Wraz z życiem i misją św. Siostry Faustyny Bóg obdarzył Zgromadzenie charyzmatem głoszenia światu miłosiernej miłości Boga do człowieka poprzez świadectwo życia, czyny, słowa i modlitwę.
„Zadanie przedłużania charyzmatycznej misji Założycielek wypełniają siostry, gdy we wszystkim szukają chwały Boga pełnego miłosierdzia, który „w miłości wieczystej nad nami się ulitował” (Iz 54, 8) i 'z ogromną miłością nas przygarnął’ (Iz 54, 7), a przez Maryję Matkę Miłosierdzia z żywą wiarą włączają się w życie Chrystusa i Jego posłannictwo zbawienia świata” (art. 3).
Szczególnym zadaniem Zgromadzenia jest pomaganie dziewczętom i kobietom nieprzystosowanym społecznie, potrzebującym głębokiej odnowy moralnej. Działaniem zapobiegającym demoralizacji obejmuje Zgromadzenie również dzieci oraz inne osoby potrzebujące moralnego wsparcia i chrześcijańskiego miłosierdzia, bez względu na wiek i płeć (art. 4). Zgromadzenie szerzy również kult Miłosierdzia Bożego w formach zatwierdzonych przez Kościół (art. 86). Siostry rozszerzają kult Miłosierdzia Bożego w następujących formach: głoszenie katechez i prelekcji, udział w sympozjach i kongresach organizowanych przez inne wspólnoty, udział w nabożeństwach parafialnych przez specjalne pieśni i modlitwy, kolportaż książek, modlitewników, obrazów Jezusa Miłosiernego oraz korespondencja z czcicielami Miłosierdzia Bożego (art. 315 Konstytucji Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, 1985).
Zgromadzenie już w pierwszej połowie XX wieku rozszerzało swą działalność apostolską na osoby zagrożone moralnie i potrzebujące „moralnego wsparcia i chrześcijańskiego miłosierdzia”. Po II wojnie światowej coraz pełniej przyjmowało także charyzmatyczną misję św. Siostry Faustyny głoszenia światu orędzia Miłosierdzia. Dzisiaj Zgromadzenie współpracuje z Bożym miłosierdziem w dziele zbawienia przez uobecnianie w świecie tej wartości ewangelicznej, jaką jest miłosierna miłość Boga do człowieka, poprzez świadectwo życia konsekrowanego w duchu zaufania Bogu i miłosierdzia względem bliźnich, poprzez różnorakie dzieła miłosierdzia, słowa i modlitwę.
s. M. Elżbieta Siepak ISMM
Na początku Zgromadzenie zostało przez Boga powołane do pracy nad poprawą dziewcząt i kobiet potrzebujących głębokiej odnowy moralnej, otrzymało tak zwany charyzmat założenia.
Celem Sióstr Towarzystwa Matki Bożej Miłosierdzia jest nie tylko praca nad własnym uświęceniem przez praktykowanie cnót chrześcijańskich i rad ewangelicznych, lecz również (…) praca nad poprawą dziewcząt i niewiast upadłych, które by zapragnęły porzucić drogę nieprawości i wrócić do służby Bożej. (…) Cel ustrzeżenia od upadku nie jest właściwie przedmiotem naszego Dzieła, (…) zatem liczba dziewcząt przyjmowanych w celach ochrony ma być zawsze szczególnie ograniczoną. W żadnym razie nie mogą być przyjmowane, pod tytułem pensjonarek lub innym jakim podobnym, osoby, które nie mają być siostrami lub pokutnicami. Przyjmowanie kierownictwa w domach więziennych i ochronach byłoby postępowaniem niezgodnym z celem naszego Dzieła i z niezależnością, tak drogą naszej instytucji (Konstytucje 1909, art. 1).
U początku swego istnienia Zgromadzenie powstało w celu wykonywania w Kościele ściśle określonego zadania, mianowicie: pracy wychowawczej z dziewczętami i kobietami moralnie upadłymi (prostytutkami), które z własnej woli pragnęły zmiany swego życia („charyzmat założenia” ).
W historii Zgromadzenia ujawnił się rozwój tego charyzmatu, dzięki czemu opieką zostały objęte także osoby zagrożone moralnie. Uwzględniając bowiem warunki życia społeczeństwa i obniżający się wiek demoralizacji, Zgromadzenie poszerzyło zakres pracy apostolskiej tak, by objąć nim nie tylko osoby już zdeprawowane, ale także te, którym zagrażała moralna degradacja. W Konstytucjach z roku 1930 zapisano: Do domów Zgromadzenia mogą być przyjmowane i takie kobiety, których warunki życiowe mogłyby je doprowadzić do zguby, z tem jednak zastrzeżeniem, że liczba ich będzie zawsze ograniczoną.
