Konkordancja do „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny
Konkordancja – to zbiór słów z „Dzienniczka”, ułożonych alfabetycznie z podaniem kontekstu w zdaniu. Pomaga ona bardzo szybko odszukać dany cytat (wystarczy wpisać słowo lub frazę), a także wszystkie wypowiedzi na podany temat. Wyszukiwanie ułatwia zaznaczenie tłustą czcionką i kursywą słów Pana Jezusa.
Wpisz poszukiwane słowo lub frazę:
Duch
| 30 | duch mój został porwany jakoby w zaświaty... |
| 40 | nie chciałam być ofiarą złego ducha... |
| 42 | Siostry prosiły, żeby chociaż chwilkę odpocząć, jednak duch mój nie mógł się uspokoić. |
| 55 | Jeżeli te natchnienia nie zgadzają się z wiarą i z duchem Kościoła... |
| 55 | odrzucać, bo to jest od złego ducha. |
| 61 | te dwa widzenia umocniły mnie w duchu... |
| 85 | zostałam przeniesiona w duchu przed tron Boży. |
| 93 | głównych sposobów jest siedem... duch umartwienia.. |
| 93 | jest pięć środków dla zabezpieczenia cnoty: pokora, duch modlitwy... |
| 94 | aby wśród burz, cierpień i doświadczeń nie ustał duch mój. |
| 98 | dusza doznaje jeszcze cierpień od złego ducha. |
| 109 | Po tych cierpieniach dusza jest wielkiej czystości ducha... |
| 115 | Bóg, jako czysty Duch, wprowadza duszę w życie czysto duchowe. |
| 118 | Dusza, nie zaznawszy słodyczy ciszy wewnętrznej, jest duchem niespokojnym... |
| 123 | byłam uważana jakoby opętana przez złego ducha... |
| 135 | dał mi Pan poznać, czym są nawet najczystsze duchy wobec Niego. |
| 136 | duch mój pogrążył się w Panu i rzekłam: Czyń ze mną, co Ci się podoba... |
| 137 | nawzajem utonął duch mój w Nim. |
| 142 | duch mój rozradował się w Panu... |
| 142 | Duch mój został zwrócony ku słońcu i rozkwitł... |
| 160 | Duch mój w dniu tym był rozpalony szczególną miłością ku Eucharystii. |
| 166 | W modlitwie zawsze znajduję światło i moc ducha... |
| 172 | Postać jego mówiła o wielkości ducha... |
| 177 | kiedy się przebudziłam, zaraz duch mój cały zatonął w Bogu... |
| 177 | dzień cały duch mój był zanurzony w odczuwalnej obecności Bożej... |
| 177 | Duch mój był w Bogu... |
| 179 | Podziwiałam tego ducha pokory i umartwienia. |
| 180 | Duch mój rwał się do Boga... |
| 180 | Duchy czyste zasłaniają swoje oblicze i pogrążają się w nieustannej adoracji... |
| 182 | przed łamaniem opłatkiem weszłam do kaplicy, aby się w duchu podzielić... |
| 182 | Duch mój był cały pogrążony w Bogu. |
| 182 | ujrzałam małe Dzieciątko Jezus w Hostii, duch mój pogrążył się w Nim. |
| 210 | bym w życiu codziennym... nie kierowała się usposobieniem ludzkim, ale duchem. |
| 211 | na siostrę działa - może Bóg, a może i zły duch. |
| 218 | utrzymuj mnie, Jezu, w skupieniu ducha. |
| 221 | Dziwnie duch mój był zatopiony w Bogu. |
| 221 | duch mój jest z Panem, i to jest moja medytacja. |
| 234 | Po skończonej spowiedzi duch mój zatonął w Bogu... |
| 234 | cała istota zmysłowa musi podlegać duchowi. |
| 240 | daj mi łaskę i moc ducha do spełnienia we wszystkim woli Twojej... |
| 254 | spędzona w największych oschłościach ducha... |
| 257 | Andrasza, u tego kapłana, który ma wielkiego ducha Bożego... |
| 268 | Nagłe skupienie ducha... |
| 306 | mnie nieraz chcą odwieść od ducha reguły... |
| 306 | byle tylko duch mój był w zgodnej harmonii z duchem reguł... |
| 325 | ilekroć się przebudzisz, módl się duchem. |
| 325 | Duchem zawsze trwać na modlitwie można. |
| 332 | żądam od ciebie dziecięctwa ducha. |
| 333 | każe mi w dalszym ciągu zastanawiać się nad tym dziecięctwem duch[a]. |
| 333 | U siostry chcę podkreślić to dziecięctwo ducha... |
| 334 | którego wielbią dniem i noc[ą] duchy czyste... |
| 334 | Przepraszam was, duchy czyste, za śmiałość porównywania się z wami. |
| 343 | Dziękuję Ci, Jezu... za oschłości ducha... |
| 343 | W tych tajemniczych istnieniach przebywa duch mój... |
| 346 | duch mój bezwiednie zatonął w Bogu. |
| 346 | Tyś mieszkaniem miłym dla Mnie, w tobie odpoczywa Duch Mój. |
| 346 | widząc swą nędzę upokarzałam się w duchu... |
| 346 | Pozdrawiałam nieustannie Matkę Bożą, wczuwając się w Jej ducha... |
| 350 | nie umiem sobie wyobrazić zakonnicy... nie mającej ducha apostolskiego... |
| 351 | Pali się duch mój w miłości czynnej... |
| 353 | żądam, ażeby żyły duchem wiary w stosunku do przełożonych... |
| 356 | Hostio św., ufam Tobie, gdy... duch strwożony chylić się będzie ku zwątpieniu. |
| 356 | Hostio św., ufam Tobie, gdy... duch mój po raz pierwszy ujrzy światy nieznane. |
| 396 | Zaczęłam się w duchu modlić za tę duszę. |
| 405 | Matka generalna zawsze ta sama, pełna dobroci, spokoju i ducha Bożego... |
| 419 | duchy te nie uczynią ci nic złego bez pozwolenia Jego. |
| 419 | znikły złe duchy... |
| 420 | jasność... na kształt mieszkania... utkanego z fal... nieprzystępnej... stworzeniu ani duchowi. |
| 438 | Duch Mój będzie regułą życia waszego. |
| 439 | czułam oderwanie ducha od ciała... |
| 451 | nie umiem wytłumaczyć wszystkiego, ale duch to dobrze rozumie. |
| 455 | owładnięta jestem pokojem i równością ducha... |
| 462 | czyni duszę prawdziwie wolną i pomaga do głębokiego skupienia ducha... |
| 469 | Duch mój całą siłą dąży do Niego... |
| 471 | duch mój jakby w konaniu za Nim... |
| 471 | wtem ujrzałam jednego ducha... |
| 471 | Jestem jednym z siedmiu duchów... |
| 471 | Jednak duch ten nie ukoił mojej tęsknoty... |
| 471 | Duch ten jest bardzo piękny... |
| 471 | Ten duch nie opuszcza mnie ani na chwilę... |
| 472 | duch ten zaczął śpiewać te słowa: Święty, Święty, Święty... |
| 472 | Wtem duch mój został zjednoczony z Bogiem... |
| 481 | ściśle łączę się z duchem Kościoła. |
| 487 | staram się milczeć, bo wtenczas duch mój nabiera mocy... |
| 498 | duch mój został umocniony dziwną mocą. |
| 503 | duch mój spoił się z Twoim. |
| 506 | proszę być taką pełną prostoty i ducha posłuszeństwa... |
| 506 | W duchu i całym zachowaniu masz się uważać za ostatnią... |
| 510 | wnikam w duch[a] Jezusa... |
| 511 | duch mój się umacnia w przeciwności[ach]. |
| 526 | pragnę, abyś głębiej wniknęła w duch[a] Mojego... |
| 532 | wniknij w ducha ubóstwa Mojego... |
| 533 | zaczęłam się zastanawiać nad duchem ubóstwa. |
| 535 | Rozumiem, o Jezu, ducha posłuszeństwa... |
| 536 | Każdy dom będzie niezależny od drugiego, chociaż regułą... i duchem będą z sobą złączone... |
| 539 | każda ma się odznaczać duchem apostolstwa. |
| 542 | Na pierwszym miejscu trzeba uważać na ducha... |
| 546 | ściśle zachowywać będą posty w pierwotnym duchu... |
| 550 | proszą przełożoną o pokutę, niech to czynią w duchu pokory. |
| 550 | Jeżeli w tym duchu miłosierne będziemy... |
| 551 | tak postępując każda, w duchu gorliwości, przyniesie radość Kościołowi. |
| 553 | Rekreacje niech będą wesołe w duchu Bożym. |
| 553 | niech każda wypowiada swoje zdanie w prostocie... a nie w duchu jakiejś wyższości... |
| 553 | to by się nie zgadzało z doskonałością i z duchem naszego powołania... |
| 556 | przełożona ma się kierować duchem miłości... |
| 560 | rozumie się duch mój z Bogiem bez żadnego słowa... |
| 565 | przełożona powinna... wchodzić do cel sióstr... w duchu miłości i odpowiedzialności... |
| 567 | Każda niech się kieruje duchem wiary w stosunku do przełożonych... |
| 567 | Niech się kierują w stosunku do przełożonej duchem wiary... |
| 567 | Zakonnica powinna być wolna, jak królowa i będzie nią... kiedy będzie żyć duchem wiary... |
| 568 | niech się nie kieruje sympatią, albo antypatią, ale duchem Chrystusowym. |
| 570 | Duch Mój spocznie w klasztorze tym... |
| 574 | duch mój był pogrążony w Bogu. |
| 574 | w duchu dzieliłam tym opłatkiem z pewną osobą... |
| 576 | tonie duch mój w piękności Twojej... |
| 577 | duch mój łączył się z Bogiem i nie mogłam się utrzymać... |
| 577 | duch mój tonie w Bogu i nie mogę myśleć tego, co chcę... |
| 577 | duch mój pogrążał się w Osobie, którą wymawiałam. |
| 586 | Dla utwierdzenia ducha twego przemawiam przez zastępców swoich... |
| 589 | Bóg jest Miłość, a Duch Jego - jest spokój. |
| 601 | ujrzałam mnóstwo duchów ciemności. |
| 601 | Przyjęłam to upomnienie w duchu pokuty... |
| 609 | patrzył na mnie - duch mój był napełniony radością... |
| 615 | nie mają na cierpienia ducha rzeczy zewnętrzne wpływu... |
| 620 | Rozpromienia się duch mój w Twojej cichości i pokorze, o Maryjo. |
| 627 | Duch mój był zalany światłem... |
| 630 | ujrzałam przy sobie jednego z siedmiu duchów... |
| 630 | na każdym z mijanych kościołów stał anioł, jednak w bledszym świetle od ducha tego... |
| 630 | każdy z duchów, którzy strzegli świątyń, skłaniał się duchowi temu... |
| 630 | weszłam do furty w Warszawie, duch ten znikł... |
| 633 | Duch Jezusa jest zawsze prosty, łagodny... |
| 642 | duch mój był tam gdzie był Jezus. |
| 649 | weszłam do kaplicy, duch mój zatonął w Bogu... |
| 691 | łączyłam się w duchu z tymi duszami, które już w sposób doskonały wielbią Boga. |
| 729 | złączenie się tych dwóch duchów, to jest Bóg - Duch - i dusza stworzenia. |
| 733 | duch mój cały tonie w Nim... |
| 761 | Jezu, stęskniony jest duch mój... |
| 761 | Duch Twój, o Panie, jest duchem pokoju... |
| 777 | Dziś w duchu byłam w niebie... |
| 779 | majestat Boży, który głębiej poznałam, który wielbią duchy niebieskie... |
| 801 | Zatonął duch mój w Nim jako w jedynym skarbie... |
| 802 | Po Komunii św. duch mój zatonął w Panu... |
| 810 | zaczęłam z całą gorącością ducha odmawiać tę koronkę. |
| 812 | stoczyłam walkę z duchami ciemności o jedną duszę. |
| 823 | duch mój kosztował goryczy ogrójcowej... |
| 826 | zatonął duch mój w Jego Istocie... |
| 828 | Czuję tego ducha, który mnie prosi o modlitwę... |
| 834 | czuję ducha, który mnie o to prosi... |
| 835 | czuję wyraźnie, że jest przy mnie jakiś duch i prosi o modlitwę... |
| 835 | umierająca jest na drugim czy na trzecim baraku, jednak dla ducha przestrzeń nie istnieje. |
| 835 | miłosierdzie...wprowadza w nowy zachwyt dusze święte i wszystkie duchy niebieskie. |
| 835 | Pogrążają się w świętym zdumieniu te duchy czyste... |
| 845 | do kaplicy, aby się podzielić opłatkiem w duchu... |
| 850 | Na samo wspomnienie imienia Twego rwie się duch mój do Ciebie... |
| 851 | w duchu przenoszę się przed ten obraz... |
| 855 | Zagłębił się duch mój w dobrodziejstwach, którymi mnie Bóg obsypywał... |
| 856 | duch mój jest oderwany od wszystkiego... |
| 856 | zarazem jest głębią prawdziwego życia i szczęścia niepojętego, i mocą ducha... |
| 861 | duchem ogarniać świat cały... |
| 863 | Duch mój rwie się do Niego. |
| 883 | duch mój jest z Bogiem... |
| 884 | jak piękny jest świat ducha. |
| 891 | duch mój zaczyna się więcej pogrążać w Bogu... |
| 892 | dał mi Pan poznać w duchu klasztor Miłosierdzia Bożego... |
| 892 | widziałam w nim wielkiego ducha... |
| 908 | ofiara mojego ducha kryje się pod osłoną ciała... |
| 911 | Widziałam w duchu Trzy Osoby Boskie... |
| 925 | przemawiał do Kongresu Eucharystycznego, i przeniosłam się tam duchem... |
| 928 | duch mój, jak zwykle, zatonął w Nim... |
| 939 | W tym wypadku kierownik... raczej sądzi i zatwierdza, że... dobry duch nią kieruje. |
| 939 | daje poznać, że niedobry duch ją prowadzi. |
| 947 | drżą przed Nim nawet duchy czyste... |
| 950 | abyśmy w chwilach ciężkich nie rozpaczali ani upadali na duchu... |
| 971 | dziwnie mi Pan daje ducha modlitwy... |
| 994 | duch mój zatonął w Bogu... |
| 997 | duch mój został porwany w tajemnicze łono Boga... |
| 1048 | stanęłam na ołtarzu obok Pana Jezusa, a duch mój został napełniony tak wielkim szczęściem... |
| 1048 | Duch mój zatonął w Jego miłości... |
| 1052 | udziel mu miłości i światła Ducha swego... |
| 1082 | Duch mój zapłonął tak silnym żarem miłości... |
| 1084 | Rwie mi się duch, a jednak godzina nie nadeszła... |
| 1085 | Duch mój rwie się do spełnienia dzieł Bożych... |
| 1108 | Widziałam je w duchu piękne i miłe Bogu... |
| 1115 | Kiedy byłam w tej udręce ducha... |
| 1139 | zakonnicę, która nie ma ducha zakonnego. |
| 1152 | uczucie robi dużo hałasu i jak duch niespokojny napada... |
| 1154 | Osoby w tym klasztorze żyjące chodziły w sukniach świeckich... lecz duch panował zakonny... |
| 1167 | grzesznicy nabierają ufności i wracają do Boga, a ja - mówi duch zły - tracę wszystko... |
| 1224 | Te dusze... najgłębiej wniknęły w ducha Mojego. |
| 1226 | gdybyś znała ich mękę, ustawicznie byś ofiarowała za nie jałmużnę ducha... |
| 1249 | w duchu ujrzałam, jak wiele dusz woła [do] nas: Dajcie nam Boga... |
| 1249 | oddam ją do ostatniej kropli za dusze... choć... fizycznie tego Bóg nie zażąda, ale w duchu... |
| 1270 | Bóg jest duchem... |
| 1270 | kocham Go w duchu i prawdzie. |
| 1278 | jest to wielka przewaga duch[a] nad naturą. |
| 1316 | mogą je spłacić dusze czyste swą ofiarą, czyniąc miłosierdzie w duchu. |
| 1317 | większą zasługę ma miłosierdzie ducha... |
| 1326 | Niech mnie prowadzi duch Twój, o Boże... |
| 1331 | dziś Cię rozumiem i cieszę się wolnością ducha. |
| 1336 | gruntuje się duch mój w głębokiej pokorze. |
| 1344 | żyć życiem nowym, życiem ducha... |
| 1367 | duch mój ustawicznie będzie przed Panem... |
| 1367 | wszystkie ćwiczenia będą przesiąknięte duchem dziękczynnym. |
| 1386 | sposobności do ofiar, nie opuściłam żadnej dzięki sile ducha... |
| 1398 | Adwent, pragnę przygotować... serce na przyjście Pana... przez cichość i skupienie ducha... |
| 1412 | Więcej czuwałam nad skupieniem ducha... |
| 1420 | zostałam w duchu przeniesiona do kaplicy... |
| 1432 | łamiąc się w duchu ze mną opłatkiem, [ojciec] złożył mi następne życzenia... |
| 1438 | do kaplicy, aby się podzielić w duchu opłatkiem... |
| 1451 | na nabożeństwa wspólne iść nie mogłam, jednak w duchu łączyłam się... |
| 1453 | serce moje wiele miało do ofiarowania Panu, łącząc się duchem w drugiej Mszy św. z Panem. |
| 1454 | Przeniosłam się w duchu do tabernakulum... |
| 1454 | Udzielił mi Pan mocy ducha i miłości do tych, przez których przychodzi mi cierpienie. |
| 1455 | udzielając mi w duchu swego kapłańskiego błogosławieństwa... |
| 1456 | Duch mój coraz więcej zachwyca się i karmi mądrością Twoją... |
| 1465 | Zły duch znieść tego nie mógł. |
| 1465 | Zły duch zawył z wściekłości... |
| 1478 | Dusze wybrane, które nie mają ducha Mojego... |
| 1478 | literę przeniosły nad ducha Mojego, nad ducha miłości. |
| 1487 | Chociażby cierpienia twoje były największe, to nie trać spokoju ducha... |
| 1494 | w duchu uzbroiłam się do walki. |
| 1496 | duch mój pogrążył się jeszcze [w] większej ciemności. |
| 1497 | nie wchodząc w rozmowę z duchem ciemności. |
| 1515 | łączę się z nimi duchem, bo brak zdrowia mi nie pozwala pójść do kaplicy... |
| 1523 | zaczynam to rozmyślanie, a nigdy go nie kończę, bo duch mój całkowicie się w Nim pogrąża. |
| 1549 | Pragnę żyć duchem wiary... |
| 1550 | przyjmować ich cierpienia, krzepiąc ich na duchu... |
| 1553 | Gdy to rozważam, duch mój ustaje... |
| 1558 | nie ustaje ciemność, a duch mój pogrąża się w jeszcze większej agonii. |
| 1558 | dziwię się sama sobie, że ducha nie wyzionęła[m]... |
| 1581 | pragnę, aby był duch wielkiej gorliwości w całym naszym Zgromadzeniu... |
| 1604 | zostałam w duchu porwana przed majestat Boży. |
| 1636 | na wszystko... przełożeni pieniędzy dali dosyć... A poznawszy w duchu tę całą sprawę... |
| 1637 | bardzo potrzeba duch[a], sama litera nie daje wzrostu miłości. |
| 1639 | towarzyszyłam w duchu pewnej duszy konającej. |
| 1658 | wewnętrzne światło zrozumienia w duchu całego miłosierdzia. |
| 1659 | duch ciemności kusi nieraz gwałtownie osoby dobre... |
| 1662 | Wysławiać Cię będę... w udręce ducha... |
| 1669 | duch mój zatonął w Nim... |
| 1675 | Jechałam z tak głębokim spokojem i swobodą ducha. |
| 1676 | Kiedy przyjęłam Pana, duch mój zatonął w miłości Bożej... |
| 1677 | Żaden duch na niebie nie ma tej władzy. |
| 1681 | uczułam wolność ducha najwyższą... |
| 1685 | nic nie czyń na swoją rękę, a będziesz zawsze [w] wielkiej swobodzie ducha... |
| 1685 | niech ci odbiorą nawet to, co ci się należy... ponad to... niech będzie wyższym duch twój. |
| 1713 | separatkę ubraną świeżymi kwiatami, jednak duch mój w niczym nie znajduje zadowolenia... |
| 1723 | Pomodliłam się chwilę, jednak duch jej nie odstępował... |
| 1723 | jeżeliś jest z ducha dobrego, to zostaw mnie w spokoju... |
| 1723 | duch ten opuścił pokój mój, poznałam, że jest w czyśćcu. |
| 1734 | chwile, gdzie nie mam ani myśli wzniosłych, ani polotu ducha... |
| 1741 | W miłosierdziu swoim niezgłębionym stworzyłeś duchy anielskie... |
| 1742 | Tak Cię wysławia rzesza duchów czysta... |
| 1742 | Jeden z najpiękniejszych duchów nie chciał uznać mi[ło]sie[rdzia] Twego... |
| 1742 | duchy wierne zawołały: Cześć miłosierdziu Bożemu... |
| 1742 | Po walce tej pogrążyły się te czyste duchy w oceanie Bóstwa... |
| 1798 | Gdym się zaczęła modlić, rozpierzchły się duchy ciemności... |
