boga twarzą w twarz... |
| 771 | dusza może mówić - widzi Boga i mówi z Nim... |
| 771 | Bóg daje duszy poznać, jak bardzo ją miłuje i dusza widzi, że dusze lepsze... |
| 771 | im ona więcej się uniża, tym Bóg ściślej się jednoczy z nią i zniża się do niej. |
| 771 | zmysły jej nieczynne, ona w jednym momencie poznaje Boga i tonie w Nim. |
| 772 | Wielka jest wzajemność duszy z Bogiem. |
| 772 | Dusza dobrze wie, czego Bóg od niej żąda i pełni INSERT INTO `konkordancja` (`kon_id`, `kon_field`, `kon_description`, `kon_short_description`,`kon_place`) VALUES (186) Jego świętą wolę... |
| 775 | Celem moim jest Bóg... |
| 777 | wszystkie stworzenia oddają cześć i chwałę nieustannie Bogu... |
| 777 | widziałam, jak wielkie jest szczęście w Bogu... |
| 777 | wchodzą w głębie Boże, kontemplują życie wewnętrzne Boga... |
| 777 | ani weszło w serce człowieka, co Bóg nagotował tym, którzy Go miłują. |
| 778 | dał mi Bóg poznać jedną jedyną rzecz, która ma w oczach Jego nieskończoną wartość... |
| 778 | jakimi niepojętymi względami Bóg darzy duszę, która Go szczerze miłuje. |
| 779 | widząc tę potęgę i wielkość Boga, dusza moja nie została przerażona grozą... |
| 779 | im więcej poznaję wielkość Boga, tym więcej się cieszę, że takim On jest. |
| 780 | Boże, jak mi żal ludzi, którzy nie wierzą w życie wieczne, jak się modlę za nich... |
| 780 | aby i ich promień miłosierdzia ogarnął, i przytulił ich Bóg do łona ojcowskiego. |
| 781 | Ona się nie zlęknie nikogo, ona dosięga Boga... |
| 784 | Dziękuję Bogu za tę chorobę i niedomagania fizyczne... |
| 784 | Rozkoszą moją jest spędzać u stóp Boga utajonego długie chwile... |
| 785 | Jesteś mieszkaniem miłym Bogu żywemu... |
| 786 | gdyby Bóg sam nie umacniał duszy w... doświadczeniach, dusza nie dałaby rady... |
| 786 | więc tarczą jej jest sam Bóg. |
| 786 | zostałam wyniesiona do godności Matki Boga, jednak siedem mieczów... |
| 786 | Nic nie czyń na swoją obronę, znoś wszystko z pokorą, Bóg sam cię bronić będzie. |
| 788 | Kiedy rozmawiałam z Bogiem utajonym, dał mi poznać... |
| 795 | Przyjęłam tę łaskę kuracji... niechaj Bóg zrobi ze mną, co Mu siępodoba. |
| 797 | Ja cię rozumiem, bo jestem Bogiem-Człowiekiem. |
| 800 | mam intencję zrobienia dobrze, Pan Bóg przyjmuje, co my uważamy za dobre |
| 800 | to Pan Bóg przyjmuje i uznaje za dobre. Nie martwić się... |
| 800 | Bóg patrzy na intencję, z jaką zaczynamy, i według tej będzie nagradzał. |
| 807 | Pragnę Boga, pragnę w Nim zatonąć. |
| 807 | cała moc duszy mojej rwie się do Boga. |
| 818 | gdyby nie modlitwa dusz miłych Bogu...naród obrócił w nicość. |
| 818 | cierpię nad tym narodem, który wygnał z granic swoich Boga. |
| 821 | dusza, która żyje wolą Bożą, przez to oddaje Bogu największą chwałę... |
| 825 | Uzbrajam się w cierpliwość i czekam na przyjście Twoje... Boże, a... boleści i lęk konania... |
| 827 | Czy ci nie wystarcza, że Ja cię... odwiedzam?... Boże, Mocy moja, Ty mi wystarczasz! |
| 833 | prawdziwie wielkich, którzy by deptali wszystko, co nie jest Bogiem. |
| 833 | O duszo, poza Bogiem nie znajdziesz piękna. |
| 835 | Dziwną mi Bóg dał łączność z konającymi. |
| 835 | Widzenie moje jest czysto duchowe, przez... światło, którego mi Bóg udziela. |
| 835 | Boże... który mi pozwalasz modlitwą niegodną nieść ulgę i pomoc konającym... |
| 835 | Boże, to miłosierdzie... wprowadza w nowy zachwyt dusze święte i wszystkie duchy... |
| 835 | Boże... jak gorąco pragnę uwielbić ten Twój największy przymiot, to jest... miłosierdzie... |
| 836 | Twoim własnym Sercem wielbię Boga Ojca naszego... |
| 837 | Do południa ustawiczne rozmowy i gwary. Mój Boże, cieszyłam się na tę ciszę... |
| 838 | To tylko Bóg może dawać taką odwagę, bo inaczej ustałaby dusza... |
| 838 | I w tej samotni potężnieją, czerpią siłę tylko z Boga... |
| 838 | w tym jest tylko ten jeden sekret: że z Boga czerpią tę siłę... |
| 843 | w czasie Mszy świętej szczególnie byłam złączona z Bogiem i Jego Niepokalaną Matką. |
| 843 | Im więcej naśladuję Matkę Bożą, tym głębiej poznaję Boga. |
| 844 | O Panno Promienista, czysta jak kryształ, cała pogrążona w Bogu... |
| 847 | staraj się wykorzystać te łaski, których ci Bóg udziela, i staraj się wrócić do... zdrowia... |
| 849 | wzięłam dziecię na ręce, w gorącej modlitwie ofiarowałam je Bogu... |
| 850 | Tęsknię za Tobą... Boże wiekuisty, ani uroczystości, ani piękne śpiewy nie koją mej duszy... |
| 851 | Proszę gorąco Boga, aby natchnął arcypasterza... |
| 851 | żeby raczył zatwierdzić tę tak miłą Bogu koroneczkę i ten obraz... |
| 854 | Ty, Pan, Bóg mój, zmieniać się nie możesz, jesteś zawsze ten sam... |
| 855 | Zagłębił się duch mój w dobrodziejstwach, którymi mnie Bóg obsypywał w ciągu całego roku. |
| 855 | Wyrwał się z duszy mojej hymn dziękczynny ku Bogu. |
| 856 | duch mój jest oderwany od wszystkiego, pragnę tylko Boga samego... |
| 856 | Bóg udziela się duszy w sposób miłosny i pociąga ją w swe głębie... |
| 856 | ta silna miłość jest tak czysta, że sam Bóg ma w niej swe upodobanie... |
| 856 | [dusza] jest zdolna do wielkich czynów dla Boga. |
| 858 | wszystko upaść musi na moc imienia Jego. Składam wszystko w Twe ręce, o Panie... i Boże... |
| 859 | Boże... niechaj mi towarzyszy zawsze i we wszystkim nieskończone miłosierdzie Twoje. |
| 861 | mam do czynienia z samym Bogiem, a w zastępstwie jest tylko człowiek... |
| 861 | Nie szukać Boga daleko, ale we własnym wnętrzu... |
| 864 | Poznałam, że jest wielką ascetką, dlatego miłą Bogu była nasza rozmowa. |
| 864 | Gorąco prosiłam Pana za tę duszę i ofiarowałam Bogu swoją radość... |
| 867 | Pozostawiłeś... Hostię św., ale Ona jeszcze więcej rozpala tęsknotę mej duszy za Tobą, Boże... |
| 870 | poznałam, jak wielce się Bóg uniżył dla mnie, ten Pan nad pany... |
| 872 | krzyżujemy to, co Bóg chciał przez nas dokonać albo w nas. |
| 880 | Ufajcie Bogu, bo dobry i niepojęty jest... |
| 883 | duch mój jest z Bogiem... |
| 883 | wnętrzności moje są pełne Boga... |
| 883 | Z rodzoną matką... nie byłam tak złączona aniżeli z Bogiem moim... |
| 886 | Stęsknione serce moje za Bogiem... |
| 887 | Życie w obecnej chwili upływa mi w cichej świadomości Boga. |
| 887 | świadome życie Boga w mej duszy jest mi źródłem szczęścia... |
| 887 | Nie szukam szczęścia poza głębią swej duszy, w której mieszka Bóg... |
| 887 | odkryłam w duszy źródło szczęścia, to jest Boga. |
| 887 | Boże, widzę wszystko, co mnie otacza, że jest przepełnione Bogiem, a najwięcej dusza moja... |
| 888 | Milczenie jest mową tak potężną, że sięga tronu Boga żywego... |
| 889 | uczynki... wskutek miłości stają się wielkie i potężne przed Bogiem... |
| 890 | Miłość... przekształca wszystko, czego się dotknie, w rzeczy piękne i miłe Bogu. |
| 890 | Wszystko, co ją otacza, daje jej poznać, że tylko Bóg sam jest godzien jej miłości. |
| 890 | Dusza, rozmiłowana w Bogu i w Nim zatopiona |
| 890 | najprostszą czynność wykonuje... pod miłosnym spojrzeniem Boga... |
| 890 | Wolą jest zawsze z Bogiem. |
| 890 | jest gotowa do walki, ona wie, że nie jest sama - Bóg jest jej mocą. |
| 891 | po chwili rozmowy czuję, że duch mój zaczyna się więcej pogrążać w Bogu... |
| 891 | To jest chwila łaski złączenia się z Bogiem, ale niedoskonała... |
| 891 | nie ma całkowitego zanurzenia w Bogu, czyli zawieszenia zmysłów... |
| 891 | nic się nie słyszy ani widzi - dusza cała swobodnie jest pogrążona w Bogu. |
| 894 | niech siostra będzie posłuszna, a Bóg siostrze to wynagrodzi. |
| 894 | żal było opuszczać Mszy świętej, gdyż mi Bóg udzielał łaski, że mogłam widzieć małe Dziecię... |
| 894 | żyć w świadomości, że wszystko, co czynię, jest miłe Bogu. |
| 897 | jeżeli spełnię wszystko, co Bóg względem mnie postanowił, na ziemi... |
| 899 | nie wiem, czy kiedy w życiu będę mieć tak wielką tęsknotę za Bogiem. |
| 900 | wciąż odkrywam błędy w swym postępowaniu, ale... dziękuję Bogu... |
| 902 | Dusza moja jest rozradowana więcej, kiedy jestem przy Sercu Boga swego. |
| 903 | Poznaję coraz więcej wielkość Boga i cieszę [się] Nim... |
| 903 | najłatwiej mi odnaleźć Boga we własnej duszy. |
| 908 | Nie lękajcie się dusze Boga, ale ufajcie Mu, bo dobry jest... |
| 911 | przypuścił mnie [Bóg] do poznania swego życia wewnętrznego. |
| 911 | Jedna ich jest wola, jeden Bóg, chociaż w Osobach Troisty. |
| 912 | łaska wyjątkowa. Kiedy ją rozważam, omdlenie mnie ogarnia za Bogiem... |
| 914 | Poznamy kiedyś, co Bóg czyni dla nas w każdej Mszy... |
| 915 | Maryjo... prócz Boga nikt nie wie o Twoim cierpieniu. |
| 915 | tylko w złączeniu z Jezusem moje ofiarki będą miłe Bogu. |
| 920 | Cierpliwość oddaje chwałę Bogu, o, jak biedne są dusze. |
| 925 | modliłam się w intencji Ojca Świętego i trzech kapłanów, aby ich Bóg natchnął... |
| 926 | zdziwiłam się, że Bóg pozwala istnieć ludzkości. |
| 927 | czułam, że jestem przedmiotem gniewu Boga najwyższego. |
| 938 | prosić Boga, aby sam raczył wybrać jej kierownika duszy. |
| 938 | Co się rozpoczęło z Bogiem - Boże będzie... |
| 938 | Bóg... sam przeznacza dla duszy takiego wodza duchownego... |
| 938 | kiedy dusza rozważy i pozna, że tym wszystkim kierował Bóg... |
| 938 | niech gorąco Boga prosi, aby mu Bóg udzielił wiele światła w poznaniu jej duszy |
| 939 | Stanowi wyjątek ta dusza, którą Bóg sam bezpośrednio kieruje... |
| 939 | kierownik zaraz spostrzeże, że dana duszyczka jest prowadzona przez samego Boga. |
| 939 | Bóg da mu to poznać... a dusza taka powinna być pod ściślejszą jeszcze kontrolą... |
| 939 | dusza zdanie jego powinna przełożyć nad zdanie samego Boga... |
| 939 | jeżeli Bóg daje mu pod opiekę taką wyjątkową duszę, to daje mu wielkie światło... |
| 939 | jakżeby mógł dobrze sądzić tak wielkie tajemnice, jakie są pomiędzy duszą a Bogiem. |
| 940 | Wiele nowenn... nim mi Bóg przysłał kapłana, który zrozumiał duszę moją. |
| 944 | dusza czuje się słaba jak małe dziecko, wtedy trzyma się całą siłą Boga. |
| 946 | Tęsknota mojej duszy za Bogiem jest tak wielka... |
| 946 | Dusza w tych momentach ma tak głębokie poznanie Boga... |
| 946 | O, niepojęte są tajemnice duszy z Bogiem. |
| 947 | To, co jej mówią o Bogu, jest bladym cieniem... |
| 947 | co ona wewnętrznie przeżywa z Bogiem... |
| 947 | dziwi się nieraz, jak się dusze zachwycają czyimś powiedzeniem o Bogu... |
| 947 | słucha wszystkiego z uszanowaniem, ale ona ma swoje życie odrębne w Bogu. |
| 949 | Miłosierdzie Boże, największy przymiocie Boga - ufam Tobie. |
| 950 | Boże wiekuisty, w którym miłosierdzie jest niezgłębione, a litości skarb jest nieprzebrany... |
| 951 | Największy przymiocie Boga wszechmocnego, Tyś słodka nadzieja... |
| 952 | kiedy poddaję się świętej woli Boga mojego, to głębia pokoju zalewa duszę moją. |
| 958 | Nagle uczułam w duszy, że nie jest to miłe Bogu... |
| 962 | Widzę często pewną osobę miłą Bogu. |
| 962 | Wielkie upodobanie ma Pan w niej... dla miłości, jaką ma ku Panu Bogu... |
| 962 | przebywa prawie stale w Ogrójcu - jednak zawsze jest miła Bogu... |
| 963 | gdyby dusza cierpiąca wiedziała, jak ją Bóg miłuje, to skonałaby z radości... |
| 968 | kiedy mi Bóg dał kierownika, nie żądał, abym... o wszystkim mówiła przełożonym |
| 970 | nagle dusza moja została zalana światłem poznania Boga. |
| 970 | konam z tęsknoty za Bogiem, ale przecież mu o tym nie mówiłam... |
| 974 | pragnę głębiej poznać Boga i goręcej ukochać... |
| 978 | Kiedy się modliłam w intencji o. Andrasza, poznałam, jak bardzo jest miły Bogu. |
| 978 | mam dla niego szacunek, jak dla świętego... Bogu za to złożyłam dziękczynienie. |
| 981 | słuchać mam przełożonej jako samego Boga... |
| 981 | z drugiej strony Bóg daje mi sam bezpośrednio poznać swoją wolę... |
| 981 | to jest nie do opisania: poznawać bezpośrednio wolę Boga... |
| 981 | być znowuż doskonale posłuszną woli Boga pośrednio, w zastępstwie przełożonych. |
| 982 | Jest gotowa na wszystkie ofiary dla Boga. Poznaję z jej pisma... |
| 983 | Wielkość Boga pogrąża mnie i zalewa... |
| 987 | poznałam, jak jedna osoba z mojej rodziny obraża Boga... |
| 987 | Bardzo przepraszałam Boga, ale widziałam Jego wielkie zagniewanie. |
| 988 | Modliłam się w intencji jednego kapłana, aby mu Bóg udzielił pomocy... |
| 989 | Boże... Ciebie jednego umiłowała dusza moja. Cała dusza moja zatonęła w Tobie... |
| 990 | Miłość, miłość i jeszcze raz miłość Boga... |
| 990 | Największa wielkość to jest - miłować Boga... |
| 990 | prawdziwa mądrość jest - miłować Boga. |
| 990 | Wszystko, co jest wielkie i piękne - w Bogu jest... |
| 990 | poza Bogiem nie ma piękna ani wielkości. |
| 990 | O mędrcy świata... poznajcie, że prawdziwa wielkość jest w miłowaniu Boga. |
| 994 | usłyszałam pieśń: Dobranoc, Głowo święta... nagle duch mój zatonął w Bogu... |
| 995 | jak Serafin kocham Boga, choć jestem słabością. |
| 995 | wielka to dusza, gdy wśród cierpienia Stoi wiernie przy Bogu i pełni Jego wolę... |
| 995 | Niewielka to rzecz, kochać Boga w pomyślności... |
| 995 | Gdy dusza pełni wolę Boga najwyższego, Choćby wśród ustawicznych mąk i katuszy... |
| 997 | duch mój został porwany w tajemnicze łono Boga... |
| 997 | poznałam, na czym polega wielkość duszy i co ma wobec Boga znaczenie... |
| 997 | wszystko, co istnieje, jest przesiąknięte Bogiem... |
| 1003 | Bóg i dusze |
| 1004 | O wolo Boga wszechmocnego,Tyś moją rozkoszą, tyś moją radością... |
| 1004 | pełnić wolę Boga - to największa chwała. |
| 1004 | Bo takie są Jego Boskie pragnienia W momentach, gdy Bóg udziela swych zwierzeń. |
| 1005 | Bóg i dusze |
| 1006 | Boże... każesz mi pisać o łaskach, których mi udzielasz... gdyby nie... nakaz spowiedników... |
| 1007 | Niech Ci będzie... chwała, o Trójco Święta, wiekuisty Boże, niechaj miłosierdzie tryskające... |
| 1007 | na wszystkich dziełach Twoich jest pieczęć niezgłębionego miłosierdzia Twego, o Boże. |
| 1012 | na intencję o. Andrasza, nagle poznałam, jak blisko z Bogiem przestaje... |
| 1012 | pragnę, aby wszystkie dusze były jak najściślej z Bogiem zjednoczone. |
| 1014 | Oby Bóg dał wiele takich dusz, które umieją kochać Boga wśród największych udręczeń. |
| 1020 | Poznaję wewnętrzny ślub duszy z Bogiem... |
| 1020 | jest [to] czysty akt wewnętrzny duszy z Bogiem. |
| 1035 | padłam krzyżem przed Bogiem, i żebrałam miłosierdzia dla tej duszy. |
| 1035 | Truchlałam z przerażenia, ale nie przestawałam błagać Boga... |
| 1037 | Nie umiałabym oddać chwały Bogu, gdybym nie miała w sercu Eucharystii. |
| 1038 | Ojczyzno moja... ile ofiar i modłów za ciebie do Boga zanoszę. |
| 1038 | uważaj i oddawaj chwałę Bogu... |
| 1038 | Bóg cię wywyższa i wyszczególnia, ale umiej być wdzięczna. |
| 1040 | Pośród strasznych udręk patrzę w Ciebie, o Boże, i choć burza gromadzi się nad głową moją... |
| 1041 | rozpoczęłam nowennę w intencji pewnych kapłanów, aby im Bóg udzielił światła... |
| 1041 | Błagałam gorąco Boga o przyśpieszenie święta tego... |
| 1043 | Wielki Wtorek, jest mi dniem, w którym mi Bóg udzielił wiele łask. |
| 1048 | czuję, jakobym się rozpłynęła w Bogu i znikła w Nim. |
| 1049 | nie chciałabym zmienić nic z tego, co mi Bóg dał. |
| 1049 | Nawet z Serafinem nie chciałabym się zamieniać, jakie mi daje Bóg... poznanie... |
| 1049 | Moja... łączność z Bogiem jest taka, jakiej nikt ze stworzeń pojąć nie może |
| 1050 | Środa Wielka. Serce moje tęskni za Bogiem... |
| 1057 | wstąpiło w duszę moją całe morze światła w poznaniu Boga i siebie... |
| 1057 | wprowadza jakoby w nową ekstazę, że Bóg raczył się zniżyć do mnie tak maleńkiej. |
| 1062 | nie przypominam sobie, abym jedną minutę z tego straciła, wszystko dla Boga i dusz... |
| 1063 | miła jest Panu ta dusza, a sama o tym nie wie. Bóg ją utrzymuje w głębokiej pokorze. |
| 1064 | Boże nieśmiertelny, wiekuista rozkoszy moja, już tu na ziemi Tyś niebo moje... |
| 1066 | po czterech blisko miesiącach kuracji, za wszystko dziękuję bardzo Bogu. |
| 1066 | Skorzystałam z każdej chwili, aby chwalić Boga. |
| 1068 | Mój Boże, tak pragnę się wypowiedzieć ze wszystkiego, a tak nie mogę. |
| 1069 | wiem, że Tyś jest Pan i Bóg mój... jednak ponad wszystko jestem posłuszna spowiednikowi. |
| 1073 | gdyby to dusze zrozumieć chciały, jak bardzo ich Bóg miłuje! |
| 1082 | zdawało mi się, że się cała rozpłynęłam w Bogu. |
| 1083 | Ta piękna dusza... jest tak miła Bogu przez swą głęboką pokorę. |
| 1086 | wiele mi Bóg udziela łaski posiłkującej, która mnie nieustannie wspiera. |
| 1092 | nic się równać nie może w porównaniu z jednym aktem czystej miłości Boga... |
| 1094 | jeżeli dusza szczerze kochająca Boga i jest z Nim wewnętrznie zjednoczona... |
| 1094 | Bóg w szczególny sposób broni duszy, która Go szczerze kocha... |
| 1095 | Kiedy mi dał Bóg... poznać wewnętrznie, że nie utraciłam nigdy niewinności... |
| 1095 | Dziękowałam Bogu, że raczył mnie chronić od złego... |
| 1096 | nowy płomień wybucha z serca mojego - miłości i wdzięczności ku Bogu... |
| 1098 | lękam się nawet cienia własnego... dlatego, że mocno ukochałam Boga. |
| 1100 | Każdą łaskę większą czuję ją wpierw i dziwna tęsknota, i pragnienie za Bogiem... |
| 1100 | jestem przed taką chwilą łaski zupełnie ogołocona... i czekam na jednego Boga. |
| 1101 | wiem, czego Bóg ode mnie żąda i co czynić powinnam. |
| 1102 | Są to chwile wewnętrznych poznań, których Bóg sam udziela duszy. |
| 1102 | Często otrzymuję światło i poznanie wewnętrznego życia Boga... |
| 1107 | dał mi Bóg wewnętrzne światło i zrozumienie świętości, i na czym ona polega. |
| 1107 | Ani łaski, ani objawienia... ale wewnętrzne zjednoczenie duszy mojej z Bogiem. |
| 1107 | Bóg nigdy nie zadaje gwałtu naszej wolnej woli. |
| 1108 | Widziałam je w duchu piękne i miłe Bogu, a siebie widziałam jako otchłań nędzy. |
| 1108 | Po skończonej nauce rzuciłam się do stóp Boga utajonego... |
| 1117 | odpowiedział mi spowiednik, że może to nie jest chwila przez Boga naznaczona. |
| 1118 | Mój Boże. W tych chwilach ciężkich nie mam swego kierownika, bo wyjechał do Rzymu. |
| 1118 | Bóg nie może mi dać więcej nad to, co mogę. |
| 1120 | wszystko tętni radością, a rozśpiewane i szczebiocące ptaszęta wielbią Boga... |
| 1120 | wiem, dlaczego Bóg tak przyozdobił ziemię... |
| 1120 | Nie umiem żyć bez Boga... |
| 1120 | Bóg nie może zaznać szczęścia beze mnie, choć absolutnie sam sobie wystarcza... |
| 1121 | Dziś od samego rana dusza moja jest dotknięta przez Boga. |
| 1121 | żadne dzieła zewnętrzne nie mogą iść w porównanie z miłością czystą Boga... |
| 1121 | tęsknota zalała mi duszę, tęsknię za połączeniem się z Bogiem. |
| 1121 | wszechświat wydał mi się jakoby małą kropelką wobec Boga. |
| 1121 | Nie masz szczęścia większego nad to, że mi Bóg daje poznać... |
| 1121 | To wewnętrzne przeświadczenie, w którym mię Bóg utwierdza o swej miłości... |
| 1122 | Boże wielkiego miłosierdzia, któryś raczył nam zesłać Syna swego jednorodzonego... |
| 1127 | Uczułam w duszy natchnienie, aby mu rozkazać w imię Boga... |
| 1128 | postanowiłam sobie odmawiać tę koroneczkę tak długo, aż Bóg spuści deszcz. |
| 1131 | przyszło mi... zrozumienie, czym jest wszystko stworzone wobec Boga. |
| 1132 | choćby była dusza w ustawicznym konaniu, Gdy ma Boga - nic jej nie wzruszy. |
| 1133 | poznałam wielki majestat Boga... |
| 1133 | z jednym poznaniem Boga nic nie może iść w porównanie... |
| 1133 | zewnętrzna wielkość niknie... przed jednym aktem głębszego poznania Boga. |
| 1134 | nie jest w stanie zamącić głębi ciszy mojej, w której spoczywa Bóg. |
| 1135 | głębsze poznanie Boga daje mi zupełną swobodę i wolność duchową... |
| 1135 | Czuję, że jestem wielka, kiedy jestem zjednoczona z Bogiem. |
| 1135 | Co za szczęście mieć świadomość Boga w sercu i żyć w ścisłej z Nim zażyłości. |
| 1137 | Dziś konam za Bogiem. |
| 1139 | Jak można się podobać Bogu, kiedy pycha i miłość własna rozsadza... |
| 1139 | Jak może taka dusza ściśle się z Bogiem jednoczyć? |
| 1145 | Z miłością poddaję się najmędrszym wyrokom Twoim, o Boże, a wola Twoja, o Panie... |
| 1148 | jesteśmy najwięcej podobni do Boga, kiedy przebaczamy bliźnim. |
| 1148 | Bóg jest miłością, dobrocią i miłosierdziem... |
| 1151 | Gdy dusza w poczuciu swej niewinności Przyjmuje od Boga te dopuszczenia... |
| 1167 | grzesznicy nabierają ufności i wracają do Boga, a ja - mówi duch zły... |
| 1167 | szatan nienawidzi miłosierdzia Bożego, nie chce uznać, że Bóg jest dobry. |
| 1172 | Dziś w czasie odmawiania Anioł Pański... zrozumiałam niepojętą miłość Boga |
| 1173 | aby być podatnym narzędziem w ręku Boga dla przeprowadzenia dzieła... |
| 1177 | Wchodzić w głąb swej istoty i za wszystko dziękować Bogu... |
| 1177 | z Jezusem: z Nim, w Nim i przez Niego oddaję chwałę Bogu. |
| 1179 | w pewnych momentach niech zostawi całą działalność Bogu. |
| 1183 | Boże niezgłębionego miłosierdzia, ogarnij świat cały i wylej się na nas przez... Serce Jezusa. |
| 1186 | odczułam w duszy tak wielki głód za Bogiem... |
| 1187 | Wielką ma moc posłuszeństwo. - Po tych słowach usłyszałam: Bóg zapłać. |
| 1188 | Nieustannie przypominam Bogu Jego obietnice miłosierdzia. |
| 1195 | z całym spokojem ufam miłosierdziu Twemu, o Boże mój, i nie będzie zawiedziona nadzieja... |
| 1205 | na dobrej drodze jesteś, ale może [Bóg] nie wrócić dawnego światła... |
| 1205 | Bóg może duszę twoją do śmierci pozostawić w takich ciemnościach... |
| 1206 | druga - aby Bóg przyspieszył [wypełnienie] dzieła tego... |
| 1208 | Bądź błogosławiony, o Boże, za wszystko, co mi zsyłasz. Bez woli Twojej nic się nie dzieje... |
| 1218 | Wszechmoc miłosierdzia Twego, o Boże, I te dusze z błędu wyprowadzić może. |
| 1221 | są bukietem przed tronem Bożym, którego zapachem sam Bóg się napawa. |
| 1225 | Dusze te są mocarne siłą Boga samego, wśród wszelkich udręczeń... |
| 1225 | Błagam Cię, Boże, okaż im miłosierdzie... według nadziei i ufności, jaką w Tobie położyli... |
| 1229 | Lecz miłosierdzie Twe, o Boże. Jeszcze większe nędze wspomóc może. |
| 1230 | chwilo niezrównana, W której ujrzę po raz pierwszy swego Boga... |
| 1230 | o dniu jasności, W którym dusza pozna Boga w Jego potędze |
| 1230 | O dniu, którego przez całe życie wyglądam. I wyczekuję na Ciebie, o Boże... |
| 1230 | O dniu rozkoszy, wieczystych słodyczy. Wielkiego majestatu Boże, Oblubieńcze mój... |
| 1231 | O wiekuisty Boże, w piersi mej zamknięty, A z Tobą mam niebo całe... |
| 1231 | Nie z Serafinem łączysz się, Boże, Ale z człowiekiem mizernym... |
| 1231 | O wielki, niepojęty Boże, Któryś raczył tak się uniżyć, Cześć Ci oddaję w pokorze... |
| 1232 | Dziewico Niepokalana, W Tobie odbija mi się promień Boga. |
| 1235 | Przed umysłem moim jest mur nieprzebity, który mi zasłonił Boga... |
| 1238 | Pragnęłam się z nim widzieć, Bóg spełnił moje pragnienie. |
| 1238 | Kapłan ten to wielka dusza, która po brzegi wypełniona Bogiem. |
| 1238 | podziękowałam Bogu za tę wielką łaskę... pragnęłam się z nim widzieć. |
| 1238 | Pragnęłam się z nim widzieć, Bóg spełnił moje pragnienie. |
| 1241 | Jak wielkiej potrzeba siły woli, aby taką duszę kochać dla Boga. |
| 1241 | posunąć aż do heroizmu, aby taką duszę kochać tak, jak Bóg tego żąda. |
| 1243 | Te chwile, które Bóg dopuścił: oschłości i poczucia swej nędzy... |
| 1243 | Jeżeli... szukasz woli Bożej i pragniesz ją spełnić... Bóg nie dopuści jakiegoś zboczenia. |
| 1244 | Niepodobna się podobać Bogu nie pełniąc Jego świętej woli. |
| 1244 | pragnę, abyś się... odznaczyła... w tej wierności w pełnieniu woli Boga. |
| 1244 | Tę wolę Boga przełóż ponad wszystkie ofiary i całopalenia. |
| 1244 | wstępowało w duszę moją głębokie zrozumienie tej woli Boga. |
| 1246 | Wielkość Boga nie przeraża mnie, ale uszczęśliwia... |
| 1247 | Poznałam stan pewnej duszy i to, co się w niej Bogu nie podoba. |
| 1249 | wiele dusz woła na nas: Dajcie nam Boga... |
| 1249 | choć może fizycznie tego Bóg nie zażąda, ale w duchu jest to mi możliwe... |
| 1252 | Bogu tylko wiadomo, jak bardzo pragnęłam się widzieć z nim... |
| 1252 | pragnęłam się widzieć z nim dla dzieła tego, które Bóg przez niego dokonuje. |
| 1253 | Zrozumiałam, że Bóg da mu moc do spełnienia dzieła tego, pomimo trudności... |
| 1253 | Dusza ta, miła Bogu, jest ukrzyżowana wielorakimi cierpieniami... |
| 1253 | tak Bóg postępuje z tymi, których szczególnie miłuje. |
| 1257 | odprawiłam nowennę, lecz nawet jej nie skończyłam, a Bóg mi udzielił tej łaski. |
| 1259 | nie ma nikogo prócz Jezusa. Tak Bóg ogałaca duszę, którą szczególnie miłuje. |
| 1262 | W czasie Mszy świętej zostałam złączona z Bogiem. |
| 1262 | może Bóg ze mną postąpić, jak Jemu się podoba... |
| 1263 | Bogu jest tylko wiadome, co doświadczam dniem i nocą... |
| 1264 | zdając się zupełnie i całkowicie na... wolę Boga mojego. |
| 1264 | Prowadź mnie, o Boże, drogami, jakimi Ci się podoba, zaufałam całkowicie woli Twojej... |
| 1268 | Bóg nieraz udziela wiele i wielkich łask ze względu na dusze cierpiące... |
| 1270 | im dusza czystsza, tym jej obcowanie z Bogiem jest czysto duchowe... |
| 1270 | Bóg jest duchem, więc kocham Go w duchu i prawdzie. |
| 1271 | poznałam, jak ogień miłości Boga pali się w tym spojrzeniu... |
| 1274 | dał mi Pan poznać, jak cierpi dusza odrzucona od Boga... |
| 1274 | im Bóg duszę więcej ścigał swoim miłosierdziem, tym będzie dla niej sprawiedliwszy. |
| 1276 | dla zadośćuczynienia Bogu za dusze pomordowane w żywotach złych matek. |
| 1276 | czy jeszcze będę kiedy w podobny sposób cierpiała - to pozostawiam Bogu... |
| 1276 | co się Bogu podoba zesłać, to przyjmę wszystko z poddaniem... |
| 1277 | mam wyczucie stanów dusz i ich usposobienia wobec Boga... |
| 1279 | zrozumiałam te niepojęte względy Boże, które mi Bóg okazuje. |
| 1279 | nie miałam do tego wszystkiego żadnych pragnień, bo mi wystarcza Bóg sam. |
| 1281 | Pan dał poznać, że przyjedzie... Myśl swą złączyłam z Bogiem... |
| 1285 | Pragnę, aby życie moje całe było jednym dziękczynieniem dla Ciebie, Boże. |
| 1286 | Dziękuję Ci, Boże, za wszystkie łaski, Którymi mnie nieustannie obsypujesz... |
| 1286 | Dzięki Ci, Boże, żeś mnie stworzył, Żeś mnie powołał do bytu z nicości... |
| 1286 | Dzięki Ci, Boże, za chrzest święty, Który mnie wszczepił w rodzinę Bożą... |
| 1286 | Dziękuję Ci, Boże, za łaskę powołania Do wyłącznej służby Twojej. |
| 1286 | Dzięki Ci, Boże, za wszystkie natchnienia, Którymi dobroć Twoja mnie obsypuje... |
| 1290 | piękną duszyczką, która zamierza także oddać się na służbę Bogu... |
| 1290 | Bóg sam ją pociąga do swej miłości. |
| 1290 | Długo rozmawialiśmy o Bogu... |
| 1290 | poznałam, jak bardzo miła Bogu jest ta duszyczka. |
| 1291 | dziękowałam Bogu za wszystkie łaski udzielone mnie i Zgromadzeniu... |
| 1292 | nie mogłam wyjść z podziwu, jak nas Bóg miłuje. |
| 1298 | Okaż mi, Boże, miłosierdzie swoje, Według litości Serca Jezusowego. |
| 1298 | O wszechmogący, zawsze miłosierny Boże, Twa litość nigdy niewyczerpana... |
| 1298 | O Trójco wiekuista, lecz zawsze łaskawy Boże, Twa litość nigdy niepoliczona... |
| 1301 | Dziwnie tym wszystkim Bóg zrządził, bo przecież było zaczęte w Wilnie... |
| 1301 | bardzo jest miła Bogu ta przełożona... |
| 1301 | widzę, jak Bóg kieruje wszystkim... |
| 1302 | Nigdy nie szukałam Boga gdzieś daleko, ale we własnym wnętrzu... |
| 1302 | w głębokości własnego jestestwa obcuję z Bogiem swoim. |
| 1303 | Boże mój... tęsknię za wieczystym połączeniem się ze swym Bogiem... |
| 1304 | Z tęsknotą patrzę w niebo gwiaździste... Tam do Ciebie, Boże, rwie się serce czyste... |
| 1304 | dusza stęskniona nie słyszy tych słów, Ona pragnie...Boga... |
| 1304 | Stęsknionej mej duszy pozwól, o Boże, Zatonąć w Twej Boskiej Troistości... |
| 1306 | Sam Bóg w niej znajduje upodobanie. Nad duszą pokorną są uchylone upusty... |
| 1306 | dusza pokorna... przebija obłoki, i dosięga Boga samego... |
| 1306 | Takiej duszy Bóg nic nie odmawia, taka dusza jest wszechwładna... |
| 1306 | taką duszę Bóg wywyższa aż do tronu swego... |
| 1306 | im ona więcej się uniża, tym Bóg więcej się ku niej skłania... |
| 1306 | Taka dusza jest najgłębiej z Bogiem zjednoczona. |
| 1311 | Postanowiłam trwać... na swoim miejscu, ofiarując Bogu akt cierpliwości. |
| 1313 | Gorąca miłość Boga widzi wkoło siebie nieustanne potrzeby udzielania się... |
| 1315 | Bóg duszy nigdy nie opuszcza - chyba wtenczas jedynie, jak dusza sama... |
| 1318 | poznałam, że kocham Boga wszystkimi władzami swej duszy... |
| 1321 | Witaj, najlitościwsze Serce Boga mojego... |
| 1322 | Najmniejsza burza zatopić mnie może... gdybyś Ty sam nade mną nie czuwał Boże... |
| 1322 | Żeś Ty jest sternikiem moim, o Boże, Tak spokojnie łódź życia mojego płynie... |
| 1323 | Boże mój, kocham Cię. |
| 1324 | Kłaniam się Tobie, Boże utajony, I z całego serca miłuję Ciebie... |
| 1325 | Boże mój, wszystko, co we mnie jest, niech uwielbia Ciebie, Stwórco mój i Panie... |
| 1326 | Niech mnie prowadzi duch Twój, o Boże, w głębie poznania Ciebie... i... poznania siebie... |
| 1329 | moim ostatecznym celem jest Bóg... |
| 1329 | we wszystkich poczynaniach swoich Boga mam na względzie. |
| 1330 | jak dobrze jest odprawić rekolekcje przy najsłodszym Sercu Boga mojego. |
| 1331 | wdzięczność moja jest bez granic dla Boga mojego. |
| 1332 | Dlaczego aniołowie...zostali ukarani?... Dla głębokiego poznania Boga... |
| 1332 | nikt z ludzi na ziemi nie ma takiego poznania Boga... jakie ma anioł. |
| 1332 | dla mnie nędznej okazałeś się, Boże, miłosiernym, i to tylekroć razy, nosisz mnie w łonie... |
| 1338 | krzyk szatana... przez to tyle my tracimy, nie pisz o dobroci Boga... |
| 1339 | miłosierny Boże, który nie pogardzasz nami, ale ustawicznie obsypujesz nas swymi łaskami... |
| 1339 | Boże wielkiego miłosierdzia, któryś odwrócił wzrok swój... od aniołów zb[untowanych]... |
| 1339 | chwała niezgłębionemu miłosierdziu Twemu, o Boże, który nie gardzisz sercem uniżonym. |
| 1341 | Bóg, jeżeli żąda ofiary, to nie skąpi swojej łaski, ale daje ją duszy w obfitości. |
| 1343 | co przejęło serce moje wielką wdzięcznością ku Bogu... |
| 1343 | postanowiłam na przyszłość jeszcze z większą wiernością służyć Bogu... |
| 1344 | Boże, który mi jeszcze żyć pozwalasz, daj mi moc, abym mogła żyć życiem nowym... |
| 1344 | jestem słabością samą, jednak nie wątpię ani na chwilę w pomoc łaski Twojej, o Boże. |
| 1355 | Stosunek do Boga i spowiednika |
| 1356 | Boże, gotowa jestem na wszelką Twą wolę, jakkolwiek mną pokierujesz... |
| 1358 | obcowanie z bliźnimi może przynieść chwałę Bogu przez moją ofiarę... |
| 1362 | to zrozumienie napełniło duszę moją wdzięcznością ku Bogu... |
| 1362 | odniosłam wszystką chwałę do Boga mojego... |
| 1363 | Czuję, że jestem cała przesiąknięta Bogiem... |
| 1363 | z tym Bogiem idę w życie codzienne, szare... |
| 1365 | Boże mój, widzę blask zorzy wiekuistych. Cała dusza moja rwie się do Ciebie, Panie... |
| 1365 | Ofiara mojej miłości płonie bez przerwy... tak cichutko, że ją tylko Twoje, Boże, oko widzi... |
| 1366 | przeciwności zachwiać mi go nie są w stanie, boś Ty mi jest ponad... dopuszczenia... Boże... |
| 1369 | Dusza moja cała pogrążyła się w Bogu... |
| 1369 | z całej istoty mojej płynął jeden płomień ku Bogu... |
| 1372 | pragnęłabym wołać na świat cały: kochajcie Boga, bo dobry jest... |
| 1384 | Widzę pewnego kapłana, którego Bóg bardzo miłuje, ale szatan go...nienawidzi... |
| 1384 | proszę Boga, aby nie ustała cierpliwość jego wobec tych, którzy mu się... sprzeciwiają. |
| 1388 | poznałam, jak bardzo jest miła dusza ojca Andrasza Bogu. |
| 1390 | dusza jego jest przepełniona goryczą, jakoby nagrodą za wysiłki dla Boga... |
| 1390 | Widzę radość jego... udzieli mu Bóg i części tej radości już tu na ziemi. |
| 1390 | Takiej wierności dla Boga, jaką się ta dusza odznacza, nie spotkałam. |
| 1393 | Jezu, Ty Eucharystio, nieśmiertelny Boże, Który ustawicznie przebywasz w mym sercu... |
| 1394 | całkowitego zdania się na tę świętą wolę Boga. |
| 1394 | Cokolwiek na mnie Bóg dopuści, przyjmuję z całkowitym poddaniem się... |
| 1395 | serce moje w ukryciu, sam na sam z Bogiem. |
| 1398 | naśladując... Jej cnotę cichości, przez którą znalazła upodobanie w oczach Boga... |
| 1400 | We wszystkim zdaję się na Boga w niezachwianej ufności. |
| 1401 | w chwili obecnej w dziele tym Bóg ode mnie żąda modlitwy i ofiary... |
| 1401 | Poznałam w tym liście, jak wielkiego światła Bóg użycza temu kapłanowi... |
| 1401 | dzieło to Bóg przez niego przeprowadzi pomimo przeciwności... |
| 1402 | Bóg... nieraz dopuszcza, że ci, co największe wysiłki podjęli w jakimś dziele... |
| 1402 | owocem dzieła tego nie cieszą się tu na ziemi, całą ich radość zachowuje Bóg na wieczność... |
| 1402 | czasami Bóg daje im poznać, jak bardzo miłe Mu są wysiłki takich dusz... |
| 1404 | aż do dziś wzrasta moja miłość do Boga utajonego... |
| 1405 | usłyszałam szatana... Bóg nie jest tak miłosiernym... |
| 1410 | dał mi Bóg poznać wielkość przeznaczenia swego... |
| 1410 | dał mi poznać bliskość Boga - która na wieki ode mnie odjęta nie będzie... |
| 1412 | dziękując Bogu za udzielenie Maryi tego wielkiego przywileju. |
| 1414 | z polecenia Boga mam ci być w sposób wyłączny i szczególny matką... |
| 1415 | Bogu są najmilszymi: pierwsza - pokora, pokora i jeszcze raz pokora. |
| 1416 | wspomnienie tej łaski wprowadzało duszę moją w nowe pogrążenie się w Bogu... |
| 1421 | Ucieszyłam się tym, że są dusze tak miłe Bogu. |
| 1429 | według wskazówek spowiednika, widząc, że to upokorzenie jest milsze Bogu. |
| 1430 | Bóg dał tej siostrze to odczucie, abym ja nie miała wątpliwości... |
| 1435 | Lecz żaden czyn, w Bogu podjęty, nie zginie. |
| 1435 | I ponieść największe ofiary i udręczenia, Widząc, jak wielką Bóg ma z tego chwałę. |
| 1438 | Bóg kocha szczególnie tych, których my kochamy. |
| 1439 | podczas czytania cała moja istota została pogrążona w Bogu. |
| 1439 | Wewnętrznie widziałam spojrzenie Boga na nas z wielkim upodobaniem. |
| 1440 | niewiele mnie zabolało, bo miałam duszę przepojoną Bogiem... |
| 1440 | to dało mi światło, dlaczego Bóg takiej duszy tak mało się udziela... |
| 1451 | czuwały w kaplicy i wynagradzały za zniewagi Bogu wyrządzone przez grzeszników. |
| 1452 | Dusza będzie potępiona tylko ta, która sama chce, bo Bóg nikogo nie potępia. |
| 1456 | poznanie taki sprawia skutek w mej duszy, że zamieniam się w żar miłości ku Tobie, Boże... |
| 1466 | jak złota nić... która utrzymuje kontakt naszego jestestwa z Bogiem... |
| 1466 | Z radości zmysły mi ustają, gdy mi Bóg głębiej daje poznać ten wielki przymiot... |
| 1472 | poznanie o ks. S., że nasze wysiłki wspólne są, z których Bóg ma tak wielką chwałę... |
| 1479 | dajesz mi wewnętrzną pewność, że mnie bardzo kochasz, o Boże. |
| 1481 | Choć żeś taki mały, jednak ja wiem, żeś jest Bóg. |
| 1481 | byłam cała zanurzona tak w Bogu, jak gąbka rzucona w morze... |
| 1485 | Miłosierdzie Boga utajonego w Najświętszym Sakramencie... |
| 1485 | Rozmowa miłosiernego Boga z duszą grzeszną |
| 1485 | chciej wejść w rozmowę sam na sam ze swym Bogiem miłosierdzia... |
| 1485 | Czemuż się lękasz, dziecię Moje, Boga miłosierdzia? |
| 1486 | Rozmowa miłosiernego Boga z duszą w rozpaczy |
| 1486 | nie wszystko jeszcze stracone, wejdź w rozmowę z Bogiem swoim... |
| 1486 | przedsmak piekła i czyni ją całkowicie niezdolną do zbliżenia się do Boga. |
| 1486 | bez żadnej współpracy duszy daje jej Bóg swą ostateczną łaskę. |
| 1486 | Jeżeli nią wzgardzi, już ją Bóg pozostawi w stanie, w jakim sama chce być na wieki. |
| 1486 | zwrócenie [się do Boga] od niej zależy. |
| 1487 | Rozmowa miłosiernego Boga z duszą cierpiącą |
| 1487 | powiesz: nie jako ja chcę, ale jako jest wola Twoja, o Boże, niech mi się stanie. |
| 1487 | żeś raczył zostać z nami na tym wygnaniu i mieszkasz z nami jako Bóg miłosierdzia... |
| 1488 | Rozmowa miłosiernego Boga z duszą dążącą do doskonałości |
| 1527 | pewna siostra... mnie prześladuje... z tego powodu, że Bóg ze mną tak ściśle obcuje... |
| 1527 | modliłam się, aby ją Bóg oświecił, jednak poznałam, że dusza ta, jeżeli nie zmieni... |
| 1529 | widziałam ojca Andrasza modlącego się. Poznałam, że wstawiał się do Boga i za mnie. |
| 1530 | błagam Boga, aby raczył przyśpieszyć... święto Miłosierdzia... |
| 1533 | jeśliby Bóg dotknął kraj nasz największymi karami, to byłoby to jeszcze... miłosierdzie... |
| 1534 | gdyby ten kapłan wiedział, jak miła Bogu była ta modlitwa. |
| 1545 | jak nie jednym, to drugim sposobem życia uwielbiam Boga... |
| 1545 | gdyby Bóg mi dał drugi raz życie, nie wiem, czy bym je lepiej wykorzystała... |
| 1548 | Wiem, że oddam Bogu tę chwałę, jakiej się po mnie spodziewa... |
| 1549 | przyjmę wszystko, co mi Bóg ześle, z poddaniem i wdzięcznością... |
| 1549 | od powziętego zamiaru, wystarcza mi, że poznam, że jest miły Bogu. |
| 1551 | obudziła się w duszy mojej tak wielka wdzięczność ku Bogu... |
| 1553 | Żaden umysł nie zgłębi tajemnic miłosierdzia Twego, o Boże, ani anioł, ani człowiek. |
| 1556 | Są to dusze seraficzne, od których Bóg żąda, aby Go więcej kochały... |
| 1556 | Dusza taka rozumie to wezwanie, bo jej Bóg daje to wewnętrznie poznać... |
| 1556 | jest miejsce w czyśćcu, gdzie dusze będą się wypłacać Bogu... |
| 1556 | Dusza szczególnie nacechowana przez Boga INSERT INTO `konkordancja` (`kon_id`, `kon_field`, `kon_description`, `kon_short_description`,`kon_place`) VALUES (134) odznaczać się będzie wszędzie... |
| 1556 | W niebie odznaczy się... większą chwałą, jasnością i głębszym poznaniem Boga... |
| 1556 | w czyśćcu - głębszą boleścią, bo głębiej zna, gwałtowniej pożąda Boga... |
| 1558 | Wierzę, wierzę i jeszcze raz wierzę w Ciebie, Boga... |
| 1563 | rozważałam wszystko, co zaszło w sercu moim, dziękując Bogu za Jego miłość... |
| 1570 | Boże wielkiego miłosierdzia, Dobroci nieskończona, oto dziś cała ludzkość woła z otchłani... |
| 1570 | ludzkość woła z otchłani nędzy swojej do miłosierdzia Twego, do litości Twojej, o Boże... |
| 1570 | woła potężnym... głosem nędzy. Boże łaskawy, nie odrzucaj modlitwy wygnańców tej ziemi. |
| 1573 | Boże, jaka mnie dziś ogarnia tęsknota za Tobą. O, nic już nie zajmuje serca mojego... |
| 1573 | kiedy mi zwiastujesz... chwilę, przez którą się zjednoczę na wieki z Bogiem moim. |
| 1581 | pragnę, aby dusze, które są w naszych domach, nie obrażały Boga... |
| 1581 | pragnę, aby Bóg udzielał... światła moim przewodnikom duchownym... |
| 1582 | Kiedy mi powiesz, o Boże, że już dosyć, że już się spełniła całkowicie święta wola Twoja... |
| 1582 | Nie zapomnę o tobie, biedna ziemio, choć czuję, że... zatonę w Bogu... |
| 1582 | to zatopienie w Bogu da mi możność nieograniczoną działania. |
| 1584 | Cała ufność nasza jest w Tobie... Jezu Chryste, prawdziwy Boże i prawdziwy Człowiecze. |
| 1584 | Serce mi drży z radości, widząc, jak Bóg jest dobry dla nas ludzi, tak nędznych... |
| 1584 | O ludzkości, czemuż tak mało myślisz o tym, że Bóg jest prawdziwie pośród nas. |
| 1585 | ujrzałam Matkę Bożą... rzekła: Boże, błogosław Polsce, błogosław kapłanom. |
| 1591 | Me serce ciągnie, gdzie mój Bóg ukryty... |
| 1591 | To mój Bóg żywy, choć kryje Go zasłona. |
| 1592 | Kochają Boga jako jedyny przedmiot swej miłości, ale i nas kochają... |
| 1595 | siostra ta weszła do mnie... kiedy całkowicie byłam pogrążona w Bogu... |
| 1595 | Jedno słowo duszy zjednoczonej z Bogiem więcej robi dobrego... |
| 1596 | Wielka jest wdzięczność moja dla Boga, że mi dał światłego kapłana... |
| 1600 | otwierasz przez to w mej duszy i sercu otchłań kochania i pożądania Ciebie, Boże... |
| 1600 | otchłań bezdenna - pragnienia... Boga - na ziemi wypełniona całkowicie być nie może. |
| 1602 | Tu nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia. |
| 1604 | podczas adoracji odmawiałam Święty Boże... wtem ogarnęła mnie żywsza obecność Boża... |
| 1604 | ujrzałam, jak oddają chwałę Bogu aniołowie i święci Pańscy. |
| 1604 | ani w serce człowieka nie wstąpiło, co Bóg nagotował tym, co Go miłują. |
| 1604 | wszystko, jak od Boga wyszło, tak też i do Niego wraca... |
| 1604 | gdy spojrzałam na moje uwielbienie Boga - o, jak ono nędzne! |
| 1604 | jak dobry jesteś, Boże, że przyjmujesz i moje uwielbienie, i zwracasz... ku mnie... oblicze... |
| 1608 | dał mi Pan poznać, że jest dotknięte dzieło to próbą, ale... nie jest mniej miłe Bogu. |
| 1623 | Msza święta i Komunia święta w intencji ojca Andrasza, by mu Bóg dał jeszcze głębiej poznać... |
| 1629 | Jestem w Twym ręku, o Boże, jak hostia biała, Błagam, przeistocz mnie sam w siebie... |
| 1632 | z całego świata najpiękniejsze istnienia Nie zastąpiłyby mi ani na chwilę Ciebie, o Boże. |
| 1632 | To mój Oblubieniec - Pan i Bóg mój niepojęty. |
| 1634 | rzekłam do Boga: Chryste, daj mi siły i moc do cierpień... |
| 1636 | powiedziałam owej siostrze, że jestem zupełnie spokojna, ufajmy Bogu. |
| 1647 | pomimo że prosiłam, jednak widziałam, że Bóg żąda cierpień i ofiary. |
| 1647 | są bardzo drażliwe i trudne do uwierzenia, a jednak Bóg zażądać może i takich ofiar. |
| 1652 | Nie lękaj się Boga, ty słabe dziecię, Bo wielka jest miłosierdzia Bożego moc. |
| 1653 | W górnej światłości, gdzie mój Bóg króluje... |
| 1653 | Dążę w zaświaty, do Boga samego, W jasność niepojętą, w sam żar miłości... |
| 1653 | Już dzień mój ma się ku schyłkowi, Już czuję wieczne odblaski Twe, Boże... |
| 1653 | Czuję, że Twa miłość czysta, Boże, w mym sercu gości... |
| 1653 | największe zatopienie w Bogu nie pozwoli mi zapomnieć o nich. |
| 1656 | nie mają ani jednego słowa na swoją obronę, i poddają się... woli Boga... |
| 1660 | choćbym największe doświadczenia przechodzić miała. Jestem spokojna - Bóg sam tym kieruje. |
| 1661 | Boże, jakżeś dobry... wielkie jest miłosierdzie Twoje, nawiedzasz mnie tak wielkimi łaskami... |
| 1676 | ujrzałam przy łóżku Serafina... nie miałam tej pewności, czy jutro mi przyniesie, ale zdając się na Boga... |
| 1679 | o co się siostra pyta, no, ale Bóg wszechmogący wszystko może. |
| 1681 | przeniknęło mnie światło Boże i uczułam się wyłączną własnością Boga... |
| 1681 | Dusza moja cała zatonęła w Bogu - i usłyszałam te słowa: Tyś jest najmilsza córka Moja . |
| 1694 | Kiedy odeszły, dziękowałam Bogu za łaskę, która mnie wspierała w tym czasie. |
| 1698 | towarzyszę duszom konającym... i błagam Boga o wielkość łaski Bożej... |
| 1698 | zwraca się do Boga w ostatnim momencie z taką siłą miłości... |
| 1698 | że w jednej chwili otrzymuje od Boga [przebaczenie] i win, i kar... |
| 1698 | chociaż już w samym skonaniu Bóg miłosierny daje duszy ten moment... |
| 1698 | jeżeli dusza chce, ma możność wrócić do Boga. |
| 1698 | udaremnią wszystkie modlitwy, jakie inne dusze za nimi do Boga zanoszą... |
| 1698 | i nawet same wysiłki Boże... |
| 1706 | Uczułam, że rozkoszą Boga jest patrzeć w takie serce... |
| 1710 | ogarnęła mnie tak wielka tęsknota za Bogiem. |
| 1710 | Dusza Jej... zatęskniła za Jezusem, lecz tak była spokojna i zdana na Boga... |
| 1710 | w Jej Sercu nie było ani jednego drgnienia innego, tylko tak, jak Bóg chce. |
| 1711 | wielkością duszy jest kochać Boga i upokarzać się w Jego obecności... |
| 1713 | duch mój w niczym nie znajduje zadowolenia, coraz silniej tęsknię za Bogiem. |
| 1715 | co się dzieje pomiędzy mną a Bogiem, mówić to człowiekowi, to jest ponad siły. |
| 1718 | Przebywać u stóp Twoich, Boże utajony, To duszy mojej rozkosz i raj. |
| 1718 | mówić do Boga - dam Ci serce, Panie, dam... |
| 1718 | Gdy w Komunii łączysz się ze mną, o Boże, Wtenczas czuję swą wielkość niepojętą... |
| 1720 | staram się być wierna Bogu i kochać Go aż do... zapomnienia o sobie. |
| 1727 | Nie bronię się, ale mocniej ufam Bogu, który widzi me wnętrze... |
| 1727 | Widzę nieraz sidła zakładane na siebie przez dusze... Boże, jakżeś sprawiedliwy i dobry. |
| 1729 | pomimo... starań lekarzy zdrowie moje niknie... ale cieszę się... z wezwania Twego, Boże... |
| 1730 | Uciekam się do Twego miłosierdzia, Boże łaskawy, któryś sam jeden jest tylko dobry. |
| 1730 | ufam miłosierdziu Twemu, boś jest Bóg miłosierdzia... |
| 1730 | Boże litości, Ty sam jeden usprawiedliwić mnie możesz i nie odrzucisz mnie nigdy... |
| 1735 | w czystym kielichu serca twego Jest przyjemne mieszkanie dla Boga samego. |
| 1735 | Sami aniołowie nie pojmują, Co dziewice Bogu wyśpiewują. |
| 1741 | Boże, któryś jest szczęściem sam w sobie i nie potrzebujesz do... szczęścia żadnych stworzeń... |
| 1741 | dajesz im udział... w swym wiekuistym życiu... Jeden Bóg w Osobie Troistej. |
| 1741 | nic nie ubyło z pełni Twojej, o Boże, ani też ich piękno i miłość nie dopełniły Ciebie... |
| 1742 | Bądź uwielbiony, w Trójcy Świętej Jedyny, miłosierny Boże... |
| 1742 | Bądź błogosławiony, miłosierny Boże, Miłości wiekuista... |
| 1742 | wpatrując się twarzą w twarz w Ciebie, Boże... mógłbyś powołać przed nimi inne stworzenia... |
| 1743 | Boże, któryś z miłosierdzia swego powołać raczył z nicości do bytu rodzaj ludzki... |
| 1744 | Bądź uwielbiony, miłosierny nasz Boże, Wszechmocny nasz Stwórco i Panie... |
| 1744 | Ty, miłosierny Boże, nie dopuściłeś zginąć ludzkości I dałeś obietnice Odkupiciela... |
| 1744 | Usłysz jęk i łzy, który królujesz w niebie, Boże wielkiego miłosierdzia, Boże litości. |
| 1744 | nieskończona przepaść się rozwarła między Bogiem a człowiekiem... |
| 1745 | Boże, któryś nie zatracił człowieka po upadku, ale w miłosierdzia swoim przebaczyłeś mu... |
| 1745 | Bóg zstąpi na ziemię, Pan nad pany, zniży się Nieśmiertelny. |
| 1745 | Słowo staje się Ciałem, Bóg zamieszkał z nami... |
| 1745 | Jesteś Bogiem miłosierdzia, masz litość dla nędzy... |
| 1745 | jesteś nam Bogiem, a my Twym ludem. |
| 1746 | Bądź uwielbiony, miłosierny Boże, Żeś się zniżyć raczył z niebios na tę ziemię. |
| 1746 | Zdziwiło się niebo, że Bóg się stał człowiekiem... |
| 1746 | Że jest na ziemi Serce godne Boga samego. |
| 1746 | O tajemnico miłosierdzia Bożego, o Boże litości, Żeś raczył opuścić tron nieba... |
| 1746 | Przez Nią miły Bogu człowiek się stał... |
| 1747 | Boże, któryś jednym słowem mógł zbawić światów tysiące, jedno westchnienie Jezusa... |
| 1748 | Bądź uwielbiony, Boże, w dziele miłosierdzia Twego... |
| 1748 | mieć ufność w miłosierdzia Bożego potędze, Bo Bóg duszę skruszoną przyjmuje mile. |
| 1748 | ufaj duszo, Bo gdy się zbliżysz do Boga, nie doznasz goryczy. |
| 1749 | Boże, jak hojnie rozlane jest miłosierdzie Twoje, a wszystko to uczyniłeś dla człowieka. |
| 1749 | wzywam cały wszechświat do uwielbienia miłosierdzia... wielka jest dobroć Twoja, Boże. |
| 1750 | Dziękuj swemu Stwórcy, na ile ci sił stanie, I wysławiaj Jego niepojęte miłosierdzie Boże. |
| 1750 | Niech twa wdzięczność w miłą pieśń się zmieni I śpiewa, jak wielkie jest miłosierdzie Boże. |
| 1750 | Pójdź, słońce... i przed nim... zorze... niech wasze głosy... wyśpiewują... miłosierdzie Boże. |
| 1750 | Pójdźcie, śliczne kwiaty... Niechaj zapach wasz jedyny Wysławia, wielbi, miłosierdzie Boże. |
| 1750 | Pójdźcie, ziemi wszystkie śliczności... wielbić Boga w swej zgodności... |
| 1750 | Wysławiając niepojęte miłosierdzie Boże. |
| 1750 | Wszystko potężnym głosem woła, jak wielkie jest miłosierdzie Boże. |
| 1750 | Milszym jest dla Boga uwielbieniem Dusza... pełna dziecięcej ufności... |
| 1755 | W tym skupieniu poznałam przymioty Boga. |
| 1756 | Co za raj w duszy, gdy serce czuje, że jest przez Boga tak bardzo kochane... |
| 1762 | prosząc o łaskę dla dusz konających, aby miłosierdzie Boże ogarnęło ich w tym... momencie... |
| 1766 | prosiłam, aby mnie Bóg uchronił od zaślepienia umysłu. |
| 1783 | błagałam Boga przez te wszystkie Msze święte o miłosierdzie dla świata... |
| 1783 | tysiąc dusz otrzymało łaskę za pośrednictwem modlitwy, którą do Boga zanosiłam. |
| 1785 | piękno nie zmniejsza ofiary mojej, którą jedynie Bóg widzi... |
| 1789 | Choć różne są koleje jego, Bóg otrzymuje chwałę przezeń, i wysiłki szatana... |
| 1789 | Mimo złości szatana, miłosierdzie Boże zatriumfuje nad całym światem i czczone będzie... |
| 1790 | aby Bóg mógł działać w duszy, musi ona wyrzec się działania na własną rękę... |
| 1790 | inaczej Bóg nie przeprowadzi w niej swej woli. |
| 1791 | jasność wychodząca z ust jej odtrąca mnie i burzę - żalił się anioł Bogu. |
| 1791 | poznałam, że miła była Bogu modlitwa ta i jak wielka jest moc tej koroneczki. |
| 1792 | pewna dusza, która jest bardzo miła Bogu, mimo prześladowań... |
| 1792 | Bóg ją przyobleka w nową wyższą godność... |
| 1794 | Jezu, Boże wiekuisty, dziękuję Ci za niezliczone łaski i dobrodziejstwa Twoje. |
| 1794 | Niech każde uderzenie serca mojego będzie nowym hymnem dziękczynienia ku Tobie, Boże. |
| 1794 | Kocham Cię, Boże, dla Ciebie samego. |
| 1795 | Boże... chociaż cierpienia są wielkie i przeciągające się, przyjmuję je z ręki Twojej jako dary... |
| 1802 | Widzisz, Bóg jest tak święty, a ty jesteś grzeszna. |
| 1802 | gdy się zbliżyłam do kratki, z dwóch niedoskonałości pozwolił mi się oskarżyć Bóg... |
| 1803 | Nic mnie nie odstraszy od Ciebie, Boże, bo wszystko jest mniejsze nad poznanie moje... |
| 1807 | Tonę cała w Bogu przez miłość. |
| 1807 | dusza moja całkowicie pogrąża się w Bogu... |
| 1807 | Bóg daje mi wewnętrzne poznanie swojej Boskiej Istoty. |
| 1810 | Komunia święta czyni cię zdolniejszą do obcowania przez całą wieczność z Bogiem. |
| 1813 | Tęsknię za chwilą, w której Bóg przyjdzie do mojego serca. |
| 1814 | W chwili gdy przyjmę Boga, cała istota moja jest w Nim pogrążona. |
| 1815 | pragnę Boga, że zdaje mi się, że się nie doczekam chwili, w której kapłan poda mi Komunię... |
| 1815 | Dusza moja wpada jakby w omdlenie za Bogiem. |
| 1818 | Jednoczę się ściśle z Bogiem jak dziecko z Ojcem. |











