Konkordancja do „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny
Konkordancja – to zbiór słów z „Dzienniczka”, ułożonych alfabetycznie z podaniem kontekstu w zdaniu. Pomaga ona bardzo szybko odszukać dany cytat (wystarczy wpisać słowo lub frazę), a także wszystkie wypowiedzi na podany temat. Wyszukiwanie ułatwia zaznaczenie tłustą czcionką i kursywą słów Pana Jezusa.
Wpisz poszukiwane słowo lub frazę:
Nicość
| 175 | Obecność Boża przeniknęła mnie... i w jednym momencie cała nicość moja zatonęła w Bogu... |
| 178 | przed Najświętszy Sakrament i jako największa nędza i nicość prosiłam Go o miłosierdzie... |
| 240 | w tym momencie wielkiej łaski, którą mnie wieczyście łączysz z sobą, ja maleńka nicość... |
| 252 | Wielki majestat przeraża mnie, maleńką nicość, jaką jestem, a rany Twoje pociągają mnie do Serca... |
| 253 | w oczach własnych czuć się tym, czym jestem - to jest największą nędzą i nicością. |
| 256 | żeś mi dał poznać całą przepaść nędzy mojej; wiem, że jestem otchłanią nicości... |
| 256 | gdyby mnie nie podtrzymywała łaska... w jednym momencie obróciłabym się w nicość. |
| 298 | ja jestem nie tylko niedołężnym dzieckiem, ale nagromadzeniem nędzy i nicości. |
| 361 | Nicość i nędza nasza toną w wielkości Twojej; o Dobroci nieskończona... |
| 376 | abym mogła lepiej poznać Ciebie... i abym mogła lepiej poznać siebie, która jestem nicością samą. |
| 472 | ujrzałam wielkość i świętość Boga... a zarazem poznałam nicość, jaką jestem sama z siebie. |
| 505 | nicość moja tonie w morzu miłosierdzia Twego; z ufnością dziecka rzucam się w objęcia Twoje... |
| 512 | Miłość wyrównywuje przepaść, jaka jest między wielkością Moją a nicością twoją. |
| 593 | We wzgardzie jest tajemnica szczęścia; kiedy dusza poznaje, że jest nicością i nędzą... |
| 617 | Wszystko, co piękne jest w duszy mojej, Twoim jest, o Boże, ja zawsze sama z siebie jestem nicością. |
| 668 | niech ze mną robi, co Jemu się podoba, sama z siebie jestem nicością... |
| 702 | jak mnie przytłacza ta wielkość Boga, wtenczas poznaję całą przepaść swą i nicość. |
| 771 | pogrąża się w swej nicości i zdumieniu... im ona więcej się uniża, tym Bóg ściślej się jednoczy z nią... |
| 818 | gdyby nie modlitwa dusz miłych Bogu, to by już ten cały naród obrócił w nicość. |
| 852 | wtem poznałam najdrobniejsze pyłki w swej duszy, a poznając swą nicość do głębi... |
| 947 | Pan najwyższy ma we mnie swoje upodobanie... ja pogrążam się jeszcze więcej w swej nicości... |
| 949 | Miłosierdzie Boże, w powołaniu nas z nicości do bytu. |
| 1124 | ciemność nieraz zalewa mój umysł, jestem pogrążona w nicości wbrew swoim pragnieniom. |
| 1237 | Jezu, jaka ciemność mnie ogarnia i nicość przenika, ale, Jezu mój, nie zostaw mnie samej... |
| 1286 | Dzięki Ci, Boże, żeś mnie stworzył, Żeś mnie powołał do bytu z nicości... |
| 1324 | z głębi duszy uwielbiam Ciebie, Choć jestem nicością. |
| 1489 | jestem nicością... więc cóż w tym będzie dziwnego, jeżeli mnie pozostawisz samą, i upadnę. |
| 1489 | podnosisz mnie nieraz aż do jasności widzeń, to znów pogrążasz mnie... w otchłani nicości mojej... |
| 1558 | Jezu, nie myślałam, aby tego rodzaju cierpienie istnieć mogło. Nicość - to rzeczywistość. |
| 1653 | Czuję, że miłym Ci jest moje uwielbienie, choć jestem nicością. |
| 1655 | silni, ale siłą Twoją; jesteśmy święci, ale świętością Twoją; a sami czym? - niżej nicości... |
| 1743 | Boże, któryś z miłosierdzia swego powołać raczył z nicości do bytu rodzaj ludzki... |
| 1777 | Prędzej niebo i ziemia obróciłyby się w nicość, aniżeliby duszę ufającą nie ogarnęło miłosierdzie... |
| 1789 | Bóg otrzymuje chwałę... i wysiłki szatana, i złych ludzi rozbijają się i obracają w nicość. |
