Rekolekcje:
„W TOBIE MAM UPODOBANIE”
Moja wartość w oczach Boga
13-15 kwietnia 2018
ul. Żytnia 3/9
01-014 WARSZAWA
Kiedy Jezus został ochrzczony, odezwał się głos z nieba: „Tyś jest mój Syn umiłowany. W Tobie mam upodobanie” (Mk1,11). Słowa te zostały wypowiedziane również do mnie w chwili mojego chrztu. Bóg – Ojciec wówczas powiedział do mnie: Jesteś moim umiłowanym dzieckiem. Jestem więc chciana i zaplanowana od wieków, ukochana od zawsze, zaproszona, by zwracać się do Boga jak do najlepszego Taty. Na Jego miłość nie trzeba zasłużyć ani w żaden sposób zapracować. Nie mogę bowiem zrobić nic, aby Bóg kochał mnie bardziej, nie mogę również zrobić nic, by kochał mnie mniej. Jedyne, co może się zmienić, to moja otwartość na przyjęcie Jego miłości. Bóg pragnie mojego szczęścia, dlatego wybrał dla mnie drogę, na której najpełniej zrealizuję moją odpowiedź miłości. Będę mogła na nią wkroczyć, jeśli otworzę się na Jego miłość i zawierzę Mu siebie całkowicie.
„GDYBYŚ ZNAŁA DAR BOŻY…”
Spotkanie pragnień
7-9 września 2018
ul. Krzeptówki 172
34-505 ZAKOPANE
Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy studni. Nadeszła tam kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody (por. J 4,6-7 nn). Samarytanka przychodzi do studni z wielkim pragnieniem – pragnieniem miłości. Początkowo wydaje się jej, że ma wszystko, czego potrzebuje. Jednakże wciąż nie znajduje tego, czego naprawdę szuka. Jej serce jest puste, szukające zaspokojenia w namiastkach szczęścia. Posiada „swoją wodę” – swoje małe pocieszenia, przyjemności, które w pewien sposób „napełniają”, gaszą pragnienia jej serca, ale na krótko. Jezus ofiaruje jej „wodę żywą”, mogącą ugasić najgłębsze pragnienie poczucia własnej wartości, akceptacji i miłości. Dar, który oferuje jej Chrystus, przekracza jej rozumienie, potrzeba tu zawierzenia i wiary. Spotkanie z Jezusem przy studni otworzyło ją na szereg wydarzeń, zmieniających jej perspektywy i sposób postrzegania swojego życia. „O, gdybyś znała dar Boży!” (J 4,10). Tam, przy studni objawia się cud modlitwy, do której przychodzimy szukać naszej wody: tam Chrystus wychodzi na spotkanie każdej ludzkiej istoty; On pierwszy nas szuka i to On prosi, by dać Mu pić. Jezus odczuwa pragnienie, Jego prośba pochodzi z głębokości Boga, który nas pragnie. Modlitwa – czy zdajemy sobie z tego sprawę czy nie – jest spotkaniem Bożego i naszego pragnienia. Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli (por.KKK 2560).
„CO MAM CZYNIĆ…?”
O lęku przed traceniem
26-28 października 2018
ul. Siostry Faustyny 3
30-608 KRAKÓW
Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: «Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» (Mk 10,17). Radykalne pytanie odsłania jego radykalne pragnienia serca. Życie przykazaniami rozbudziło w nim pragnienie czegoś znacznie większego, zwróciło serce ku wieczności. Zwraca się do Jezusa, u Niego szuka odpowiedzi na nurtujące pytania, bo nie chce tkwić w miejscu. To, co osiągnął do tej pory nie dało mu pełni szczęścia. Odkrywa w sobie wołanie ku czemuś więcej. Kiedy jednak otrzymuje odpowiedź nie chce jej przyjąć. Wszystko, co posiadał nie pozwalało mu posiąść tego, czego ostatecznie pragnął. Jezus proponuje mu nową treść i nowy styl życia. Przewraca do góry nogami cały jego świat. Jeśli ów człowiek uwolni się od przywiązań, zacznie żyć w pełni. Jego bogactwem, skarbem jego życia będzie Jezus. Odchodzi, gdyż powołanie zbyt dużo by go kosztowało.
Wybór nie bierze się z polegania na sobie i własnych możliwościach, lecz z zaufania. Każdy wybór jest pewnego rodzaju ryzykiem. Polega na powierzeniu się. Lęk przed traceniem przeszkadza iść za głębszymi pragnieniami. Jakie są najgłębsze pragnienia mojego serca? Co jest moim „bogactwem”,
