Konkordancja do „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny
Konkordancja – to zbiór słów z „Dzienniczka”, ułożonych alfabetycznie z podaniem kontekstu w zdaniu. Pomaga ona bardzo szybko odszukać dany cytat (wystarczy wpisać słowo lub frazę), a także wszystkie wypowiedzi na podany temat. Wyszukiwanie ułatwia zaznaczenie tłustą czcionką i kursywą słów Pana Jezusa.
Wpisz poszukiwane słowo lub frazę:
Pokora
| 55 | Pokora, pokora i zawsze pokora, bo sami z siebie nic nie możemy. |
| 55 | cechą siostry duszy niech będzie prostota i pokora. |
| 55 | Niech siostra idzie przez życie jak dziecko, zawsze ufna, zawsze pełna prostoty i pokory... |
| 55 | przechodzi spokojnie, dzięki prostocie i pokorze. |
| 93 | dla zabezpieczenia cnoty: pokora... |
| 93 | Ogólny zaś środek - pokora. |
| 98 | z głęboką pokorą woła do Pana: Ratuj, bo ginę. |
| 113 | Drugie słowo - pokora. Dusza nie korzysta należycie z sakramentu spowiedzi, jeżeli nie jest pokorna. |
| 132 | Bóg sam nieraz rzuci snop światła w głąb duszy, za jej pokorę i wiarę. |
| 132 | wierność Bogu i pokora, jeszcze raz pokora. |
| 144 | upomnienie Jezusa dokonało w duszy mojej głębokiej pokory. |
| 144 | zastanawiałam się nad odwagą i głębią pokory jego. |
| 161 | Maryjo... pokora Twoja była najgłębsza... |
| 179 | Podziwiałam tego ducha pokory i umartwienia. |
| 184 | obcuję z tobą jako dziecię, aby cię nauczyć pokory i prostoty. |
| 267 | Kto chce się nauczyć prawdziwej pokory, niech rozważa mękę Jezusa. |
| 267 | odbij na duszy i sercu moim swoją pokorę. |
| 268 | Podobieństwo moje do Jezusa ma być przez cierpienie i pokorę. |
| 270 | Bez pokory nie możemy się podobać Bogu. |
| 270 | Ćwicz się w trzecim stopniu pokory... |
| 296 | który wpierw kwiat zerwać: czy lilię cierpień, czy różę miłości bliźniego, czy fiołek pokory. |
| 335 | dopokąd się nie nauczę prostoty i pokory, to będzie ze mną obcował jako małe dziecię. |
| 422 | podziwiałam w nim cierpliwość i pokorę... |
| 424 | prawdziwa wielkość jest w miłowaniu Boga i w pokorze. |
| 427 | wielkość duszy jest w miłowaniu Boga i w pokorze. |
| 427 | Skąd ty to wiesz, że prawdziwa wielkość duszy jest w miłowaniu Boga i pokorze... |
| 429 | Czyniłam to z pokory... |
| 429 | wkrótce poznałam, że nie była to prawdziwa pokora, ale wielka pokusa szatana. |
| 464 | W jednej medytacji o pokorze przyszła mi ta dawna wątpliwość, że tak nędzna dusza, jak moja... |
| 464 | Kiedy mi zupełnie ustąpiła wątpliwość, kapłan wrócił do dalszego tematu o pokorze. |
| 512 | miłość i pokora twoja sprawiają, że opuszczam trony nieba... |
| 538 | Każda dążyć będzie... do zamiłowania pokory... |
| 544 | Niech je ćwiczy w pokorze... |
| 550 | Niech się same oskarżają z uchybień zewnętrznych... niech to czynią w duchu pokory. |
| 568 | Przełożona powinna się odznaczać pokorą... |
| 568 | niech da przykład głębokiej pokory... |
| 587 | w ten sposób, jako z tobą, a to dla głębokiej pokory... |
| 620 | Rozpromienia się duch mój w Twojej cichości i pokorze, o Maryjo. |
| 758 | Jezus dał mi poznać głębię swojej cichości i pokory... |
| 771 | utrzymuje ją w głębokiej pokorze... |
| 785 | Matka Boża... powiedziała mi: Córko moja, staraj się o cichość i pokorę... |
| 786 | Nic nie czyń na swoją obronę, znoś wszystko z pokorą, Bóg sam cię bronić będzie. |
| 792 | przyjmować z wewnętrznym usposobieniem pokory. |
| 792 | Adwent ten przeżywać będę... przez cichość i pokorę. |
| 838 | chociaż z pokorą, ale i z odwagą stawiają czoło wszystkim burzom... |
| 843 | Pokora i miłość Dziewicy Niepokalanej przenikała duszę moją. |
| 939 | Szatan może się okrywać nawet płaszczem pokory... |
| 1063 | Bóg ją utrzymuje w głębokiej pokorze. |
| 1083 | miła Bogu przez swą głęboką pokorę. |
| 1211 | Tyś miłosierdziem i litości morze, Wspomagasz tego, kto Cię uprasza w pokorze. |
| 1231 | O wielki, niepojęty Boże, Któryś raczył tak się uniżyć, Cześć Ci oddaję w pokorze... |
| 1244 | pragnę, aby każda odznaczała się tymi cnotami: pokorą... |
| 1293 | a widzę tylko twą miłość i pokorę... |
| 1304 | pragnienia, o które błagam w pokorze... |
| 1306 | O pokoro, piękny kwiecie, widzę jak mało dusz cię posiada... |
| 1306 | O pokoro, zakorzeń się głęboko w całej istocie mojej. |
| 1306 | Dziewico najczystsza, ale i najpokorniejsza, dopomóż mi zdobyć głęboką pokorę. |
| 1322 | spokojnie łódź życia mojego płynie - Wyznaję to w najgłębszej pokorze. |
| 1336 | gruntuje się duch mój w głębokiej pokorze. |
| 1355 | Pokora |
| 1415 | w trzech cnotach, które... Bogu są najmilszymi: pierwsza - pokora, pokora i jeszcze raz pokora. |
| 1436 | O pokoro, najdroższa cnoto, jak mało dusz cię posiada. |
| 1485 | z... pokorą zbliżam się do trybunału miłosierdzia Twego, rozgrzesz mnie sam ręką zastępcy swego. |
| 1486 | staraj się o cichość i pokorę. |
| 1489 | życie miłości i zjednoczenia jest na zewnątrz: doskonała czystość i głęboka pokora... |
| 1502 | pokora jest tylko prawdą... |
| 1502 | nie ma w prawdziwej pokorze płaszczenia się... |
| 1503 | zaczęłam ćwiczyć się szczególnie w pokorze... |
| 1503 | Jezus dał mi poznać, że pokora jest tylko prawdą. Od tej chwili zmieniłam swe zapatrywanie... |
| 1523 | w najgłębszej pokorze uwielbiam niepojętą dobroć Twoją. |
| 1559 | Jezus daje mi naukę głębokiej pokory, a zarazem całkowitego Jemu zaufania. |
| 1563 | zawsze Mi się podobasz przez pokorę. |
| 1624 | ćwiczyć się będę w tych trzech cnotach, które mi zaleciła Matka Boża: pokorze, czystości i miłości... |
| 1653 | Co czuje me serce, nikt się nie dowie, Zamilkną me usta w wielkiej pokorze. |
| 1661 | im większych doznaje łask - pogrąża się w głębszej pokorze. |
| 1718 | czuję swą wielkość niepojętą, Która mi płynie z Ciebie, o Panie, wyznaję w pokorze. |
| 1735 | choć cię świat pojąć nie może, Jednak chyli swe czoło przed tobą w pokorze. |
| 1742 | mógłbyś powołać przed nimi inne stworzenia, Dlatego korząc się przed Tobą [w] wielkiej pokorze... |
| 1744 | Cześć Ci oddajemy w najgłębszej pokorze... |
| 1746 | Wielbimy Cię [w] wielkiej pokorze... |
| 1750 | Wszechświecie cały, uwielbiaj Pana w pokorze... |
| 1750 | uwielbiaj Stwórcę swego [w] wielkiej pokorze... |
| 1767 | aby ofiara twoja była czysta i pełna pokory... |
| 1779 | niech cię zdobią szczególnie: pokora... |
