Konkordancja do „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny
Konkordancja – to zbiór słów z „Dzienniczka”, ułożonych alfabetycznie z podaniem kontekstu w zdaniu. Pomaga ona bardzo szybko odszukać dany cytat (wystarczy wpisać słowo lub frazę), a także wszystkie wypowiedzi na podany temat. Wyszukiwanie ułatwia zaznaczenie tłustą czcionką i kursywą słów Pana Jezusa.
Wpisz poszukiwane słowo lub frazę:
Spokój
| 21 | spokój zapanował w duszy, a na trzeci dzień owa siostra przyszła i powiedziała mi: „Bóg zapłać". |
| 55 | Jeszcze jedno słowo - przyjmij to wszystko ze spokojem. |
| 74 | naglić, abym się starała o to święto i żeby był namalowany... obraz, nie mogę zaznać spokoju. |
| 75 | Nie da duszy spokoju taki kapłan, jeżeli sam go nie posiada. |
| 112 | poznałam, że nie jestem zrozumiana, to nie odsłaniałam... duszy i nie mąciłam sobie spokoju. |
| 120 | Nie ubezpiecza się w fałszywym spokoju, ale pręży się do walki. |
| 124 | dusza moja zawsze trochę jest strwożona, ale później dziwny spokój i moc napełnia duszę. |
| 126 | Drażniła je moja cierpliwość, jednak Bóg dawał mi... tyle siły, że znosiłam to ze spokojem. |
| 128 | jestem osądzona na wszystkie strony... i zaczęły mnie zostawiać w spokoju. |
| 128 | jak się dowiedziałam, że nawet łóżka nie zostawią w spokoju. |
| 138 | ze spokojem spojrzałam w oczy temu wszystkiemu, czego się przedtem tak bardzo lękałam. |
| 143 | udzielę ci tak głębokiego spokoju, że chociażbyś chciała się niepokoić... nie będzie to w twej mocy... |
| 145 | przez długi czas dusza otrzymywała wiele światła... i kiedy spowiednicy zatwierdzili jej spokój... |
| 145 | W czasie spokoju dusza tak samo robi wysiłki jak i w czasie walki. |
| 155 | [doznaję] zaniepokojenia, jakoby mnie ktoś wzywał; kiedy się modlę, otrzymuję spokój. |
| 169 | Będziesz się starać o głęboki spokój w obcowaniu ze Mną. |
| 175 | odróżniłam, mieszkające we mnie Trzy Boskie Osoby, a spokój miałam w duszy... |
| 211 | poszłam do spowiedzi, aby zaczerpnąć światła i spokoju - nie znalazłam. |
| 219 | zachowuj głęboki spokój, wszystko jest w ręku Moim... |
| 226 | w cierpieniach zachowywać spokój i równowagę... |
| 229 | W tych rekolekcjach Ja sam będę kierował duszą twoją; chcę cię utwierdzić w spokoju... |
| 229 | zaczęły mnie męczyć takie niepewności, czy też nie jestem w jakimś fałszywym spokoju? |
| 229 | W tych rekolekcjach nie tylko udzielam ci spokoju, ale i takiego usposobienia duszy... |
| 233 | Odpowiedzi jego tak głęboki spokój wprowadziły w duszę moją. |
| 269 | postępowałam według życzenia Bożego, a głęboki spokój zapanował w duszy. |
| 372 | W tych rekolekcjach utwierdzę cię w spokoju i męstwie... |
| 396 | inaczej będzie pani nieszczęśliwa przez całe swoje życie. Myśl ta nie da pani spokoju. |
| 396 | poszłam w wir świata i nie chcę wstąpić do zakonu, a sumienie nie daje mi spokoju... |
| 405 | Matka generalna zawsze ta sama, pełna dobroci, spokoju... |
| 409 | Majestat Jego ogarniał mnie; chociaż przerażał, to jednak napełniał mnie spokojem... |
| 459 | pragnę, ażebyś nic nie pominęła... niech się ugruntuje serce twoje w zupełnym spokoju. |
| 480 | Jego obecność przenika mnie do głębi i napełnia spokojem... |
| 494 | po skończonej rozmowie Bóg udzielił mi łaski głębokiego spokoju... |
| 506 | trzymać się od tych rzeczy z daleka, a jeżeli się pomimo to zdarzają, to przyjmować je ze spokojem... |
| 569 | jakaś dziwna moc zmusza mnie do czynu, nie daje mi spokoju... |
| 589 | Bóg jest Miłość, a Duch Jego - jest spokój. |
| 607 | Pośród największych trudności... nie tracę wewnętrznego spokoju... |
| 610 | Po każdej rozmowie z Panem... głęboki spokój panuje w duszy... |
| 622 | Jezus udziela się duszy w sposób łagodny, słodki, a w głębi Jego jest spokój. |
| 626 | przeciwnicy rozbiją się u nóg Moich... wstąpił w duszę moją tak głęboki spokój... |
| 627 | Ja zawsze jestem z tobą. Po tych słowach znowuż głębia spokoju wstąpiła w duszę moją. |
| 643 | abym... nie odkładała tej sprawy, nie znajdując spokoju, powiedziałam o tym spowiednikowi... |
| 665 | Pomimo trudności... w duszę moją wstąpił zupełny spokój... |
| 666 | Dziwny spokój wstąpił w duszę moją, kiedy rozważyłam, że... zawsze szłam wiernie... |
| 674 | Spokój wewnętrzny, który masz, jest łaską... |
| 677 | Matka Boża rzekła... z jakim spokojem powierzam Jezusa w jego ręce... ty masz powierzać... duszę... |
| 699 | Nie zazna ludzkość spokoju, dopokąd nie zwróci się do źródła miłosierdzia... |
| 713 | straszna jest złość szatana... parawan nie był... połamany; z całym spokojem pisałam dalej. |
| 713 | Jawnie zaczyna napadać na mnie... ale ani na chwilę nie mąci mi spokoju... |
| 724 | przerwałam modlitwę prośby, a zaczęłam... uczułam w duszy głęboki spokój. |
| 792 | Nie dać sobie zamącić spokoju i ciszy wewnętrznej. |
| 795 | jak dziecię małe żyję w największym spokoju... |
| 810 | nie zdążyłam zmówić całej koronki, a ona już skonała z dziwnym spokojem. |
| 817 | spokój wstąpił w moją duszę... Jezus tak samo spowiada jak spowiednicy... |
| 835 | Modlę się tak długo, aż w duszy uczuję spokój... |
| 912 | co by to za zaślubiny były... ale jest spokój w duszy utrzymywany wyższą siłą. |
| 932 | ze spokojem zaczęłam się ćwiczyć w tych praktykach, o które prosiłam. |
| 952 | każesz mi brać się do dzieła - zabieram się ze spokojem... |
| 952 | reszta nie do mnie należy, i dlatego największe burze nie zamącają głębi spokoju. |
| 1048 | czuję, jakobym się rozpłynęła w Bogu... spokój zalewał duszę moją... |
| 1134 | co się wkoło mnie dzieje, nie odbiera mi to ani na chwilę spokoju... |
| 1150 | moc i spokój zalały mi duszę, a burza, która szalała, uderzała o duszę moją... |
| 1173 | Pomimo głębokiego spokoju, jakim się cieszy dusza moja, ustawicznie walczę... |
| 1195 | muszę stawić czoło wszystkiemu - wtenczas z całym spokojem ufam... |
| 1243 | trzeba być... posłuszną arcypasterzowi, ale... można przypomnieć tę sprawę, ale ze spokojem. |
| 1250 | w tej sprawie odpowiedzieć tak, jak Matka Boża sobie życzy... spokój mi wrócił. |
| 1255 | Proszę we wszystkim zachować równowagę i jak największy spokój. |
| 1264 | Cokolwiek poda mi Twoja ojcowska dłoń, przyjmuję z poddaniem się, spokojem... |
| 1264 | żyję w najgłębszym spokoju, bo sam Pan niesie mnie na ręku... |
| 1315 | W chwilach opuszczenia wewnętrznego nie tracę spokoju... Bóg duszy nigdy nie opuszcza... |
| 1322 | głębszy spokój mej duszy niż głębina morza... |
| 1327 | rozważysz wszystkie łaski... a głęboki spokój będzie towarzyszył duszy twojej. |
| 1328 | wszystko, coś mi powiedział, jest prawdą; doznaję głębokiego spokoju... |
| 1328 | spokój wypływa ze świadectwa, jakie mi daje sumienie... |
| 1345 | Głębi spokoju nie mąci mi nic, patrzę jednym okiem na przepaść swej nędzy... |
| 1361 | nie trać spokoju, ale uniżaj się głęboko przede Mną... |
| 1366 | choć boli mnie każdy upadek dusz... ponad to wszystko mam w duszy głęboki spokój... |
| 1370 | rekolekcje odprawiłam... jak sobie Jezus życzył... w... spokoju rozważałam dobrodziejstwa Boże. |
| 1370 | dusza moja głębiej została ugruntowana przez ten spokój aniżeli przez jakieś wstrząsy... |
| 1377 | otworzyłam furtę... i zaczęłam z nim mówić z taką słodyczą i spokojem... |
| 1377 | jeżeli klasztor nie może nam dać roboty. - I odeszli ze spokojem. |
| 1394 | To światło utwierdziło mnie w głębokim spokoju... |
| 1394 | Cierpienia wcale nie odbierają mi spokoju... |
| 1394 | choć cieszę się... spokojem, to... spokój nie zaciera mi wrażenia cierpień. |
| 1394 | twarz mam nieraz pochyloną ku ziemi... w tej samej chwili dusza moja napawa się... spokojem... |
| 1408 | napełniając duszę moją wielkim spokojem o całość dzieła tego. |
| 1453 | zrobiło mi się niedobrze, więc pozostałam z całym spokojem w łóżku. |
| 1487 | Chociażby cierpienia twoje były największe, to nie trać spokoju ducha... |
| 1488 | pokusy nie powinny ci ani na chwilę zamącić spokoju wewnętrznego... |
| 1541 | Zatwardziali grzesznicy, gdy ją odmawiać będą, napełnię dusze ich spokojem... |
| 1628 | poznasz po tym, czy masz miłość, jeżeli po doznanych przykrościach... nie tracisz spokoju... |
| 1636 | jestem zupełnie spokojna, ufajmy Bogu. Jednak poznałam, że mój głęboki spokój drażnił ją. |
| 1642 | Jezus dał mi poznać, jak wszystko jest od Jego woli zależne, dając mi głęboki spokój... |
| 1660 | Duszę moją napełnił tak głęboki spokój, jakiego nigdy nie doznałam. |
| 1660 | spokój, który niczym się zamącić nie da, choćbym największe doświadczenia przechodzić miała. |
| 1674 | jestem z tobą, jedź z największym spokojem. |
| 1675 | Jechałam z tak głębokim spokojem i swobodą ducha. |
| 1676 | Jutro siostra Pana Jezusa mieć nie będzie... odpowiedziałam z wielkim spokojem: Dobrze. |
| 1679 | Czułam tak głęboki spokój, że gdyby śmierć w tej chwili nastąpiła, nie powiedziałabym... poczekaj... |
| 1685 | nie pozwól sobie zamącić spokoju niczym. |
| 1723 | jeżeliś jest z ducha dobrego, to zostaw mnie w spokoju... |
| 1802 | szatan, chcąc zamącić mój spokój, daje mi myśli przesadne. |
