Konkordancja do „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny
Konkordancja – to zbiór słów z „Dzienniczka”, ułożonych alfabetycznie z podaniem kontekstu w zdaniu. Pomaga ona bardzo szybko odszukać dany cytat (wystarczy wpisać słowo lub frazę), a także wszystkie wypowiedzi na podany temat. Wyszukiwanie ułatwia zaznaczenie tłustą czcionką i kursywą słów Pana Jezusa.
Wpisz poszukiwane słowo lub frazę:
Dusza
| 1 | A dusza czarna w śnieg się zamieni. |
| 1 | Płynie pociecha dla duszy... |
| 1 | Płynąć z duszy człowieka nigdy nie ustawa... |
| 2 | Bo przyszłość może w duszy mojej nie zagości. |
| 3 | Bóg i dusze |
| 3 | Królu miłosierdzia, kieruj duszą moją. |
| 5 | Bóg i dusze |
| 6 | Mam spisać zetknięcia się duszy mojej z Tobą... |
| 6 | pisać o Tobie, o niepojęty w miłosierdziu ku biednej duszy... |
| 6 | Wola Twoja święta jest życiem duszy... |
| 6 | nie umiem tego jasno napisać, co w duszy przeżywam. |
| 7 | W siódmym roku życia usłyszałam pierwszy raz głos Boży w duszy... |
| 8 | chociaż w niczym zadowolenia nie znajdowała dusza moja. |
| 8 | Unikałam... Boga, a całą duszą skłaniałam się do stworzeń. |
| 8 | Jednak łaska Boża zwyciężyła w duszy. |
| 9 | dusza moja doznawała wewnętrznych [udręczeń]. |
| 9 | pozorując to, co zaszło w duszy mojej, bólem głowy. |
| 10 | zwierzyłam się siostrze z tego, co zaszło w duszy... |
| 11 | usłyszałam w duszy te słowa: ażebym wyjechała poza miasto... |
| 12 | poszłam do zakrystii i opowiedziałam wszystko, co zaszło w duszy... |
| 15 | zwróciłam się całą stęsknioną duszą do Boga. |
| 16 | Bóg napełnił duszę moją światłem wewnętrznym... |
| 18 | które mi przemawiały do duszy, żeby wstąpić do zakonu więcej ściślejszego. |
| 18 | Myśl ta bardzo się utrwaliła w duszy, ale jednak nie było w tym woli Bożej. |
| 18 | prosiłam Jezusa o światło... ale nic nie otrzymałam w duszy... |
| 19 | a tylko z mojej celi Bóg słyszy jęk duszy. |
| 19 | Opowiedziałam wszystko, co zaszło w duszy mojej... |
| 20 | znalazłam się w miejscu mglistym... a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. |
| 20 | Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie... |
| 20 | I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? |
| 20 | Matkę Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. |
| 20 | Dusze nazywają Maryję „Gwiazdą Morza". |
| 20 | Od tej chwili ściślej obcuję z duszami cierpiącymi. |
| 21 | Radość niepojęta panowała w duszy mojej. |
| 21 | napełnił duszę moją wielki niepokój... |
| 21 | Natychmiast spokój zapanował w duszy... |
| 22 | Bóg znowu duszę moją zalał pociechami wielkimi. |
| 23 | Pod koniec pierwszego roku nowicjatu zaczęło się ściemniać w duszy mojej... |
| 23 | pół roku, a stan duszy nic się nie zmienia. |
| 23 | że mam złożyć śluby, dreszcz przenika moją duszę. |
| 23 | Dziwnie Bóg działał w duszy mojej. |
| 23 | dręczyła się dusza moja, nie znajdując nigdzie zadowolenia. |
| 23 | Ta straszna myśl przebiła duszę moją na wskroś. |
| 23 | W tym cierpieniu zaczęła konać dusza moja. |
| 23 | Jezu, czy słyszysz, jak jęczy dusza moja? |
| 24 | Ostateczna ciemność duszy. |
| 24 | rozpacz zawładnęła całą duszą moją... |
| 24 | Zmysły przesiąknięte tym, czego doświadczała dusza. |
| 24 | zaczęła dusza moja konać w strasznym mroku... |
| 24 | A jak straszne jest to udręczenie duszy... |
| 25 | Radość napełniła duszę moją i rzekłam: Maryjo... czy Ty wiesz, jak strasznie cierpię? |
| 25 | Natychmiast powstała w duszy mojej siła... |
| 25 | Nienawiść straszna zaczęła się wdzierać [do] duszy mojej... |
| 25 | że te udręki duszy mają być stałym udziałem mojego istnienia. |
| 25 | Jezu, Oblubieńcze mojej duszy... |
| 25 | czy Ty nie widzisz, że kona dusza moja za Tobą? |
| 27 | Jednak i po ślubach ciemność panowała w duszy blisko pół roku. |
| 27 | Podczas modlitwy Jezus przeniknął całą duszę moją. |
| 27 | Usłyszałam w duszy te słowa: Tyś radością Moją... |
| 27 | dusza moja obcuje z Bogiem, jako dziecię ze swym ukochanym Ojcem. |
| 29 | Jezus w ten sposób obcuje tylko ze świętymi, ale nie z takimi duszami jak siostra... |
| 31 | duszę moją zalało szczęście niepojęte i usłyszałam takie słowa... |
| 34 | aby mi Bóg dał tę wielką łaskę - to jest kierownika duszy. |
| 35 | O, gdybym miała od początku kierownika duszy... |
| 35 | Spowiednik wiele może duszy dopomóc, ale i wiele może zepsuć. |
| 35 | bardzo spowiednicy powinni uważać na działanie łaski Bożej w duszach... |
| 35 | Po łaskach w duszy można poznać jej ścisły stosunek z Bogiem. |
| 36 | Natychmiast ujrzałam cały stan duszy swojej... |
| 38 | Jezus, chcąc oczyścić duszę, używa, jakich zechce narzędzi. |
| 38 | Dusza moja doznaje zupełnego opuszczenia od stworzeń. |
| 39 | Radość wielka napełniła duszę moją, widząc dobroć Boga. |
| 41 | uwolniony jest sługa Boży od onego grzechu, i umocnił Bóg jego duszę... |
| 42 | Tęsknota jakaś ogarnęła moją duszę... |
| 42 | nikt nie wiedział o tym, jeden tylko Bóg, co zaszło w duszy mojej. |
| 42 | Jezus zalał duszę moją wielką radością. |
| 43 | Ból niewymowny ścisnął mi duszę, prosiłam Boga za nimi... |
| 44 | w duszy mojej nagle obudziła się moc miłości ku Jezusowi... |
| 45 | natychmiast napisałam do matki generalnej, a pokój wstąpił w duszę. |
| 46 | Cierpienia te zapalały duszę moją ogniem miłości ku Bogu i duszom... |
| 47 | wpatrywałam się w Pana, dusza moja była przejęta bojaźnią, ale i radością... |
| 48 | dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. |
| 49 | To się tyczy duszy twojej. |
| 49 | Mówi mi tak: Maluj obraz Boży w duszy... |
| 49 | Mój obraz w duszy twojej jest. |
| 50 | ażeby kapłani głosili to wielkie miłosierdzie Moje względem dusz grzesznych. |
| 50 | Palą Mnie płomienie miłosierdzia, chcę je wylać na dusze ludzkie. |
| 50 | Nieufność dusz rozdziera wnętrzności Moje. |
| 50 | Jeszcze więcej Mnie boli nieufność duszy wybranej... |
| 50 | Biada duszy, która ich nadużyje. |
| 52 | będzie żądał w dzień sądu ode mnie wielkiej liczby dusz. |
| 52 | niech siostra wie, że musi mieć stałego... kierownika duszy. |
| 53 | nie mogę co do łask odsłonić mu swej duszy... |
| 53 | usłyszałam głos w duszy: Oto jest pomoc widzialna dla ciebie... |
| 55 | wewnętrzne natchnienia tyczą się, czyli są z pożytkiem duszy siostry... |
| 55 | czyli są z pożytkiem duszy siostry czy też innych dusz... |
| 55 | trzeba natychmiast odrzucać, bo to jest od złego ducha. |
| 55 | Jeżeli te natchnienia nie odnoszą się do dusz... to niech się siostra nimi niewiele przejmuje... |
| 55 | Mówisz mi, że Bóg żąda wielkiej ufności od dusz... |
| 55 | Szczególną cechą siostry duszy niech będzie prostota i pokora. |
| 55 | tam, gdzie inne dusze się trwożą, [niech] siostra przechodzi spokojnie... |
| 55 | łaski Boże spływają tylko na dusze pokorne. |
| 56 | Jezus odsłonił oczom duszy mojej całą przepaść nędzy... |
| 56 | cokolwiek w duszy mojej jest dobrego, jest to tylko łaska... |
| 57 | aby dusze poznały dobroć Twoją. |
| 57 | Czemu stronią dusze od Ciebie, Jezu... |
| 57 | pozwoliłeś, Jezu, zatopić wzrok mej duszy w Tobie, odpoczywam i nie pragnę niczego. |
| 57 | Znalazłam przeznaczenie swoje w chwili, w której utonęła dusza moja w Tobie... |
| 57 | Przez cierpienie dusza upodabnia się do Zbawiciela... |
| 58 | Dreszcz przeszył moją duszę, bo nie wiedząc gdzie by cierpiała, czy w czyśćcu... |
| 58 | Modlitwy te poszły na korzyść dusz innych. |
| 58 | wiele dusz innych skorzystało z modlitw moich... |
| 58 | zachęcała mnie, żebym nie ustawała [w modlitwach] za duszami w czyśćcu... |
| 59 | usłyszałam taki głos w duszy: Odpraw nowennę za Ojczyznę. |
| 61 | Lęk mnie teraz przejmuje... jak która dusza mówi, że nie ma... kierownika. |
| 64 | Wycieczka ta będzie ze szkodą twojej duszy. |
| 65 | Wtem usłyszałam w duszy te słowa: Od dziś będzie ci to przychodziło z wielką łatwością. |
| 65 | głos w duszy: Taką ciężką twoją pracę zamieniam na bukiety najpiękniejszych kwiatów... |
| 67 | Nie żyjesz dla siebie, ale dla dusz. |
| 67 | Z cierpień twoich będą korzystać inne dusze. |
| 68 | smutek śmiertelny przejmował moją duszę... |
| 68 | siostra w tym stanie obecnym udręczeń duszy nie obraża Boga... |
| 68 | patrzę w duszę siostry, widzę w niej wielkie zamiary Boże... |
| 68 | pomimo wszystkiego dusza moja była w mękach... |
| 69 | Usłysz wołanie duszy mojej... |
| 70 | trudno spełniać obowiązki, kiedy dusza jest w takim stanie udręk... |
| 71 | przy Twych promieniach dusza widzi najmniejsze pyłki... |
| 72 | nie dozwól, aby ginęły dusze odkupione tak drogocenną krwią... |
| 72 | dlatego niech ufa dusza wszelka w męce Pana... |
| 74 | niepewności zawsze pochodziły od zewnątrz, bo w głębi duszy czułam... |
| 74 | Pan jest, który przenika duszę moją. |
| 74 | jakaś moc przeniknęła duszę moją... |
| 74 | głos w duszy taki: Czy teraz wierzysz Mi? |
| 74 | znowu dziwna moc przeniknęła duszę moją... |
| 75 | Dusza moja, kiedy wyczuje niepewność kapłana w spowiedzi... |
| 75 | nie odsłaniam duszy swojej głębiej, ale się tylko oskarżam z grzechów. |
| 75 | Nie da duszy spokoju taki kapłan, jeżeli sam go nie posiada. |
| 75 | O kapłani, wy świece jasne, które oświecacie dusze... |
| 75 | wtenczas nie było woli Bożej, żebym swą duszę odsłoniła... |
| 77 | Odczuwałam wielką próżnię w duszy... |
| 77 | Była ustawicznie przed oczyma duszy mojej cała przepaść nędzy... |
| 78 | z głębi duszy te słowa: Czyń ze mną, o Jezu, co Ci się podoba. |
| 78 | Niepojęta radość przeniknęła duszę moją i [napełniła] wielką miłością... |
| 78 | jeżeli zsyła na duszę udręczenia wielkie... |
| 78 | jak Bóg chce duszę trzymać w ciemności, to nie oświeci jej ani żadna książka, ani spowiednik. |
| 79 | Maryjo... oddaję Ci duszę... |
| 79 | Matko moja, okryj swym płaszczem dziewiczym moją duszę... |
| 79 | udziel mi łaski czystości serca, duszy i ciała... |
| 80 | choć taisz swą piękność, jednak wzrok mej duszy rozdziera zasłonę. |
| 81 | Śpiewam Ci w swej duszy nieustanny hymn... |
| 81 | Śpiew mojej duszy jest znany tylko Tobie... |
| 88 | Po chwili ujrzałam Jezusa i Maryję. Widzenie to napełniło duszę moją radością... |
| 90 | Dusza twoja, ojcze, będzie napełniona wątpliwościami... |
| 90 | Tyle koron będzie w koronie jego, ile dusz się zbawi przez dzieło to. |
| 91 | życie moje... kiedy dusza moja otrzymała zdolność poznania Ciebie, jest ustawiczną walką... |
| 92 | Dusza nie dojdzie do świętości, jeżeli nie będzie uważać na język... |
| 95 | Głębsze poznanie Boga i przerażenie duszy. |
| 95 | Dusza nie naraz to wszystko poznaje, ale poszczególnie w... zbliżeniach się Boga. |
| 95 | W czasie modlitwy dusza doznaje błysku... |
| 95 | uniemożliwia duszy dotychczasową modlitwę. |
| 95 | Światło to, które dotknęło duszy, jest w niej żywe... |
| 95 | błysk poznania Boga pociąga jej duszę i rozpala miłość... |
| 95 | ten sam błysk równocześnie daje duszy poznać, czym ona jest... |
| 95 | im dusza więcej się krystalizuje, tym światła te są przenikliwsze. |
| 95 | Jednak jeżeli dusza wiernie i mężnie odpowiedziała tym pierwszym łaskom... |
| 95 | Bóg duszę napełnia swymi pociechami... |
| 95 | Dusza wchodzi chwilami jakby w zażyłość z Bogiem... |
| 95 | dusza wierniej odpowiada łasce Bożej, jeżeli ma światłego spowiednika... |
| 96 | Doświadczenia Boże w duszy umiłowanej szczególnie przez Boga. |
| 96 | Miłość duszy nie jest jeszcze taka, jak Bóg tego żąda. |
| 96 | Dusza nagle traci obecność Bożą. |
| 96 | Dusza wchodzi chwilami jakby w zażyłość z Bogiem... |
| 96 | Dusza pragnie namiętnie Boga... |
| 96 | ciemność zapada w całej jej duszy... |
| 96 | Dusza starała się przedstawić stan swej duszy spowiednikowi... |
| 97 | dusza robi wysiłki, trwa aktem woli przy Bogu. |
| 97 | Bóg duszę wspiera niejako potajemnie. |
| 97 | wie Bóg, co może dopuścić na duszę. |
| 97 | Dusza kuszona [jest] niewiarą, co do prawd objawionych... |
| 97 | nie dopuszcza ich na duszę, która by... nie była dopuszczona do głębszego z Bogiem obcowania... |
| 97 | Często Bóg w podobny sposób przygotowuje duszę do przyszłych zamiarów... |
| 98 | Kiedy dusza zwycięsko wychodzi z poprzednich prób... |
| 98 | Teraz ogarnia duszę straszna ciemność. |
| 98 | Dusza widzi w sobie tylko grzechy. |
| 98 | Dusza rwie się do Boga, a czuje się odepchnięta. |
| 98 | Nikt takiej duszy nie oświeci, jeżeli Bóg chce ją utrzymywać w ciemności. |
| 98 | dusza doznaje jeszcze cierpień od złego ducha. |
| 98 | szatan tyle ma wpływu na tę duszę, ile Bóg pozwoli... |
| 98 | Dusza już nie szuka nigdzie pomocy, pogrąża się sama w sobie... |
| 98 | Jest to agonia duszy. |
| 99 | powiedziałam, że przeżywam męki piekielne w duszy... |
| 99 | odpowiedział mi, że jest o moją duszę spokojny... |
| 99 | widzi w duszy mojej wielką łaskę Bożą. |
| 99 | ani jeden promyczek światła nie przedarł się do duszy. |
| 100 | pomimo wysiłku nie jest dusza w stanie ukryć tego cierpienia. |
| 101 | Jezu, Ty jeden wiesz, jak dusza jęczy w tych mękach... |
| 101 | jej dusza wchodzi w moc Sprawiedliwego. |
| 101 | cała jej dusza jest skupiona pod mocą sprawiedliwego i trzykroć świętego Boga. |
| 101 | tylko Bóg może duszę w ten sposób doświadczyć... |
| 101 | On jeden wie, że dusza może to wytrzymać. |
| 101 | Kiedy dusza została przesiąknięta na wskroś tym ogniem piekielnym... |
| 101 | Dusza moja doświadczyła tego momentu, kiedy byłam w celi sama... |
| 101 | Kiedy dusza zaczęła się pogrążać w rozpaczy, czułam, że zaczynam konać... |
| 101 | czuję, że się odłączy ciało moje od duszy... |
| 101 | już tylko od czasu do czasu wyrywa się z duszy jęk bolesny... |
| 101 | Dusza w agonii. |
| 101 | jest coś w duszy, co się rwie do Boga... |
| 101 | wszystko zostało spalone w duszy od spojrzenia Jego. |
| 102 | Mistrzyni poznała zaraz mój cały stan duszy... |
| 102 | czuję, jakoby wszystko odpadło od duszy mojej ... |
| 102 | czuję nietykalność swojej duszy... |
| 103 | pierzchły wszystkie ciemności... władze duszy napełnione światłem. |
| 104 | choć dusza moja już była pod promieniami Jego miłości... |
| 104 | Świadoma jestem tego, co Pan dokonał jednym słowem w mej duszy... |
| 105 | Chociaż są to rzeczy przerażające, jednak nie powinna się nimi żadna dusza przerażać zbytecznie... |
| 106 | jeżeli się Panu podoba jakąś duszę prowadzić przez podobne męki, niech się nie lęka... |
| 106 | Bóg duszy krzywdy nie zrobi, gdyż jest samą miłością... |
| 107 | poznałam, że nie jestem z tej ziemi, wlał to Pan w moją duszę [w] wysokim stopniu. |
| 108 | W tych chwilach nie miałam kierownika duszy... |
| 108 | Bóg mógł mnie przeprowadzić przez... niebezpieczeństwo... dusza moja została nietknięta... |
| 109 | Po tych cierpieniach dusza jest wielkiej czystości ducha i wielkiej bliskości Boga... |
| 109 | Jej wzrok duszy spowity w ciemności... |
| 109 | Bóg jest bliżej takiej duszy cierpiącej, tylko... że ona o tym nie wie. |
| 109 | Co za ciężka choroba wzroku duszy... |
| 110 | Boski Mistrzu, to tylko dzieło Twoje w duszy mojej. |
| 110 | Panie, nie boisz się duszy postawić nad brzegiem strasznej przepaści... |
| 111 | w tych udręczeniach duszy starałam się oskarżyć w spowiedzi św. z... drobiazgów... |
| 112 | wspomnę, com doświadczyła i przeżyła we własnej duszy. |
| 112 | Trzy rzeczy są, gdzie dusza nie odnosi pożytku w spowiedzi... |
| 112 | spowiednik mało zna drogi nadzwyczajne... |
| 112 | okazuje zdziwienie, jeżeli dusza odsłoni mu te wielkie tajemnice... |
| 112 | tajemnice, jakich Bóg dokonywa w duszy. |
| 112 | To zdziwienie jego już duszę subtelną zatrważa... |
| 112 | dusza, jeżeli to spostrzeże, nie uspokoi jej... |
| 112 | spowiednik nie mogąc przeniknąć niektórych tajemnic duszy - odmawia jej spowiedzi... |
| 112 | okazuje jakąś bojaźń przed zbliżeniem się takiej duszy do kratki. |
| 112 | Jakże może dusza w takim stanie czerpać uspokojenie w konfesjonale... |
| 112 | Moim zdaniem w takich chwilach szczególnych nawiedzin Bożych w duszy... |
| 112 | powinien duszy wskazać jakiegoś doświadczonego i światłego spowiednika... |
| 112 | aby duszy dać to, co ona potrzebuje, a nie wprost odmówić jej spowiedzi... |
| 112 | i może niejedna dusza opuścić drogę, na której ją Bóg szczególniej chciał mieć. |
| 112 | Dusza wtenczas milknie i nie mówi wszystkiego... |
| 112 | kiedy się zdarzy, że spowiednik zaczyna doświadczać duszę... |
| 112 | a nie znając jej... zamiast pomóc duszy, to szkodzi jej. |
| 112 | spowiednik to lekarz duszy... |
| 112 | Czasami rzecz drobna... dla spowiednika jest snopem światła w poznaniu duszy. |
| 112 | Bóg od niektórej duszy żąda wielkiej czystości... |
| 112 | Grzech jest według poznania i światła duszy... |
| 112 | Cierpliwość... spowiednika otwiera drogę do najgłębszych tajni duszy. |
| 112 | Dusza niejako bezwiednie odsłania swą przepastną głębię... |
| 112 | Każda z tych trzech dusz potrzebuje odrębnego ćwiczenia. |
| 112 | kiedy poznałam, że nie jestem zrozumiana, to nie odsłaniałam swej duszy... |
| 113 | pragnę powiedzieć trzy słowa do duszy, która pragnie stanowczo dążyć do świętości... |
| 113 | najmądrzejszy spowiednik nie może gwałtem wlać w duszę tego, co pragnie... |
| 113 | jeżeli dusza nie będzie szczera i otwarta. |
| 113 | Dusza nieszczera, skryta naraża się na wielkie niebezpieczeństwo... |
| 113 | Pan Jezus nie udziela się takiej duszy w sposób wyższy... |
| 113 | dusza nie korzysta należycie z sakramentu spowiedzi, jeżeli nie jest pokorna. |
| 113 | Pycha duszę utrzymuje w ciemności. |
| 113 | Dusza nieposłuszna nie odniesie żadnego zwycięstwa, chociażby ją... Jezus... spowiadał. |
| 113 | Spowiednik najdoświadczeńszy nic takiej duszy nie pomoże. |
| 113 | Na wielkie nieszczęścia naraża się dusza nieposłuszna... |
| 113 | Bóg najhojniej obsypuje duszę łaskami... |
| 113 | ale duszę posłuszną. |
| 114 | jak miłe są hymny, płynące z duszy cierpiącej. |
| 114 | Całe niebo zachwyca się taką duszą... |
| 115 | Dusza, kiedy wyszła z tych utrapień, jest głęboko pokorna. |
| 115 | Jej czystość duszy jest wielka. |
| 115 | Ona Boga nader szybko odkrywa w duszach innych... |
| 115 | Dusza jest oczyszczona przez samego Boga. |
| 115 | Bóg, jako czysty Duch, wprowadza duszę w życie czysto duchowe. |
| 115 | Sam Bóg wpierw tę duszę przygotował i oczyścił... |
| 115 | Bóg napełnia duszę swym światłem. |
| 115 | Dusza tu jest bezpieczniejsza od złudzeń... |
| 115 | Są chwile, w których i Bóg wprowadza duszę w stan czysto duchowy. |
| 115 | Dusza jest jak najściślej zjednoczona z Bogiem... |
| 115 | trzeba, aby spowiednicy mieli cierpliwość z taką duszą. |
| 115 | największą cierpliwość powinna mieć dusza sama z sobą. |
| 116 | Ty wiesz, co doznaje dusza moja na wspomnienie tych cierpień. |
| 116 | dziwiłam się, że aniołowie i święci siedzą cicho na takie cierpienie duszy. |
| 116 | Dusza moja nieraz krzyczała za Bogiem... |
| 116 | Wszystko... coś zamierzył względem mej duszy, jest przeniknięte miłosierdziem... |
| 117 | dusza, kiedy ma kielich po brzegi, to czasami właśnie ta kropelka... będzie akurat za wiele... |
| 117 | I kto za taką duszę odpowie? |
| 117 | Gdyby siostry czy przełożeni wiedzieli... że dana dusza jest w takich doświadczeniach... |
| 117 | sam Bóg upomniałby się za taką duszą. |
| 117 | Strzeżmy się mieć takie dusze na sumieniu. |
| 117 | że jak się widzi duszę cierpiącą, to zawsze chce jej się dodać... |
| 118 | żeby usłyszeć głos Boży, trzeba mieć ciszę duszy i być milczącą... |
| 118 | ciszą w duszy, to jest skupieniem w Bogu. |
| 118 | Wiele się krzywdy wyrządza bliźnim, ale najwięcej - to własnej duszy. |
| 118 | Bóg nie udziela się duszy gadatliwej... |
| 118 | Dusza gaduła jest pusta we własnym wnętrzu. |
| 118 | Dusza, nie zaznawszy słodyczy ciszy wewnętrznej, jest duchem niespokojnym... |
| 118 | wiele dusz w przepaściach piekielnych za niezachowanie milczenia. |
| 118 | Były to dusze zakonne. |
| 120 | o życiu duszy z Bogiem i o jej odpowiedzeniu łasce. |
| 120 | Kiedy dusza została oczyszczona... |
| 120 | zaczyna się cała siła duszy w dążeniu do Boga. |
| 120 | tylko Bóg urządza wszystko, dusza o tym wie... |
| 121 | Szereg łask, które Bóg zlewa na duszę po tych ognistych próbach. |
| 121 | Duszę, która jest zjednoczona z Bogiem, trzeba ją przygotować do wielkich i zaciętych walk. |
| 121 | Po tych oczyszczeniach i próbach Bóg obcuje w duszy w sposób szczególny... |
| 121 | dusza nie zawsze współpracuje z tymi łaskami. |
| 121 | naprawdę cudu trzeba, aby się taka dusza utrzymała na tych wyżynach. |
| 121 | Duszę moją często napełniali wątpliwościami... |
| 122 | jedna z przełożonych poznała moją duszę... |
| 122 | Kiedy odsłoniłam głębiej swą duszę, nie otrzymałam tego, czego pragnęłam... |
| 123 | o potrzebie duszy już będę tylko mówić w konfesjonale. |
| 124 | W pierwszych chwilach dusza moja zawsze trochę jest strwożona... |
| 124 | później dziwny spokój i moc napełnia duszę. |
| 125 | mówią o siostrze, że jest fantastyczka... Szczera była ta dusza i co słyszała - powiedziała mi... |
| 127 | Panie, kieruj sam duszą moją i bądź ze mną... |
| 128 | Umęczona dusza moja trochę odpoczęła... |
| 129 | usłyszałam głos w duszy: Nie lękaj się... |
| 130 | pomimo gwaru i rozproszenia, widziałam, co się w duszy mojej działo. |
| 130 | Zaczęłam unikać spotkania się z Panem we własnej duszy... |
| 130 | o światło dla kapłana, przed którym miałam się odsłonić - całą duszę na wskroś. |
| 130 | Zdana jestem zupełnie na Boga i dusza moja pragnie prawdy. |
| 130 | chociaż w duszy miałam tak wielką pewność, że rzeczy te od Boga pochodzą... |
| 131 | Taję wszystkie łaski w duszy i czekam na tego, którego mi Pan przyśle. |
| 131 | jakaś odwaga weszła w duszę moją. |
| 132 | są niektórzy spowiednicy, że dopomagają duszy... |
| 132 | jak dusza znajdzie się w większych potrzebach, wtenczas są jakby bezradni... |
| 132 | nie mogą czy też nie chcą duszy zrozumieć. |
| 132 | jeżeli dusza jest pokorna, to choć trochę zawsze korzysta. |
| 132 | Bóg sam nieraz rzuci snop światła w głąb duszy... |
| 132 | niechaj dusza wierzy, że są to słowa samego Pana... |
| 132 | I dusza to czuje, że kapłan nie jest od siebie zależny... |
| 133 | Pan Jezus tylko ze świętymi duszami obcuje, zapamiętaj to sobie. |
| 134 | pozwolić Bogu w całej pełni działać w duszy. |
| 135 | Jutro dam ci poznać w czasie adoracji. Serce mi drżało i dusza. |
| 135 | Słowa mi tak głęboko utkwiły w duszy. |
| 135 | przyszłam na adorację, odczułam w duszy, że weszłam do świątnicy Boga... |
| 135 | Przesunęła się przed oczyma mojej duszy wizja, jak u Pana Jezusa w Ogrójcu. |
| 137 | Dusza moja została pogrążona w Bogu... |
| 137 | czuję, że jestem szczególnie miłowana, i... kocham całą siłą swej duszy. |
| 137 | Powłoka ciała jest ta sama, ale dusza inna, w niej mieszka Bóg... |
| 137 | Odwaga i moc pozostała w duszy mojej. |
| 138 | w duszy cieszę się na to i już od dawna jestem na to gotowa. |
| 138 | dusza z siebie niewiele może, ale z Bogiem wszystko może. |
| 138 | Mało jest dusz, które by zawsze były czujne na natchnienie Boże... |
| 138 | jeszcze mniej jest dusz takich, które by wiernie szły za natchnieniem Bożym. |
| 139 | dusza wierna Bogu nie może sama rozstrzygać swych natchnień... |
| 139 | dusza odróżnia zaraz fałszywe natchnienia od Bożego, jednak niech będzie ostrożna... |
| 139 | Bóg lubi i cieszy się, kiedy dusza nie dowierza... |
| 142 | nie obniżę się, aż spocznę w Tym, w którym utonęła dusza moja na wieki. |
| 142 | wielkie są zniżenia Boże do duszy mojej. |
| 142 | parę dni dusza moja była jakoby w ustawicznej ekstazie. |
| 142 | dusza moja trwała w ustawicznym miłosnym złączeniu z Panem. |
| 143 | usłyszałam w duszy te słowa: Abyś była spokojna, iż Ja jestem sprawcą tych wszystkich żądań... |
| 143 | miłość zalewać będzie twą duszę, aż do zapomnienia o sobie. |
| 144 | Później Jezus dał mi drugiego kapłana, przed którym kazał mi odsłonić swoją duszę. |
| 144 | upomnienie Jezusa dokonało w duszy mojej głębokiej pokory. |
| 144 | Pod jego kierownictwem szybko dusza moja postępowała w miłości... |
| 145 | nędzna moja dusza, która tyle łask zmarnowała. |
| 145 | kiedy mi Pan dał kierownika duszy, jestem wierniejsza łasce. |
| 145 | Dzięki kierownikowi, jego czujności nad duszą... |
| 145 | dusza moja pod jego kierownictwem zaczęła zażywać głębokiego skupienia i pokoju... |
| 145 | często słyszałam w duszy te słowa: Umacniaj się do walki... |
| 145 | daje mi poznać często, co Mu się w duszy mojej nie podoba... |
| 145 | wychowywał mnie sam, aż do chwili kiedy dał mi kierownika duszy. |
| 145 | przez długi czas dusza otrzymywała wiele światła i natchnień... |
| 145 | Dusza poznaje, że Pan liczy na nią... |
| 145 | Bywają zaatakowania, gdzie dusza nie ma czasu ani na zastanowienie... |
| 145 | W czasie spokoju dusza tak samo robi wysiłki jak i w czasie walki. |
| 145 | Dusza która się zastanawia, otrzymuje wiele światła. |
| 145 | Dusza rozproszona sama siebie naraża na upadek... |
| 145 | O Duchu Boży, kierowniku duszy... |
| 145 | aby mógł Duch Boży działać w duszy - trzeba ciszy i skupienia. |
| 146 | Dusza zbroi się przez modlitwę do walki... |
| 146 | W jakimkolwiek dusza jest stanie, powinna się modlić. |
| 146 | Musi się modlić dusza czysta i piękna... |
| 146 | modlić się musi dusza dążąca do tej czystości, bo inaczej nie doszłaby... |
| 146 | modlić się musi dusza dopiero co nawrócona, bo inaczej upadłaby... |
| 146 | modlić się musi dusza grzeszna, pogrążona w grzechach, aby mogła powstać. |
| 146 | nie ma duszy, która by nie była obowiązana do modlitwy... |
| 147 | Niech dusza wie, że aby się modlić i wytrwać w modlitwie... |
| 147 | trudność, że jeżeli dusza dobrze odprawiła modlitwę... inni sprzeciwiają jej się w tym skupieniu... |
| 147 | dusza moja była głębiej pogrążona w Bogu i większy owoc odniosła z modlitwy... |
| 147 | dusze mniej skupione chcą, aby inni byli im podobni... |
| 148 | Dusza szlachetna i delikatna może być nawet najprostsza... |
| 148 | dusza we wszystkim upatruje Boga... |
| 148 | ze wszystkiego wyciąga korzyść dla duszy... |
| 148 | Tam, gdzie inne dusze zatrzymają się i trwożą - ona przechodzi bez lęku... |
| 149 | Kiedy Pan sam chce być przy duszy i prowadzić ją, usunie wszystko... |
| 149 | wstąpiła w duszę moją radość wielka i już nie pragnęłam ani odwiedzin... |
| 150 | duszę moją napełniła radość i mówię do niej: Tyś jest święta. |
| 152 | byłam tak cierpiąca w duszy z powodu tego malowania tego obrazu... |
| 152 | zmęczona była dusza moja bardzo. |
| 153 | Dusze te na oślep wpadały w tę przepaść... |
| 153 | w końcu drogi był wspaniały ogród... i wchodziły tam te wszystkie dusze. |
| 154 | kiedy weszłam do kapliczki, obecność Boża ogarnęła moją duszę. |
| 154 | jeżeli zaniedbasz... odpowiesz za wielką liczbę dusz w dzień sądu. |
| 154 | Po tych słowach Pana jakaś bojaźń wstąpiła w duszę... |
| 154 | nie tylko za siebie odpowiadać w dzień sądów Bożych, ale i za inne dusze. |
| 155 | czuję w duszy, jak się kto za mnie modli... |
| 155 | odczuwam to natychmiast w duszy... |
| 155 | jak jakaś dusza prosi mnie o modlitwę... |
| 155 | chociaż mi tego nie mówi, ja także odczuwam w duszy. |
| 157 | usłyszałam w duszy te słowa: Córko Moja, rozważ te słowa: A będąc w ciężkości - dłużej się modlił . |
| 157 | zaczęłam zastanawiać głębiej, wiele światła spłynęło na duszę moją. |
| 158 | Dusza moja została zalana tak wielką pociechą... |
| 159 | O Hostio święta, zamieszkaj w mej duszy... |
| 161 | Nic nie pójdzie w porównanie z Twej duszy obrazem. |
| 161 | Oddaję Ci duszę, ciało i biedne me serce... |
| 162 | Karta wewnętrznej kontroli duszy. |
| 162 | Styczeń Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Luty Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Marzec Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Kwiecień Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Maj Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Czerwiec Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Lipiec Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Sierpień Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Wrzesień Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Październik Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Listopad Bóg i dusza, milczenie. |
| 162 | Grudzień Bóg i dusza, milczenie. |
| 163 | miłosierdzie Jego, przejdzie przez serce i duszę moją do bliźnich. |
| 163 | bym nigdy nie podejrzewała... ale upatrywała to, co piękne w duszach... |
| 164 | usłyszałam w duszy te słowa: Dziecię Moje, tyś rozkoszą Moją... |
| 165 | Radosne zdziwienie ogarnęło moją duszę... |
| 166 | to się dzieje zawsze w tym celu, by się okazała w duszy cnota... |
| 167 | obecność Boża zalała duszę moją i usłyszałam te słowa: Córko Moja, pragnę, aby serce twoje... |
| 169 | tak utwierdzę duszę twoją, że chociażbyś chciała się niepokoić, nie będzie to w mocy twojej... |
| 172 | trudności, aby odsłonić swoją duszę co do łask - bo co do grzechów, to jest zawsze łatwo... |
| 173 | z takimi duszami nędznymi to Pan Jezus w ten sposób nie obcuje... |
| 173 | Jezu, zawołałam całą siłą swej duszy. |
| 174 | Właśnie z takimi nędznymi duszami tak Pan Jezus obcuje... |
| 175 | Kiedy odeszłam od kratki, radość niepojęta zalała duszę moją... |
| 175 | spokój miałam w duszy tak wielki, że sama bardzo sobie się dziwiłam... |
| 177 | Palą Mnie płomienie miłosierdzia, chcę je wylewać na dusze... |
| 177 | nie chcą dusze wierzyć w Moją dobroć. |
| 178 | stanęły mi wszystkie łaski Boże przed oczyma duszy mojej... |
| 178 | prosiłam Go o , aby raczył uleczyć i oczyścił moją biedną duszę. |
| 178 | uniżeniem ściągasz na siebie i inne dusze całe morze miłosierdzia... |
| 180 | W czasie Adwentu obudziła się w duszy mojej tak wielka tęsknota za Bogiem. |
| 180 | Świętość Boga rozlana jest na Kościół Boży i na każdą w nim żyjącą duszę... |
| 180 | Są dusze na wskroś przebóstwione... |
| 180 | są też dusze zaledwie żyjące. |
| 182 | Biedna taka dusza, jak się dostanie pod ich rękę... |
| 182 | mała Dziecina, jednak majestat Jego przenikał moją duszę. |
| 182 | Całe Święta żywe mi to było w duszy. |
| 184 | duszę moją zalała radość i nagle ujrzałam małe Dziecię Jezus. |
| 185 | cóż może być wielkie, dla Tego, którego kocham całą siłą mojej duszy? |
| 186 | abyś głębiej poznała Moją miłość, jaką pała Moje Serce ku duszom... |
| 189 | Jezus dał mi poznać, jak bardzo mu jest miła dusza, która wiernie zachowuje regułę. |
| 189 | Większą nagrodę otrzyma dusza za zachowanie reguły... |
| 190 | stanęła mi przed oczyma duszy cała męka... |
| 190 | Wszystko stanęło przed oczyma mojej duszy jako ciemna burza... |
| 191 | rano usłyszałam w duszy te słowa: Idź do matki generalnej... |
| 193 | Pragnę przejść w Jezusa, abym mogła się doskonale oddać duszom. |
| 193 | Bez Jezusa nie zbliżyłabym się do dusz, bo wiem, czym jestem sama z siebie. |
| 193 | Wchłaniam Boga w siebie, aby Go oddać duszom. |
| 194 | Pragnę się wysilać, pracować, wyniszczać za dzieło nasze - ratowania dusz... |
| 195 | Jezu, dziś dusza moja jest jakby zamroczona cierpieniem. |
| 195 | Chlebie żywy pośród wielkich posuch duszy. |
| 195 | Panie, rozumiesz duszę moją we wszystkich jej dążeniach. |
| 195 | Mistrzu mój, kształtuj sam duszę moją według woli swojej... |
| 196 | w duszy o nich pojęcia... nie miałam... byłam posłuszna i czekałam... pół godziny na przełożoną. |
| 196 | kapłan ten zaraz się spostrzegł, że to jest coś, co nie płynie z własnej duszy... |
| 197 | Kościele Boży, tyś najlepszą Matką, ty jeden umiesz wychowywać i dawać wzrost duszy. |
| 198 | jak wielką ma siłę dusza pełna ufności. |
| 200 | jak to głęboko rani duszę, jeżeli ona stara się zawsze być szczera... |
| 202 | ile mnie ta dusza kosztowała ofiar, to jeden Bóg tylko wie. |
| 202 | Za żadną duszę nie zaniosłam przed tron Boży tyle ofiar... |
| 204 | Nie wszystkie dusze Bóg taką drogą prowadzi. |
| 205 | spojrzał na mnie z taką łaskawością i miłością, że dusza moja zatonęła cała w Nim... |
| 205 | skupienie ogarnęło moją duszę i trwało przez całe święta. |
| 206 | Pragnę się udzielać duszom... |
| 206 | dusz pragnę, córko Moja. |
| 206 | w święto Miłosierdzia... sprowadzać będziesz dusze zemdlone do źródła miłosierdzia... |
| 207 | modliłam się za pewną duszę konającą, która umierała bez sakramentów... |
| 210 | wszystko ciągnie człowieka do ziemi, ale wiara żywa utrzymuje duszę w wyższych sferach... |
| 211 | Znowu zapada straszna ciemność w duszę moją. |
| 211 | Im więcej rozważałam, tym się więcej dusza moja pogrążała w ciemności. |
| 216 | Weszłam na chwilę do kaplicy, radość mi zalała duszę. |
| 217 | Czułam w duszy tak wielką wdzięczność dla niej. |
| 220 | składam Ci wszystkie uwielbienia i dziękczynienia dusz świętych... |
| 220 | Maryjo... okryj mą duszę swym płaszczem dziewiczym... |
| 223 | Zdroju miłości i miłosierdzia... zasilaj dusze mdlejące. |
| 224 | wyniszczać się zupełnie na korzyść dusz nieśmiertelnych... |
| 225 | Kiedy odejdę od kratki, obudzę w duszy mojej wielką wdzięczność ku Trójcy Świętej... |
| 225 | niepojęty cud miłosierdzia, który się dokonuje w duszy... |
| 225 | im nędzniejsza dusza moja, to czuję, że morze miłosierdzia... pochłania mnie... |
| 227 | cierpienie - ono zawsze wiernie dotrzymuje swego towarzystwa duszy. |
| 228 | starać się będę o takie usposobienie w duszy, jakie miałam w pierwszy dzień... |
| 228 | zostawiam Ci zupełną swobodę w kierowaniu moją duszą. |
| 229 | W tych rekolekcjach Ja sam będę kierował duszą twoją... |
| 229 | powiedział mi Pan: Tak Ja postępuję względem twojej duszy. |
| 229 | udzielam ci spokoju, ale i takiego usposobienia duszy... |
| 229 | Miłość Moja zawładnęła duszą twoją... |
| 231 | stać jedno z Panem przez ślub wieczysty, radość zalewa moją duszę tak niepojęta... |
| 231 | Przy pierwszym poznaniu Pana utonął wzrok mej duszy w Nim na wieki. |
| 231 | Z każdym zbliżeniem się do mnie Pana... rośnie w duszy miłość doskonalsza. |
| 232 | Przed spowiedzią usłyszałam w duszy... |
| 232 | odsłoń swoją duszę przed nim, jako przede Mną... |
| 232 | dla twojego uspokojenia kapłana tego stawiam między Mną a duszą twoją... |
| 232 | Odsłoń przed nim najtajniejsze rzeczy, jakie masz w duszy. |
| 232 | Ja mu udzielę światła do poznania duszy twojej. |
| 233 | Kiedy się zbliżyłam do kratki, uczułam w duszy tak wielką łatwość mówienia o wszystkim... |
| 233 | Odpowiedzi jego tak głęboki spokój wprowadziły w duszę moją. |
| 233 | Słowa jego... pozostaną na zawsze słupami ognistymi, które rozświeciły... duszę moją... |
| 234 | nie stawiam zapory łasce, która działa w duszy mojej. |
| 234 | mało jest takich kapłanów, którzy rozumieją całą głębię działania Bożego w duszy. |
| 235 | Jezu, pragnę zbawienia dusz... |
| 235 | dusz nieśmiertelnych. |
| 238 | cóż to będzie w niebie, jeżeli już tu, na tym wygnaniu, Bóg tak napełnia duszę moją. |
| 239 | utonęła dusza moja w Tobie, jako w jedynym skarbie... |
| 240 | proszę Cię za duszami, które najwięcej potrzebują modlitwy. |
| 240 | proszę Cię, Jezu, o uwolnienie z czyśćca wszystkich dusz. |
| 240 | Jezu, polecam Ci osoby poszczególne... pewną duszę... |
| 243 | Wyniszczać się będę na korzyść dusz. |
| 244 | Przeszły te chwile uroczyste ślubów wiecznych, ale w duszy pozostała wielka łaska Boża. |
| 245 | Każdą duszę... będę się starała wspomagać modlitwą... |
| 245 | wielki miłośniku dusz, Jezu mój... |
| 245 | żeś raczył pod naszą opiekę oddać te dusze. |
| 247 | Tyś wszystkim dla duszy samotnej. |
| 247 | Ty rozumiesz duszę, chociaż ona milczy. |
| 251 | radość i lęk zarazem przeszył mi duszę. |
| 254 | Dusza moja, skosztowawszy Boga, nie umiałaby żyć bez Niego. |
| 258 | Rozmawiałam z Panem o pewnej duszy. |
| 258 | Zatonęła dusza moja w modlitwie dziękczynnej za wszystkie łaski... |
| 263 | usłyszałam w duszy te słowa: Oto wierny sługa Mój... |
| 263 | W każdej spowiedzi... mnie przenikała łaska Boża, jednak nie odsłaniałam duszy przed nim... |
| 263 | Po tym postanowieniu straszny niepokój wstąpił w duszę moją. |
| 263 | odsłoniłam całą swą duszę przed tym kapłanem... |
| 263 | Jezus zlał na duszę moją całe morze łask. |
| 267 | przez rozważanie Jego bolesnej męki... wiele światła spływa na duszę moją. |
| 267 | Jezu, odbij na duszy i sercu moim swoją pokorę. |
| 268 | skupienie ducha, zmysły cichną, obecność Boża przenika duszę. |
| 268 | Patrz, co zrobiła ze Mną miłość dusz... |
| 268 | w twoim sercu znajduję wszystko, czego Mi odmawia tak wielka liczba dusz. |
| 269 | postępowałam według życzenia Bożego, a głęboki spokój zapanował w duszy. |
| 270 | Jeżeli te rzeczy... prawdziwie od Boga pochodzą, to przygotuj duszę swoją na wielkie cierpienia. |
| 271 | czy jestem świadoma życia wyższego, jakie jest w mojej duszy... |
| 271 | Nie wolno siostrze niszczyć tego w duszy ani samej nie [wolno nic] zmieniać. |
| 271 | Nie w każdej duszy uwydatnia się to wielkie szczęście życia wyższego... |
| 272 | żeby mu uprosić światło Boże do poznawania dusz. |
| 274 | abym ten czas obróciła na modlitewki odpustowe za dusze w czyśćcu... |
| 275 | Jezus kocha dusze ukryte. |
| 276 | Cierpienie jest stałym pokarmem mojej duszy. |
| 278 | Nie masz zasłony przed wzrokiem mojej duszy... |
| 281 | dusze wątpiące, uchylę wam zasłony nieba... |
| 282 | Każde uniżenie duszy twojej widzę... |
| 283 | pragnę Cię tak kochać, jak jeszcze Cię żadna dusza ludzka nie kochała... |
| 283 | Niech żadna dusza nie wątpi, chociażby była najnędzniejsza... |
| 284 | kiedy patrzę na duszę oziębłą zakonną - to mi się serce krwawi. |
| 286 | kiedy się odprawiła adoracja za naszą Ojczyznę, ból mi ścisnął duszę... |
| 287 | Jezu... patrzę na to życie dusz, spostrzegam, że wiele służy ci z pewnym niedowierzaniem. |
| 287 | kiedy jest sposobność do okazania miłości Bogu... wtenczas uciekają te dusze z pola walki. |
| 287 | Z łaską Bożą dusza może przejść przez największe trudności zwycięsko. |
| 288 | czy też ma z naszych wychowanek takie dusze, które by były pociechą dla Jego Serca? |
| 289 | Ty tylko jeden głębię mej duszy napełnić możesz. |
| 290 | kiedy się przejęłam wiecznością i jej tajemnicami, zaczęła lękać się dusza moja... |
| 291 | aby na mnie dopuścił udręki największe, ażeby owa dusza została uratowana. |
| 291 | Jeżeli Jezus spostrzeże w duszy tę odrobinę, tej dobrej woli... |
| 291 | śpieszy się ze swoim oddaniem duszy i nic Go powstrzymać nie może... |
| 291 | Jezusowi jest pilno tej duszy dopomóc... |
| 291 | jeżeli dusza jest wierna tej łasce Bożej... |
| 291 | w bardzo krótkim czasie dusza może dojść do najwyższej świętości... |
| 292 | Kiedy dusza szczerze kocha Boga, to nie powinna się niczego lękać w swym życiu duchownym. |
| 293 | ujrzałam, co Mu się w duszy mojej nie podoba... |
| 294 | zachęcaj dusze, z którymi się stykasz, do ufności... |
| 294 | bardzo kocham dusze, które Mi zupełnie zaufały... |
| 295 | Ja sam chcę być w duszy twojej. |
| 295 | Dam ci umocnienie w duszy i światło... |
| 297 | przeniknij swym światłem moją ciemną duszę... |
| 297 | wypełnij sobą otchłań mej duszy... |
| 299 | Tajemnica duszy. |
| 299 | blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze... |
| 299 | czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz... |
| 299 | Te promienie osłaniają dusze przed zagniewaniem Ojca Mojego. |
| 300 | jak bardzo Mnie rani niedowierzanie duszy. |
| 300 | dusza wyznaje, że jestem święty i sprawiedliwy, a nie wierzy, że jestem miłosierdziem... |
| 302 | pragnę, aby Cię poznały wszystkie dusze... |
| 302 | mówiłabym nieustannie o miłosierdziu Twoim duszom grzesznym... |
| 302 | nieść światło wiary w dzikie kraje, by duszom dać poznać Ciebie... |
| 302 | zaparcie się siebie z miłości dla Ciebie, Jezu, i dusz nieśmiertelnych. |
| 303 | ta dusza dawała mi poznać, że mnie w tym nie rozumie. |
| 303 | cierpienie dla nas zamieni się w rozkosz, bo miłość umie takie rzeczy działać w duszach... |
| 304 | dziękuję Ci za tę księgę, którą otworzyłeś przed oczyma duszy mojej. |
| 304 | Z tej księgi nauczyłam się, jak kochać Boga i dusze. |
| 304 | mało dusz Ciebie rozumie w Twoim męczeństwie miłości. |
| 304 | Szczęśliwa dusza, która zrozumiała miłość Serca Jezusowego. |
| 305 | jest moim największym pragnieniem, by dusze Ciebie poznały... |
| 306 | jeżeli dusza jest świadoma tych drobnych wykroczeń, a mimo to lekceważy... |
| 308 | żebyś złożyła ofiarę z siebie... szczególnie za te dusze, które straciły nadzieję w miłosierdzie... |
| 309 | Bóg i dusze. - Akt ofiarowania. |
| 309 | w zjednoczeniu z Jezusem Chrystusem, Odkupicielem dusz... |
| 309 | za te dusze, które straciły nadzieję w miłosierdzie Boże. |
| 309 | oddaję im wszystkie, jakie mam pociechy w duszy... |
| 309 | wynagrodzić Ci za te dusze, które nie dowierzają dobroci Twojej. |
| 311 | W jednej chwili dusza moja została jako skała... |
| 314 | usłyszałam w duszy te słowa: Módl się za mnie. |
| 314 | w czasie Mszy św. modliłam się gorąco za jej duszę. |
| 315 | Matko Boża, dusza Twa była zanurzona w goryczy morzu... |
| 315 | Wzmocnij mą duszę, niech jej ból nie łamie. |
| 316 | cierpiałam... jako mi powiedziała Matka Boża, ale dusza moja jest przygotowana na cierpienia. |
| 318 | to, że czuję tego Boga w duszy, nie przeszkadza mi nic do spełnienia obowiązków... |
| 318 | nie tracę obecności Boga w duszy... |
| 319 | Zaprosiłam niebo całe, aby razem ze mną wynagradzało Panu za tę niewdzięczność... dusz. |
| 320 | Modlitwa duszy pokornej i miłującej rozbraja zagniewanie Ojca... |
| 320 | żeś nam odebrała tej nocy tyle dusz, to my cię poszarpiemy w kawałki. |
| 321 | niech Bóg zachowa każdą duszę od tego odkładania spowiedzi na ostatnią godzinę. |
| 321 | wielką moc słów kapłana, jaka spływa na duszę chorego. |
| 321 | Dusza odczuwa moc i odwagę do walki. |
| 323 | łączyłam z cierpieniami Jezusa i ofiarowałam za siebie i za nawrócenie dusz... |
| 324 | Wzrok Pański przeniknął duszę moją na wskroś... |
| 324 | Miłość czysta daje duszy moc w samym konaniu. |
| 324 | Jedna jest cena, za którą się kupuje dusze... |
| 331 | wielką łaską jest mieć kierownika duszy. |
| 331 | w duszy zaczęłam się zastanawiać: co za odmienne rozmyślanie od innych. |
| 331 | całą siłą duszy starałam się rozważać i znalazłam w tym proroku siebie... |
| 331 | przedstawiłam kierownikowi swej duszy lęk, jaki mnie ogarnia z powodu tego posłannictwa... |
| 332 | Wtem słyszę w duszy głos: Rozmyślaj tajemnice Wcielenia. |
| 332 | bardzo się podoba Bogu prostota duszy. |
| 334 | wzrok mojej duszy nie zatrzymuje się na tej powierzchni. |
| 337 | to wszystko przeszkadza Panu Jezusowi swobodnie gospodarzyć w duszy twojej. |
| 338 | prosiłam Jezusa z całą mocą duszy swojej. |
| 339 | W nim znajduję wszystko, czego Mi odmawia tak wielka liczba dusz. |
| 339 | nic nie widziałam - tylko całe morze pociech wstąpiło w duszę moją. |
| 340 | rzeczy najdrobniejsze, spełnione przez duszę szczerze kochającą Boga, mają niesłychaną wartość... |
| 341 | ażeby obraz ten... aby każda dusza o tym wiedzieć mogła. |
| 342 | Cierpienie jest skarbem największym na ziemi - oczyszcza duszę. |
| 343 | Czuję otchłań swej duszy bezdenną i nic jej nie wyrówna - jeno Bóg... |
| 346 | W czasie Komunii św. radość zalała duszę moją... |
| 346 | adorację w intencji swego kierownika duszy... |
| 346 | prosiłam Boga o światło, żeby mógł poznać moją duszę... |
| 346 | odpusty ofiarowałam za dusze w czyśćcu. |
| 347 | Pasterka. Kiedy wyszła Msza... radość zalała mi duszę. |
| 347 | Radość, jaką miałam w duszy, trudno wypowiedzieć. |
| 349 | Lęk przeszedł przez moją duszę i prosiłam Boga... aby raczył ją wyrwać [z] tej nędzy strasznej. |
| 350 | gorliwość o zbawienie dusz powinna się palić w sercach naszych. |
| 351 | czas obecny wykorzystać staram się całą duszą. |
| 354 | podczas rozmowy z nią taki głos w duszy: Pragnę, żeby była posłuszniejsza. |
| 354 | wysiłki... jeżeli nie mają pieczęci posłuszeństwa, nie są miłe Bogu - mówię o duszy zakonnej. |
| 354 | dusze zakonne, od rana do nocy mamy jasno wytkniętą wolę Bożą... |
| 356 | Hostio św., ufam Tobie, gdy... rozpacz czarna wciskać się będzie do duszy. |
| 359 | usiłowania wszystkie moje, które podejmuję, aby dusze poznały miłosierdzie Pańskie... |
| 359 | w mej duszy jest tak wielka radość, że nie wiem, czy w niebie może być większa. |
| 359 | gdyby dusze chciały choć trochę słuchać głosu sumienia i... natchnienia Ducha Świętego! |
| 360 | głos w duszy: Jestem twoim patronem... |
| 361 | czy znajdzie się dusza, która Ciebie rozumie w miłości? |
| 361 | Jezu, są dusze takie, ale ich niewiele. |
| 364 | proszono mnie o modlitwę za pewną duszę. |
| 365 | Udzieliłem łaski tej duszy... ale nie dla umartwienia twego... |
| 365 | dałem łaskę tej duszy, za którą się wstawiłaś do Mnie... |
| 367 | jest zawsze gotów udzielać swych łask, tylko dusze nie zawsze chcą je przyjąć. |
| 367 | Serce Moje jest przepełnione miłosierdziem wielkim dla dusz... |
| 367 | jako Król miłosierdzia pragnę obdarzać dusze łaskami, ale nie chcą ich przyjąć. |
| 367 | wielka jest obojętność dusz za tyle dobroci... |
| 367 | Serce Moje napawa się samą niewdzięcznością, zapomnieniem od dusz... |
| 367 | dusze wybrane, czy i wy nie zrozumiecie miłości Serca Mojego? |
| 367 | są dusze w świecie żyjące, które Mnie szczerze kochają... |
| 367 | są i w klasztorach dusze takie, które radością napełniają Serce Moje... |
| 367 | Miłość tych dusz i ofiara podtrzymają istnienie świata. |
| 367 | Najboleśniej rani Moje Serce niewierność duszy szczególnie przeze Mnie wybranej... |
| 369 | kierownika duszy i prosiłam go o pewne umartwienia na czas rekolekcji... |
| 369 | głos w duszy: Jedna godzina rozważania Mojej bolesnej męki większą zasługę ma... |
| 370 | aby raczył zapalić ogień swojej miłości we wszystkich duszach oziębłych. |
| 373 | Dusza musi kochać, ma potrzebę kochania... |
| 373 | dusza musi przelewać swą miłość, ale nie w błoto ani w próżnię, ale w Boga. |
| 374 | głos w duszy taki: Od dziś nie lękaj się sądów Bożych, albowiem sądzona nie będziesz. |
| 377 | dusza nasza potrzebuje ciągłego wychowania, jak małe dziecko. |
| 377 | dusza o własnych siłach daleko nie zajdzie... |
| 377 | dusza, która szczerze pragnie postępować w doskonałości... |
| 377 | ściśle trzymać rad udzielanych przez kierownika duszy. |
| 378 | kiedy rozmawiałam z kierownikiem mojej duszy... |
| 378 | ujrzałam wewnętrznie... duszę jego w wielkim cierpieniu... |
| 378 | niewiele dusz Bóg dotyka tym ogniem. |
| 378 | chce, aby wpierw dusze poznały Go jako Króla miłosierdzia. |
| 378 | dusza twoja będzie nasycona goryczą na widok zniszczenia twoich usiłowań. |
| 378 | chociażby grzechy dusz czarne były jak noc... |
| 378 | Kiedy dusza wysławia Moją dobroć, wtenczas szatan drży przed nią... |
| 379 | Duszom, które uciekać się będą do Mojego miłosierdzia... |
| 379 | duszom, które wysławiać i głosić będą innym o Moim wielkim miłosierdziu... |
| 379 | nawet dusze wybrane nie rozumieją, jak wielkim jest Moje miłosierdzie... |
| 381 | dusza posłuszna napełnia się mocą Bożą... |
| 381 | Dziwi Mnie to bardzo, że dusze nie chcą uczynić tej zamiany ze Mną. |
| 381 | Ty oświeć duszę moją, bo inaczej to i ja niewiele z tych słów zrozumiem. |
| 382 | nie żyję dla siebie, ale dla wielkiej liczby dusz. |
| 382 | łaski udzielone dla mnie nie są tylko dla mnie - ale dla dusz. |
| 382 | otchłań Twojego miłosierdzia przelała się w duszę moją... |
| 383 | niech Twoje łagodne spojrzenie w duszę moją będzie dla nich... |
| 383 | a surowe spojrzenie Twoje w ich dusze niech będzie dla mnie. |
| 384 | zaczęłam rozważać mękę Pana Jezusa, w tej chwili ból straszny zalał mi duszę... |
| 384 | niewdzięczności tak wielkiej liczby dusz, które w świecie żyją... |
| 384 | bolała mnie niewdzięczność dusz szczególnie przez Boga wybranych... |
| 384 | Ile razy wspomniałam na wielkie miłosierdzie Boże i na niewdzięczność dusz... |
| 386 | Rozumiem dusze, które cierpią przeciw nadziei... |
| 388 | Skrucha serdeczna natychmiast duszę przemienia. |
| 391 | Łączność z duszami otrzymałyśmy na chrzcie św. |
| 393 | pragnę, aby sok, który krąży w tobie, udzielił się innym duszom. |
| 394 | Kiedy przyjęłam Komunię św., zalała duszę moją radość... |
| 396 | wyczułam, że jedna z nich ma wielkie cierpienie i toczy się w jej duszy walka zacięta. |
| 396 | Zaczęłam się w duchu modlić za tę duszę. |
| 396 | Czułam, że moja modlitwa sprawia w tej duszy jeszcze większą walkę. |
| 396 | zwraca się do mnie ta dusza i prosi mnie, żebym jej odpowiedziała... |
| 396 | Zdziwiona tą odpowiedzią, odsłoniła przede mną całą swoją duszę. |
| 401 | Wyczułam wewnętrznie, w jak wielkim niebezpieczeństwie są ich dusze. |
| 402 | prosiłam ich o błogosławieństwo, uczułam moc łaski Bożej, która spłynęła na moją duszę. |
| 402 | Stasio odprowadził mnie do auta, mówiłam mu, jak bardzo Bóg kocha dusze czyste... |
| 404 | głos w duszy: Jestem bardzo zadowolony z tego, że nie mówiłaś ze Mną... |
| 404 | dałaś poznać duszom dobroć Moją i pobudzałaś ich do miłości Mojej. |
| 406 | radość niezmierna zalewała duszę moją. |
| 407 | łatwo dusza się pogrąża w Bogu, wszyscy jej do tego dopomagają... |
| 408 | Niech każda dusza rozważa, co Jezus cierpiał w tym momencie. |
| 409 | gdyby dusze wszystkie [wiedziały], kto mieszka w świątyniach naszych... |
| 410 | Największą radość mam w duszy, kiedy poznaję prawdę. |
| 411 | Często w czasie Mszy św. widzę Pana w duszy... |
| 411 | Są to chwile krótkie, bo dusza nie zniosłaby ich dłużej... |
| 411 | ich moc, która się udziela duszy, pozostaje na bardzo długo. |
| 411 | Czuję stałą obecność Jego bez żadnego wysilenia duszy... |
| 411 | zadziwia mnie wielkie uniżenie Boga do tak nędznej duszy, jak moja. |
| 412 | Wtem ujrzałam dusze czyśćcowe pokutujące... |
| 412 | głos w duszy: Jesteś złączona ze Mną i nie lękaj się... |
| 412 | szatan cię nienawidzi, chociaż on każdej duszy nienawidzi... |
| 412 | nienawiścią pała do ciebie, dlatego że wiele dusz wyrwałaś spod jego panowania. |
| 413 | dusza twoja będzie napełniona tęsknotą wielką... |
| 413 | tęsknota wielka zalała duszę moją, czułam rozłąkę z ukochanym Jezusem... |
| 415 | obecność Boża, która jest skarbem niewypowiedzianym dla duszy. |
| 417 | Radość wielka zalała duszę moją, widząc łaskę Boga. |
| 419 | cierpieć przez całe życie za tę jedną chwilę, w której widziałam chwałę Twoją... i pożytek dusz. |
| 420 | Prosiłam Boga o miłosierdzie dla dusz grzesznych. |
| 420 | dusza wierząca i ufająca miłosierdziu Mojemu dostąpi go. |
| 421 | Cierpiałam wiele przez trzy dni, ale dziwna moc wstępowała w duszę moją. |
| 421 | Cieszę się, że mogę cierpieć dla Boga i dusz... |
| 421 | Widząc tak wiele dusz, które w tych dniach dostąpiły miłosierdzia... niczym sobie poczytuję trud... |
| 421 | dusze, które się przez to nawróciły, [są uratowane] od mąk nieskończonych. |
| 422 | szczęśliwe dusze, które idą za głosem łaski Bożej. |
| 423 | Za wszystko uwielbiaj, duszo moja, Pana... |
| 424 | Te gwiazdy to są dusze wiernych chrześcijan... |
| 424 | księżyc to są dusze zakonne. |
| 424 | w niebie jest wielka różnica między duszą zakonną a wiernego chrześcijanina. |
| 425 | ujrzałam pewną duszę, która się rozłączała od ciała w strasznych mękach. |
| 425 | wychodziły z jakiejś otchłani błotnistej dusze małych dzieci... |
| 425 | dusze te były wstrętne i obrzydliwe... |
| 425 | trupy były żywe i głośno świadczyły przeciw duszy tej, którą widzę w skonaniu... |
| 425 | dusza, którą widzę w skonaniu... |
| 425 | jest to dusza, która była pełna zaszczytów i oklasków światowych... |
| 426 | dusza ta nie jest potępiona, to jednak męki jej nie różnią się niczym od mąk piekielnych... |
| 427 | Prawdziwa wielkość duszy jest w miłowaniu Boga i w pokorze. |
| 427 | Skąd ty to wiesz, że prawdziwa wielkość duszy jest w miłowaniu Boga i pokorze... |
| 428 | dusze ludzkie, jak późno poznajecie prawdę. |
| 429 | usłyszałam w duszy te słowa... Przygotujesz świat na ostateczne przyjście Moje. |
| 430 | odsłoniłam stan swojej duszy, a szczególnie, że unikam wewnętrznej rozmowy z Bogiem... |
| 432 | cierpienie jakieś dziwne przenika duszę moją i radość taka... |
| 432 | pragnę całą duszą samotności i ciszy. |
| 436 | rozmawiałam z kierownikiem swojej duszy o różnych sprawach... |
| 436 | Jezus takich nędznych dusz, jaką ja jestem, nie używa do żadnych dzieł... |
| 436 | Bóg najczęściej takie dusze wybiera na przeprowadzenie zamiarów swoich. |
| 436 | kapłan ten jest kierowany przez Ducha Bożego, przeniknął tajemnicę duszy mojej... |
| 436 | jednak w jednej chwili przenikło jakieś światło do duszy mojej... |
| 439 | dziwny ogień zapalił się w duszy mojej... |
| 439 | gdyby mnie... nie wzmocnił łaską, to by nie zniosła dusza moja tego szczęścia... |
| 440 | Niech wszelka dusza pozna, jak dobrym jest Pan... |
| 440 | żadna dusza i niech się nie wymawia niegodnością swoją... |
| 440 | Nie ma duszy nędzniejszej, jaką jestem... |
| 441 | Po tych słowach głęboka radość wstąpiła w duszę moją. |
| 443 | abyś żyła wolą Moją w najtajniejszych głębiach swej duszy. |
| 444 | kiedy dusza pełni wszystko to, co jest na zewnątrz zawarte przez nakazy i ustawy... |
| 444 | drugi stopień... dusza idzie za natchnieniami wewnętrznymi... |
| 444 | trzeci stopień... dusza, zdana na wolę Bożą, pozostawia Bogu swobodę rozporządzania sobą... |
| 444 | Słowa te przenikły duszę moją na wskroś... |
| 444 | daje kapłanowi poznanie, co się dzieje w głębi mojej duszy... |
| 445 | kiedy Go biczowały te dusze... Jezus zamknął oczy... |
| 445 | dał mi Pan poznać... ciężkość złości tych niewdzięcznych dusz... |
| 446 | ujrzałam cały zastęp dusz ukrzyżowanych tak jak Jezus. |
| 446 | ujrzałam trzeci zastęp dusz... |
| 446 | i drugi zastęp dusz. |
| 446 | Drugi zastęp nie był przybity do krzyża, ale dusze trzymały silnie w ręku krzyż... |
| 446 | trzeci zaś zastęp dusz nie był ani ukrzyżowany, ani [nie] trzymał w ręku krzyża... |
| 446 | wlokły te dusze krzyż za sobą... |
| 446 | dusze, które są podobne w cierpieniach i wzgardzie do Mnie... będą podobne i w chwale do Mnie... |
| 446 | Duszami ukrzyżowanymi - najwięcej ich było ze stanu duchownego... |
| 446 | widziałam także i dusze znajome ukrzyżowane... |
| 449 | Ta dusza mi jest najmilszą, która wiernie wypełnia wolę Bożą. |
| 450 | słodko jest trudzić się dla Boga i dusz. |
| 450 | [nie] zatrwoży nic duszy pokornej. |
| 451 | odczułam w duszy obecność Trójcy Świętej... |
| 452 | Gdyby dusze chciały się skupić, Bóg by zaraz do nich przemówił... |
| 453 | Nie podoba Mi się dusza, kiedy się poddaje próżnym strachom. |
| 453 | Najmilsza Mi jest dusza ta, która wierzy mocno w dobroć Moją i zaufała Mi zupełnie... |
| 454 | W tej chwili dusza moja zalana została miłością Bożą. |
| 455 | Cóż to szkodzi mi żyć otoczona sercami niechętnymi, gdy mam pełnię szczęścia w duszy... |
| 456 | aby cię upewnić... o prawdziwości słów Moich, którymi przemawiam w głębi duszy twojej. |
| 456 | wsłuchuj się w słowa jego i rozważaj w głębi duszy... |
| 457 | co ojciec mówił o zjednoczeniu się z Bogiem i o przeszkodach... przeżywałam... w duszy... |
| 457 | słyszałam o tym od Jezusa, który przemawia do mnie w głębi duszy. |
| 458 | Wiele dusz dążących do doskonałości jednak nie zna tej wielkiej dobroci Boga. |
| 459 | serce moje znieść nie mogło żaru, który się w duszy mojej zapalił. |
| 459 | nie dać poznać otoczeniu, co się w duszy dzieje... |
| 460 | Podziwiam Cię, Panie, że się tak zniżasz do nędznej duszy mojej. |
| 461 | każde słowo ojca rozumiem... ponieważ wpierw to wszystko przeżywałam w duszy. |
| 461 | Jezus duszy szczerze Go kochającej nie pozostawi w niepewności. |
| 461 | Jezus pragnie, żeby dusza, która z Nim ściśle obcuje, była pełna pokoju, pomimo cierpień... |
| 462 | najściślej duszę jednoczy z Bogiem to zaparcie siebie... |
| 462 | To czyni duszę prawdziwie wolną i pomaga do głębokiego skupienia ducha... |
| 463 | com mówił do ciebie w głębi duszy, odpowiem ci natychmiast przez usta tego kapłana. |
| 464 | tak nędzna dusza, jak moja, właśnie nie spełni tego zadania, które żąda Pan... |
| 464 | Bóg wybiera przeważnie najsłabsze i najprostsze dusze za narzędzia... |
| 464 | jak wielkich dzieł dokonały dusze, które były najmniej zdolne do tego... |
| 464 | przenikał swym wzrokiem mą biedną duszę, która nie miała żadnej wymówki. |
| 465 | czuję to dobrze, że mnie przemieniasz w siebie, w tajni duszy... |
| 465 | promienie, które wyszły z... Serca Twego zasilają nieustannie moją duszę. |
| 469 | wieczorem uczułam w duszy wielką tęsknotę za Bogiem... |
| 469 | cóż mnie zadowoli w niebie albo na ziemi oprócz Ciebie... w którym utonęła dusza moja. |
| 470 | wstąpił w duszę moją ogień miłości niepojęty ku Stwórcy... |
| 470 | nie umiejąc znieść tęsknoty, która wzrosła w duszy mojej ku Niemu... |
| 470 | uczyniłam, ale w duszy nie zostałam pocieszona. |
| 472 | Dusza moja obcuje [z] tymi Trzema... |
| 472 | ale dusza rozumie to dobrze. |
| 472 | To widzenie, czyli poznanie, zalało duszę moją szczęściem... |
| 473 | Kiedy mu odsłoniłam swą duszę, otrzymałam taką odpowiedź:... uzbrój się w wielką cierpliwość... |
| 473 | w duszy te słowa: Powiedz to, coś widziała w tej kaplicy. |
| 474 | uczułam w duszy swojej moc łaski Jezusa... |
| 474 | moc łaski Jezusa, która mieszka w duszy mojej... |
| 475 | Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo... Jezusa Chrystusa... |
| 476 | w duszy te słowa: Modlitwa ta jest na uśmierzenie gniewu Mojego... |
| 476 | „Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo... Jezusa Chrystusa... |
| 477 | nie dojdzie do świętości nigdy dusza gadatliwa. |
| 477 | miecz milczenia obetnie wszystko, co by się przyczepić do duszy chciało. |
| 477 | Dusza milcząca jest silna... |
| 477 | Dusza milcząca jest zdolna do najgłębszego zjednoczenia się z Bogiem... |
| 477 | Bóg w duszy milczącej działa bez przeszkody. |
| 480 | Nigdy dusza o własnych wysiłkach nie dochodzi do tego. |
| 483 | pragnę, aby Cię poznały dusze, żeś je stworzył z miłości... |
| 486 | staram się ułatwić Jezusowi, aby przeszedł przeze mnie do dusz... |
| 487 | W cierpieniach duszy czy ciała staram się milczeć, bo wtenczas duch mój nabiera mocy... |
| 487 | Boskie Serce, przebite grzechami naszymi, a szczególnie niewdzięcznością dusz wybranych. |
| 489 | jakaś siła wstąpiła w duszę moją. |
| 491 | wielkie szczęście napełnia duszę moją z poznania Boga... |
| 491 | Pragnę przechodzić świat cały i mówić duszom o wielkim miłosierdzi[u] Boga. |
| 492 | oto masz, Panie, duszę i ciało moje... |
| 493 | Po Komunii św. dusza moja znowuż została zalana miłością Bożą. |
| 494 | w duszy te słowa: Pragnę, żebyś była wobec zastępcy Mojego tak szczera i prosta jak dziecko... |
| 496 | ogień, który przenikał wszystkie władze duszy... |
| 500 | by Jezus był Królem wszystkich serc, aby łaska Boża błyszczała w każdej duszy. |
| 501 | Jezu... Kwiecie ożywczy, w którym kryje się rosa ożywcza dla duszy spragnionej. |
| 501 | W Tobie utonęła dusza moja. |
| 504 | We wszystkich cierpieniach duszy... będę milczeć jak gołąb... |
| 504 | Wyniszczać się będę na każdą chwilę jako ofiara... by wypraszać dla biednych dusz. |
| 505 | rzucam się w objęcia Twoje, Ojcze miłosierdzia, by Ci wynagrodzić za niedowierzanie tylu dusz... |
| 505 | jak mała liczba dusz prawdziwie Cię zna. |
| 505 | jak gorąco pragnę, aby święto Miłosierdzia było znane duszo[m]. |
| 506 | dobrze by było, żeby była grupa dusz, które by Boga prosiły za świat... |
| 507 | jak promień słońca... przemieniasz ciemność mej duszy w jasność... |
| 507 | Można mieć tę samą łaskę przez prostą wierność duszy... |
| 508 | od tego małego czynu mojego... zależy chwała Kościoła i postęp niejednej duszy... |
| 512 | Obecność Boża zalał[a] duszę moją. |
| 513 | Miłość zalewa mi duszę, jestem zanurzona w oceanie miłości... |
| 519 | Wieczorem przyszły te dusze i prosiły mnie o modlitwę... |
| 519 | kiedy procesja wracała z cmentarza, ujrzałam całe mnóstwo dusz, które razem szły z nami... |
| 520 | Odwiedziła mnie znowuż jedna dusza w nocy... |
| 520 | jednak ta dusza nie prosiła mnie o modlitwę... |
| 520 | Jednak dusza ta zaczęła mi robić wymówki: czemu nie chcę uznać jej wielkości... |
| 520 | w jednej chwili dusza ta wpadła w otchłań straszliwą, niepojętą, [nie] do opisania... |
| 520 | rzekłam do tej nędznej duszy, że powiem o tym całemu Kościołowi. |
| 522 | Miłosierdzie Pańskie okaże się w duszy W całej pełni, gdy spadnie zasłona. |
| 523 | Bóg i dusze |
| 527 | uczułam w duszy przynaglenie, abym się zabrała do czynu i wypełniła wszystko, czego Bóg żąda... |
| 527 | głos w duszy: Czemuż się lękasz? |
| 527 | uczułam w duszy dziwną siłę i niczym mi się wydawały wszystkie przeciwności... |
| 528 | kiedy dusza moja była zalana szczęściem Boga... |
| 528 | usłyszałam w duszy te słowa |
| 528 | miłosierdzie Moje przeszło do dusz przez Serce Bosko-ludzkie Jezusa |
| 528 | Uczułam w duszy i zrozumiałam, że wszelkie zbliżenie się do Boga jest nam dane przez Jezusa... |
| 529 | dusza moja została napełniona radością i weselem wielkim... |
| 531 | w duszy te słowa: Celem twoim jest i towarzyszek twoich łączyć się ze Mną... przez miłość... |
| 531 | Oddaję ci w opiekę dwie perły drogocenne Sercu Mojemu... dusze kapłanów i dusze zakonne... |
| 533 | Czy była kiedy dusza tak opuszczona - jak Ty, Jezu, na krzyżu? |
| 534 | w duszy te słowa: Jesteś oblubienicą Moją na wieki... |
| 534 | dusza czysta ma moc niepojętą przed Bogiem. |
| 536 | nieduży kościółek, a przy nim małe zgromadzenie, małe gronko dusz... |
| 536 | które będzie się składać nie więcej jak z dziesięciu dusz... |
| 536 | będą dwie dusze, które będą załatwiać na zewnątrz różne potrzeby zgromadzenia... |
| 537 | Dusz tych chociaż będzie niewiele... |
| 537 | będą duszami heroicznymi. |
| 537 | Dla dusz tchórzliwych i zniewieściałych miejsca nie będzie. |
| 539 | miłość nasza ma być wielka dla każdej duszy... |
| 539 | począwszy od wybranych, a skończywszy na duszy, która jeszcze nie zna Boga. |
| 540 | strasznie jest brzydki szatan, biedne dusze potępionych, że muszą żyć w jego towarzystwie... |
| 541 | głos w duszy taki: Nie lękaj się niczego, nic nie dotknie się ciebie bez woli Mojej. |
| 541 | Dziwna siła wstąpiła w duszę moją po tych słowach Pana... |
| 544 | z łatwością zachowuje śluby i doznaje wielkich radości, które płyną z Boga dla duszy wiernej. |
| 548 | w duszy te słowa:... zapewniam ci stały dochód, z którego żyć będziesz. |
| 549 | dusze opuściły rzeczy naprawdę wielkie, a przywiązują się do fatałaszków... |
| 550 | niech obejmują świat cały, świadcząc każdej duszy miłosierdzie przez modlitwę... |
| 551 | każda dusza chrześcijańska powinna się modlić za Kościół... |
| 552 | Duch Święty nie mówi do duszy rozproszonej i gadatliwej... |
| 552 | przemawia przez swe ciche natchnienia do duszy skupionej... |
| 552 | do duszy milczącej. |
| 556 | nieśmy pomoc duszom przez modlitwę i umartwienie, a nie przez pisma. |
| 557 | niech się modlą za nich, aby im Bóg udzielił światła do kierowania ich duszami. |
| 558 | Każda powinna się starać o... czystość duszy, aby... codziennie przyjmować Boskiego Gościa. |
| 559 | w duszy te słowa: Tu ma być ten klasztor. |
| 560 | dał mi Jezus poznać, jak bardzo Mu się nie podoba dusza samowolna... |
| 560 | poznałam w tej duszy samą siebie. |
| 560 | Boskie spojrzenie napełniło duszę moją tak wielką radością... |
| 560 | Jego Boskie spojrzenie przenika duszę moją do najtajniejszych głębin... |
| 561 | łaski, których mi Bóg udziela, nie są tylko dla mnie, ale i dla innych dusz. |
| 566 | Chociaż to małe Dziecię, jednak przeniknęła duszę moją bojaźń i lęk... |
| 566 | duszę moją zalewa miłość niepojęta, gdzie mi się wydaje, że konam pod jej wpływem. |
| 566 | Jezus wpierw umacnia moją duszę i czyni ją zdolną do obcowania z sobą... |
| 568 | bo różne są usposobienia dusz. |
| 568 | niech się dużo modli i prosi o światło, jak ma postępować z każdą, bo każda dusza to inny świat. |
| 568 | Bóg ma różne sposoby obcowania z duszami... |
| 568 | przełożona niech będzie ostrożna, aby nie przeszkodzić działaniu Bożemu w której duszy. |
| 568 | trzeba duszy dać poznać, aby uznała swój błąd... |
| 568 | niektóra dusza czuje jakby potrzebę wypowiedzenia się przed przełożoną... |
| 568 | przełożona może przyjąć takie wypowiedzenie się przez jakąś duszę... |
| 568 | niczym się więcej dusza nie zrazi, jak tym, że coś wypowie, co ona powiedziała w zaufaniu... |
| 570 | Nie znajdzie żadna dusza usprawiedliwienia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia... |
| 570 | kapłani mają w dniu tym mówić duszom o tym wielkim i niezgłębionym miłosierdziu... |
| 570 | Przez obraz ten udzielać będę wiele łask dla dusz... |
| 570 | niech ma przystęp wszelka dusza do niego. |
| 571 | Ty wiesz, że nie zna miłość moja nikogo... w Tobie utonęła dusza moja. |
| 572 | jak wielka powinna być gorliwość każdej duszy w tym klasztorze żyjącej... |
| 572 | jeżeli my, dusze zakonne, nie przebłagamy Boga, to któż Go przebłaga? |
| 573 | jakaś moc przeniknęła duszę moją, dając mi pewność niezłomną. |
| 573 | Prędko się oddaliłam od miejsca tego z duszą przepełnioną radością... |
| 573 | cierpienia i przeciwności są na to, aby się okazała świętość duszy. |
| 573 | w duszy te słowa: Nie lękaj się niczego, Ja jestem z tobą... |
| 574 | w duszy te słowa: Serce jego jest Mi niebem na ziemi. |
| 574 | bardzo Bóg nas miłuje, o gdyby dusze choć w cząstce mogły to pojąć i zrozumieć. |
| 576 | abyś się ustawicznie łączyła ze Mną przez miłość, bo to jest cel życia duszy twojej... |
| 576 | wiedz o tym, że dusza czysta jest pokorna... |
| 579 | łaski, których mi udziela Bóg, są nieraz wyłącznie dla niektórych dusz... |
| 579 | zawsze cieszę się dobrem innych dusz... |
| 580 | Więcej Mnie ranią drobne niedoskonałości dusz wybranych... |
| 580 | aniżeli grzechy dusz w świecie żyjących. |
| 580 | Bardzo się tym zasmuciłam, że Jezus doznaje cierpień od dusz wybranych... |
| 580 | odsłonię ci... co cierpię od dusz wybranych... |
| 580 | niewdzięczność za tyle łask jest stałym pokarmem dla Serca Mego od duszy wybranej. |
| 580 | te dusze zmuszają Mnie, abym je od siebie odrzucił. |
| 580 | Często rani Mnie dusza śmiertelnie... |
| 580 | Są dusze, które gardzą Moimi łaskami i wszelkimi dowodami Mojej miłości... |
| 580 | utrata dusz pogrąża Mnie w smutku śmiertelnym. |
| 580 | Tu duszy nic pomóc nie mogę, chociaż Bogiem jestem, bo ona Mną gardzi... |
| 582 | Wnętrze duszy mojej jest jakoby wielkim i wspaniałym światem, w którym mieszka Bóg i ja. |
| 582 | były to chwile, w których Bóg pracował w duszy mojej... |
| 582 | Nikt nie pojmie, co przeżywam w tym wspaniałym pałacu duszy... |
| 582 | dusza upojona szczęściem i miłości niepojętą... |
| 582 | Dusza jest tak przesiąknięta Bogiem na wskroś, czuję to fizycznie... |
| 582 | tchnienia Boże są różne w tej samej duszy, jednak pochodzą z tego samego źródła. |
| 584 | gdyby dusze chciały słuchać głosu Mego, kiedy przemawiam w głębi ich serca... |
| 586 | w duszy te słowa: Dla utwierdzenia ducha twego przemawiam przez zastępców swoich... |
| 587 | moc ogarnęła duszę... i... ogień zapalił się w sercu... i weszłam jakoby w rodzaj konania za Nim... |
| 587 | Z żadną duszą nie łączę się tak ściśle... jako z tobą, a to dla głębokiej pokory i ognistej miłości... |
| 588 | w duszy te słowa: Każdy ruch serca twego jest Mi przytomny... |
| 588 | spojrzenie twoje na kogoś innego zraniłoby Mnie więcej niż wiele grzechów przez duszę inną... |
| 589 | Miłość wypędza z duszy bojaźń. |
| 591 | Utonęła dusza moja w Tobie... od chwili, w której sam mnie pociągnąłeś ku sobie... |
| 592 | dla dusz wybranych jest w samym niebie niebo... |
| 592 | gdzie nie wszyscy wstęp mają, ale tylko dusze wybrane. |
| 592 | Niepojęte szczęście, w którym dusza zatopiona będzie. |
| 592 | Dusze są przeniknięte Jego Bóstwem, przechodzą z jasności w jasność... |
| 592 | Trójco Święta, daj poznać się duszom. |
| 593 | nic lepszego dla duszy jak upokorzenia. |
| 593 | tajemnica szczęścia, kiedy dusza poznaje, że jest nicością... |
| 593 | dusza widzi w sobie wszystko darmo dane a jej własnością jest tylko nędza... |
| 593 | Bóg widząc duszę w takim usposobieniu, ściga ja swymi łaskami. |
| 593 | Kiedy dusza zagłębia się w... swej nędzy, Bóg używa swej wszechmocy, aby ją wywyższyć. |
| 593 | Jeżeli jest na ziemi dusza prawdziwie szczęśliwa... |
| 593 | tylko dusza prawdziwie pokorna... |
| 593 | Bóg po mężnym potykaniu się udziela duszy wiele światła... |
| 593 | dusza pokorna nie dowierza sama sobie... |
| 593 | Bóg broni duszy pokornej i sam się wtajemnicza w sprawy jej... |
| 593 | dusza pozostaje w największym szczęściu, jakiego nikt pojąć nie może. |
| 594 | matka generalna poddała się wątpliwościom... nie dowierzając temu, com powiedziała o duszy tej. |
| 594 | ścisła jest łączność tych trzech etapów życia dusz, to jest ziemia, czyściec, niebo. |
| 595 | Bardzo się Bogu nie podoba niedowierzanie Jemu i przez to niektóre dusze tracą wiele łask. |
| 595 | Niedowierzanie duszy rani Jego najsłodsze Serce. |
| 595 | aby się głębiej przekonać o prawdziwości darów czy łask w pewnej duszy... |
| 595 | by móc lepiej duszą pokierować, i posunąć ją do głębszego zjednoczenia z Bogiem... |
| 595 | niedowierzanie łaskom Bożym w duszy dlatego, że się nie może swoim rozumem zgłębić... |
| 595 | bardzo mi żal tych dusz, które trafiają na niedoświadczonych kapłanów. |
| 596 | uczułam w duszy pociąg taki, aby w dniu tym odstąpić wszystkie łaski... dla tego kapłana... |
| 596 | dziwny ból ścisnął moją duszę i zaczęłam cicho płakać... |
| 596 | w duszy głos taki:... czemuż płaczesz, przecież sama się ofiarowałaś na to cierpienie... |
| 596 | to maleńka cząstka, co tyś przyjęła za duszę tę. |
| 596 | radość zapanowała w duszy mojej na widok tak wielkiej chwały, jaką otrzyma w niebie. |
| 598 | pragnę, aby miłosierdzie Twoje wysławiała każda dusza. |
| 598 | Szczęśliwa dusza, która wzywa miłosierdzia Pańskiego... |
| 598 | Wszelka duszo, wysławiaj miłosierdzie Pańskie przez swą ufność w miłosierdzie... |
| 598 | nie lękaj się niczego, duszo droga, kimkolwiek jesteś... |
| 598 | Jezu, pragnę wysławiać miłosierdzie Twoje za dusz tysiące. |
| 598 | Wiem dobrze... że mam mówić duszom o Twojej dobroci... |
| 599 | Jezu, ja kocham szczególnie te dusze które Ty miłujesz. |
| 599 | udzielam szczególnych łask tym duszom, za którymi się wstawiasz do Mnie. |
| 603 | ta dusza jest najdoskonalsza i święta, która pełni wolę Ojca... |
| 603 | niewiele jest takich dusz. |
| 603 | [Ze] szczególną miłością patrzy na duszę, która żyje wolą Jego... |
| 603 | Niepojętą miłością ogarnia Bóg tę duszę, która żyje Jego wolą. |
| 603 | matka ze szczerze kochającym dzieckiem nie rozumieją się tak, jak dusza moja z Bogiem. |
| 603 | nie było mi tajne wnętrze ich, smutny stan tych dusz... |
| 604 | widziałam pewną osobę, i w części stan jego duszy... |
| 604 | Bóg zsyła na tę duszę, cierpienia te dotyczyły umysłu jego... |
| 604 | chwała czeka duszę, która jest podobna do Jezusa cierpiącego tu na ziemi... |
| 604 | będzie dusza taka miała podobieństwo do Jezusa w Jego chwale. |
| 604 | Ojciec niebieski o tyle dusze nasze uwielbi... o ile będzie w nas widział podobieństwo do Syna... |
| 604 | Widzę dusze czyste i niewinne, na które Bóg wywiera swą sprawiedliwość... |
| 604 | dusze te są ofiarami, które podtrzymają świat i uzupełniają to, co nie dostawało męce Jezusa... |
| 604 | takich dusz jest niewiele. |
| 604 | Cieszę się niezmiernie, że mi Bóg dozwolił poznać takie dusze. |
| 605 | żeś mi dał poznać wielkość i różnicę stopni chwały, która dzieli dusze. |
| 605 | gdyby to dusze wiedzieć mogły. |
| 605 | zanurz duszę moją w oceanie Bóstwa swego i udziel mi łaski poznania Ciebie... |
| 605 | czuję w swej duszy otchłań niezgłębioną, którą wypełnia tylko Bóg... |
| 605 | okryła się dusza moja zielenią, kwieciem i owocami, i stała się ogrodem... |
| 607 | Cierpliwość w przeciwności daje moc duszy. |
| 608 | kiedy wyszła Msza św., w duszy mojej zapanowała dziwna cisza i radość. |
| 609 | Zaraz wyszłam razem z siostrami do Komunii św. z duszą przenikniętą. |
| 609 | w duszy te słowa: Ja jestem w sercu twoim ten sam, któregoś miała na ręku. |
| 609 | prosiłam Pana za pewną duszę, aby udzielił Pan łaski do walki i odjął to doświadczenie. |
| 609 | Radość zapanowała w duszy mojej, że Bóg jest tak dobry i miłosierny... |
| 610 | Po każdej rozmowie z Panem dziwnie umocniona jest dusza moja... |
| 610 | spokój panuje w duszy mojej i czyni mnie odważną tak, że się nie lękam niczego na świecie... |
| 611 | źródło miłosierdzia, którym ożywia się i karmi wszelka dusza. |
| 611 | Miłosierdzie jest żywotem dusz... |
| 614 | widziałam Pana ... po ubiczowaniu, ból mi ścisnął duszę... |
| 614 | wszystkie męki odczuwam we własnym ciele i we własnej duszy. |
| 615 | sprawę tę, którą Pan chce przeprowadzić na chwałę swoją i dla pożytku wielkiej liczby dusz... |
| 615 | niewdzięczną by była dusza moja, gdyby dłużej miała się opierać woli Bożej. |
| 615 | nieraz walka w duszy tak wielka, że jak Pan Jezus w Ogrójcu, tak i ja wołam do Boga... |
| 615 | pragnę okazać pierwsza, okazać tę ufność, której żądasz od dusz. |
| 616 | moc wstąpiła w duszę moją i jakieś dziwne światło: na czym polega nasza miłość ku Bogu... |
| 617 | Wszystko, co piękne jest w duszy mojej, Twoim jest, o Boże... |
| 618 | Nie wiedziałam, że tak wielką korzyść będę czerpać dla duszy... |
| 619 | wszystko, co czynię, czynię dla dusz nieśmiertelnych. |
| 619 | trudy i zmęczenia niczym mi są, kiedy pomyślę, że jednają dusze grzeszne z Bogiem. |
| 621 | weszłam na pięć minut na adorację i modliłam się za pewną duszę... |
| 621 | nie zawsze modlitwy nasze Bóg przyjmuje za te dusze, za które my się modlimy... |
| 621 | przeznacza za inne dusze, i nie przynosimy im ulgi, jakie [one] cierpią w ogniu czyśćcowym... |
| 622 | Poufne obcowanie duszy z Bogiem. |
| 622 | Bóg zbliża się do duszy w sposób szczególny... |
| 622 | w sposób szczególny, wiadomy tylko Bogu i duszy. |
| 622 | Jezus udziela się duszy w sposób łagodny... |
| 622 | odsłania duszy nieraz swe Boskie zamiary. |
| 623 | ojciec Andrasz powiedział, że dobrze by było, aby w Kościele Bożym istniała grupa dusz... |
| 623 | wszyscy tego miłosierdzia potrzebujemy, po tych jego słowach dziwne światło wstąpiło w duszę... |
| 624 | ból przedzierał duszę, bo wiedziałam, że przez to wyjeżdżanie odciągnie się ta sprawa... |
| 626 | w czasie benedykcji chwilę dusza moja obcowała z Bogiem Ojcem... |
| 626 | w duszy te słowa: Nie lękaj się, córko Moja, niczego, wszyscy przeciwnicy rozbiją się u nóg Moich. |
| 626 | Po tych słowach wstąpił w duszę moją tak głęboki spokój... |
| 627 | Po tych słowach znowuż głębia spokoju wstąpiła w duszę moją. |
| 628 | jedna siostra, starsza już wiekiem, odkryła mi stan swojej duszy... |
| 628 | w duszy te słowa: Powiedz jej, że więcej rani Moje Serce jej niedowierzanie, aniżeli grzechy... |
| 628 | rozpłakała się jak dziecko i radość wielka wstąpiła w jej duszę. |
| 628 | Bóg pragnął tę duszę pocieszyć przeze mnie... |
| 631 | Dla tej duszy zatracenie, która chce się zatracić... |
| 632 | ja ją w duszy uważałam za dobrodziejkę wielką, bo wyćwiczyła mnie w cierpliwości... |
| 635 | bardzo miła jest Bogu dusza, która idzie wiernie za tchnieniem Jego łaski... |
| 635 | Mów duszom o tym wielkim miłosierdziu, póki czas zmiłowania... |
| 635 | jeżeli ty teraz milczysz, będziesz odpowiadać w on dzień straszny za wielką liczbę dusz. |
| 636 | ona mi odpowiedziała, że tak czuje w duszy. |
| 637 | nie odsłoniłam [się] wcale co do życia Bożego, jakie jest w mojej duszy... |
| 637 | kapłan ten wiele mi powiedział sam, co jest w duszy mojej... |
| 639 | wiele dusz odwróci się od wrót piekła i będą uwielbiać miłosierdzie... |
| 640 | Hostie są przyjęte przez dusze, którym wyprosiłaś łaskę... nawrócenia w czasie... Wielkiego Postu... |
| 640 | Dzień ten przepędziłam w wielkim skupieniu wewnętrznym, wyniszczając się na korzyść dusz. |
| 641 | co za radość wyniszczać się na korzyść dusz nieśmiertelnych. |
| 641 | abym była pożyteczna Kościołowi i duszom, muszę być zniszczona... |
| 643 | ma być rozproszona, nic nie zważać, co będzie w duszy słyszeć... |
| 644 | odeszłam od konfesjonału, cały rój myśli przytłoczył moją duszę... |
| 644 | teraz będę swobodna, to znowu jakiś dziwny ból ścisnął moją duszę. |
| 644 | Który jest całą siłą mojej duszy? |
| 644 | z tą chwilą zakazu spowiednika zapadła w duszę moją ciemność... |
| 644 | już teraz nie będziesz się starała o dusze, patrz, jaką masz zapłatę... |
| 644 | Jednak ani jeden promień światła nie wchodził do duszy mojej... |
| 644 | czuję, że mnie siły opuszczają, jakoby rozdział ciała od duszy. |
| 644 | Dusza moja napełniona radością i pierzchły wszystkie myśli dręczące... |
| 644 | pewność i odwaga wstąpiły do duszy mojej. |
| 648 | Wtem uczułam w duszy pragnienie zbawienia dusz... |
| 648 | pragnienie zbawienia dusz i wyniszczania się za... grzeszników. |
| 648 | W Wielki Piątek już Pan Jezus inaczej cierpiał w duszy aniżeli w Wielki Czwartek. |
| 650 | Boże, który przenikasz duszę moją, Ty wiesz, że niczego nie pragnę prócz chwały Twojej. |
| 650 | wolo Boża... pokarmie duszy mojej... |
| 652 | cała dusza moja jest wsłuchana w życzenia Boże... |
| 653 | cierpienie w duszy mojej było tak ciężkie, jak rzadko kiedy. |
| 653 | Od samego rana czułam jakoby rozdział ciała od duszy... |
| 653 | Kiedy odsłoniłam swą duszę, kapłan ten bał się [ode] mnie dalej słuchać spowiedzi... |
| 653 | tylko przed kierownikiem będę się starała odsłaniać swą duszę we wszystkim... |
| 654 | duszę moją ogarnęła... skrucha i... odczułam, że jestem w morzu niezgłębionego miłosierdzia... |
| 655 | słyszałam w duszy taki głos: Nie lękaj się niczego, Ja jestem z tobą. |
| 655 | po tych słowach przyszło mi w duszy tak wielkie przynaglenie... |
| 655 | ciemność wielka ogarnęła duszę moją, modlić się nie mogę... |
| 655 | Odpowiedział mi ojciec Andrasz, że takie zmiany często bywają w duszach... |
| 657 | Duszę moją ogarnęła wielka tęsknota za Bogiem. |
| 661 | rozważałam mękę Pańską, a duszę moją przygniatała sprawiedliwość Boża. |
| 664 | Siostry jako pszczółki pracować będą, aby miodem karmić dusze bliźnich... |
| 665 | Pomimo trudności i przeciwności w duszę moją wstąpił zupełny spokój i siła... |
| 666 | Dusza taka zasługuje, żeby ją Bóg opuścił zupełnie... |
| 666 | Dziwny spokój wstąpił w duszę moją... |
| 669 | Po tych słowach wstąpiło wielkie wzruszenie [do] mojej duszy. |
| 671 | O życiu duszy i jej potrzebach mówić będę tylko ze spowiednikiem. |
| 672 | poznaję wielką świętość Boga i wielką nędzę swoją, powstaje w duszy straszna męka... |
| 672 | dusza widzi wszystkie uczynki swoje nie bez skaz. |
| 672 | Wtem w duszy obudza się siła ufności... |
| 672 | dusza całą mocą swoją rwie się do Boga, ale widzi, jak nędzną jest... |
| 672 | wobec tej świętości - o biedna dusza... |
| 673 | zniechęcenie ogarnęło moją duszę i zdawało mi się, że... nie mogę... przystąpić do Komunii... |
| 673 | ból ścisnął moją duszę, że o mało nie zakrzyknęłam na cały głos w kaplicy. |
| 677 | przed podniesieniem, przeniknęła duszę moją obecność Boża... |
| 677 | dusza moja została pociągnięta ku ołtarzowi. |
| 677 | ty masz powierzać swoją duszę i być wobec niego dzieckiem. |
| 677 | Po tych słowach dusza moja została napełniona dziwną ufnością. |
| 678 | W najtajniejszych głębiach duszy żyję wolą Jego... |
| 679 | Jezu... konam z pragnienia za zbawieniem dusz... |
| 680 | nic nie mieć ukrytego przed kierownikiem duszy... |
| 680 | Boga prosić będę o światło dla swego kierownika duszy. |
| 681 | W najcięższych mękach wzrok swej duszy zatapiam w Jezusa ukrzyżowanego... |
| 682 | w głębi duszy mojej, widzę, że się zaczyna misja moja, którą mi zlecił Pan. |
| 683 | Z jakiego zgromadzenia ta dusza? |
| 684 | postać majestatyczna, Jego dusza stęskniona... |
| 685 | Na widok tego boleść przeszyła mi duszę, rzuciłam się w proch przed Panem... |
| 685 | poznałam, że miłosierdzie Boże ogarnęło tę biedną duszę. |
| 686 | Lęk straszny przeszedł przez moją duszę, modlę się nieustannie za Polskę ... |
| 687 | usłyszałam w duszy te słowa: Odmawiaj nieustannie tę koronkę... |
| 687 | niepojętych łask pragnę udzielać duszom, które ufają Mojemu miłosierdziu. |
| 689 | W księdze tej są zapisane dusze, które uwielbiły miłosierdzie... |
| 691 | łączyłam się w duchu z tymi duszami, które już w sposób doskonały wielbią Boga. |
| 691 | Po tych słowach wstąpiła w duszę moją dziwna siła i radość duchowa... |
| 691 | obecność Boża przenika mą duszę na wskroś. |
| 691 | co się dzieje z duszą, która się spotyka oko w oko z Panem... |
| 692 | uczyń serce moje tak wielkie, aby pomieściło potrzeby wszystkich dusz... |
| 692 | Jezu, miłość moja sięga poza świat, do dusz w czyśćcu cierpiących... |
| 692 | Jezu, uczyń me serce czułe na każde cierpienie duszy czy ciała bliźnich... |
| 694 | usłyszałam te słowa w duszy: ... jeszcze parę kropel w kielichu, już niedługo. |
| 694 | Radość zalała mi duszę, oto pierwsze wezwanie Oblubieńca i Mistrza mojego. |
| 694 | moment, gdy dusza moja zanurzyła się w całym morzu miłosierdzia... |
| 694 | najwięcej się modlę za dusze, które doznają cierpień wewnętrznych. |
| 695 | W pewnej chwili otrzymałam w duszy światło co do dwóch sióstr... |
| 695 | Miłość Twoja, Jezu, nadaje duszy tę wielką roztropność w stosunku z drugimi. |
| 697 | w Twych promieniach miłosierdzia kąpie się dusza moja codziennie... |
| 697 | Pełna jest dusza moja miłosierdzia Bożego. |
| 698 | bardzo Jezusa rani niewdzięczność od duszy wybranej... |
| 699 | aby święto Miłosierdziu było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz... |
| 699 | wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia... |
| 699 | która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar... |
| 699 | niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. |
| 699 | Każda dusza w stosunku do Mnie rozważać będzie przez wieczność... miłość i miłosierdzie Moje. |
| 702 | Dusza gwałtownie rwie się do Boga i stają wobec siebie dwie miłości... |
| 702 | Ten moment w pierwszej chwili jest męką, ale tak słodką, że dusza doznając jej, jest szczęśliwa. |
| 705 | kiedy spotykam się z duszą, która jest w stanie niełaski, wtenczas modlę się... |
| 705 | modlę się gorąco, aby miłosierdzie Boże ogarnęło tę duszę. |
| 708 | Duszę moją zalała obecność Boża, wiem, że jestem pod spojrzeniem tego Mocarza. |
| 708 | W tym dusza jest dziwnie czynna. |
| 709 | Te hostie przyjęły dusze nawrócone modlitwą i cierpieniem twoim. |
| 710 | łaski, których mi Pan udziela, bo te nie są tylko dla mnie, ale i dla wielu dusz. |
| 713 | kiedy pisałam o tym wielkim miłosierdziu Bożym i o... pożytku dla dusz, wpadł do celi szatan... |
| 715 | jakaś ciemność zapanowała w duszy mojej... |
| 717 | Dusza moja tonęła w miłości i żalu. |
| 718 | dusz jak twoja szukam i pragnę, ale mało ich jest... |
| 721 | Wielka i niezmiernie wielka łaska Boża mieć kierownika duszy. |
| 723 | Łaski, których ci udzielam, są nie tyIko dla ciebie, ale i dla wielkiej liczby dusz... |
| 723 | w każdej duszy dokonywam dzieła miłosierdzia... |
| 724 | zaczęłam dziękować Panu za wszystko, co mi zsyła... wtem uczułam w duszy głęboki spokój. |
| 724 | Pisząc to, w zachwyt dusza moja wpada, jak ją Bóg miłuje... |
| 724 | a jakim pokojem już tu na ziemi dusza się cieszy. |
| 726 | głos w duszy: Pragnę, abyś się cała przemieniła w miłość... |
| 729 | w jednym momencie dusza moja złączyła się ze Stwórcą... |
| 729 | Bóg - Duch - i dusza stworzenia. |
| 731 | Jezusa boli nieufność, i to od duszy wybranej. |
| 731 | nawet dusze wybrane... nie mają odwagi całkowicie Bogu zaufać... |
| 731 | mało dusz zna niezgłębione miłosierdzie tego Boga, Jego wielką dobroć. |
| 732 | Bojaźń uszanowania rodziła się dziś w sercu moim... i to jest wielką radością duszy. |
| 732 | Dusza drży przed najmniejszą obrazą Boga... |
| 734 | Widzę, że Jezus działa sam w duszy mojej w tych rekolekcjach... |
| 734 | Poddałam całą duszę na wpływ Boży... |
| 734 | Mocarz niebieski wziął duszę moją w całkowite posiadanie swoje... |
| 735 | czynić, co tylko będzie w mojej mocy, dla ratowania dusz... |
| 737 | Mało jest dusz, które rozważają mękę Moją z prawdziwym uczuciem... |
| 737 | najwięcej łask udzielam duszom, które pobożnie rozważają mękę Moją . |
| 740 | łączę wszystkie cierpienia moje z Twoimi i składam do skarbca Kościoła dla pożytku dusz. |
| 741 | czwarta męka - jest ogień, który będzie przenikał duszę... |
| 741 | widzą się wzajemnie szatani i potępione dusze... |
| 741 | Są męki dla dusz poszczególne, które są mękami zmysłów... |
| 741 | każda dusza czym grzeszyła, tym jest dręczona w straszny i nie do opisania sposób. |
| 741 | Piszę o tym z rozkazu Bożego, aby żadna dusza nie wymawiała się, że nie ma piekła... |
| 741 | byłam w przepaściach piekła na to, aby mówić duszom... że piekło jest. |
| 741 | tam jest najwięcej dusz, które nie dowierzały, że jest piekło. |
| 741 | nie mogłam ochłonąć z przerażenia, jak strasznie tam cierpią dusze... |
| 742 | W ten sposób dusza wysławia i oddaje cześć miłosierdziu Mojemu. |
| 742 | Przez obraz ten udzielę wiele łask duszom, on ma przypominać żądania Mojego miłosierdzia... |
| 743 | wierność... natchnieniom, wprowadzać je w życie i czyn, według uznania kierownika duszy. |
| 745 | W czasie Mszy św. ogarnął mnie taki żar wewnętrzny miłości Boga i ratowania dusz... |
| 745 | Pali mnie pragnienie ratowania dusz... |
| 745 | zapuszczam się na krańce jego, do najdzikszych miejsc, by ratować dusze. |
| 745 | Pragnę, aby każda dusza wysławiała miłosierdzie Boże... |
| 746 | walczyć całą mocą duszy nawet z tymi, od których się spodziewałam pomocy. |
| 747 | Obecność Boża przenika moją duszę w sposób nie tylko duchowy, ale nawet fizycznie... |
| 749 | dusze pod takim kierownictwem w krótkim czasie dochodziłyby do szczytów świętości ... |
| 749 | Wielką miłość mam dla Kościoła, który wychowuje i prowadzi dusze do Boga. |
| 751 | pozostanę, pomimo... przynagleń. Jeżeli mi je w duszy... utrzymywać będziesz... |
| 753 | Miłosierdzie... wysławiają dusze świętych w niebie, które doznały na sobie... |
| 753 | Co te dusze czynią w niebie - ja już tu zacznę na ziemi. |
| 753 | starać się będę, aby inne dusze poznały i uwielbiały... niepojęte miłosierdzie... |
| 754 | Dusze, które odmawiać będą tę koronkę, miłosierdzie Moje ogarnie je w życiu... |
| 755 | weszłam do swojej celi, duszę moją ogarnęła wielka miłość Boża... |
| 757 | światło, które mi pozwoliło poznać Jego majestat... odsłoniło mi, co jest w duszy mojej. |
| 758 | Boskie spojrzenie w duszę swoją, które napełniło mnie niepojętą miłością... |
| 758 | Jezu, to com napisała jest tylko cieniem bladym [tego], co rozumiem w duszy... |
| 759 | cierpienia, i powtarza się [to] co piątek... przy spotkaniu się z duszą, która nie jest w stanie łaski. |
| 759 | Wszystko to dla dusz... |
| 760 | Wlewasz mi w duszę zapał do czynu, a sił nie mam... |
| 761 | Jeszcze liczba dusz nie jest pełna, które mam doprowadzić do Ciebie. |
| 763 | Kapłan ten nie znał mojej duszy, a ja oskarżyłam się tylko z grzechów... |
| 764 | gdyby... nie było... chwały Bożej i pożytku dla... dusz, nie sprzeciwiałby się... szatan... |
| 766 | takie ćwiczenie się w miłości daje duszy hart i siłę. |
| 767 | dusza moja jest dotknięta przez Boga i cała się w Nim pogrąża, aż do zapomnienia o sobie... |
| 767 | zmysły nie działają, jest zlanie Boga i duszy... |
| 767 | jest tak wielkie życie w Bogu, do którego jest dopuszczona dusza... |
| 767 | Kiedy dusza wraca do zwykłego życia, wtenczas widzi, że to życie jest mrokiem... |
| 767 | W takich chwilach dusza tylko przyjmuje od Boga, bo ona sama z siebie nic nie czyni... |
| 767 | kiedy dusza wraca do zwykłego stanu... nie jest w jej mocy pozostawać dalej w tym zjednoczeniu. |
| 767 | dusza nie może długo być w tym stanie [zjednoczenia z Bogiem]... |
| 767 | Bóg daje duszy poznać w sposób jasny, jak ją miłuje... |
| 767 | Dusza poznaje to w sposób jasny i jakoby bez zasłony, rwie się całym pędem do Boga... |
| 767 | co dusza przeżywa - nie umiem tego opisać. |
| 768 | dusza przeżywając to zjednoczenie z Bogiem, nie umie temu nadać dokładnych form... |
| 768 | kiedy się spotyka z podobną duszą, dziwnie się rozumieją... |
| 768 | Dusza w ten sposób zjednoczona z Bogiem łatwo poznaje podobną... |
| 768 | łatwo poznaje podobną sobie duszę, chociażby tamta nie odsłoniła jej swojego wnętrza... |
| 768 | W ten sposób dusz zjednoczonych z Bogiem jest niewiele... |
| 769 | Zauważyłam, że Pan udziela tej łaski duszom dla dwóch celów... |
| 769 | jeżeli dusza ma spełnić jakieś wielkie dzieło... po ludzku, przechodzące jej siły. |
| 769 | udziela Bóg dla prowadzenia i uspokajania podobnych dusz... |
| 770 | dusza moja doznała zupełnego opuszczenia przez Boga... |
| 770 | Były dwa momenty, kiedy dusza moja była pogrążona w rozpaczy... |
| 771 | Dusza... tonie cała w Nim i doznaje szczęścia tak wielkiego, jak wybrani w niebie. |
| 771 | dusza, doznająca... łaski zjednoczenia, nie może powiedzieć, że widzi Boga twarzą w twarz... |
| 771 | dusza może mówić - widzi Boga i mówi z Nim. |
| 771 | Bóg daje duszy poznać, jak bardzo ją miłuje... |
| 771 | dusza widzi, że dusze lepsze i świętsze od niej nie otrzymały tej łaski... |
| 771 | Dusza w tym momencie jest jakoby zatajona, zmysły jej nieczynne... |
| 771 | Poznaje całą głębię Niezgłębionego, a im to poznanie jest głębsze, tym dusza goręcej pożąda Go. |
| 772 | Wielka jest wzajemność duszy z Bogiem. |
| 772 | Wielka jest wzajemność duszy z Bogiem. Kiedy dusza wychodzi [z] zatajenia... |
| 772 | zmysły kosztują z tego, czym dusza się rozkoszowała... |
| 772 | Każda łaska daje duszy moc i siłę do czynu, odwagę do cierpień. |
| 772 | Dusza dobrze wie, czego Bóg od niej żąda i pełni Jego świętą wolę... |
| 773 | Jednak dusza nie może w tych rzeczach postępować sama... |
| 774 | cierpienie jest termometrem, który mierzy miłość Bożą w duszy. |
| 778 | niepojętymi względami Bóg darzy duszę, która Go szczerze miłuje. |
| 778 | szczęśliwa dusza, która się cieszy już tu na ziemi Jego szczególnymi względami... |
| 778 | nimi są dusze małe i pokorne. |
| 779 | dusza moja nie została przerażona grozą ani lękiem... |
| 779 | Dusza moja została napełniona pokojem i miłością... |
| 781 | O, gdyby dusze poznały moc Twoją. |
| 786 | w czasie nieszporów jakiś ból przeniknął mi duszę... |
| 786 | Rozumiem dobrze, że gdyby Bóg sam nie umacniał duszy w tych różnych doświadczeniach... |
| 786 | dusza nie dałaby rady sama z siebie, a więc tarczą jej jest sam Bóg. |
| 792 | Żadna rzecz nie może iść w porównanie z pokojem duszy. |
| 796 | W tej nowennie udzielę duszom wszelkich łask. |
| 799 | Jezus napełnił mnie siłą w stosunku do pewnej osoby, czuję moc w duszy. |
| 805 | Odczułam moc nieskalanego Jej Serca, która się udzieliła duszy mojej. |
| 805 | Od dziś staram się o jak największą czystość duszy... |
| 806 | ujrzałam... kapłana, którego otaczał spływający z Niej blask... dusza ta kocha Niepokalaną. |
| 807 | Dziwna tęsknota ogarnia duszę moją... |
| 807 | dziwię się, że ona nie rozłączy duszy od ciała. |
| 807 | Rozumiem, że jestem na strasznym wygnaniu, cała moc duszy mojej rwie się do Boga. |
| 809 | zostałam przebudzona i poznałam, że jakaś dusza prosi mnie o modlitwę... |
| 809 | Króciutko, ale z całej duszy prosiłam Pana o łaskę dla niej. |
| 810 | w duszy głos: Odmów tę koronkę, której cię nauczyłem. |
| 810 | Dał mi Pan poznać, że dusza ta dostąpiła łaski, którą Pan mi przyobiecał. |
| 810 | Dusza ta była pierwszą, która doznała obietnicy Pańskiej. |
| 810 | Czułam, jak moc miłosierdzia ogarnia tę duszę. |
| 811 | Każdą duszę bronię w godzinie śmierci, jako swej chwały, która odmawiać będzie tę koronkę... |
| 811 | Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę... miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę... |
| 812 | Dziś stoczyłam walkę z duchami ciemności o jedną duszę. |
| 815 | pod Jego miłosnym spojrzeniem dusza moja nabiera mocy i siły... |
| 815 | Taka modlitwa, chociaż krótka, jednak dużo daje duszy... |
| 815 | godziny całe modlitwy zwykłej nie dają duszy tego światła, co chwila krótka modlitwy wyższej. |
| 817 | rozpłakałam się, widząc grzeszność swojej duszy... |
| 817 | Odsłoniłam całą swoją duszę, jak zwykle... |
| 817 | byłam trochę zaniepokojona, ale po chwili jakiś spokój wstąpił w moją duszę... |
| 818 | gdyby nie modlitwa dusz miłych Bogu, to by już ten cały naród obrócił w nicość. |
| 820 | Anioł Stróż poleca mi, abym się modliła za pewną duszę... |
| 820 | poznaję, kiedy potrzebuje modlitwy mojej dusza konająca. |
| 821 | Pan Jezus dał mi poznać, jak bardzo Mu jest miła dusza, która żyje wolą Bożą... |
| 822 | Odsłonił w duszy mojej wielkie horyzonty... |
| 824 | Ta tajemnica wyróżnia mnie od innych dusz tu na ziemi i [w] wieczności. |
| 825 | Cieszę się tym ostatnim rysem, który mój Boski Artysta położy na duszy mojej... |
| 825 | który nada odrębną piękność duszy mojej... |
| 825 | która mnie odróżniać będzie od piękności dusz innych. |
| 825 | Aby śpiew mej duszy miły był Trójcy Przenajświętszej... |
| 825 | urabiaj sam duszę moją, o Duchu Boży. |
| 828 | poznałam, że potrzebuje pewna dusza mojej modlitwy... |
| 828 | właśnie o tej porze zaczęło się konanie pewnej duszy i trwało do rana. |
| 828 | Pan Jezus daje mi poznać, że dusza konająca potrzebuje modlitwy mojej. |
| 828 | Nie wiedziałam, że taka łączność jest z duszami, a często mi mówi mój Anioł Stróż. |
| 829 | Małe Dziecię Jezus we Mszy św. jest radością duszy mojej. |
| 831 | Jezu mój, tęskniła dusza moja do dni doświadczeń... |
| 831 | w zamroczeniu duszy mojej nie zostawiaj mnie samej... |
| 833 | mało jest dusz prawdziwie wielkich, które by deptały wszystko, co nie jest Bogiem. |
| 833 | O duszo, poza Bogiem nie znajdziesz piękna. |
| 834 | doznałam w duszy, że potrzebuje jakaś osoba mojej modlitwy. |
| 834 | zawsze się tak długo modlę, aż w duszy swojej doznam, iż modlitwa odniosła skutek. |
| 835 | Modlę się tak długo, aż w duszy uczuję spokój... |
| 835 | jeżeli przez dłuższy czas doznaję zmuszenia do modlitwy... dusza ta jest w większych walkach... |
| 835 | Zdarzyło się... co do krewnych i rodziny... do sióstr zakonnych i dusz, których... nie znałam. |
| 835 | miłosierdzie niezgłębione wprowadza w nowy zachwyt dusze święte... |
| 836 | biorę... te dwa promienie... i rozsiewam na... kulę ziemską, aby wszelka dusza doznała... |
| 836 | Twoim własnym Sercem wielbię Boga... jak Go jeszcze żadna dusza nie wielbiła. |
| 837 | dusza moja jest złączona z Panem, i tak mi upływają dni w tym szpitalu. |
| 838 | tylko Bóg może dawać taką odwagę, bo inaczej ustałaby dusza... |
| 838 | przeciwności przyczyniają się do większej chwały Bożej - niewiele ma Pan takich dusz. |
| 838 | wieczności nieskończona, ty wyświetlisz wysiłki dusz heroicznych... |
| 838 | takie dusze nie mają przyjaciół - są samotne. |
| 840 | Matka Boża poucza mnie o tym życiu wewnętrznym duszy z Jezusem... |
| 842 | dzisiaj więcej cierpię niż w inne dni, ale to nic, dla ratowania dusz to nie jest za wiele. |
| 842 | Jezu miłosierny, daj mi dusze grzeszników. |
| 843 | Pokora i miłość Dziewicy Niepokalanej przenikała duszę moją. |
| 843 | niepojęta tęsknota ogarnia duszę moją. |
| 843 | Twoje dotknięcie duszy mojej rani mnie niezmiernie. |
| 843 | a zadaje te rany duszy ręka miłująca. |
| 844 | odczułam w głębi duszy tak żywą obecność Bożą... |
| 844 | powstrzymywałam radość, aby na zewnątrz nie dać poznać, co się dzieje w duszy. |
| 845 | tu słodki, maleńki Jezus, tu nie lęka się żadna dusza... |
| 846 | Kiedy wzięłam Jezusa na ręce, dusza moja doznawała tak niepojętej radości... |
| 846 | przyjęłam Pana Jezusa w Komunii św., drżała cała dusza moja pod wpływem obecności Bożej. |
| 848 | wielkich łask udzielę duszom, które odmawiać będą tę koronkę... |
| 848 | dusze ludzkie, gdzie się schronicie w dzień gniewu Bożego? |
| 848 | wielką widzę liczbę dusz... [które] uwielbiły miłosierdzie Boże i śpiewać będą pieśń chwały... |
| 849 | uczułam w duszy, iż Pan szczególnie spojrzał na tę duszyczkę. |
| 850 | Tęsknoty mojej duszy nic ukoić nie jest w stanie. |
| 850 | uroczystości, ani piękne śpiewy nie koją mej duszy, ale pobudzają... do coraz większej tęsknoty. |
| 852 | poznałam najdrobniejsze pyłki w swej duszy... |
| 852 | Takie poznanie nie przygnębia mnie ani oddala od Pana, ale... budzi w mej duszy większą miłość... |
| 852 | Te szczególne błyski Boże kształtują duszę moją. |
| 852 | pragnę dojść do jak największej czystości serca i duszy. |
| 853 | Wieczorem opanowała duszę moją tak wielka tęsknota. |
| 853 | wyrwały mi się z duszy te słowa: Jezu, Miłości wiekuista, dla Ciebie żyję, dla Ciebie umieram... |
| 853 | dusza moja została zapalona do cierpień... |
| 854 | głos w duszy: Córko Moja, czuwaj, bo przyjdę niespostrzeżenie. |
| 855 | Zadrżała dusza moja na widok tego ogromu łask... |
| 855 | Wyrwał się z duszy mojej hymn dziękczynny ku Bogu. |
| 856 | Bóg udziela się duszy w sposób miłosny... |
| 856 | przez to [dusza] jest zdolna do wielkich czynów dla Boga. |
| 858 | ujrzałam Pana Jezusa, który spojrzał się słodko i głęboko w moją duszę. |
| 858 | spojrzenie i te słowa wprowadziły w duszę moją siłę i moc... |
| 858 | Jedyny Wodzu duszy mojej, kieruj mną... |
| 860 | Są chwile w życiu, gdzie dusza w głębokiej modlitwie tylko znajduje ukojenie... |
| 860 | oby dusze umiały wytrwać w takich momentach w modlitwie... |
| 861 | Starać się będę, aby jasno odsłonić najtajniejsze głębie swej duszy przed nim... |
| 862 | wielkie jest imię Twoje, o Panie, ono jest mocą duszy mojej... |
| 862 | gdy siły ustają i ciemności tłoczą się do duszy... |
| 862 | imię Twoje jest słońcem... a dusza pod ich wpływem staje się piękna... |
| 864 | przyszła do mnie jedna panienka, poznałam, że jest cierpiąca - nie tyle na ciele, ile na duszy. |
| 864 | Była to biedna sierota, duszę miała zanurzoną w goryczy i bólu. |
| 864 | Odsłoniła swą duszę przede mną i wypowiedziała się ze wszystkiego... |
| 864 | prosiłam Pana za tę duszę i ofiarowałam Bogu swoją radość, aby jej dał... |
| 866 | pragnę odpocząć w sercu twoim, gdyż wiele dusz wyrzuciło Mnie dziś z serca swego... |
| 866 | odczułam w duszy odrazę do grzechu. |
| 867 | puszczą wydaje mi się to życie, nie ma na tej ziemi pokarmu dla serca i duszy mojej... |
| 867 | Pozostawiłeś mi, o Panie, Hostię św., ale Ona jeszcze więcej rozpala tęsknotę mej duszy za Tobą... |
| 869 | Pozwól, o Panie, spocząć mej duszy w morzu niezgłębionego miłosierdzia... |
| 870 | Cały ogrom miłości Bożej zalewał mi duszę... |
| 871 | Dusza moja jest zawsze wrażliwa... i tylko Jezus jest mi pobudką do miłości bliźniego. |
| 872 | podzieliłam gorzkość męki, którą była przepełniona dusza Jego. |
| 872 | dusza powinna być wierną modlitwie, pomimo udręczeń i oschłości... |
| 872 | Niech... dusza zapamięta: A będąc w ciężkości dłużej się modlił. |
| 873 | aby... dusze, które dziś skonają, uszły ognia piekielnego... |
| 874 | Maryjo... strzeż czystości mojej duszy, serca i ciała... |
| 877 | Mistrzu... szczęśliwa dusza moja, że mam takiego przyjaciela... |
| 881 | Znikł Pan, pozostała w duszy mojej radość, siła i moc do czynu... |
| 883 | On, Pan, przenika duszę moją jak promień słońca czyste szkło. |
| 887 | Nim żyje moja dusza milcząca... |
| 887 | świadome życie Boga w mej duszy jest mi źródłem szczęścia... |
| 887 | Nie szukam szczęścia poza głębią swej duszy, w której mieszka Bóg... |
| 887 | odkryłam w duszy źródło szczęścia, to jest Boga. |
| 887 | wszystko, co mnie otacza, że jest przepełnione Bogiem, a najwięcej dusza moja, którą zdobi łaska Boża. |
| 889 | na czym polega wielkość duszy: nie na czynach wielkich, ale na wielkiej miłości. |
| 890 | Miłość Boża czyni duszę swobodną - jest jak królowa... |
| 890 | do wszystkiego zabiera się z wielką swobodą duszy, gdyż miłość... jest pobudką do czynu. |
| 890 | Dusza, rozmiłowana w Bogu... idzie do obowiązku z tym samym usposobieniem jak do Komunii... |
| 890 | stara się żyć wiarą żywą, jej dusza rozumie, że są chwile odpocznienia i chwile walki. |
| 890 | Jej dusza jest jak rycerz wyćwiczona w boju... |
| 891 | na zewnątrz nic się nie słyszy ani widzi - dusza cała swobodnie jest pogrążona w Bogu. |
| 891 | uspokoiłam się, ponieważ poznał trochę moją duszę w spowiedzi św. |
| 892 | Jezu, dajesz mi duchowo obcować z tymi duszami, a może stopa moja tam nie stanie... |
| 893 | Dusza moja jest w morzu cierpień, wszystko mi zabrali grzesznicy... |
| 895 | głos w duszy: ... nie żyjesz dla siebie, ale dla dusz, pisz dla ich pożytku. |
| 896 | dusza moja jest pogrążona w goryczy. |
| 902 | w duszy te słowa: Córko Moja, odpocznij przy Sercu Moim... |
| 902 | Dusza moja jest rozradowana więcej, kiedy jestem przy Sercu Boga... |
| 903 | najłatwiej mi odnaleźć Boga we własnej duszy. |
| 908 | nie mogę znieść tego, aby dusza, która Cię tak wiele kosztowała, miała ginąć. |
| 908 | Jezu, daj mi dusze grzeszników... |
| 908 | zabierz mi wszystko, a daj mi dusze... |
| 908 | Nie lękajcie się dusze Boga, ale ufajcie Mu... |
| 910 | nie poddam się jej wpływowi... aż się upewnię u kierownika duszy, co to za łaska. |
| 911 | Kiedy się duszy udziela jedna z trzech Osób, to... jest złączona z trzema Osobami... |
| 911 | W tych chwilach dusza moja doznała tak wielkich rozkoszy Bożych... |
| 912 | Jednak lęk przeszedł moją duszę... |
| 912 | za każdym razem lęk przenika duszę moją... |
| 912 | jest spokój w duszy utrzymywany wyższą siłą. |
| 912 | stęskniona moja dusza odpoczywa w objęciach Jego... |
| 913 | skupienie Boże od rana przenika moją duszę... |
| 913 | Dusza moja została przeniknięta cierpieniem Jezusa... |
| 913 | przeniknięta cierpieniem Jezusa, w duszy i ciele moim, chociaż w sposób niewidzialny... |
| 914 | Jezu mój, jak wielkim bólem przeniknięta jest dusza moja... |
| 914 | widząc tryskający zdrój żywota z taką słodyczą i mocą dla każdej duszy. |
| 914 | widzę dusze zwiędniałe i usychające z własnej winy. |
| 914 | Jezu mój, spraw, niech moc miłosierdzia ogarnie te dusze. |
| 915 | Maryjo, dziś miecz straszny przeniknął Twą świętą duszę... |
| 915 | Twa dusza nie łamie się, ale jest mężna, bo jest z Jezusem. |
| 915 | Matko słodka, złącz moją duszę z Jezusem, bo tylko wtenczas przetrwam wszystkie próby... |
| 916 | doznałam tyle cierpień, ale dusza moja opływa w radość wielką. |
| 916 | przed trzema dniami byłam ją odwiedzić, odczułam w duszy ból... |
| 916 | już niedługo umrze i łaska chrztu św. nie obmyje jej duszy. |
| 916 | w duszy natchnienie, aby się pomodlić przed tym obrazem, który mi Jezus kazał wymalować... |
| 916 | mam zupełną pewność, że pomimo trudności woda chrztu św. spłynie na jej duszę. |
| 916 | nim się wszyscy zbiegli, to jej dusza była piękna, ozdobiona łaską Bożą i zaraz nastąpiło konanie. |
| 916 | ujrzałam jej duszę wstępującą do nieba w cudnej piękności. |
| 916 | piękna jest dusza w łasce poświęcającej... |
| 916 | radość zapanowała w mojej duszy... |
| 916 | przed obrazem tym otrzymałam tak wielką łaskę dla tej duszy. |
| 917 | wielkie jest miłosierdzie Boże, niech je wysławia dusza wszelka. |
| 917 | Jezu mój, dusza ta będzie Ci przez całą wieczność śpiewać hymn miłosierdzia. |
| 917 | Nie zapomnę wrażenia tego dnia, które miałam w duszy... |
| 917 | to już druga wielka łaska, którą tutaj otrzymałam dla dusz przed obrazem tym. |
| 918 | wolo mojego Pana, bądź... zachwytem duszy mojej... |
| 920 | po każdych odwiedzinach jestem zmęczona, ale widzę, że Pan Jezus mi przysłał tę duszę. |
| 920 | Cierpliwość oddaje chwałę Bogu, o, jak biedne są dusze. |
| 922 | w duszy te słowa: Widzisz, Ja myślę i utrzymuję go, a cóż on jest w porównaniu do ciebie? |
| 922 | Czemuż zatrwożyła się dusza twoja na chwilę? |
| 923 | czego przełożeni nie osiągną, Ja dopełnię sam bezpośrednio w duszy twojej... |
| 923 | w najtajniejszej głębi duszy twojej będzie ofiara doskonała i całopalna... |
| 924 | poślę za siebie do konających posłuszeństwo i ono będzie wspierać dusze konające. |
| 926 | kto podtrzymuje istnienie tej ludzkości: to są dusze wybrane. |
| 927 | wysłuchał Pan prośby mojej, wiele dusz wróciło do Pana... |
| 927 | jęk i ból, który mi się wyrywał z duszy, to zajęło miejsce słodkiej rozmowy z Panem. |
| 929 | widzę wiele dusz, które lecą na oślep w straszną przepaść piekielną. |
| 929 | ujrzałam się sama, ale obecność Boża jest zawsze w duszy mojej. |
| 930 | Największą chwałę oddaje dusza Stwórcy swemu, kiedy z ufnością zwraca się do miłosierdzia... |
| 931 | Wielki Post - to sposób szczególny prac kapłańskich, trzeba iść im na pomoc w ratowaniu dusz. |
| 932 | poznałam w duszy, że ojciec nie jest przeciwny tym praktykom... |
| 933 | słowa w duszy: Większą nagrodę otrzymasz za posłuszeństwo i zależność od spowiednika... |
| 935 | Łączność moja z duszami konającymi jest, tak jak dawniej, ścisła... |
| 935 | często towarzyszę duszy konającej na wielką odległość... |
| 935 | radość, jak widzę, że obietnica Miłosierdzia spełnia się na tych duszach. |
| 936 | Pewna dusza, która leżała na naszym oddziale, zaczęła umierać, strasznie się męczyła... |
| 936 | słyszę, że jeszcze się męczy i nie wiadomo kiedy skończy, wtem nagle coś mnie tknęło w duszy... |
| 937 | jedno słowo o kierowniku swej duszy. |
| 937 | jest tak mało takich kapłanów, którzy umieją w duszę wlać moc i odwagę... |
| 937 | dusza, nie męcząc się, idzie zawsze naprzód. |
| 937 | Pod takim kierownictwem dusza, nawet przy słabych siłach, wiele może dla chwały Bożej... |
| 937 | kierownik, nie lekceważy drobnych rzeczy, które mu dusza przedstawia. |
| 937 | kiedy dusza spostrzeże, że jest w tym kontrolowana, zaczyna się ćwiczyć... |
| 937 | unika najdrobniejszych błędów - i z tego... powstaje śliczna świątynia duszy. |
| 937 | jeżeli dusza spostrzeże, że spowiednik lekceważy te drobne rzeczy... i ona zaczyna je lekceważyć... |
| 937 | dusza się dopiero spostrzeże, jak już wpadnie w rzeczy poważniejsze... |
| 937 | duszy należy przypisać tylko ten błąd, że sama zabrała się do wyboru kierownika. |
| 937 | Kierownik mógł dobrze duszę prowadzić po drogach woli Bożej do świętości. |
| 938 | Dusza powinna gorąco się modlić o kierownika... |
| 938 | prosić Boga, aby sam raczył wybrać jej kierownika duszy. |
| 938 | Bóg jest tak miłosierny, że - aby duszy dopomóc... |
| 938 | sam przeznacza dla duszy takiego wodza duchownego... |
| 938 | duszy da światło, że to ten jest, przed którym ona powinna się odsłonić... |
| 938 | głębie swej duszy, tak jako jest przed Panem Jezusem. |
| 938 | kiedy dusza rozważy i pozna, że tym wszystkim kierował Bóg... |
| 938 | niech gorąco Boga prosi, aby mu Bóg udzielił wiele światła w poznaniu jej duszy... |
| 938 | dusza sama niedaleko zajdzie... |
| 938 | szatan tylko tego chce, aby dusza dążąca do świętości sama sobą kierowała... |
| 939 | Stanowi wyjątek ta dusza, którą Bóg sam bezpośrednio kieruje... |
| 939 | dusza taka powinna być pod ściślejszą jeszcze kontrolą kierownika niż inna. |
| 939 | kierownik nie tyle kieruje i wskazuje drogi, po których iść winna dusza... |
| 939 | raczej sądzi i zatwierdza, że dusza dobrą drogą idzie i dobry duch nią kieruje. |
| 939 | dusza zdanie jego powinna przełożyć nad zdanie samego Boga... |
| 939 | Dusza, która by nie poddała tych natchnień pod ścisłą kontrolę... kierownika... |
| 939 | Kierownik powinien być bardzo ostrożny... i doświadczać duszę w posłuszeństwie. |
| 939 | spowiednik nie powinien się bać takiej duszy... |
| 939 | jeżeli Bóg daje mu pod opiekę taką wyjątkową duszę, to daje mu wielkie światło Boże... |
| 939 | jakżeby mógł dobrze sądzić tak wielkie tajemnice, jakie są pomiędzy duszą a Bogiem. |
| 940 | Wiele... modlitw, i pokut odprawiłam, nim mi Bóg przysłał kapłana, który zrozumiał duszę moją. |
| 940 | więcej byłoby dusz świętych, gdyby było więcej kierowników doświadczonych... |
| 940 | dusza szczerze dążąca do świętości nie umie sobie poradzić sama... |
| 943 | czuję się tak opuszczona w duszy, że nie umiem sobie tego wytłumaczyć. |
| 943 | dusze grzeszników zabraliście mi Pana, ale dobrze... |
| 944 | Cierpliwość, modlitwa i milczenie - te wzmacniają duszę. |
| 944 | Są chwile, w których dusza powinna milczeć i nie godzi się jej rozmawiać ze stworzeniami... |
| 944 | są to chwile niezadowolenia z samej siebie, a dusza czuje się słaba... |
| 945 | widzę wielkie upracowanie twoje w winnicy Mojej- i została dusza moja zalana radością... |
| 946 | Tęsknota mojej duszy za Bogiem jest tak wielka, że co chwila wprowadza mnie w omdlenie. |
| 946 | Dusza chce dorównać kochającej ją Miłości. |
| 946 | Dusza w tych momentach ma tak głębokie poznanie Boga... |
| 946 | niepojęte są tajemnice duszy z Bogiem. |
| 947 | Są nieraz całe godziny, gdzie dusza moja jest pogrążona w zdumieniu... |
| 947 | Majestat nieskończony, a tak uniżający się do duszy mojej. |
| 947 | moja dusza bezwiednie tonie, tonie... w Nim. |
| 947 | sam wlewa w duszę moją zdolność do takiej miłości... |
| 947 | [dusza] jest zanurzona w Nim przez miłość... |
| 947 | dziwi się nieraz, jak się dusze zachwycają czyimś powiedzeniem o Bogu... |
| 948 | Dusza moja jest pełna bólu i tęsknoty... |
| 948 | odczułam w duszy wielką nienawiść grzechu... |
| 949 | Niech dusza wątpiąca czyta te wywody miłosierdzia i stanie się ufająca. |
| 949 | Miłosierdzie Boże, jedyna nadziejo dusz zrozpaczonych. |
| 949 | Miłosierdzie Boże, rozkoszy i zachwycie dusz świętych. |
| 952 | napełniasz duszę moją zapałem - a nie dajesz możności czynu... |
| 952 | wlewasz w duszę moją tęsknotę za Tobą, - a kryjesz się przede mną. |
| 952 | wolo Boża tyś mi pokarmem i rozkoszą duszy... |
| 952 | kiedy poddaję się świętej woli Boga... to głębia pokoju zalewa duszę moją. |
| 953 | cierpię, ile słaba natura moja udźwignąć może, wszystko dla dusz nieśmiertelnych... |
| 955 | te słowa w duszy: Hostio miła Ojcu Mojemu! |
| 956 | przyszło mi w duszy poznanie woli Bożej... |
| 958 | uczułam w duszy, że nie jest to miłe Bogu i odpowiedziałam jej, że nie będę się modlić... |
| 959 | co Jezus mówi do mnie, to, co słyszę w duszy. |
| 961 | daj łaskę nawrócenia tylu duszom, ile dziś ściegów zrobię tym szydełkiem. |
| 961 | w duszy te słowa: Córko Moja, za wielkie są żądania twoje. |
| 961 | łatwiej Mi jest dać duszy wiele niż mało. |
| 961 | każde nawrócenie grzesznej duszy wymaga ofiary. |
| 961 | nie wydaje mi się ta ofiara za małą za tak wielką liczbę dusz... |
| 961 | Ty, Jezu, przez trzydzieści lat zbawiałeś dusze taką pracą... |
| 961 | głos w duszy: Córko Moja miła, czynię zadość prośbie twojej. |
| 962 | nie zawsze czuje tę miłość ta dusza w sercu... a przebywa prawie stale w Ogrójcu... |
| 963 | gdyby dusza cierpiąca wiedziała, jak ją Bóg miłuje... |
| 965 | Dusze giną mimo Mojej gorzkiej męki. |
| 965 | Sekretarko Mojego miłosierdzia, pisz, mów duszom o tym wielkim miłosierdziu... |
| 966 | w duszy te słowa: Córko Moja, [masz] przystąpić do czynu... |
| 966 | cierpienia czekają cię wielkie, ale... wiele dusz zbawi się i uświęci przez dzieło to. |
| 967 | w duszy te słowa: Podkreśl, bo słowa te Moimi są... |
| 967 | wiedz o tym, że sam go postawiłem miedzy Mną [a] duszą twoją... |
| 968 | co dokonywam w głębi twej duszy - mów szczerze o wszystkim tylko kapłanom. |
| 968 | poza tym zna duszę moją tylko kierownik. |
| 968 | łaską Bożą jest mieć kierownika duszy. |
| 968 | jak mało dusz ma tę łaskę. |
| 968 | Pośród największych trudności dusza żyje w ustawicznym pokoju... |
| 968 | sama na duszy to odczułam, jak wielką moc mają słowa kierownika. |
| 969 | obecność Boża przeniknęła duszę moją... |
| 969 | co inne dusze dostąpią [w] wieczności, ty już teraz tego kosztujesz. |
| 970 | dusza moja została zalana światłem poznania Boga. |
| 970 | co dusza moja przeżywa przy Sercu niepojętego majestatu. |
| 970 | pozna tylko [ta] dusza tę łaskę, która podobną choć raz w życiu przeżyła. |
| 971 | żyję dla dusz, aby ich przyprowadzić do miłosierdzia Twego... |
| 974 | o. Bonawentura - pijar... przemawia wprost do dusz. |
| 975 | Módl się za te dusze, aby się nie lękały zbliżyć do trybunału miłosierdzia... |
| 975 | Ty wiesz, jak Mi bardzo na sercu ciążą dusze ich... |
| 976 | cierpienia Pana przeszywają moją duszę i ciało... |
| 979 | utwierdź się w głębi duszy, iż Ja mówię przez usta jego... |
| 979 | abyś z tą samą prostotą i szczerością odsłaniała mu stan swej duszy, jak czynisz przede Mną... |
| 983 | majestat Boży ogarnął i przeniknął moją duszę nawskroś. |
| 984 | polega wielkość duszy, ale na wielkiej miłości ku Tobie. |
| 984 | rozumiem to w głębi... duszy, że... dzieła nie mogą się porównać z jednym aktem czystej miłości... |
| 987 | Poznanie to przebiło duszę... wielkim cierpieniem, że myślałam, że nie zniosę tej obrazy Bożej. |
| 988 | Jezus dał mi wewnętrznie poznać jak bardzo mu jest miła ta dusza... |
| 988 | spłynęła z ran Jezusa łaska dla tej duszy, która jest tak jak Jezus rozpięta na krzyżu. |
| 989 | Ty wiesz, że Ciebie jednego umiłowała dusza moja. |
| 989 | Cała dusza moja zatonęła w Tobie... |
| 994 | duch mój zatonął w Bogu i miłość Boża zalała duszę... |
| 995 | wielka to dusza, gdy wśród cierpienia... |
| 995 | Gdy dusza przebywa w cieniach ogrójcowych... |
| 995 | Gdy dusza pełni wolę Boga... |
| 996 | wtem poznałam jak wiele dusz potrzebuje modlitwy. |
| 996 | że się przemieniam cała w modlitwę, by wyprosić miłosierdzie Boże każdej duszy. |
| 996 | przyjmuję Cię do serca, jako zakład miłosierdzia dla dusz. |
| 997 | poznałam, na czym polega wielkość duszy... |
| 997 | Szczęśliwa dusza, która umie kochać bez zastrzeżeń... |
| 998 | głos w duszy: ... rób wszystko, co jest w twej mocy, w dziele miłosierdzia... |
| 1000 | Jezu mój, Broń dusze od rozbicia... |
| 1000 | słodki Wodzu naszych dusz... |
| 1003 | Przyśpiesz, o Panie, święto Miłosierdzia, aby dusze poznały zdrój dobroci Twojej. |
| 1003 | Bóg i dusze |
| 1004 | Dusza moja pełni je bez zastrzeżeń... |
| 1004 | Boś Ty mi rozkosz cała i mej duszy kochanie... |
| 1005 | Bóg i dusze |
| 1006 | nakaz spowiedników, że mam pisać, co się w duszy mojej dzieje... |
| 1008 | bardzo Mu się nie podoba dusza wielomówna. |
| 1008 | W takiej duszy nie doznaję odpocznienia. |
| 1008 | w tej wrzawie dusza nie rozróżnia głosu Mego. |
| 1009 | prosiłam Pana, aby raczył sam kształtować duszę jej... |
| 1010 | odczułam mękę Pana Jezusa w ciele... to wszystko dla dusz nieśmiertelnych. |
| 1012 | poznałam... jak miła Panu jest ta dusza... |
| 1012 | aby wszystkie dusze były jak najściślej z Bogiem zjednoczone. |
| 1013 | ogarnęło duszę moją tak wielkie pragnienie, aby przystąpić do czynu... |
| 1013 | aby dusze w tym zgromadzeniu stawały przed tronem Bożym... |
| 1014 | Oby Bóg dał wiele takich dusz, które umieją kochać Boga wśród największych udręczeń. |
| 1015 | wyczułam, jak bardzo pragnęła modlitwy pewna dusza konająca. |
| 1015 | bardzo potrzebują dusze konające modlitwy. |
| 1015 | Jezu, natchnij dusze, aby się często modliły za konających. |
| 1016 | w głębi mej duszy, poznałam, jak straszny jest grzech. |
| 1016 | chociażby najmniejszy, jak bardzo dręczył duszę Jezusa. |
| 1017 | Pragnę się udzielać duszom i napełniać je swoją miłością... |
| 1017 | mało jest dusz, które by chciało przyjąć wszystkie łaski... |
| 1017 | łaska... nie ginie, jeżeli dusza, dla której jest przeznaczona, nie przyjmuje... bierze ją inna dusza. |
| 1018 | jak się pewne osoby za mnie modlą, odczuwam to nagle w swej duszy... |
| 1019 | że się udziela duszy, zawieszając wszystkie prawa natury. |
| 1020 | wewnętrzny ślub duszy z Bogiem, który na zewnątrz nic nie pociąga za sobą... |
| 1020 | jest [to] czysty akt wewnętrzny duszy z Bogiem. |
| 1021 | zatonęła dusza moja w Panu, jako w jedynym skarbie... |
| 1023 | głos w duszy:... więcej Mi się podobasz, jeżeli z posłuszeństwa i z miłości... jesz pomarańcze... |
| 1023 | Dusza, która Mnie bardzo kocha, musi, powinna żyć wolą Moją. |
| 1025 | połączyłam się z adoracją, która jest w naszym domu, lecz dusza moja była pełna udręki... |
| 1028 | W czasie Mszy św. dusza moja została pogrążona w goryczy i cierpieniach Jezusa. |
| 1030 | W Tobie tonie dusza moja... |
| 1030 | nie umiem kochać połowicznie, ale całą mocą swej duszy... |
| 1031 | rozmawiając z pewną osobą, poznałam, że jest bardzo cierpiąca w duszy... |
| 1031 | duszę tę z jednej strony pociągała łaska Boża, a z drugiej strony świat. |
| 1032 | Pragnę, pragnę zbawienia dusz... |
| 1032 | pomóż Mi, córko Moja, ratować dusze. |
| 1034 | abym duszą i ciałem odczuła Jego bolesną mękę w tym stopniu, w jakim stworzenie może... |
| 1035 | dusza ta potrzebuje wielkiej pomocy modlitwy i wielkiego miłosierdzia. |
| 1035 | padłam krzyżem przed Bogiem, i żebrałam miłosierdzia dla tej duszy. |
| 1035 | nie przestawałam błagać Boga o miłosierdzie za duszę tę... |
| 1035 | spójrz na tę duszę z... miłością, z jaką się spojrzałeś na moją... ofiarę w dzień ślubów wiecznych... |
| 1036 | Poznaję coraz lepiej, jak bardzo każda dusza potrzebuje miłosierdzia... |
| 1041 | pragnienie święta tego rozpala całą duszę moją. |
| 1048 | Głębia pokoju i odpocznienia zalewała duszę moją. |
| 1048 | Jezus zakreślił ręką znak krzyża św., błogosławieństwo to odbiło się na duszach blaskiem światła. |
| 1048 | Kiedy przyszłam do siebie, głęboki spokój zalewał duszę moją... |
| 1050 | pragnę się z Nim połączyć, lekki lęk przeszywa mi duszę... |
| 1052 | niech moc miłosierdzia... chroni ich od zasadzek... które ustawicznie zastawia na dusze kapłana. |
| 1054 | Kiedy Jezus się żegnał ze mną, ból ścisnął mi duszę... |
| 1054 | Zapomniałam, co się wkoło mnie dzieje, dusza moja była w tęsknocie... |
| 1054 | każde drgnienie Serca Jezusa... przeszywało moją duszę. |
| 1054 | poznałam całą wszechmoc miłości i miłosierdzia Jego ku duszom. |
| 1057 | wstąpiło w duszę moją całe morze światła w poznaniu Boga i siebie... |
| 1059 | Aby wysławiła wszelka dusza dobroć Moją. |
| 1059 | zachęcaj dusze do wielkiej ufności w niezgłębione miłosierdzie... |
| 1059 | Niechaj się nie lęka do Mnie zbliżyć dusza słaba, grzeszna... |
| 1060 | Kiedy Jezus oddał ostatnie tchnienie, dusza moja roztopiła się z boleści... |
| 1061 | Rozpłakałam się i cały ból znowuż mi się odnowił w duszy... |
| 1061 | głos w duszy: Nie płacz - już nie cierpię. |
| 1062 | nie przypominam sobie, abym jedną minutę z tego straciła, wszystko dla Boga i dusz... |
| 1063 | miła jest Panu ta dusza, a sama o tym nie wie. |
| 1065 | kiedy cierpienie i znużenie zacznie przygniatać ciało i duszę moją. |
| 1067 | Córko Moja, pokój tobie - pobłogosławił i znikł, a duszę moją napełniło wesele... |
| 1068 | Mówi mi ojciec, że Pan Jezus jest bardzo hojny w udzielaniu się duszy... |
| 1069 | Zadrżała cała dusza moja miłością ku Niemu... |
| 1069 | poufale obcuję z duszą twoją, bo nie kradniesz darów Moich... |
| 1069 | zlewam wszelkie łaski na duszę twoją, bo wiem, że nie przywłaszczysz ich sobie... |
| 1073 | po Komunii św. dusza moja została zanurzona w Bóstwie... |
| 1073 | Dusza moja tonęła w... radości i dał mi Pan poznać całe morze... miłosierdzia swego. |
| 1073 | gdyby to dusze zrozumieć chciały, jak bardzo ich Bóg miłuje! |
| 1073 | poznałam, jak wiele dusz uwielbia to miłosierdzie Boże. |
| 1074 | Palą Mnie promienie miłosierdzia pragnę je wylewać na dusze ludzkie. |
| 1074 | Kiedy dusza zbliża się do Mnie z ufnością, napełniam ją takim ogromem łaski... |
| 1074 | sama w sobie tej łaski pomieścić nie może, ale promieniuje na inne dusze. |
| 1075 | Dusze, które szerzą cześć miłosierdzia... osłaniam je przez życie całe jak... matka swe niemowlę... |
| 1075 | W tej ostatniej godzinie nic dusza nie ma na swą obronę, prócz miłosierdzia... |
| 1075 | szczęśliwa dusza, która przez życie zanurzała się w zdroju miłosierdzia... |
| 1079 | w tym poznaję duszę, która nie ma łaski Bożej. |
| 1082 | wzięłam ten tygodnik do ręki, strzała miłości przeszyła mi duszę. |
| 1083 | dusza, która to dzieło miłosierdzia... rozsiewa po świecie, jest tak miła Bogu przez... pokorę. |
| 1084 | Przed każdą większą łaską dusza moja jest poddana próbie cierpliwości... |
| 1086 | cała fala zwątpień uderza o duszę... |
| 1090 | Jezus wlał w duszę moją moc i odwagę do czynu. |
| 1090 | Pan, jeżeli czego żąda od duszy, to daje jej możność wykonania... |
| 1090 | dusza najnędzniejsza, może na rozkaz Pański podjąć się rzeczy, które przechodzą pojęcie jej... |
| 1090 | to jest znak, po którym można poznać, że Pan jest z duszą tą... |
| 1090 | w niej okazuje się ta moc i siła Boża, która czyni duszę odważną... |
| 1090 | trochę się przerażam wielkością Pana, ale później wstępuje w duszę moją pokój głęboki... |
| 1092 | dusza moja poznała, że Pan, choć tak wielki, kocha się w pokornych duszyczkach. |
| 1092 | Im się dusza głębiej uniży, tym Pan łaskawiej się do niej zbliża... |
| 1092 | Szczęśliwa dusza, którą Pan sam broni. |
| 1094 | jeżeli dusza szczerze kocha Boga... |
| 1094 | Bóg w szczególny sposób broni duszy, która Go szczerze kocha... |
| 1095 | sam mnie strzegł, aby nietknięta była dziewiczość duszy i serca mojego... |
| 1096 | od tej pory nie doznaję buntu zmysłów przeciw duszy. |
| 1100 | Dusza moja jest czasami w takim stanie... |
| 1101 | w duszy te słowa:... przemówię do ciebie przez tego kapłana... |
| 1101 | w pierwszej medytacji uderzyły słowa tego kapłana o duszę moją... |
| 1101 | całość tej medytacji wyryła mi się w duszy... |
| 1102 | jest dusza pouczona wewnętrznie o takich rzeczach, których ani nie wyczytała... |
| 1102 | Są to chwile wewnętrznych poznań, których Bóg sam udziela duszy. |
| 1104 | Podczas tej konferencji dusza moja doznawała żarów miłości Bożej... |
| 1107 | tę rzecz już wiele razy słyszałam na konferencjach, jednak inaczej dusza to rozumie... |
| 1107 | dary... nie czynią ją doskonałą, ale wewnętrzne zjednoczenie duszy mojej z Bogiem. |
| 1107 | dary są tylko ozdobą duszy, ale nie stanowią... doskonałości. |
| 1108 | dusza moja została wtrącona w tak wielką ciemność wewnętrzną. |
| 1108 | Zamiast radości dusza moja napełniła się goryczą... |
| 1109 | Miłość Boża zalała duszę moją i dał mi poznać, jak wszystko od Jego woli zależne jest... |
| 1109 | odpustu zupełnego duszom, które przystąpią do spowiedzi i Komunii... w święto Miłosierdzia... |
| 1112 | dusza zakonna nie może żyć bez krzyża... |
| 1112 | Stanęły mi żywo przed oczyma duszy wszystkie łaski, jakie otrzymałam w nowicjacie. |
| 1112 | dusza moja była pogrążona w ciemności i zdawało mi się, że jestem potępiona... |
| 1113 | Często dusza moja jest zamroczona cierpieniem... |
| 1114 | proszę Matkę Bożą, aby mi dopomogła w przygotowaniu duszy na przyjście Syna... |
| 1115 | Kiedy wyszłam od matki generalnej, ciemność jakaś zapadła w moją duszę... |
| 1115 | ile razy proszę o to wyjście, za każdym razem duszę moją ogarnia taka ciemność... |
| 1116 | nie mam z czym porównać tych cierpień, tego konania duszy bez końca. |
| 1117 | w spowiedzi św. odsłoniłam cokolwiek swej duszy... |
| 1120 | Ciesz się i raduj, siostro Faustyno - a dusza moja jest w ciemności... |
| 1120 | Dusza moja tak bardzo jest wrażliwa na szmer łaski... |
| 1121 | od samego rana dusza moja jest dotknięta przez Boga. |
| 1121 | Dusza moja została pociągnięta w sam żar miłości... |
| 1121 | tęsknota zalała mi duszę, tęsknię za połączeniem się z Bogiem. |
| 1121 | przeświadczenie, w którym mię Bóg utwierdza... jak Mu jest miła dusza moja... |
| 1121 | wprowadza w duszę moją głębię pokoju. |
| 1122 | otworzyłeś i im skarb, z którego czerpać mogą... świętość, do jakiej dusza dojść może. |
| 1123 | słodko mieć to w głębi duszy, w co Kościół wierzyć nam każe. |
| 1123 | Gdy dusza moja zanurzona w miłości, to najwięcej zawiłe kwestie... prędko rozstrzygam... |
| 1127 | w duszy natchnienie, aby mu rozkazać... aby mi wyznał, czego szuka pomiędzy siostrami... |
| 1127 | wyznał, choć niechętnie, że: Szukam dusz próżnujących. |
| 1127 | rozkazałam w imię Boże, aby wyznał, do jakich dusz w zakonie ma największy przystęp... |
| 1127 | Do dusz leniwych i próżnujących. |
| 1127 | Zauważyłam, że obecnie w tym domu takich dusz nie ma. |
| 1127 | Niech się cieszą upracowane i umęczone dusze. |
| 1129 | Szczęście i radość, jaka się udzieliła duszy mojej, jest nie do opisania. |
| 1132 | Doświadczenia i puszcze duszy... |
| 1132 | choćby była dusza w ustawicznym konaniu, Gdy ma Boga - nic jej nie wzruszy. |
| 1134 | Pan wlał w duszę moją tak wielką głębię pokoju... |
| 1136 | Ta wielkość Boża zalewa duszę moją i tonę w Nim... |
| 1137 | Tęsknota ogarnęła całą duszę moją... |
| 1138 | Dusza moja udręczona nigdzie nie znajduje pomocy, jedno w Tobie - Hostio... |
| 1139 | Jak może taka dusza ściśle się z Bogiem jednoczyć? |
| 1141 | wszystko, co niby wielkie, rozwiewa się jako dym, a duszy nie daje swobody, ale zmęczenie. |
| 1141 | Szczęśliwa dusza, która te rzeczy rozumie i jedną tylko stopą dotyka się ziemi. |
| 1142 | bądź pilna w zapisywaniu każdego zdania... bo to jest dla wielkiej liczby dusz... |
| 1146 | pisz o Moim miłosierdziu dla dusz znękanych. |
| 1146 | Rozkosz Mi sprawiają dusze, które się odwołują do Mojego miłosierdzia. |
| 1146 | Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. |
| 1148 | Miłosierdzie Moje powinna odzwierciedlić w sobie każda dusza... |
| 1148 | a szczególnie dusza zakonna. |
| 1148 | Serce Mojej oblubienicy... musi z jej serca tryskać zdrój miłosierdzia Mojego dla dusz... |
| 1149 | jak dusze zakonne bronią chwały własnej, pozorując chwałę Bożą... |
| 1150 | odeszłam od ołtarza, dziwna moc i spokój zalały mi duszę... |
| 1150 | burza, która szalała, uderzała o duszę moją jako o skałę... |
| 1150 | Niech każda dusza sobie wyprasza pomoc łaski posiłkującej... |
| 1151 | Gdy ból zawładnie całą mą duszą... |
| 1151 | Gdy dusza bólem zmroczona... |
| 1151 | dusza kąpie się w goryczy morza... |
| 1151 | dusza ogrójcowe chwile przeżywa... |
| 1151 | Gdy dusza w poczuciu swej niewinności Przyjmuje od Boga te dopuszczenia... |
| 1153 | głos w duszy: Widzisz, że mogę ci dać wszystko w jednej chwili, Mnie nie krępują żadne prawa. |
| 1153 | światło pozostaje w duszy mojej, a wszystkie żądania Boże wydają mi się tak proste... |
| 1154 | przyszło mi... zrozumienie... dzieła tego i nie pozostawiło w duszy... cienia wątpliwości. |
| 1155 | Pierwsze... gdzie dusze odosobnione od świata palić się będą w ofierze przed tronem Bożym... |
| 1156 | Szczególnie bronić będą duszy dziecka przed złym. |
| 1156 | Modlitwa i czyn miłosierdzia zawiera w sobie wszystko, co te dusze czynić mają... |
| 1161 | dusza moja doznała tak wielkiego udręczenia, że zaczęłam się żalić Panu... |
| 1163 | głos w duszy:... nie dam ci łaski, abyś się gdzie indziej odsłaniała... |
| 1163 | Oddałem cię pod opiekę przyjaciela... pod jego kierunkiem będzie rozwijać się dusza twoja. |
| 1163 | Jemu dałem światło do poznania Mojego życia w duszy twojej. |
| 1165 | jeżeli dążysz do doskonałości, wiele dusz uświęcisz... |
| 1165 | jeżelibyś nie dążyła do świętości, tym samym wiele by dusz pozostało niedoskonałymi. |
| 1167 | Tysiąc dusz mniej mi robi szkody aniżeli ty, kiedy mówisz o miłosierdziu... |
| 1169 | dusza moja weszła w ścisłą łączność z Panem. |
| 1170 | duszom pysznym nie udzielam swych łask, a i nawet udzielone odbieram. |
| 1173 | Pomimo głębokiego spokoju, jakim się cieszy dusza moja, ustawicznie walczę... |
| 1176 | głos w duszy: Miłe Mi są usiłowania twoje... |
| 1178 | czerpię z... miłosierdzia Twego wszystko, czegokolwiek dusza i ciało zapragnąć może. |
| 1179 | jeżeli dusza jest słaba, niech prosi Jezusa, aby sam działał... |
| 1180 | głos w duszy: Nie bój się, córko Moja, wolą Moją jest, abyś tu była. |
| 1181 | tylko grzech ciężki wypędza Mnie z duszy, a nic więcej. |
| 1182 | [namawiaj] wszystkie dusze do ufności w niepojętą przepaść miłosierdzia... |
| 1182 | Zdrój miłosierdzia Mojego został otwarty na oścież włócznią na krzyżu dla wszystkich dusz... |
| 1183 | wyciągać dla siebie każdą okoliczność tak, aby dusza odnosiła pożytek. |
| 1184 | To wszystko dla zbawienia dusz. |
| 1184 | gdy patrzę na mękę Twoją to, ja prawie nic nie czynię w ratowaniu dusz. |
| 1184 | twoje codzienne ciche męczeństwo... wprowadza wiele dusz do nieba... |
| 1186 | W czasie Mszy ... odczułam w duszy tak wielki głód za Bogiem... |
| 1186 | zrozumiałam, czym jest owa tęsknota dusz w czyśćcu. |
| 1188 | Całą duszę wytężam, aby ją bronić. |
| 1190 | Ze wszystkich ran Moich, jak ze strumieni płynie miłosierdzie dla dusz... |
| 1190 | rana Serca Mojego jest źródłem... miłosierdzia, z tego źródła tryskają wszelkie łaski dla dusz. |
| 1190 | Palą Mnie płomienie litości, pragnę je przelać na dusze ludzkie. |
| 1191 | dusze, które żyją w miłości, odznaczają się wielkim światłem... |
| 1191 | światłem w poznawaniu rzeczy Bożych, jak we własnej duszy, tak i w duszach innych. |
| 1191 | I dusze proste, nie mające wykształcenia, odznaczają się wiedzą. |
| 1192 | Kiedy jest dusza moja udręczona, myślę tylko tak: Jezus jest dobry i pełen miłosierdzia... |
| 1193 | Córko Moja, upodobanie Serca Mojego, z rozkoszą patrzę w duszę twoją... |
| 1194 | Jezus mię ostrzegł wobec tej duszy. |
| 1194 | tylko modlitwa może tę duszę oświecić. |
| 1196 | Dane mi było poznać stan jej duszy. |
| 1199 | Jednak w duszy mojej głucho i ciemno... |
| 1199 | uczułam w duszy jeden promyczek światła, że Jezus jest ze mną... |
| 1199 | po tej łasce zwiększyła się ciemność i mrok zapadł w duszę jeszcze większy. |
| 1199 | spojrzałam na śliczne okolice i góry - i... większych udręczeń zaczęłam doznawać w duszy. |
| 1202 | wśród cierpień duszy i ciała powtarzałam sobie: Stań się wola Pana. |
| 1204 | nie jestem zdolna do jakiejkolwiek modlitwy, uciśnienie ciała i duszy jest spotęgowane. |
| 1205 | nie umiejąc się nawet spowiadać, jednak kapłan ten od razu poznał stan mojej duszy... |
| 1205 | ale Bóg może duszę twoją do śmierci pozostawić w takich ciemnościach... |
| 1205 | pozostawić w... zaciemnieniu duszy - ale we wszystkim poddaj się woli Bożej. |
| 1207 | Dusza moja spowita cierpieniem... |
| 1209 | abyś przez te dziewięć dni sprowadzała dusze do zdroju Mojego miłosierdzia... |
| 1209 | W każdym dniu przyprowadzisz do Serca Mego odmienną grupę dusz... |
| 1209 | Ja te wszystkie dusze wprowadzę w dom Ojca... |
| 1209 | nie odmówię żadnej duszy niczego, którą wprowadzisz do źródła miłosierdzia... |
| 1209 | W każdym dniu prosić będziesz Ojca Mojego przez gorzką mękę Moją o łaski dla tych dusz. |
| 1209 | Jezu, nie wiem... jakie dusze wpierw wprowadzić w... Serce Twoje. |
| 1209 | odpowiedział mi Jezus, że powie mi na każdy dzień, jakie... dusze wprowadzić w Serce Jego. |
| 1210 | tym pocieszysz Mnie w gorzkim smutku, [w] jaki Mnie pogrąża utrata dusz. |
| 1212 | sprowadź Mi dusze kapłańskie i dusze zakonne... |
| 1213 | spójrz okiem miłosierdzia... na dusze kapłanów i dusze zakonne... |
| 1214 | sprowadź Mi wszystkie dusze pobożne i wierne... |
| 1214 | dusze te pocieszyły Mnie w drodze krzyżowej... |
| 1215 | Ojcze Przedwieczny, spójrz okiem miłosierdzia na dusze wierne... |
| 1217 | przyjmij do mieszkania... Serca swego dusze pogan... |
| 1217 | Niech światło Twej miłości Oświeci dusz ciemności. |
| 1217 | Spraw, aby Cię te dusze poznały... |
| 1217 | Ojcze Przedwieczny, spójrz okiem miłosierdzia na dusze pogan... |
| 1217 | Dusze te nie wiedzą, jak wielkim jest szczęściem Ciebie miłować... |
| 1218 | Dziś sprowadź Mi dusze heretyków i odszczepieńców... |
| 1218 | Wszechmoc miłosierdzia Twego... I te dusze z błędu wyprowadzić może. |
| 1219 | przyjm do mieszkania... Serca swego dusze heretyków i dusze odszczepieńców... |
| 1219 | Ojcze Przedwieczny, spójrz okiem miłosierdzia... na dusze heretyków i odszczepieńców... |
| 1220 | sprowadź Mi dusze ciche i pokorne... |
| 1220 | dusze małych dzieci... zanurz je w miłosierdziu Moim. |
| 1220 | Dusze te są najwięcej podobne do Serca Mojego... |
| 1220 | Łaskę Moją jest przyjąć zdolna tylko dusza pokorna... |
| 1220 | dusze pokorne obdarzam swoim zaufaniem. |
| 1221 | przyjm do mieszkania... Serca swego dusze ciche i pokorne... |
| 1221 | i dusze małych dzieci. |
| 1221 | Dusze te wprowadzają w zachwyt niebo całe i są szczególnym upodobaniem Ojca... |
| 1221 | Dusze te mają stałe mieszkanie w... Sercu Jezusa... |
| 1222 | dusza pokorna i cicha Już tu na ziemi rajem oddycha... |
| 1223 | Ojcze Przedwieczny spójrz okiem miłosierdzia na dusze ciche, pokorne... |
| 1223 | i dusze małych dzieci, które są zamknięte w mieszkaniu... Serca Jezusa. |
| 1223 | Dusze te są najwięcej upodobnione do Syna Twego... |
| 1223 | woń tych dusz wznosi się z ziemi i dosięga tronu Twego. |
| 1223 | błagam Cię przez... upodobanie jakie masz w tych duszach... |
| 1223 | błogosław światu całemu, aby wszystkie dusze razem wyśpiewywały cześć miłosierdziu... |
| 1224 | sprowadź Mi dusze, które szczególnie czczą i wysławiają miłosierdzie... |
| 1224 | Te dusze najwięcej bolały nad Moją męką i najgłębiej wniknęły w ducha Mojego. |
| 1224 | Dusze te jaśnieć będą szczególną jasnością w życiu przyszłym... |
| 1225 | przyjmij do mieszkania... Serca swego dusze, które... wysławiają wielkość miłosierdzia... |
| 1225 | Dusze te są mocarne siłą Boga samego... idą naprzód ufne w miłosierdzie... |
| 1225 | dusze te są zjednoczone z Jezusem i dźwigają ludzkość całą na barkach... |
| 1225 | Te dusze nie będą sądzone surowo, ale miłosierdzie Twoje ogarnie je w chwili zgonu. |
| 1225 | Dusza, która wysławia dobroć swego Pana, Jest przez Niego szczególnie umiłowana. |
| 1225 | Ojcze... spójrz okiem miłosierdzia na dusze, które wysławiają... największy przymiot Twój... |
| 1225 | Dusze te są żywą Ewangelią... |
| 1225 | dusza ich przepełniona weselem śpiewa pieśń miłosierdzia. |
| 1225 | Dusze, które czcić będą to... miłosierdzie Moje - Ja sam bronić je będę... |
| 1226 | sprowadź Mi dusze, które są w więzieniu czyśćcowym... |
| 1226 | te dusze są bardzo przeze Mnie umiłowane, odpłacają się Mojej sprawiedliwości... |
| 1227 | wprowadzam do mieszkania Twego... Serca dusze czyśćcowe... |
| 1227 | dusze... które jednak wypłacać się muszą Twej sprawiedliwości... |
| 1227 | Ojcze Przedwieczny, spójrz okiem miłosierdzia na dusze w czyśćcu cierpiące... |
| 1227 | błagam Cię przez bolesną mękę Jezusa... i przez całą gorycz, jaką była zalana Jego... dusza... |
| 1227 | okaż miłosierdzie swoje duszom, które są po d sprawiedliwym wejrzeniem Twoim... |
| 1228 | sprowadź Mi dusze oziębłe i zanurz je w przepaści miłosierdzia... |
| 1228 | Dusze te najboleśniej ranią Serce Moje. |
| 1228 | odrazy doznała dusza Moja w Ogrójcu od duszy oziębłej. |
| 1229 | wprowadzam do mieszkania... Serca Twego dusze oziębłe... |
| 1229 | niechaj w tym ogniu czystej miłości Twojej rozgrzeją się te zlodowaciałe dusze... |
| 1229 | spójrz okiem miłosierdzia na dusze oziębłe... |
| 1230 | W której ujrzę po raz pierwszy swego Boga, Oblubieńca swej duszy... |
| 1230 | Czuję to, że duszy mojej nie obejmie trwoga. |
| 1230 | W którym dusza pozna Boga w Jego potędze... |
| 1233 | Hostio święta... Ty dajesz duszy mojej moc... |
| 1234 | pragnę zachęcać dusze do ufności w to miłosierdzie... |
| 1235 | w duszy mojej jest noc ciemna. |
| 1238 | Kapłan ten to wielka dusza, która po brzegi wypełniona Bogiem. |
| 1239 | Hostio żywa... Ty widzisz stan mojej duszy. |
| 1239 | zapuszczam w tabernakulum wzrok swej duszy... |
| 1239 | Tyś zawsze ten sam, choć w duszy mej zmiana. |
| 1240 | Co kapłan powie, Jezus tego broni... a nieraz uzależnia od zdania jego swój stosunek z duszą. |
| 1241 | wielkiej potrzeba siły woli, aby taką duszę kochać dla Boga. |
| 1241 | Nieraz dusza musi się posunąć aż do heroizmu... |
| 1241 | aby taką duszę kochać tak, jak Bóg tego żąda. |
| 1242 | Spraw, abym miała dla każdej duszy bez wyjątku miłość... |
| 1242 | Miłosierdzie Twoje... niech będzie wyciśnięte na sercu i duszy mojej jako pieczęć... |
| 1243 | oschłości... dają duszy poznać, jak mało sama [z] siebie może... |
| 1244 | Kiedy mówiła do mnie Matka niebieska, wstępowało w duszę... zrozumienie tej woli Boga. |
| 1245 | dusza moja jest przepojona Twoją Boskością, przyjmuję z... równowagą słodycz i gorzkość... |
| 1245 | jedną rzecz zachowuje w duszy, to jest miłość Bożą... |
| 1246 | Po tych słowach dusza moja została zalana pociechą Bożą... |
| 1246 | po wymówieniu tego imienia znów duszę moją zalewało światło i głębsze skupienie... |
| 1247 | Poznałam stan pewnej duszy i to, co się w niej Bogu nie podoba... |
| 1247 | w tym momencie mam poznanie stanu duszy i rodzaj grzechu. |
| 1248 | nosiłam siedem godzin pas łańcuszkowy, aby uprosić danej duszy łaskę skruchy... |
| 1248 | doznałam odpocznienia, gdyż dusza ta już we własnym wnętrzu doznawała odpuszczenia... |
| 1249 | dał mi Pan poznać jak bardzo pragnie, aby się dusza odznaczała miłością czynu... |
| 1249 | w duchu ujrzałam, jak wiele dusz woła [do] nas: Dajcie nam Boga... |
| 1249 | Nie poskąpię jej, ale oddam ją do ostatniej kropli za dusze nieśmiertelne... |
| 1253 | Dusza ta, miła Bogu, jest ukrzyżowana wielorakimi cierpieniami... |
| 1256 | Przez niego rozsiewam pociechy dla dusz cierpiących, udręczonych... |
| 1256 | przez to dzieło miłosierdzia więcej dusz do Mnie się zbliży, aniżeliby on... rozgrzeszał... |
| 1259 | Podczas rozmowy poznałam jego duszę udręczoną. |
| 1259 | Ta dusza ukrzyżowana, podobna do Zbawiciela. |
| 1259 | Tak Bóg ogałaca duszę, którą szczególnie miłuje. |
| 1262 | dusza moja weszła w dziwne odpocznienie, uspokoiłam się zupełnie co do dzieła tego... |
| 1263 | Trzeci rok upływa... a dusza moja na przemian doznaje to zapału i przynaglenia do czynu... |
| 1263 | odczuwam opuszczenie od Pana, a w tym jakiś dziwny lęk przeszywa mi duszę... |
| 1263 | męczarnie męczenników lżejsze by mi były... ale to wszystko dla dusz, dla dusz... |
| 1265 | w tak strasznej boleści katuszy zapomnisz o sobie, a myślisz o dusz zbawieniu... |
| 1265 | udziel mi łaski zapomnienia o sobie, abym cała żyła dla dusz... |
| 1268 | czynię to dlatego, aby z inną duszą tak nie postępowano... |
| 1268 | W duszy cierpiącej powinniśmy widzieć Jezusa ukrzyżowanego... |
| 1268 | Dusza cierpiąca z poddaniem się woli Bożej więcej ściąga błogosławieństwa... |
| 1268 | Bóg nieraz udziela wiele i wielkich łask ze względu na dusze cierpiące... |
| 1268 | wiele kar oddala jedynie ze względu na dusze cierpiące. |
| 1269 | Jezu, kiedyż będziemy patrzeć na dusze z wyższych pobudek? |
| 1270 | im dusza czystsza, tym jej obcowanie z Bogiem jest czysto duchowe... |
| 1272 | Sprzeciwiają mu się nawet dusze pobożne i gorliwe... |
| 1273 | Dusza, która zaufa Mojemu miłosierdziu, jest najszczęśliwsza... |
| 1274 | Doznaję wielkich cierpień duszy, kiedy poznam obrazę Bożą. |
| 1274 | dał mi Pan poznać, jak cierpi dusza odrzucona od Boga... |
| 1274 | poznałam, jak taka dusza zrani... Serce Jezusa. |
| 1274 | im Bóg duszę więcej ścigał swoim miłosierdziem, tym będzie dla niej sprawiedliwszy. |
| 1276 | dla zadośćuczynienia Bogu za dusze pomordowane w żywotach złych matek. |
| 1276 | Obym tymi cierpieniami uratować mogła choćby jedną duszę od morderstwa. |
| 1277 | Po tych cierpieniach na drugi dzień mam wyczucie stanów dusz... |
| 1278 | Dusza moja zalana światłem Bożym i karmi się nim... |
| 1280 | poznałam z jaką niechęcią przychodzi Pan do pewnej duszy w Komunii św. |
| 1283 | Jedna dusza, politowania godna, sama chciała coś pomówić. |
| 1283 | w sposób delikatny dałam jej poznać, jak w nędznym stanie jest jej dusza. |
| 1284 | niektóre dusze są jak kamienie, zawsze zimne i nieczułe. |
| 1286 | Dzięki Ci... za chrzest święty... Który nam dusze przeobraża. |
| 1286 | Za tę krynicę łask... W której dusze bieleją grzechem zmazane. |
| 1286 | za bierzmowania sakrament, Który... daje duszy moc... |
| 1286 | możność wyłącznego Ciebie kochania... to zaszczyt dla duszy mojej. |
| 1286 | za sakrament namaszczenia Który... da siły duszy, byśmy się wiecznie weselili. |
| 1286 | Za te wewnętrzne duszy oświecenia... |
| 1287 | Pomimo ciszy duszy prowadzę nieustanny bój z wrogiem duszy. |
| 1288 | boli, jak dusze zakonne przystępują do sakramentu miłości tylko z przyzwyczajenia... |
| 1288 | do takich dusz idę z wielką niechęcią... |
| 1292 | duszę moją zalała miłość Boża, nie mogłam wyjść z podziwu, jak nas Bóg miłuje. |
| 1293 | drobna niedoskonałość i raczej mimowolna, jednak uczułam w duszy tak żywy ból... |
| 1293 | ile razy... prosisz o przebaczenie... wylewam cały ogrom łask na twą duszę... |
| 1294 | dusza, która nie przyjmuje łask, które są dla niej przeznaczone... |
| 1294 | w tej samej chwili otrzymuje je inna dusza. |
| 1295 | głos w duszy: Czyń, co jest w twej mocy, a o resztę nie troszcz się... |
| 1298 | Głoś, duszo moja, miłosierdzie Boże z zapałem. |
| 1300 | wielka liczba dusz znajdzie zbawienie przez dzieło to. |
| 1302 | Żywa i odczuwalna obecność Boża trwa w duszy... |
| 1304 | dusza stęskniona nie słyszy tych słów... |
| 1304 | Stęskniona ma dusza... Przedziera się przez wszystko, co stworzone... |
| 1304 | Stęsknionej mej duszy pozwól... Zatonąć w Twej Boskiej Troistości... |
| 1305 | Dziś przyszła do furty pewna dusza prosić o przyjęcie do dzieci... |
| 1305 | Dusza ta bardzo potrzebowała naszego domu. |
| 1305 | na drugi raz nie wypuszczę takiej duszy. |
| 1305 | przez trzy dni cierpiałam wiele za tę duszę. |
| 1306 | O pokoro... widzę jak mało dusz cię posiada... |
| 1306 | Nad duszą pokorną są uchylone upusty niebieskie.... |
| 1306 | jak piękna dusza pokorna... |
| 1306 | Takiej duszy Bóg nic nie odmawia... |
| 1306 | taka dusza jest wszechwładna. ona wpływa na losy świata... |
| 1306 | taką duszę Bóg wywyższa aż do tronu swego... |
| 1306 | Taka dusza jest najgłębiej z Bogiem zjednoczona. |
| 1306 | dlaczego jest tak mało świętych, bo mało dusz jest głęboko pokornych. |
| 1311 | Pod koniec medytacji duszę moją zalała pociecha Boża... |
| 1311 | gdybym się usunęła od tej siostry, usunęłabym się... i od tych łask, które na duszę... spłynęły. |
| 1312 | słowa w duszy:... doszły uszu Moich błogosławieństwa ubogich... |
| 1315 | nie tracę spokoju, ponieważ wiem, że Bóg duszy nigdy nie opuszcza... |
| 1315 | wtenczas jedynie, jak dusza sama przez niewierność zrywa związkę miłości. |
| 1316 | długi świata... mogą je spłacić dusze czyste swą ofiarą, czyniąc miłosierdzie w duchu. |
| 1317 | Rozumiem... rozciągłość miłosierdzia, jakie ma jaśnieć w duszy mojej. |
| 1317 | dla dusz... które... się martwią, że nie mają rzeczy materialnych, aby... czynić miłosierdzie. |
| 1317 | nie potrzeba mieć ani pozwolenia... jest ono przystępne dla wszelkiej duszy. |
| 1317 | Jeżeli dusza nie czyni miłosierdzia w jakikolwiek sposób, nie dostąpi miłosierdzia... |
| 1317 | gdyby dusze umiały gromadzić sobie skarby wieczne, nie byłyby sądzone... |
| 1318 | Jezu, na dziękczynienie za wiele łask ofiaruję Ci duszę... |
| 1318 | kocham Boga wszystkimi władzami swej duszy... |
| 1318 | promień światła oświecił mą duszę i poznałam całą otchłań swej nędzy... |
| 1319 | Skonałeś, Jezu, ale zdrój życia wytrysnął dla dusz... |
| 1320 | w tej godzinie nie odmówię duszy niczego, która Mnie prosi przez mękę Moją... |
| 1321 | Przed którym się codziennie ma dusza korzy... |
| 1322 | głębszy spokój mej duszy niż głębina morza... |
| 1324 | z głębi duszy uwielbiam Ciebie, Choć jestem nicością. |
| 1324 | Boży Baranku, Który gładzisz mej duszy przewinienia... |
| 1325 | Pragnę mówić duszom o Twojej dobroci i zachęcać do ufności... |
| 1327 | rozważysz wszystkie łaski... a głęboki spokój będzie towarzyszył duszy twojej. |
| 1327 | aby wzrok twej duszy zawsze był utkwiony w Moją świętą wolę... |
| 1329 | W medytacji o celu człowieka zrozumiałam, że ta prawda jest... zakorzeniona w mej duszy... |
| 1331 | Nie rozumiałam Cię, Panie, w chwilach boleści, kiedyś dokonywał dzieła w mej duszy... |
| 1333 | cisza zalewa mi duszę, ani jedna chmurka nie zasłania mi Słońca... |
| 1333 | Pomimo wszystkich porażek chcę walczyć jak dusza święta... |
| 1333 | chcę postępować jak dusza święta. |
| 1333 | Niczym się nie będę zniechęcać, jak się nie zniechęca dusza święta. |
| 1333 | Chcę żyć i umierać jak dusza święta, wpatrzona w Ciebie... |
| 1334 | Czuję w swej duszy wielką odrazę nawet od najmniejszego grzechu. |
| 1334 | prawdy wieczne... nie wprowadzają w moją duszę ani cienia zamieszania... |
| 1335 | W czasie modlitwy poznałam walkę pewnych dusz... |
| 1336 | W tej głębokiej ciszy lepiej mogę osądzić stan swej duszy. |
| 1336 | Dusza moja jest podobna do wody przezroczystej, w której wszystko widzę... |
| 1336 | niech promieniuje przeze mnie Twoje Bóstwo, który mieszkasz w duszy mojej. |
| 1337 | przy każdym pozdrowieniu rany czułam, jak strumień łaski tryskał w moją duszę... |
| 1341 | Bóg, jeżeli żąda ofiary, to nie skąpi swojej łaski, ale daje ją duszy w obfitości. |
| 1342 | błagając Ciebie dla dusz o miłosierdzie. |
| 1343 | zmówiłam modlitwy za konających, a później za swoją duszę... |
| 1343 | rzekłam duszy swojej: Patrz, co się stało z ciała twego... |
| 1348 | niech... pociecha, którą mam z obecności Twojej... spłynie w duszę... przełożonej... |
| 1349 | Jezus mnie pocieszył, że obie odniosłyśmy korzyść dla duszy... |
| 1350 | Hostio biała, Ty zachowujesz białość mej duszy... |
| 1351 | pójdę przez życie Twymi śladami... według... światła, które mi oświeca moją duszę... |
| 1356 | Jakakolwiek byłaby wola Twa... przyjmuję ją całym sercem i duszą... |
| 1357 | daję odczuć pewien stan dusz i daję ci łaskę cierpienia... |
| 1358 | Mogą być pożyteczne dusze jedynie przez ofiarę. |
| 1359 | będę postępował z tobą jako z duszą doskonałą. |
| 1360 | przenikasz całą istotę moją i najtajniejsze głębie mej duszy... |
| 1361 | pokornej duszy hojniej się daje - więcej, aniżeli... prosi... |
| 1362 | to zrozumienie napełniło duszę moją wdzięcznością ku Bogu... |
| 1363 | Dusza moja poważnie... rozpoczyna nowe życie... |
| 1364 | przy Twoim... Sercu, w tych rekolekcjach dojrzewa ma dusza. |
| 1364 | W... promieniach Twojej miłości zmieniła dusza moja swą cierpkość... |
| 1364 | przyjdzie dzień, że się pokaże, że tym owocem karmiło się i karmić się będzie wiele dusz. |
| 1365 | by się dopełniło to w duszach przeze mnie, coś sam zamierzył. |
| 1365 | Cała dusza moja rwie się do Ciebie, Panie... |
| 1366 | choć pragnę zbawienia dusz... |
| 1366 | choć boli mnie każdy upadek dusz... |
| 1366 | ponad to wszystko mam w duszy głęboki spokój... |
| 1368 | udałam się do swego kierownika i przedstawiłam mu te pragnienia, jakie dusza moja odczuła... |
| 1369 | Dusza moja cała pogrążyła się w Bogu, a z całej istoty mojej płynął jeden płomień ku Bogu... |
| 1369 | dobrodziejstwa Boże jakby żary jakieś przepalały mą duszę... |
| 1370 | dusza moja głębiej została ugruntowana przez ten spokój aniżeli przez... wzruszenia. |
| 1372 | pragnęłam Cię kochać tak wielką miłością, jaką Cię jeszcze... żadna dusza nie kochała. |
| 1375 | dusza moja odczuła obecność wielu dusz. |
| 1377 | głos w duszy: Idź i otwórz furtę, i rozmawiaj z nimi... |
| 1379 | jest wiele dusz pociągniętych do Mojej miłości przez obraz ten. |
| 1379 | Miłosierdzie Moje przez dzieło to działa w duszach. |
| 1379 | Poznałam, że wiele dusz doznało łaski Bożej. |
| 1384 | szatan go strasznie nienawidzi, ponieważ wiele dusz prowadzi do wysokiej świętości... |
| 1385 | Pragnę jednoczyć się z duszami ludzkimi... |
| 1385 | rozkoszą Moją jest łączyć się z duszami. |
| 1385 | przychodzę w Komunii... do serca ludzkiego, mam ręce pełne łask... i pragnę je oddać duszy... |
| 1385 | dusze nawet nie zwracają uwagi na Mnie, pozostawiają Mnie samego... |
| 1385 | jak Mi smutno, że dusze nie poznały Miłości. |
| 1385 | jedyny przedmiocie mojego serca i cała rozkoszy mojej duszy... |
| 1385 | Miłość moja pragnie Ci... wynagrodzić za oziębłość tak wielkiej liczby dusz. |
| 1387 | Są chwile w życiu, że dusza jest w takim stanie, że nie rozumie mowy niejako ludzkiej... |
| 1387 | W gorącej modlitwie dusza doznaje ulgi... |
| 1388 | poznałam, jak bardzo jest miła dusza ojca Andrasza Bogu. |
| 1388 | rzadko w której duszy tak wyraźnie się przebija to synostwo Boże... |
| 1389 | dajesz mi poznać tajemnice swoje i chcesz, abym je przekazała duszom... |
| 1390 | Za jego staraniem nowe światło zajaśnieje w Kościele Bożym dla pociechy dusz. |
| 1390 | na razie dusza jego jest przepełniona goryczą... |
| 1390 | wierności dla Boga, jaką się ta dusza odznacza, nie spotkałam. |
| 1391 | żywa obecność przeniknęła moją duszę, że chwilę nie zdawałam sobie sprawy, gdzie jestem. |
| 1391 | obecność Boża zalewała mi duszę i chwilami nie rozumiałam, co do mnie mówiły siostry. |
| 1393 | Jezu, rozkoszy mej duszy, anielski Chlebie... |
| 1393 | Twe Boskie życie w mej duszy zawarte. |
| 1393 | Eucharystio, życie mej duszy... |
| 1394 | zniewagi, hańba - przez to wszystko upodabnia się dusza moja do Jezusa. |
| 1394 | łzy płyną obficie, to jednak w tej samej chwili dusza moja napawa się głębokim spokojem... |
| 1396 | usłyszałam głos w duszy: O, gdyby znali grzesznicy miłosierdzie Moje... |
| 1396 | Mów duszom grzesznym, aby się nie bały zbliżyć do Mnie... |
| 1397 | Utrata każdej duszy pogrąża Mnie w śmiertelnym smutku. |
| 1397 | Najmilsza Mi jest modlitwa - to modlitwa za nawrócenie dusz grzesznych... |
| 1399 | wszystko dla dusz, aby im wyprosić miłosierdzie Boże. |
| 1402 | bardzo miłe mu są wysiłki takich dusz... |
| 1402 | te chwile wzmacniają dusze do nowych walk... |
| 1402 | Są to dusze najwięcej podobne do Zbawiciela... |
| 1404 | Cała moc mojej duszy płynie z Najświętszego Sakramentu. |
| 1407 | nie wszystkie dusze przyjmują Mnie z tak żywą wiarą... |
| 1407 | dlatego nie mogę tak działać w duszach ich jak w duszy twojej. |
| 1408 | napełniając duszę moją wielkim spokojem o całość dzieła tego. |
| 1411 | Mieszkaj w mej duszy stale przez swą łaskę Bożą. |
| 1411 | Twa łaska w dobrym mą duszę utwierdza... |
| 1411 | Duchu Boży, najmilszy Gościu mej duszy... |
| 1416 | wspomnienie tej łaski wprowadzało duszę moją w nowe pogrążenie się w Bogu... |
| 1417 | najnędzniejsza ma dusza... |
| 1419 | jest [wśród] adorujących dusza, która się za mnie modli. |
| 1420 | Co ty widzisz [w] rzeczywistości, dusze te widzą przez wiarę. |
| 1420 | abym mógł działać w duszy, dusza musi mieć wiarę. |
| 1421 | Ucieszyłam się tym, że są dusze tak miłe Bogu. |
| 1423 | poznałam, że dusza ta nie będzie odnosić duchowej korzyści z tego kierownictwa. |
| 1423 | przy pierwszym spotkaniu dusza ta mówi mi o swoich radości[ach] z tego kierownictwa. |
| 1425 | Modliłam się wtenczas przed Najświętszym Sakramentem za pewną duszę. |
| 1426 | Chryste, daj mi dusze. |
| 1426 | Dopuszczaj, co Ci się żywnie podoba na mnie, ale w zamian daj mi dusze. |
| 1426 | Pragnę dusz zbawienia... |
| 1426 | pragnę, aby dusze poznały miłosierdzie Twoje. |
| 1426 | Nie mam nic dla siebie, bo wszystko rozdałam duszom... |
| 1426 | wszystko rozdałam duszom... |
| 1427 | Jezu utajony, życie mej duszy... |
| 1427 | Ciebie jednego dusza ma pożąda... |
| 1427 | Ciebie jedynie ma dusza wygląda... |
| 1433 | W tych słowach duszę moją przeszyło światło... |
| 1434 | istnienie świata podtrzymują dusze wybrane... |
| 1435 | nie jest tak strasznie, gdy duszę światło Boże przeniknęło... |
| 1435 | przez to wypraszać łaski dla dusz zbawienia... |
| 1435 | choćby dla jednej duszy zbawienia... |
| 1436 | niknie Twój gniew wobec duszy uniżonej. |
| 1436 | Choć wielkim jesteś, Panie, to jednak dajesz się zwyciężyć duszy uniżonej... |
| 1436 | O pokoro, najdroższa cnoto, jak mało dusz cię posiada. |
| 1437 | dusza moja powinna przyjmować wszelką wolę Bożą. |
| 1437 | dusza moja była w głębszym skupieniu... |
| 1438 | duszę moją napełniła jeszcze większa radość... |
| 1439 | wiele dusz wzgardziło tym szczęściem. |
| 1440 | miałam duszę przepojoną Bogiem... |
| 1440 | dało mi światło, dlaczego Bóg takiej duszy tak mało się udziela... |
| 1442 | dusza moja omdlewała z radości. |
| 1443 | dusza moja była bez przerwy zjednoczona z Panem. |
| 1443 | każda dusza chciałaby pociech Bożych, ale żadną miarą nie chce opuścić pociech ludzkich... |
| 1444 | odczułam, że dusze pewne modlą się za mnie. |
| 1445 | W największych mękach duszy zawsze jestem sama, ale nie sama, bo z Tobą, Jezu... |
| 1445 | Ludzie nie umieją dostrzec duszy... |
| 1447 | jak Mnie to boli, że dusze tak mało się łączą ze Mną w Komunii św. |
| 1447 | Czekam na dusze, a one są dla Mnie obojętne. |
| 1448 | Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech, to jest w trybunale miłosierdzia... |
| 1448 | Choćby dusza była jak trup rozkładająca się... |
| 1448 | choćby po ludzku już nie było wskrzeszenia cud miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę... |
| 1450 | oddaję Ci całkowicie ster mej duszy... |
| 1452 | dusza moja pogrążyła się w głębszym skupieniu... |
| 1452 | usłyszałam głos w duszy... |
| 1452 | walcz o dusz zbawienie, zachęcając je do ufności... |
| 1452 | Dusza będzie potępiona tylko ta, która sama chce... |
| 1453 | na Mszę św., ani do spowiedzi iść nie mogłam, z tego powodu wiele dusza moja cierpiała. |
| 1453 | gorycz mi zalała duszę... |
| 1454 | zapragnęła dusza moja tego słodkiego konania... |
| 1455 | odczułam modlitwę pięknej duszy... |
| 1456 | poznanie taki sprawia skutek w mej duszy, że zamieniam się w żar miłości ku Tobie, Boże... |
| 1457 | Jezus zażądał, abym więcej pisała... o rzeczach zewnętrznych, a to dla pociechy dusz wielu. |
| 1459 | twoje cierpienia nocy dzisiejszej wyjednały wielkiej liczbie dusz łaskę miłosierdzia. |
| 1461 | kiedy jestem nie zrozumiana, a dusza moja umęczona, pragnę chwilę pozostać... z Tobą. |
| 1464 | kapłana i odsłonić mu tajniki swej duszy... |
| 1465 | cierpienie i modlitwa moja krępowały szatana i wiele dusz wyrwałam z jego szponów. |
| 1466 | Jezu... pociągnij wszystkie dusze do życia Bożego... |
| 1466 | Miłośniku dusz, któryś... otworzył... źródła miłosierdzia, aby się krzepiły dusze słabe... |
| 1468 | Wszystko dla dusz zgłodniałych... |
| 1471 | aby się przezwyciężać i pisać, pisa[ć] dla pociechy dusz... |
| 1473 | dusza moja właśnie dziś jest więcej oschła aniżeli kiedykolwiek. |
| 1475 | Każdej pojedyńczej duszy czy to świętość, czy upadek odbija się w całym Kościele. |
| 1475 | wielki wpływ wywieram na inne dusze... |
| 1475 | spojrzenie i wiele innych rzeczy... działają i odbijają się w innych duszach... |
| 1477 | duszę moją ogarnęło głębsze skupienie... |
| 1477 | poznałam... że Pan wkrótce dokona dzieła swego w mej duszy. |
| 1478 | Dusze wybrane, które nie mają ducha Mojego... |
| 1479 | Niech wszechmoc Twej łaski na duszę mą spłynie... |
| 1480 | osłoń przed wszystkim, co duszę przerazić by mogło... |
| 1481 | nikt nie pojmie uczucia mojej duszy... |
| 1485 | Rozmowa miłosiernego Boga z duszą grzeszną |
| 1485 | Nie lękaj się, duszo grzeszna, swego Zbawiciela... |
| 1485 | O, jak droga Mi jest dusza twoja. |
| 1485 | Dusza: Panie, słyszę głos Twój... ale nie mam ani odwagi, ani siły. |
| 1485 | Dusza: Panie, poznaję świętość Twoją i lękam się Ciebie. |
| 1485 | Patrz, duszo, dla ciebie założyłem tron miłosierdzia na ziemi... |
| 1485 | Dusza: Panie, lękam się, czy mi przebaczysz tak wielką liczbę grzechów... |
| 1485 | Dusza: Zwyciężyłeś, o Panie, kamienne serce moje dobrocią swoją... |
| 1485 | Panie, czuję, jak spłynęła łaska i pokój w moją biedną duszę. |
| 1486 | Rozmowa miłosiernego Boga z duszą w rozpaczy |
| 1486 | Duszo w ciemnościach pogrążona, nie rozpaczaj... |
| 1486 | dusza pozostaje głucha na wołanie Boże i pogrąża się jeszcze w większych ciemnościa[ch]. |
| 1486 | Duszo, usłysz głos miłosiernego Ojca... |
| 1486 | Budzi się w duszy odpowiedź: Nie ma już dla mnie miłosierdzia. |
| 1486 | Jezus trzeci raz mówi do duszy, lecz dusza jest głucha i ślepa... |
| 1486 | bez żadnej współpracy duszy daje jej Bóg swą ostateczną łaskę. |
| 1486 | łaska wychodzi z miłosiernego Serca Jezusa i uderza swym światłem duszę... |
| 1486 | dusza zaczyna rozumieć wysiłek Boży... |
| 1486 | szczęśliwa dusza, która skorzysta z tej łaski. |
| 1486 | Dusza, jakby przebudzona: Czy to możliwe, żeby jeszcze dla mnie było miłosierdzie? |
| 1486 | Pozwól Mojemu miłosierdziu działać... w twej biednej duszy... |
| 1486 | pozwól, niech wejdą do duszy promienie łaski... |
| 1486 | Dusza: Jednak lęk mnie ogarnia na samo wspomnienie moich grzechów... |
| 1486 | Wiedz, duszo, że... grzechy twoje nie zraniły Mi tak... Serca, jak obecna twoja nieufność... |
| 1486 | Dusza: O Panie, ratuj mnie sam, bo ginę... |
| 1486 | Jezus nie pozwolił dokończyć tych słów duszy, ale podnosi ją z ziemi... |
| 1486 | Masz, duszo, wszystkie skarby Mojego Serca... |
| 1486 | Dusza: O Panie, czuję się zalana Twoją łaską... |
| 1486 | Jezus przerywa duszy rozmowę - i [mówi]: Nie zagłębiaj się w nędzy swojej... |
| 1486 | przychodź do źródła miłosierdzia i krzep duszę swoją... |
| 1486 | Dusza: Już teraz rozumiem miłosierdzie Twoje... |
| 1487 | Rozmowa miłosiernego Boga z duszą cierpiącą |
| 1487 | Duszo, widzę cię tak bardzo cierpiącą... |
| 1487 | Oto Ja sam będę mówił do ciebie, duszo. |
| 1487 | Dusza: Panie, tak wielkie i rozmaite są moje cierpienia... |
| 1487 | Dusza: Tak dużo mam różnych rzeczy, że nie wiem, o czym wpierw mówić... |
| 1487 | Dusza: Brak zdrowia wstrzymuje mnie na drodze świętości... |
| 1487 | Dusza: ... dlatego, że jestem Ci wierna, prześladują mnie... |
| 1487 | Dusza: Panie... mnie zniechęca [to], że mnie nie rozumieją ani przełożeni, ani spowiednik... |
| 1487 | ludzie duszy całkowicie nie zrozumieją... |
| 1487 | zostałem na ziemi, aby... krzepić twą duszę... |
| 1487 | w jednej chwili wlać w duszę twoją tyle światła... |
| 1487 | spowiednik nie jest zdolny tak pouczyć i oświecić duszy. |
| 1487 | Dusza Moja była ściśniona śmiertelnym smutkiem i tobie daję cząstkę tych cierpień... |
| 1487 | Dusza cierpiąca jest najbliżej Mego Serca. |
| 1487 | Dusza: ... co robić, jeśli jestem odepchnięta i odrzucona od ludzi... |
| 1487 | te słowa, wypowiedziane z głębi serca... wynoszą duszę na szczyty świętości. |
| 1487 | W takiej duszy mam szczególne upodobanie... |
| 1487 | taka dusza oddaje Mi wielką chwałę... |
| 1487 | taka dusza napełnia niebo wonią swej cnoty... |
| 1487 | Dusza: Dzięki Ci, Panie... żeś raczył zostać z nami na tym wygnaniu... |
| 1488 | Rozmowa miłosiernego Boga z duszą dążącą do doskonałości |
| 1488 | Miłe Mi są wysiłki twoje, duszo... |
| 1488 | Dusza: Panie, przyczyną mojego smutku jest [to], że pomimo... postanowień wciąż upadam... |
| 1488 | Dusza: Tak, wiem to wszystko, ale pokusy wielkie napadają na mnie... |
| 1488 | Dusza: ... mam tak wielkie przeszkody, aby wypełnić to, co poznaję. |
| 1488 | Weź naczynie ufności i czerp... nie tylko dla siebie, ale i pomyśl o innych duszach... |
| 1488 | Dusza: O Panie, czuję, że się napełnia moje serce Twoją miłością... |
| 1488 | promienie Twego miłosierdzia i miłości przenik[nę]ły moją duszę. |
| 1488 | oto idę na podbój dusz... |
| 1488 | Pragnę sprowadzać dusze do źródła miłosierdzia Twego... |
| 1488 | aby na wszystkich duszach odbił się blask Twych promieni miłosierdzia... |
| 1489 | Rozmowa miłosiernego Boga z duszą doskonałą |
| 1489 | Dusza: Panie i Mistrzu mój, pragnę pomówić z Tobą. |
| 1489 | Dusza: Panie, naprzód wylewam u stóp Twoich swe serce... |
| 1489 | Dusza: O mój miłosierny Panie, są tajemnice w moim sercu, o których prócz Ciebie... |
| 1489 | w trybunale miłosierdzia Twego dusza moja doznaje całego morza łaskawości. |
| 1489 | pomimo wielkiego zniżenia Twego wielkość Twoja spotęgowała się w mej duszy... |
| 1489 | obudziła się w duszy mojej jeszcze większa miłość ku Tobie... |
| 1489 | życie miłości i zjednoczenia jest na zewnątrz: ... wielka żarliwość o zbawienie dusz. |
| 1489 | wlewałeś w duszę moją siłę i otuchę, aby iść naprzód. |
| 1489 | pragnę sprowadzać dusze do zdroju miłosierdzia Twego... |
| 1489 | Im dusza pragnie na sobie doznać większego miłosierdzia Bożego, niech się zbliża... z wielką ufnością... |
| 1489 | aby każda dusza wysławiała wielkość miłosierdzia Twego. |
| 1489 | Jeden akt czystej miłości ku Mnie milszy Mi jest niżeli tysiące hymnów dusz niedoskonałych. |
| 1489 | W takiej duszy, która żyje wyłącznie miłością Moją, króluję jako w niebie. |
| 1489 | walcz o królestwo Moje w duszach ludzkich... |
| 1489 | Spodziewam się od ciebie, dziecię Moje, wielkiej liczby dusz... |
| 1489 | dusza się czuje jakoby sama wśród wielkiej puszczy... |
| 1490 | Jedyne Światło mej duszy, oświecaj mnie. |
| 1492 | Przeprosiłam Pana za to, co mu się nie podobało w owej duszy... |
| 1492 | dusza ta miała inne intencje... |
| 1494 | usłyszałam głos w duszy: Nie bój się... zaraz ci przyślę dwie siostry, które cię przyjdą odwiedzić... |
| 1495 | trzeba mieć... wiele światła Bożego, aby... rozmawiać z pożytkiem dla owej duszy... |
| 1496 | dusza moja jest w ciemnicy. |
| 1497 | Dusza moja milczy i modli się aktem woli... |
| 1497 | siostry już śpią w celach, jedna moja dusza walczy... |
| 1497 | co cię obchodzą inne dusze? |
| 1497 | nie mów o tym, co się dzieje w duszy twojej, spowiednikom... |
| 1498 | Dusza moja rozmiłowała się w najświętszej woli Twojej. |
| 1500 | Tonie moja dusza w Panu... |
| 1500 | Ta świadomość jest tak żywa w duszy... |
| 1503 | jeżeli dusza jest z Jezusem, On jej nie pozwoli błądzić. |
| 1504 | wiem, co się dzieje we wnętrzu [duszy] mojej... |
| 1505 | szereg codziennych cnót... składam do skarbca Kościoła Bożego na korzyść wspólną dusz. |
| 1505 | Czuję wewnętrznie, jakobym miała odpowiedzialność za wszystkie dusze... |
| 1507 | nieszczęsna dusza, która zamknęła drzwi miłosierdziu Bożemu, nawet w ostatniej godzinie. |
| 1507 | Te dusze pogrążyły Jezusa w Ogrodzie Oliwnym w smutek śmiertelny... |
| 1508 | zawsze jesteś przy duszy cierpiącej. |
| 1509 | dusza, jak ów Job, jest sama... |
| 1509 | Bogu tylko wiadomo, ile dusza składa ofiar. |
| 1511 | dusza nie udźwignęłaby tych krzyżów... |
| 1516 | Powiedz duszom, córko Moja, że daję im na obronę swoje miłosierdzie... |
| 1519 | dał mi Pan poznać, jak bardzo miła mu jest ta dusza. |
| 1520 | Serce jako żywe źródło miłosierdzia, niech z niego czerpią wszystkie dusze życie... |
| 1520 | Kto pokładał ufność w miłosierdziu Moim, napełnię duszę jego w godzinę śmierci... pokojem. |
| 1522 | podwójnie jest ciężkie zżycie się z duszami pysznymi. |
| 1522 | abym w każdej siostrze zawsze widziała obraz Twój święty, który ma wyryty w duszy... |
| 1523 | Co to za rozkosz kochać całą mocą swej duszy... |
| 1527 | dusza ta, jeżeli nic zmieni swojego wewnętrznego usposobienia, nie dojdzie do doskonałości. |
| 1528 | dusza ta nie zna sama siebie, a jakoż może wydawać sąd dobry o duszy innej. |
| 1530 | dusza moja... w modlitwie i błagam Boga, aby raczył przyśpieszyć... święto Miłosierdzia... |
| 1531 | Ja byłem kamieniem obrazy dla niektórych dusz. |
| 1532 | bardzo Go boli niewierność dusz wybranych... |
| 1533 | dusze wybrane podtrzymują w istnieniu świat... |
| 1537 | Jezus skarżył się do mnie na niewdzięczność dusz. |
| 1538 | ofiarując się za dusze niewdzięczne... |
| 1540 | Wszystkim duszom, które uwielbiać będą to Moje miłosierdzie... |
| 1540 | szerzyć jego cześć, zachęcając inne dusze do ufności... |
| 1540 | dusze te w godzinę śmierci nie doznają przerażenia. |
| 1541 | zachęcaj dusze do odmawiania tej koronki... |
| 1541 | Zatwardziali grzesznicy, gdy ją odmawiać będą, napełnię dusze ich spokojem... |
| 1541 | Napisz do dla dusz strapionych... |
| 1541 | Gdy dusza ujrzy i pozna ciężkość swych grzechów... niech nie rozpacza... |
| 1541 | Dusze te mają pierwszeństwo do Mojego litościwego Serca... |
| 1541 | żadna dusza, która wzywała miłosierdzia Mojego, nie zawiodła się... |
| 1541 | Mam szczególne upodobanie w duszy, która zaufała dobroci Mojej. |
| 1541 | stanę pomiędzy Ojcem a duszą konającą... |
| 1549 | dobro duszy własnej, czy dobro innych dusz. |
| 1551 | obudziła się w duszy mojej tak wielka wdzięczność ku Bogu... |
| 1552 | obudziła się w duszy mojej tak wielka ufność w miłosierdzie Boże... |
| 1552 | choćbym miała na sumieniu grzechy świata całego i grzechy wszystkich dusz potępionych... |
| 1553 | Jezu, Życie mej duszy... |
| 1553 | zanurzam w tej otchłani miłosierdzia Twego, która jest zawsze otwarta dla wszelkiej duszy. |
| 1556 | pomiędzy duszami wybranymi ma szczególnie wybrane... |
| 1556 | Są to dusze seraficzne... |
| 1556 | Bóg żąda, aby Go więcej kochały aniżeli dusze inne... |
| 1556 | więcej kochania Go żąda od poszczególnej nieraz duszy. |
| 1556 | Dusza taka rozumie to wezwanie... |
| 1556 | od duszy zależy być wierną pociągnięciom Ducha Świętego... |
| 1556 | jest miejsce w czyśćcu, gdzie dusze będą się wypłacać Bogu... |
| 1556 | Dusza szczególnie nacechowana przez Boga odznaczać się będzie wszędzie... |
| 1556 | W niebie odznaczy się od innych dusz większą chwałą... |
| 1556 | w piekle - będzie cierpieć więcej niż inne dusze... |
| 1558 | Ciemność duszy. |
| 1558 | Dziś święto Matki Bożej, a w duszy mojej tak ciemno. |
| 1558 | ani jeden promyk światła nie wchodzi do duszy... |
| 1558 | takie udręczenia mogą przyjść na duszę. |
| 1561 | łaska Moja, jeżeli Ja daję duszy kierownika. |
| 1561 | Wiele dusz Mnie o to prosi, a nie wszystkim udzielam tej łaski. |
| 1561 | obdarzyłem go nowym światłem do łatwego poznania i zrozumienia duszy twojej... |
| 1563 | nędza nie powstrzymuje Mnie od połączenia się z duszą... |
| 1564 | nie zdradzam się tym, co Ty działasz w mej duszy. |
| 1565 | Bronił go Anioł Stróż, ale był jakby bezsilny wobec wielkości nędzy tej duszy... |
| 1565 | całe mnóstwo szatanów czekało na tę duszę. |
| 1567 | wiele dusz będzie czerpać pożytek dla siebie. |
| 1567 | abyś dawała duszom poznać Moje wielkie miłosierdzie... |
| 1568 | jeżeli żądasz czegoś od duszy, to dajesz i przełożonym natchnienie... |
| 1569 | czynisz to dlatego, by oddać się cały duszy mej... |
| 1572 | zostało na oścież otwarte dla wszelkiej duszy. |
| 1574 | aby uprosić obfitość miłosierdzia Bożego dla dusz... |
| 1574 | dla dusz, które są w domach naszych. |
| 1575 | Tyś jedyny dla duszy mojej. |
| 1575 | Ty się najlepiej rozumiesz z duszami czystymi... |
| 1577 | Powiedz duszom, aby nie stawiały tamy Mojemu miłosierdziu we własnym sercu... |
| 1578 | Dusze dążące do doskonałości niech szczególnie uwielbiają Moje miłosierdzie... |
| 1578 | Pragnę, aby te dusze odznaczały się bezgraniczną ufnością w Moje miłosierdzie. |
| 1578 | Uświęceniem takich dusz Ja sam się zajmuję... |
| 1578 | Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma. |
| 1578 | Wielką Mi są pociechą dusze o bezgranicznej ufności... |
| 1587 | w takie dusze przelewam wszystkie skarby swych łask. |
| 1578 | Smucę się natomiast, jeżeli dusze żądają mało... |
| 1581 | pragnę nawrócenia dusz... |
| 1581 | pragnę, aby był duch wielkiej gorliwości w... Zgromadzeniu o chwałę Bożą i zbawienie dusz... |
| 1581 | pragnę, aby dusze, które są w naszych domach, nie obrażały Boga... |
| 1582 | oddaję duszę swoją w ręce Ojca niebieskiego... |
| 1582 | nie będzie mi to przeszkodą wrócić na ziemię i dodawać odwagi duszom... |
| 1584 | cud miłosierdzia Twego, który przeistacza dusze... |
| 1586 | dusza, tak pokorna, umiała wytrzymać wszystkie burze... |
| 1587 | usłyszałam głos w duszy: Znoś cierpliwie, powie kto inny. |
| 1587 | usłyszałam w duszy te słowa: Teraz powiedzą inne siostry o niedbalstwie w usłudze tej zakonnicy... |
| 1588 | Jezu, Ty sam przemawiaj do dusz... |
| 1589 | Oczekiwanie duszy na przyjście Pana |
| 1590 | Wysławiaj, duszo moja, niepojęte miłosierdzie Boże... |
| 1591 | Białą Hostią spowity, Kieruje całym światem, obcuje z duszami. |
| 1592 | To oblicze jest tak słodkie, że dusza wpada w nowy zachwyt. |
| 1594 | Dziękuję siostrze, wielkie światło wstąpiło mi do duszy, wiele skorzystałam. |
| 1595 | Tyś przemówił do tej duszy... |
| 1595 | aby być pożyteczną duszą, trzeba się starać o jak najściślejsze zjednoczenie z Tobą... |
| 1595 | słowo duszy zjednoczonej z Bogiem więcej robi dobrego w duszach... |
| 1595 | aniżeli wymowne rozprawy i kazania duszy niedoskonałej. |
| 1596 | wielka jest łaska Twoja, Panie, która duszę dźwiga do wyżyn. |
| 1598 | niechętnie Pan Jezus szedł do niektórych dusz w Komunii św. |
| 1599 | niech cała uwaga twej duszy zwrócona będzie na to, aby jak najwierniej odpowiedzieć łasce... |
| 1600 | jeżeli Ty sam nie ukoisz tęsknoty mojej duszy... |
| 1600 | Twoje zbliżenie się do mnie wywołuje w mej duszy nowy zachwyt... |
| 1600 | pomimo Twych nawet tak wyjątkowych zbliżeń się do duszy mojej... |
| 1600 | otwierasz przez to w mej duszy i sercu otchłań kochania... |
| 1601 | Dał mi Pan poznać, jak bardzo pragnie doskonałości dusz wybranych. |
| 1601 | Dusze wybrane są w Moim ręku światłami... |
| 1601 | dusze wybrane oświecają ziemię... |
| 1601 | im dusza doskonalsza, tym większe światło roztacza wokoło siebie... |
| 1601 | jej świętość odbija się w duszach na najodleglejszych krańcach świata. |
| 1602 | spływa na twoją duszę... krew i woda, która wyszła z Serca Mojego, i uszlachetnia twą duszę. |
| 1602 | zanurzaj się cała w Moim miłosierdziu... abym mógł zlać na duszę twoją hojność swej łaski. |
| 1602 | zasłaniam się tylko kapłanem, lecz sam działam w duszy. |
| 1602 | nędza duszy spotyka się z Bogiem miłosierdzia. |
| 1602 | Powiedz duszom, że z tego źródła miłosierdzia dusze czerpią łaski jedynie naczyniem ufności. |
| 1602 | Strumienie Mej łaski zalewają dusze pokorne. |
| 1602 | łaska Moja odwraca się od nich do dusz pokornych. |
| 1603 | poznałam duszę N. - modliłam się bardzo, i miłosierdzie Boże ogarnęło duszę tę. |
| 1604 | aby dusze nie myślały, że to już wszystko... |
| 1606 | Przedziera się moja dusza przez straszne gąszcze różnych trudności. |
| 1608 | dusza moja została napełniona wielkim pokojem... |
| 1609 | dusza moja jest stale rozpięta na krzyżu... |
| 1610 | duszę, która tak walczy sama jedna... |
| 1611 | widzę najdrobniejszy pyłek swej duszy... |
| 1611 | pragnęłabym przed każdą Komunią św. oczyścić swą duszę. |
| 1611 | Nie wyjaśniałam dalej stanu swej duszy... |
| 1612 | Potrzeba Mi cierpień twoich dla ratowania dusz. |
| 1613 | O dusze, jak was kocham. |
| 1615 | mam siostrze powierzyć jedną tajemnicę duszy... |
| 1615 | tajemnice, które są pomiędzy Nim a duszą, nie zdradza ich nikomu. |
| 1617 | Po spowiedzi św. głębia światła zalała mi duszę. |
| 1622 | żadna ofiara nie wyda mi się za wielka, kiedy się rozchodzi o dusze. |
| 1627 | dał mi Pan poznać nawrócenie pewnych dusz. |
| 1629 | cała piękność mej duszy we wnętrzu odbita została. |
| 1629 | Jestem cała zdana na wolę Twą, Panie, Bo ona jest mej duszy rozkosz i ozdoba. |
| 1629 | A to wszystko dla Twojej chwały, dla dusz zbawienia. |
| 1630 | wzmocnij me siły duszy, aby nic nie zyskał nieprzyjaciel. |
| 1631 | urabiaj sam moją duszę... |
| 1631 | uczynić mą duszę tak, aby umiała zrozumieć Ciebie w całej pełni... |
| 1632 | Pociągnąłeś sam ku sobie mą duszę... |
| 1632 | Dając mej duszy siebie samego głębsze poznanie. |
| 1632 | wzrok mej duszy zatrzymał się na Tobie... |
| 1635 | każe mi pisać Jezus dla pociechy innych dusz... |
| 1637 | miałam potrzebę nie tylko spowiedzi, ale zasięgnięcia rady, jako u kierownika duszy. |
| 1637 | nie mogłam zdać sprawy swej duszy... |
| 1639 | towarzyszyłam w duchu pewnej duszy konającej. |
| 1639 | Dusza ta była bliska rozpaczy. |
| 1640 | abyś mi dał dusze grzeszników... |
| 1640 | Jezu, u Ciebie nic nie ginie, masz wszystko, a daj mi dusze... grzeszników. |
| 1641 | uchybienia dusz mimowolne nie powstrzymują miłości Mojej... |
| 1641 | takich dusz nie mogę obsypywać swymi darami. |
| 1643 | jeżeli dusza twoja jest napełniona żarem czystej Mojej miłości... |
| 1643 | boją się takiej duszy zaczepić... |
| 1643 | ta dusza jest silniejsza ponad świat cały... |
| 1645 | wstąpił w duszę moją żar miłości ratowania dusz. |
| 1645 | wiedziałam, w jaki sposób mam ratować dusze... |
| 1646 | Czułam złość nieprzyjaciela dusz... |
| 1647 | Wszystko, o Jezu, dla wyproszenia miłosierdzia dla dusz. |
| 1650 | ogarnęła duszę moją tak wielka tęsknota, żeby i u nas była święta... |
| 1650 | duszę moją zalało światło Boże... |
| 1652 | Uwielbiaj, duszo moja, miłosierdzie Pana... |
| 1652 | Doznaje tego każda dusza, która się do Niego zbliży... |
| 1652 | Szczęśliwa dusza, która zaufała Twej dobroci... |
| 1652 | Dusza jej napełniona pokojem miłości... |
| 1652 | O duszo, ktokolwiek ty jesteś na świecie... |
| 1653 | Tam tęskni ma dusza... |
| 1653 | dusza i serce są stworzone dla Niego... |
| 1653 | napełnia mą duszę radością... |
| 1653 | dzieło Boże w mej duszy każdy zrozumie... |
| 1655 | gdyby dusza wiedziała naraz to, co przez całe życie cierpieć będzie... |
| 1655 | gdybyś Ty sam nie wspierał duszy, to cóż ona sama może? |
| 1656 | usuwa wszystko, co by duszę zasmucić mogło. |
| 1657 | Jezus dał mi poznać ból swej duszy... |
| 1657 | Dusza moja została zalana także morzem goryczy... |
| 1657 | dusza moja została pociągnięta w bliskość Jezusa. |
| 1657 | dusza twoja nabiera odrębnej piękności przez rozważenie męki Mojej. |
| 1658 | dlategoś przyjęła te dwie Hostie, że się ociągam z przyjściem do tej duszy... |
| 1658 | Nie jest Mi miła gościna u takiej duszy. |
| 1658 | dusza moja została pociągnięta w Jego bliskość... |
| 1659 | cieszyła się dusza moja widząc chwałę miłosierdzia Bożego. |
| 1659 | dzieło to najwięcej mu wydrze dusz... |
| 1660 | Duszę moją napełnił tak głęboki spokój... |
| 1661 | wdzięczność mi zalewała duszę. |
| 1662 | dla Ciebie cierpieć to rozkosz dla serca i duszy. |
| 1666 | poznać całą przepaść swego miłosierdzia dla dusz... |
| 1669 | dusza moja cała była pogrążona w Nim... |
| 1671 | Dusza ta jest Mi szczególnie drogą. |
| 1671 | Szczęście innych dusz napełnia mnie nową radością... |
| 1671 | kiedy spostrzegę w jakiejś duszy wyższe dary, serce moje... uwielbieniem wzbija się do Pana. |
| 1679 | Głębia radości i pokoju zalała mi duszę. |
| 1680 | aby grzesznicy uciekali się do miłosierdzia Twego, doznając... a szczególnie dusze konające. |
| 1680 | Pragnę dusz, o Chryste. |
| 1681 | niepojęte rzesze dusz, które wysławiały dobroć Jego. |
| 1681 | Dusza moja cała zatonęła w Bogu... |
| 1682 | Gdyby dusze całkowicie zdały się na Mnie... |
| 1682 | dusze, które usiłowania Moje wniwecz obracają... |
| 1683 | Napisz to dla dusz zakonnych... |
| 1683 | dusza nawet nie spostrzega wyjścia Mojego. |
| 1683 | dokonałbym wszystkiego w jej duszy... |
| 1684 | Często obcuję z duszami konającymi... |
| 1684 | Niechaj sądy nasze umilkną o duszach, bo przedziwne jest z nimi miłosierdzie Boże. |
| 1686 | [z posłuszeństwem] [w]stępuje moc w duszę i siła... |
| 1687 | mnóstwo dusz zbierało te dary... |
| 1687 | była tam dusza, która jest najbliżej Jego Serca... |
| 1687 | skarby łask, które spływają na dusze... |
| 1687 | nie wszystkie dusze umieją korzystać z hojności Mojej. |
| 1690 | Córko Moja, daj Mi dusze... |
| 1690 | zadaniem twoim jest zdobywać Mi dusze modlitwą i ofiarą, zachęcaniem do ufności... |
| 1692 | dusza moja poznaje Stwórcę swego... |
| 1692 | dusza moja czerpie życie wiekuiste. |
| 1692 | ogarnia każdą oddzielnie duszę. |
| 1692 | Za tę niepojętą dobroć Twoją uwielbiam Cię, o Stwórco i Panie całym sercem i duszą moją. |
| 1693 | twoim zadaniem jest napisać... co ci daję poznać o Moim miłosierdziu dla pożytku dusz... |
| 1693 | czytając te pisma, doznają w duszy pocieszenia... |
| 1694 | dałam jej jasno poznać jej smutny stan duszy... |
| 1698 | Często towarzyszę duszom konającym... |
| 1698 | dusza, oświecona promieniem... łaski Bożej... zwraca się do Boga w ostatnim momencie... |
| 1698 | dusze, które dobrowolnie i świadomie tę łaskę odrzucają... |
| 1698 | Bóg miłosierny daje duszy ten moment jasny wewnętrzny... |
| 1698 | jeżeli dusza chce, ma możność wrócić do Boga. |
| 1698 | nieraz u dusz jest zatwardziałość tak wielka, że świadomie wybierają piekło... |
| 1698 | udaremnią wszystkie modlitwy, jakie inne dusze za nimi do Boga zanoszą... |
| 1699 | przy Nim dusza moja znajduje odpocznienie. |
| 1699 | A dusza czystym żarem płonie... |
| 1699 | pośród największego opuszczenia nie dozna dusza samotności. |
| 1702 | zaczął się skarżyć Pan... na dusze zakonne i kapłańskie... |
| 1702 | na brak miłości u dusz wybranych. |
| 1702 | przecież tyle dusz Cię wychwala w klasztorach. |
| 1702 | Dusze bez miłości i poświęcenia... |
| 1702 | dusze pełne egoizmu i samolubstwa... |
| 1702 | dusze pyszne i zarozumiałe... |
| 1702 | dusze pełne przewrotności i obłudy... |
| 1702 | dusze letnie, które mają zaledwie tyle ciepła, aby się same przy życiu utrzymać. |
| 1702 | grzechy duszy wybranej przeszywają Serce Moje na wskroś... |
| 1703 | jest jeszcze wielka liczba dusz, które Mnie kochają bardzo... |
| 1704 | te osoby już stoją tam, gdzie ja muszę przechodzić... uczułam w duszy taką siłę... |
| 1705 | Szukam dusz, które by łaskę Moją przyjąć chciały. |
| 1707 | usłyszałam w duszy te słowa: Takim jestem i będę dla ciebie, jakim Mnie wysławiasz... |
| 1710 | Dusza Jej całą mocą miłości zatęskniła za Jezusem... |
| 1711 | Prawdziwą wielkością duszy jest kochać Boga i upokarzać się w Jego obecności... |
| 1712 | wciąga dusze niewinne na drogi niebezpieczne. |
| 1712 | Odeszła z światłem w duszy, ale czyn od niej daleki... |
| 1715 | pokusy. Jednak po spowiedzi wszystkie gdzieś pierzchły, dusza moja cieszy się pokojem. |
| 1717 | Są dusze, w których nie mogę nic zdziałać... |
| 1717 | dusze, które ustawicznie śledzą innych... |
| 1717 | biedne dusze, nie słyszą słów Moich... |
| 1717 | dusze, w których w całej pełni króluję, są dla nich ustawicznym wyrzutem sumienia. |
| 1717 | zazdroszczą innym duszom darów Moich... |
| 1718 | Przebywać u stóp Twoich... To duszy mojej rozkosz i raj. |
| 1718 | Miłość i słodycz to mej duszy życie... |
| 1718 | Twa obecność w mej duszy nieustanna. |
| 1718 | O Utajony, z ciałem, duszą i bóstwem... |
| 1719 | pewien kapłan niewiele działa w duszach, dlatego że myśli o sobie... |
| 1720 | Są chwile, które mi daje Jezus w duszy zrozumieć... |
| 1721 | dążę całą mocą swej duszy, abyś się czuł, Panie, w tym sanktuarium jako u siebie. |
| 1723 | przyszła do mnie w nocy dusza pewnej panienki... |
| 1725 | odsłaniaj w spowiedzi, jako przede Mną, a duszę twoją napełnię światłem... |
| 1727 | Widzę nieraz sidła zakładane na siebie przez dusze... |
| 1727 | dusze same się w nie wikłają. |
| 1728 | Nie mogę kochać duszy, którą plami grzech... |
| 1730 | nie słyszano... by dusza ufająca miłosierdziu Twemu została zawiedzion[a]. |
| 1733 | Witaj Miłości utajona, życie mej duszy. |
| 1733 | Miłosierdzie moje, które się rozlewasz na wszystkie dusze. |
| 1733 | Witaj, Jasności przyćmiona, Światłości dusz. |
| 1733 | Witaj, jedyna Nadziejo dla dusz grzesznych. |
| 1736 | znany mi był stan duszy tej... |
| 1736 | wiele światła udzieliło się mej duszy. |
| 1739 | jestem miłosierdziem samym dla duszy skruszonej. |
| 1739 | Największa nędza duszy nie zapala Mnie gniewem... |
| 1747 | do Ciebie, żywy zdroju miłosierdzia, ciągną wszystkie dusze... |
| 1748 | wszystko z miłości dla naszej duszy. |
| 1748 | Tu dusze doznają pociechy i ochłody. |
| 1748 | choćby na mej duszy zaciążyły świata całego nędze... |
| 1748 | Bóg duszę skruszoną przyjmuje mile. |
| 1748 | ufaj duszo, choć jesteś grzechem skalana... |
| 1750 | Dusza niewinna i pełna dziecięcej ufności... |
| 1751 | Jezu utajony... polecam Ci wszystkie potrzeby duszy i ciała mojego. |
| 1753 | łaski, które innym duszom nie są dane nawet ich widzieć... |
| 1755 | dusza moja weszła w głębsze skupienie... |
| 1756 | raj w duszy, gdy serce czuje, że jest przez Boga tak bardzo kochane... |
| 1758 | w Kościele zawarte dla zbawienia i uświęcenia duszy twojej. |
| 1759 | wykorzystam Twą łaskę tak, jak tylko dusza moja będzie zdolna. |
| 1762 | odsłoniła mi się wielka wartość duszy ludzkiej... |
| 1762 | prosząc o łaskę dla dusz konających... |
| 1763 | łaski, jakie mam dla dusz zakonnych, są w związku z regułą i ślubami. |
| 1766 | dusza moja była przepełniona głębokim żalem. |
| 1767 | masz ratować dusze ofiarą i modlitwą. |
| 1767 | Modlitwą i cierpieniem więcej zbawisz dusz... |
| 1767 | ciało i dusza twoja często będzie w ogniu. |
| 1768 | cokolwiek dobrego uczynisz jakiejkolwiek duszy, przyjmuję jakobyś Mnie samemu... |
| 1769 | gdybyś sam nie zapalał w duszy mojej tej miłości... |
| 1770 | jestem cały dla ciebie, z duszą, ciałem i Bóstwem... |
| 1771 | jak jeszcze Cię dotąd żadna dusza nie kochała. |
| 1776 | w duszę moją wstąpił tak żywy płomień miłości Bożej... |
| 1776 | strzałów miłości, które przebijają duszę moją. |
| 1777 | Żadna dusza, która się do Mnie zbliżyła, nie odeszła bez pociech. |
| 1777 | niech nie odejdzie bez tej ufności w miłosierdzie Moje, której tak bardzo pragnę dla dusz. |
| 1777 | łaska wiecznego zbawienia niektórych dusz w ostatniej chwili zawisła od twojej modlitwy. |
| 1777 | aniżeliby duszę ufającą nie ogarnęło miłosierdzie Moje. |
| 1779 | tylko dusze skupione go słyszeć mogą... |
| 1781 | Dusza moja obcowała z Duchem Świętym... |
| 1781 | Jego tchnienie napełnia duszę moją taką rozkoszą... |
| 1781 | dusza moja tonęła w dziękczynieniu za te wielkie łaski. |
| 1783 | tysiąc dusz otrzymało łaskę za pośrednictwem modlitwy... |
| 1783 | Nie wiemy, jaką liczbę dusz zbawić mamy... |
| 1784 | bardzo pragnę zbawienia dusz. |
| 1784 | pragnę przelewać swe Boskie życie w dusze ludzkie... |
| 1784 | Moją rozkoszą jest działać w duszy ludzkiej... |
| 1784 | Królestwo Moje na ziemi jest - życie Moje w duszy ludzkiej. |
| 1784 | kierownikiem dusz jestem Ja sam bezpośrednio... |
| 1785 | Żadne piękno... nie zatrze męki duszy mojej... |
| 1787 | dusza moja znowu znalazła się wśród wygnania. |
| 1789 | Wiele dusz doznaje łask, choć o nich głośno nie mówią. |
| 1789 | miłosierdzie Boże zatriumfuje nad całym światem i czczone będzie przez wszystkie dusze. |
| 1790 | aby Bóg mógł działać w duszy, musi ona wyrzec się działania na własną rękę... |
| 1792 | pewna dusza, która jest bardzo miła Bogu, mimo prześladowań różnych... |
| 1794 | dusza moja - to jeden hymn uwielbienia miłosierdzia Twego. |
| 1795 | Przyjmuję je wszystkie, nawet te, których inne dusze przyjąć nie chciały. |
| 1797 | dopomóż Mi zbawiać dusze. |
| 1798 | dusza ta uspokoiła się i pełna ufności spoczęła w Panu. |
| 1801 | dusza moja cała tonęła w miłosierdziu Jego... |
| 1803 | upadłam do Jego stóp, przyzywając całe miłosierdzie Jego dla biednej duszy swojej. |
| 1806 | później mówię... o duszach biednych grzeszników... |
| 1807 | dusza moja całkowicie pogrąża się w Bogu... |
| 1807 | Dusza wychodzi z kaplicy głęboko skupiona... |
| 1808 | pożąda Cię dusza moja... |
| 1809 | wszystko zadrżało życiem i ciepłem w mej duszy. |
| 1810 | Kiedy wszed[ł] do mieszkania serca mego, dusza moja przejęła się... uszanowaniem... |
| 1810 | rąb[e] k dopiero, a już dusza twoja omdlewa z miłości... |
| 1814 | Wyrywa się z mej duszy wdzięczność ku Niemu za wszystkie łaski... |
| 1815 | Dusza moja wpada jakby w omdlenie za Bogiem. |
| 1816 | twoja miłość wynagradza Mi za oziębłość wielu dusz. |
| 1817 | czuję w swej duszy otchłań nędzy. |
| 1818 | dusza moja ma usposobienie dziecka. |
| 1819 | miała[m] głębsze poznanie Ojca niebieskiego i Jego ojcostwa w stosunku do dusz. |
| 1822 | dusza moja pragnie w szczególny sposób okazać Jezusowi swą miłość. |
| 1823 | dusza moja przygotowuje się na przyjście Zbawiciela... |
| 1825 | dusza moja przygotowuje się na przyjście Pana... |
| 1826 | Przedziwną moc ma dusza czerpie z Komunii św. |
| 1826 | O Hostio żywa, światło mej duszy! |
| 1827 | dusza przygotowuje się do Komunii św. jako na ucztę weselną... |
| 1828 | Dusza moja rozpala się Jego miłością. |
