Jubileusz Zgromadzenia – Częstochowa, 1-2 maja 2013
1 maja 2013 roku Jubileusz 150-lecia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia świętowano w klasztorze w Częstochowie. Uroczystości poprzedził zjazd przełożeński, który rozpoczął się w przeddzień 13. rocznicy kanonizacji Siostry Faustyny – 29 kwietnia. Przedmiotem obrad były wyzwania, jakie niosą procesy zachodzące we współczesnym świecie, rola w nim osób konsekrowanych i twórcza wierność dziedzictwu charyzmatycznemu Zgromadzenia. Konferencje o świadectwie życia konsekrowanego we współczesnym świecie i roli charyzmatu w duchowości i apostolstwie osoby konsekrowanej wygłosił o. Krzysztof Ołdakowski SJ. Przełożona generalna m. Petra Kowalczyk mówiła o twórczej wierności dziedzictwu charyzmatycznemu Zgromadzenia, które mu Pan Bóg dał przez założycielkę matkę Teresę Potocką i duchową współzałożycielkę św. Siostrę Faustynę Kowalską. Siostra Agnieszka Piechnik mówiła o moralnej kondycji współczesnego świata i Kościoła, a s. Elżbieta Siepak wygłosiła konferencję zatytułowaną „Moim Mistrzem jest Pan” – o Jezusowej pedagogii i programie formacyjnym w kształtowaniu szkoły duchowości św. Siostry Faustyny.
Po zakończeniu zjazdu przełożeńskiego, 1 maja po południu uroczystości jubileuszowe rozpoczęła modlitwa w Godzinie Miłosierdzia i wspólnie odmówiona Koronka do Miłosierdzia Bożego, a potem inscenizacja zatytułowana „Miłość mi wszystko wyjaśniła” w wykonaniu młodzieży, którą opiekują się siostry w domu częstochowskim.
O godzinie 20:00 siostry ze wszystkich domów Zgromadzenia (nie przyjechały tylko siostry z Bostonu, choć obecna była s. Caterina Esselen z tej wspólnoty przebywająca czasowo w Polsce) przeszły procesjonalnie z klasztoru przy ul. św. Barbary na Jasną Górę. Za Krzyżem i świecami podążała przełożona generalna matka Petra Kowalczyk, która niosła figurę Matki Miłosierdzia – głównej Patronki Zgromadzenia i niebieskiej przełożonej generalnej. Za nią szły siostry z portretem założycielki matki Teresy Potockiej, duchowej współzałożycielki św. Siostry Faustyny Kowalskiej wraz z jej relikwiami oraz z portretem matki Teresy Rondeau, współzałożycielki Zgromadzenia. W czasie procesji siostry śpiewały Litanię Loretańską oraz pieśni Maryjne.
O 21:00 Apelem Jasnogórskim rozpoczęło się nocne czuwanie, w czasie którego ojciec Wojciech Dec, paulin, wygłosił konferencję o wierze Maryi. Na przykładzie Jej życia ukazywał rozwój wiary, u początku którego jest słuchanie słowa Bożego, milczenie wypełnione treścią Bożego słowa (rozważanie go w sercu i wcielanie w życie), a owocem całkowite zawierzenie Bogu, współuczestnictwo w życiu Chrystusa, „tracenie swego życia” według Bożego planu i służba drugiemu człowiekowi.
Mszy św. jubileuszowej w kaplicy cudownego obrazu Matki Bożej przewodniczył abp Wacław Depo metropolita częstochowski w koncelebrze z generałem zakonu paulinów ojcem Izydorem Matuszewskim, wikarym parafii św. Barbary w Częstochowie o. Janem Filipkiem OSPPE, rektorem Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku ks. Andrzejem Pieńdykiem oraz spowiednikiem sióstr w klasztorze częstochowskim o. Robertem Jasiukiewiczem OSPPE. W homilii Pasterz diecezji częstochowskiej mówił o tym, że na Jasnej Górze, czyli w domu Matki uczymy się, jak w swoim życiu robić miejsce miłości Boga i jak służyć w miłości drugiemu człowiekowi. Z tej miłości Boga i służby ludziom rodzi się chrześcijańska radość, czego przykładem jest św. Siostra Faustyna, która też w domu Matki na Jasnej Górze modliła się i od Matki Bożej uczyła się miłości Boga i ludzi.
W Roku Wiary i przeżywanego w Zgromadzeniu Jubileuszu 150-lecia istnienia zasadniczym motywem modlitwy sióstr w czasie nocnego czuwania było dziękczynienie za opiekę Maryi Matki Miłosierdzia nad Zgromadzeniem oraz błaganie o przymnożenie wiary i wszelkie potrzebne łaski. Przychodzimy jak goście weselni na uroczystości w Kanie – mówiły siostry w czasie modli- tewnego czuwania – by wraz z Maryją radować się i wielbić Boga za wielkie rzeczy, jakie nam uczynił w czasie 150 lat istnienia naszego Zgromadzenia. Czuły się jak goście na weselu w Kanie blisko Maryi, by wraz z Nią prosić Pana o przemianę tego, co jest wodą życia w wino. Przyniosły przed tron Matki Wcielonego Miłosierdzia swoje radości i nadzieje, obawy, plany na kolejne lata, zmagania, oczekiwania i niepokoje nie tylko swoje i dusz po- wierzonych apostolskiej pieczy Zgromadzenia, ale także Ojczyzny, Kościoła i świata. Przyszły z wiarą w macierzyńskie miłosierdzie Maryi, a odchodziły ubogacone, szczęśliwe i wzmocnione do czynienia tego, czego oczekuje Jej Syn, czyli niesienia światu miłosiernej miłości Boga poprzez świadectwo życia, dzieła apostolskie i modlitwę.