Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia serdecznie dziękuje wszystkim Ofiarodawcom, którzy wspierają transmisję on-line z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, odbieraną na stronie: www.faustyna.pl. na You Tube oraz w aplikacjach mobilnych: Faustyna.pl na android ora iOS oraz wpłacających na kamerę do tej transmisji. Dzięki tej transmisji przez 24 godziny na dobę ludzie mogą wirtualnie pielgrzymować do łagiewnickiego Sanktuarium, by uczestniczyć w Liturgii i modlić się w swoich intencjach.
Za wszystkich Ofiarodawców i Dobroczyńców tego dzieła 17 maja br. o godzinie 17.00 w kaplicy cudownego obrazu Jezusa Miłosiernego i grobu św. Faustyny sprawowana będzie Eucharystia. Wszystkich polecamy Miłosierdziu Bożemu w codziennej modlitwie w tym świętym miejscu.
17 maja br. w konkatedrze św. Mikołaja w Preszowie na Słowacji organizowany jest kolejny „Dzień z Bożym Miłosierdziem”. Wezmą w nim udział siostry z obydwu wspólnot Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia na Słowacji: Koszyc i Nižnego Hrušowa wraz z członkami i wolontariuszami stowarzyszenia „Faustinum”. W programie m.in. Eucharystia, konferencja sióstr na temat „Nasz Bóg ma na imię Miłosierdzie” , adoracja uwielbienia Miłosierdzia Bożego oraz modlitwa w Godzinie Miłosierdzia i Koronka do Miłosierdzia Bożego.
W dniach 14-16 maja br. w kinie Kijów przy ul. Krasińskiego 34 odbędzie się V Festiwal Miłosierdzia z pokazem filmów o tematyce religijnej.
Wydarzenia na dużej Sali w kinie Kijów 14 maja (niedziela) na okoliczność naszego festiwalu będą bezpłatne.
17:15 – Film „Nowicjusz”. Przed projekcją filmu odbędzie się debata o Miłosierdziu z udziałem o. Łukasza Wosia, reżysera filmu, oraz Barbara Turek, autorki książki „Pełnymi Garściami”, blogerki oraz widzów. Debatę poprowadzi Tadeusz Marek z Radia Kraków.
Opowieść o stylu życia zbudowanym na paradoksie. W filmie wchodzimy w niedostępne na co dzień meandry życia klasztoru dominikanów. Towarzyszymy zakonnikom, czyli ludziom, którzy uwierzyli obietnicy: strać życie, a zyskasz życie. Rytm funkcjonowania za klauzurą poznajemy z perspektywy nowicjuszy, czyli osób, które są na początkowym etapie życia zakonnego. Wraz z naszymi bohaterami poprzez redukcję bodźców i przewidywalny rytm funkcjonowania wyruszamy w mozolną podróż w głąb Zakonu i w głąb siebie. Jedną z jej części są spotkania z dojrzałymi zakonnikami, których nowicjat sprzed 35 lat został uwieczniony na unikatowych czarno-białych nagraniach. Oglądanie archiwalnych obrazów wspólnie przez starszych i młodszych zakonników pozwala nam wejść w dialog dwóch punktów widzenia – świeżości i doświadczenia. Jesteśmy zaproszeni do bogatego świata emocji: entuzjazmu, rezygnacji, tęsknoty, frustracji i spełnienia.
19:30 – Film dokumentalny pt.: „Żywy” w reżyserii Jorge Pareja Trigo, Hiszpania.
Żywy” to prawdziwe historie osób, które stanęły twarzą w twarz z Kimś, kogo wielu nie chce lub nie potrafi zobaczyć. Niewierzący student medycyny, dziewczyna, której chłopak zginął w wypadku czy młody gangster przeżywają najbardziej zaskakujące i niespodziewane spotkanie.
Pokazy płatne 10 zł na sali STUDIO 1
15 maja (poniedziałek )
Godzina 14:00 – Sala Studio 1
„Moc w moich dłoniach”. Reżyseria: Ryan Freng, Johnathan Shoemaker., USA.
Film dokumentalny o mocy różańca, katolickiej modlitwy. Film przedstawia osobiste historie ludzi i opowiada o tym, jak różaniec wpłynął na ich życie.
Godzina 16;00 – Sala Studio 1
„Medjugorje”. Reżyseria Jesús García Colomer, Borja Martínez-Echevarría, Hiszpania.
To próba odkrycia fenomenu tego miejsca, nazywanego przez niektórych „przedsionkiem nieba”, i jednocześnie pozycja obowiązkowa dla każdego, komu bliskie są objawienia maryjne. Twórcy w barwny sposób opisują historię wydarzeń, skrupulatnie analizują ewoluujący stosunek Kościoła do nich, a także ukazują wzruszające świadectwa ludzi, dla których Medjugorie stało się punktem zwrotnym w życiu. „Medjugorie” to film, który pozwala dotknąć tajemnicy.
16 maja (wtorek )
Godzina 14:00 – Sala Studio 1
„Cud Guadalupe”. Reżyseria Pedro Brenner, USA
Przenikające się życiowe perypetie Juana Diego z XVI wieku i współczesnego dziennikarza piszącego o wierze latynosów połączy zaskakująca historia, która do dziś nie otrzymała pełnego wyjaśnienia…
Godzina 16:00 – Sala Studio 1
„Z miłości do Joey”. Reżyseria Rory Feek. USA.
Poruszający film o miłości, radości i nadziei, która tu nie umiera nigdy. Joey i Rory Feek od lat tworzą udany i szczęśliwy związek małżeński. Są utalentowani muzycznie, założyli zespół i należą do najpopularniejszych duetów country i muzyki chrześcijańskiej w Stanach Zjednoczonych. Poukładane i spokojne życie burzy jednak okrutny los. Spada na nich wiadomość o śmiertelnej chorobie Joey. Rodzina nie poddaje się jednak. Wierzą, że wszystko będzie dobrze, że Bóg pomoże im przetrwać najgorsze.
Jeśli Mnie miłujecie, będziecie zachowywali Moje przykazania. A Ja będę prosił Ojca i da wam innego Wspomożyciela, aby pozostał z wami na zawsze, Ducha Prawdy, które świat nie jest w stanie przyjąć, ponieważ ani Go nie widzi, ani nie zna. Wy Go znacie, bo przebywa wśród was i będzie w was. Nie pozostawię was sierotami, lecz powrócę do was. Jeszcze trochę, a świat już Mnie nie zobaczy. Wy jednak będziecie Mnie widzieć, ponieważ Ja żyję i wy będziecie żyć. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Moim Ojcu, wy we Mnie, a Ja w was. Kto zna Moje przykazania i postępuje według nich, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, doświadczy miłości Mego Ojca i Ja także go umiłuję i mu się objawię (J 14, 15-21).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
Są trzy stopnie pełnienia woli Bożej: pierwszy jest ten, kiedy dusza pełni wszystko to, co jest na zewnątrz zawarte przez nakazy i ustawy; drugi stopień jest ten, kiedy dusza idzie za natchnieniami wewnętrznymi i pełni je; trzeci stopień jest ten, że dusza, zdana na wolę Bożą, pozostawia Bogu swobodę rozporządzania sobą i Bóg czyni z nią, co Jemu się podoba, jest narzędziem uległym w Jego ręku. I powiedział mi ten kapłan, że ja jestem na drugim stopniu tego pełnienia woli Bożej, i że nie mam jeszcze tego trzeciego stopnia pełnienia woli Bożej, a jednak powinnam się starać, aby pełnić ten trzeci stopień woli Bożej (Dz. 444).
Święta Siostra Faustyna kojarzona jest przede wszystkim z objawieniami Jezusa Miłosiernego. Mniej z objawieniami Maryi, a miała ich kilkadziesiąt. W tych spotkaniach Maryja ukazywała Siostrze Faustynie tajemnicę miłosierdzia Bożego w swoim życiu, pouczała, umacniała, towarzyszyła w prorockiej misji Miłosierdzia. Jestem wam Matką z niezgłębionego miłosierdzia Boga (Dz. 449) – mówiła – Jestem nie tylko Królową nieba, ale i Matką Miłosierdzia i Matką twoją (Dz. 330).
Maryja dla Siostry Faustyny była przede wszystkim Matką Syna Bożego – Miłosierdzia Wcielonego i z miłosierdzia Boga także matką każdego człowieka. Jako troskliwa i najlepsza Matka oraz Mistrzyni życia duchowego uczyła ją kontemplacji Boga w swej duszy, posłuszeństwa woli Bożej, sztuki umiłowania krzyża i troski o te cnoty, które warunkują postawę zaufania wobec Boga i miłosierdzia względem bliźnich. Ujrzałam Matkę Bożą – zapisała Siostra Faustyna – która mi powiedziała: O, jak bardzo miła jest Bogu dusza, która idzie wiernie za tchnieniem Jego łaski. Ja dałam Zbawiciela światu, a ty masz mówić światu o Jego wielkim miłosierdziu i przygotować świat na powtórne przyjście Jego, który przyjdzie nie jako miłosierny Zbawiciel, ale jako Sędzia sprawiedliwy. O, on dzień jest straszny. Postanowiony jest dzień sprawiedliwości, dzień gniewu Bożego, drżą przed nim aniołowie. Mów duszom o tym wielkim miłosierdziu póki czas zmiłowania; jeżeli ty teraz milczysz, będziesz odpowiadać w on dzień straszny za wielką liczbę dusz. Nie lękaj się niczego, bądź wierna do końca, Ja współczuję z tobą (Dz. 635).
Gdy Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia obrało Maryję na niebieską przełożoną generalną, Siostra Faustyna zobaczyła w wizji wszystkie siostry okryte jej płaszczem i usłyszała słowa wielkiej obietnicy: Każdą, która wytrwa w gorliwości aż do śmierci w Zgromadzeniu Moim, minie ogień czyśćcowy, i pragnę, aby każda odznaczyła się tymi cnotami: pokorą i cichością, czystością i miłością Bożą i bliźnich, litością i miłosierdziem. Po tych słowach znikło mi całe Zgromadzenie, pozostałam sama z Matką Najświętszą, która mnie pouczyła o woli Bożej, jak ją w życiu stosować, poddając się całkowicie Jego najświętszym wyrokom. Niepodobna się podobać Bogu nie pełniąc Jego świętej woli. – Córko Moja, polecam ci usilnie, abyś wiernie spełniała wszystkie życzenia Boże, bo to jest najmilsze Jego oczom świętym. Bardzo pragnę, abyś się w tym odznaczyła, to jest w tej wierności w pełnieniu woli Boga. Tę wolę Boga przełóż ponad wszystkie ofiary i całopalenia (Dz. 1244).
Taki tytuł nosi 1. odcinek w serii spotów filmowych z Jezusowym orędziem Miłosierdzia, zapisanym w „Dzienniczku” św. Siostry Faustyny. Każdy odcinek ma formę dialogu między Jezusem i św. Siostrą Faustyną. W tym odcinku Jezus mówi: „Jestem miłością i miłosierdziem samym; nie masz nędzy, która by mogła się mierzyć z miłosierdziem Moim” (Dz. 1273). A św. Siostra Faustyna odpowiada: „Zrozumiałam, że największym przymiotem Boga jest miłość i miłosierdzie. Ono łączy stworzenie ze Stwórcą” (Dz. 180).
Scenariusz do serii spotów filmowych z Jezusowym orędziem Miłosierdzia napisała s. M. Elżbieta Siepak ISMM. To orędzie odsłania miłosierną miłość Boga i wzywa do odpowiedzi na nią postawą ufności wobec Boga, czyli pełnienia Jego woli, oraz świadczenia dobra bliźnim przez czyn, słowo i modlitwę. Teksty czytają: Adam Woronowicz i Aleksandra Posielężna, a muzykę napisał krakowski kompozytor i muzyk Paweł Bębenek. Jednominutowe spoty z nowymi, pięknymi plenerami zrealizowało Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia wspólnie z TVP. Wszystkie można zobaczyć na Yoy Tube w kanale: Faustyna.pl.
W niedzielę 14 maja w parafii Serca Jezusa i Serca Maryi w miejscowości Korniejewka odbędzie się spotkanie na temat królowania Maryi i jakie ono ma znaczenie w naszym życiu. Poprowadzi je s. Anastasis Omelchenko z pietropawłowskiej wspólnoty Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Spotkanie organizowane jest w ramach przygotowań diecezji do koronacji figury Matki Bożej Królowej Pokoju, która będzie miała miejsce w Narodowym Sanktuarium Królowej Pokoju 7 lipca 2023 roku.
W najnowszym odcinku vloga TU&TAM odwiedzamy nasze siostry na Kubie. W tym pierwszym kubańskim nagraniu z podróży sióstr po naszych klasztorach za oceanem, towarzyszymy przede wszystkim s. Filipie, która opowiada o projekcie ESPERANZA, który powstał z myślą o kobietach, które są w trudnej sytuacji życiowej i rozważają dokonanie aborcji, a także z myślą o towarzyszeniu tym, które już jej dokonały i tym, które zdecydowały się urodzić. Przy okazji możemy obejrzeć kilka ciekawych ujęć z miasta Camaguey, w którym siostry posługują, a także wysłuchać szerszej refleksji s. Gaudii o potrzebie towarzyszenia ludziom na trudnych odcinkach ich drogi oraz o wytrwałości i o nadziei. Zapraszamy do obejrzenia tego i poprzednich odcinków vlogów TU&TAM ukazujących kolejne etapy podróży naszych sióstr po obu Amerykach.
8 maja br. mija 155. rocznica założenia przez matkę Teresę Ewę z książąt Sułkowskich hrabinę Potocką domu Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie. Wtedy siostry zajęły się wychowaniem dziewcząt i kobiet potrzebujących głębokiej odnowy moralnej, najpierw w „Domu Miłosierdzia” przy kościele Miłosierdzia Bożego na Smoleńsku, potem w obiekcie klasztornym przy zbiegu ulic: Zwierzynieckiej i Straszewskiego (dzisiaj jest hotel Radisson), a od 1891 roku – w Krakowie-Łagiewnikach. Dzisiaj siostry nie tylko realizują pierwotne dzieło, ale także pełnią misję św. Siostry Faustyny głoszenia światu orędzia Miłosierdzia. Czynią to wobec przybywających pielgrzymów z całego świata przybywających do łagiewnickiego Sanktuarium, przez wiele nowych dzieł: Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum”, Wydawnictwo „Misericordia”, kwartalnik „Orędzie Miłosierdzia”, strony internetowe (www.faustyna.pl w 8 językach), transmisję on-line z kaplicy cudownego obrazu Jezusa Miłosiernego i grobu św. Faustyny, Nieustanną Koronkę, Koronkę za konających, media, codzienną transmisję modlitwy w Godzinie Miłosierdzia i Koronki w TVP i innych stacjach telewizyjnych oraz kilkunastu rozgłośniach radiowych, przez portale społecznościowe, wyjazdy do innych parafii w Polsce i poza granice kraju, prowadzenie rekolekcji i dni skupienia, udział w sympozjach i kongresach poświęconych miłosierdziu Bożemu oraz dziedzictwu św. Siostry Faustyny, korespondencję, itd. W każdej posłudze, nawet najbardziej ukrytej, siostry głoszą orędzie o miłosiernej miłości Boga do człowieka.
8 maja o godzinie 17.00 w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach przed łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i przy grobie św. Faustyny sprawowana będzie Msza św. w intencjach wszystkich uczestniczących i wspierających dzieło „Koronki za konających”, o szczęśliwą śmierć dla umierających zgłaszanych sms na numer 505 060 205 oraz radość nieba dla zmarłych.
Dzieło „Koronki za konających”, które od 2013 roku prowadzi Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w łagiewnickim Sanktuarium, jest odpowiedzią na prośbę Jezusa skierowaną do św. Siostry Faustyny: Módl się, ile możesz, za konających, wypraszaj im ufność w Moje miłosierdzie, bo oni najwięcej potrzebują ufności, a najmniej jej mają. Wiedz o tym, że łaska wiecznego zbawienia niektórych dusz w ostatniej chwili zawisła od twojej modlitwy (Dz. 1777). Każdego roku w tym dziele wspieramy ponad 40 000 osób, które potrzebują naszego wsparcia, bo odchodzą z tego świata i nieraz wielkiego cierpienia dokonują najważniejszego wyboru w swoim życiu. Niech Jezus Miłosierny przez naszą apostolską wychodzi na spotkanie ludziom, którzy przekraczają próg wieczności, aby ich śmierć była spokojna i szczęśliwa, a zmarłych przyjmuje do swego królestwa.
Więcej informacji w zakładce: „Koronka za konających” oraz Wsparcie.
7 maja (niedziela) w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku przy Starym Rynku odbędzie się kolejne spotkanie formacyjne wspólnoty Stowarzyszenia Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum”, którego tematem będzie miłosierdzie Boże w Biblii i „Dzienniczku” św. Siostry Faustyny. Rozpocznie się ono o godzinie 14.15 wspólną adoracją Jezusa w Najświętszym Sakramencie z modlitwą w Godzinie Miłosierdzia i Koronką do Miłosierdzia Bożego, a po niej konferencja i o godzinie 17.00 Eucharystia. Spotkania prowadzą siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia i kapłani.
W Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach jest dostępny kolejny, 126. numer kwartalnika „Orędzie Miłosierdzia” na kwiecień, maj, czerwiec 2023 roku. Można w nim przeczytać o wzywaniu do zaufania Bożemu Miłosierdziu w nauczaniu papieża Benedykta XVI, nowej inicjatywie medialnej Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia pod nazwą „Blisko Rahamim”, drugi odcinek poświęcony św. Faustynie w Łodzi z okazji setnej rocznicy pobytu Apostołki Bożego Miłosierdzia w tym mieście. Z prof. Roy Schoemanem o jego nawróceniu z judaizmu na katolicyzm i o Bożym miłosierdzia rozmawia s. Faustia Szabová ISMM. O biblijnym Jakubie w kontekście miłosierdzia Bożego pisze s. Maria Faustyna Ciborowska ISMM. Ksiądz Wojciech Rebeta odpowiada na pytanie: Jakie są losy osób, które umarły, a nie pojednały się z Bogiem? Jakie są losy samobójców? A ks. Karol Dąbrowski opowiada o cnotach, na jakie Matka Boża wskazywała św. Siostrze Faustynie. Ponadto w numerze są świadectwa, modlitwa w Godzinie Miłosierdzia, rozważania „Anny” nad tekstami z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny, Poczta „Faustinum”, wiadomości, wiersz i pieśń…, a wszystko o miłosierdziu Boskim i ludzkim.
„Orędzie Miłosierdzia” rozchodzi się za dowolne ofiary w łagiewnickim Sanktuarium, a także w prenumeracie. Archiwalne numery są dostępne w internecie na stronie: www.faustyna.pl w zakładce: Kwartalnik „Orędzie Miłosierdzia”.
Jakie są losy osób, które umarły, a nie pojednały się z Bogiem? Jakie są losy samobójców? Na te pytania w blasku Miłosierdzia w ostatnim numerze „Orędzia Miłosierdzia” odpowiada ks. Wojciech Rebeta, ojciec duchowny w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Lublinie i dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych w tej archidiecezji.
Te pytania nurtują dzisiaj wiele osób, bo rośnie liczba samobójstw, zwłaszcza wśród ludzi młodych. Ich rodziny i bliscy nie tylko opłakują zmarłych, ale zmagają się z pytaniem o ich zbawienie. Co stanie się z tymi, którzy żyli tak jakby Boga nie było i przed śmiercią nie pojednali się z Nim? Podejmiemy ten temat właśnie teraz, gdy wraz z całym Kościołem przeżywamy paschę Jezusa Chrystusa.
Wiemy, że nikt z nas nie jest bez grzechu, więc każdy ma jakiś swój bagaż win, z którym stanie przed Bogiem po zakończeniu ziemskiej wędrówki. Jego los zależy nie tylko od ciężaru grzechów, ale przede wszystkim od stopnia otwarcia się na Boże miłosierdzie, objawione w pełni w życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa.
Powaga grzechu przeciwko życiu człowieka
Jednymi z najpoważniejszych grzechów są te, które dotyczą przerywania życia. Są różne ich rodzaje: aborcja, eutanazja, morderstwo, samobójstwo. W wymiarze duchowym są także inne grzechy, których skutki są dramatyczne, bo dochodzi do odwrócenia się od Boga i utraty z Nim więzi. Te skutki są tragiczne, jeśli ta więź jest całkowicie zerwana i nieodbudowana. Wtedy jest to śmierć na wieki, śmierć polegająca na życiu w cierpieniu, całkowicie bez Boga.
Święta Faustyna widząc pewną duszę, jak ważyły się jej losy po śmierci, zapisała: O godzino straszna, w której widzieć trzeba wszystkie czyny swoje w całej nagości i [nędzy]; nie ginie z nich ani jeden, wiernie towarzyszyć nam będą na sąd Boży (Dz. 426).
Katechizm Kościoła Katolickiego poucza: Każdy jest odpowiedzialny przed Bogiem za swoje życie, które od Niego otrzymał. Bóg pozostaje najwyższym Panem życia. Jesteśmy obowiązani przyjąć je z wdzięcznością i chronić je ze względu na Jego cześć i dla zbawienia naszych dusz. Jesteśmy zarządcami, a nie właścicielami życia, które Bóg nam powierzył. Nie rozporządzamy nim (2280). Ten fragment dotyczy samobójstwa, choć jego treść można odnieść do życia w ogóle jako takiego, a także do sytuacji, gdy ktoś odbiera je komuś innemu.
Następny numer Katechizmu pogłębia ten temat następująco: Samobójstwo zaprzecza naturalnemu dążeniu istoty ludzkiej do zachowania i przedłużenia swojego życia. Pozostaje ono w głębokiej sprzeczności z należytą miłością siebie. Jest także zniewagą miłości bliźniego, ponieważ w sposób nieuzasadniony zrywa więzy solidarności ze społecznością rodzinną, narodową i ludzką, wobec których mamy zobowiązania. Samobójstwo sprzeciwia się miłości Boga żywego (2281).
Czy Bóg chce i może zbawić wszystkich?
Odpowiedź na pierwszą część tego pytania należy wypowiedzieć prosto i zdecydowanie: tak. Po to Bóg przyszedł na świat w osobie Jezusa Chrystusa, żeby – dzięki Jego śmierci i zmartwychwstaniu – dać wszystkim zbawienie. Słowo „wszystkim” należy rozumieć dosłownie. Chrystus przynosi odkupienie każdemu człowiekowi, niezależnie od tego, kiedy żył, żyje teraz czy będzie żył kiedyś, niezależnie od jego języka, płci, wieku, koloru skóry, miejsca zamieszkania, a także wyznawanej religii. Oferta nieba jest dostępna dla każdego. Samo imię Jezus oznacza Tego, który – jak zaznacza św. Mateusz w swej Ewangelii – zbawi swój lud od jego grzechów (Mt 1,21).
Ten dar nieba dotyczy każdego grzesznika i to niezależnie od rodzajów jego grzechów. Pan Jezus zapewnia św. Faustynę i mówi do wszystkich: Niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat. Miłosierdzie Moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski (Dz. 699).
Może jednak niestety być tak, że ktoś nie chce przyjąć daru Bożego przebaczenia. Jezus wyraźnie stwierdza: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone (Mt 12, 31). Ta wypowiedź oznacza, że nie ma takiego grzechu, którego Bóg nie byłby w stanie odpuścić. Miłosierdzie Boże jest większe od wszystkich grzechów świata. Jednak jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu, który nie może być odpuszczony. Dzieje się tak dlatego, bo – jak tłumaczy św. Jan Paweł II – polega [on] na odmowie przyjęcia tego zbawienia, jakie Bóg oferuje człowiekowi przez Ducha Świętego („Dominum et Vivificantem”, 46). Taka sytuacja zachodzi wtedy, gdy to sam człowiek radykalnie odmawia daru zbawienia.
Sekretarka Bożego Miłosierdzia miała dar wglądu w tajemnice, jakie dokonują się w sercu umierających ludzi. Mogła dlatego wychwalać Boże miłosierdzie za łaskę odkupienia i przebaczenia udzielanego grzesznikowi. Widziała jednak także odwrócenie się ludzi od Boga w godzinie śmierci. Zapisała: O zgrozo, są też dusze, które dobrowolnie i świadomie tę łaskę odrzucają i nią gardzą; chociaż już w samym skonaniu Bóg miłosierny daje duszy ten moment jasny wewnętrzny, że jeżeli dusza chce, ma możność wrócić do Boga. Lecz nieraz u dusz jest zatwardziałość tak wielka, że świadomie wybierają piekło; udaremnią wszystkie modlitwy, jakie inne dusze za nimi do Boga zanoszą, i nawet same wysiłki Boże (Dz. 1699).
Czy jest nadzieja na niebo dla tych, co umierali bez oznak nawrócenia? Nadzieja na zbawienie dla samobójców?
O pewności zbawienia kogokolwiek w takich okolicznościach śmierci nikt nie jest w stanie powiedzieć. Na szczęście też nikt nie ma wiedzy i prawa stwierdzić, że ktoś jest potępiony. Kościół nigdy o nikim się w ten sposób nie wypowiedział, nawet o największych grzesznikach. Kościół może natomiast orzekać o czyjejś świętości i gdy ogłasza kogoś błogosławionym czy świętym, to wtedy mamy pewność jego zbawienia.
W odniesieniu do samobójców nauczanie Kościoła przeszło ewolucję. Niegdyś brano pod uwagę jedynie suche fakty samego wydarzenia, dziś uwzględniamy wszystkie okoliczności, towarzyszące temu dramatowi. W Katechizmie czytamy: Ciężkie zaburzenia psychiczne, strach lub poważna obawa przed próbą, cierpieniem lub torturami mogą zmniejszyć odpowiedzialność samobójcy (KKK 2282). Także następny numer Katechizmu zawiera słowa pełne pociechy, zwłaszcza dla najbliższych krewnych i przyjaciół samobójców: Nie powinno się tracić nadziei dotyczącej wiecznego zbawienia osób, które odebrały sobie życie. Bóg, w sobie wiadomy sposób, może dać im możliwość zbawiennego żalu. Kościół modli się za ludzi, którzy odebrali sobie życie (KKK 2283).
Wyjątkowo cenne i napełniające nadzieją jest doświadczenie św. Faustyny: Często towarzyszę duszom konającym i wypraszam im ufność w miłosierdzie Boże, i błagam Boga o wielkość łaski Bożej, która zawsze zwycięża. Miłosierdzie Boże dosięga nieraz grzesznika w ostatniej chwili, w sposób dziwny i tajemniczy. Na zewnątrz widzimy, jakoby było wszystko stracone, lecz tak nie jest; dusza, oświecona promieniem silnej łaski Bożej ostatecznej, zwraca się do Boga w ostatnim momencie z taką siłą miłości, że w jednej chwili otrzymuje od Boga [przebaczenie] i win, i kar, a na zewnątrz nie daje nam żadnego znaku ani żalu, ani skruchy, ponieważ już na zewnętrzne rzeczy oni nie reagują. O jak, niezbadane jest miłosierdzie Boże (Dz. 1698).
Co możemy zrobić dobrego dla siebie i swoich bliskich? Za tych, którzy już umarli, módlmy się gorąco o jak najszybsze osiągnięcie szczęścia w niebie. Za siebie natomiast i tych, którzy żyją, dobrze jest się modlić o dar dobrej śmierci. Dobrej, czyli takiej, żeby umierać w stanie łaski uświęcającej. Można o to zabiegać w jakiejkolwiek modlitwie, a najlepiej zamawiając Mszę św. w takiej intencji i praktykując odprawienie pierwszych piątków miesiąca.
ks. Wojciech Rebeta
Z okazji stulecia pobytu św. Faustyny w Łodzi przy ul. Nowo-Krótkiej (obecnie Krośnieńska 9), a potem Gubernatorskiej (Anramowskigo29) s. M. Elżbieta Siepak ISMM w ostatnim numerze „Oredzia Miłosierdzia” pisze o posłudze Helenki Kowalskiej w domu Marcjanny Sadowskiej po drugim mężu Wieczorek. Na zdjęciu Helenka Kowalska – pierwsza z lewej.
Mieszkanie u wuja Rapackiego przy ul. Nowo-Krótkiej (dziś Krośnieńskiej) i praca u tercjarek franciszkańskich trwały tylko parę miesięcy, bo już 2 lutego 1923 roku Helenka Kowalska przeniosła się do pani Marcjanny Wieczorek, która mieszkała na II piętrze kamienicy przy ul. Gubernatorskiej (dziś Abramowskiego) pod numerem 29, a na parterze prowadziła sklep spożywczy. Była to osoba bardzo przedsiębiorcza. Pochodziła z wielodzietnej rodziny Glapińskich, zamieszkałej we wsi Zapusta Wielka koło Sieradza. Za braćmi przyjechała do Łodzi. Brat Michał prowadził zakład masarski przy ul. Abramowskiego 32, a piekarnię brat Antoni. Marcjanna początkowo pracowała na służbie u wielkiego fabrykanta Scheiblera, gdzie biegle nauczyła się języka niemieckiego i cieszyła się wielkim zaufaniem pracodawców. „Z domu Scheiblera” została wydana za mąż za mistrza murarskiego Wojciecha Sadowskiego, z którym miała troje dzieci: syna i dwie córki, z których pierwsza zmarła w niemowlęctwie. Po tragicznej śmierci syna niedługo zmarł także jej mąż. Pół roku po jego śmierci Marcjanna po raz drugi wyszła za mąż, tym razem za wdowca Antoniego Wieczorka, który miał dwoje dzieci z pierwszego małżeństwa z Antoniną z Kłosińskich.
Tak więc w mieszkaniu przy ul. Gubernatorskiej oprócz Marcjanny i jej męża Antoniego było troje dzieci: Józefa z pierwszego małżeństwa Marcjanny z Wojciechem Sadowskim oraz dwoje pasierbów: Stanisława i Bolesław z pierwszego małżeństwa Antoniego Wieczorka. Helenka głównie zajmowała się tą trójką dzieci i domem. Swoje obowiązki wypełniała znakomicie, skoro chlebodawczyni wspominała, że gdy wyjechała po towar, to była spokojna, bo Helenka w domu zrobiła lepiej niż ona. Pani Wieczorek po latach wspominała Helenkę jako osobę dobrą, tak dobrą, że nie ma słów, radosną, zgodliwą, śmieszkę, umiejącą bawić się z dziećmi i rezygnować ze swych planów, gdy trzeba przyjść z pomocą. Choć wcześniej chciała zrezygnować z tej pracy, to na prośbę chlebodawczyni została na służbie dłużej, gdyż ta spodziewała się dziecka.
W sposób szczególny pani Wieczorek podkreśliła posty, jakie praktykowała Helenka: W roku to: w środy, piątki i soboty. A w Poście – to już co dzień. W Środę Popielcową suszyła zupełnie, potem pościła, dopiero w niedzielę jadła z nabiałem i w poniedziałek, wtorek i czwartek. Gdy ją odwiedziła rodzona siostra, to ze sklepu przyniosła dla niej tylko bułkę, bo był okres Wielkiego Postu, i tak skromnie ją ugościła. Tłumaczyła to pani Wieczorek zwyczajem postu, jaki przejęła z rodzinnego domu.
W życiu zakonnym podejmowanie surowych postów czy większych umartwień wymagało zgody przełożonych, na które Siostra Faustyna ze względu na stan zdrowia często nie otrzymywała pozwolenia. Ale Jezus wiele razy jej tłumaczył, że większą zasługę ma posłuszeństwo woli Bożej niż praktyka surowych postów: Córko Moja, największą oddajesz Mi chwałę przez cierpliwe poddawanie się woli Mojej, a sobie skarbisz tak wielką zasługę, że ani postami, ani żadnymi umartwieniami nie osiągnęłabyś tego. Wiedz o tym, córko Moja, że jeżeli wolę swoją poddajesz pod wolę Moją, ściągasz na siebie wielkie upodobanie Moje; ta ofiara jest Mi miła i pełna słodkości, w niej sobie podobam, ona ma moc (Dz. 904). Siostra Faustyna w pełni przyjęła i zastosowała się do tych słów Jezusa, co wyraziła m.in. taką refleksją: Wierne poddawanie się zawsze i wszędzie woli Bożej, we wszystkich wypadkach i okolicznościach życia oddaje Bogu wielką chwałę; takie poddanie się woli Bożej większą ma w Jego oczach wagę niż długie posty, umartwienia i najsurowsze pokuty (Dz. 724).
Właśnie, posłuszeństwo woli Bożej to kolejny bardzo wyraźny rys duchowości młodej Helenki Kowalskiej. W dzieciństwie słuchała rodziców jak samego Pana Boga, dlatego nie poszła za głosem serca, by wstąpić do klasztoru, lecz pojechała na służbę do Łodzi. Potrzebna była wyraźna interwencja Jezusa na balu w parku Wenecja i Jego słowa wyrzutu: Dokąd cię cierpiał będę i dokąd Mnie zwodzić będziesz? (Dz. 9), by Helenka zostawiła wszystko, także umiłowanych rodziców, i poszła za Jego wyraźnym wezwaniem. W klasztorze, choć była tak niezwykle obdarowana nadzwyczajnymi łaskami, chociaż jej obcowanie z Mieszkańcami Nieba było tak zwyczajne i rzeczywiste jak nasze relacje z ludźmi, to wiedziała, że czymś najważniejszym w życiu człowieka jest wierne pełnienie woli Bożej, objawionej w przykazaniach, obowiązkach stanu, w jej przypadku w regule zakonnej i poleceniach przełożonych czy w rozpoznanych natchnieniach Ducha Świętego. Takiej postawy uczył ją Jezus, gdy mówił: Przyszedłem pełnić wolę Ojca swego. Posłuszny byłem rodzicom, posłuszny katom, posłuszny jestem kapłanom (Dz. 535), i Matka Najświętsza, która nieraz powtarzała: Niepodobna się podobać Bogu nie pełniąc Jego świętej woli. Córko Moja, polecam ci usilnie, abyś wiernie spełniała wszystkie życzenia Boże, bo to jest najmilsze Jego oczom świętym. Bardzo pragnę, abyś się w tym odznaczyła, to jest w tej wierności w pełnieniu woli Boga. Tę wolę Boga przełóż ponad wszystkie ofiary i całopalenia (Dz. 1244).
W życiu zakonnym Siostry Faustyny posłuszeństwo Bogu jaśnieje szczególnym blaskiem, gdyż jest wyrazem zaufania Bogu, ma więc wymiar interpersonalny. W posłuszeństwie Bogu nie chodzi bowiem o wypełnianie jakiś zakazów czy nakazów, ale o zaufanie Jego dobroci, która niczego więcej nie pragnie, jak tylko szczęścia człowieka na ziemi i w wieczności. Dlatego dzisiaj św. Faustyna w swej szkole duchowości nie tylko ukazuje tajemnicę miłosierdzia Bożego, przez pryzmat mistycznych doświadczeń przypomina Kościołowi i światu tę najpiękniejszą prawdę naszej wiary, najpełniej objawioną w życiu, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, ale także uczy zaufania Bogu, którego miarą jest właśnie pełnienie Jego woli, oraz postawy miłosierdzia względem bliźnich. Jej szkoła duchowości odwołuje się więc do samych fundamentów chrześcijaństwa, dlatego jest tak głęboko ewangeliczna, a zarazem uniwersalna. Korzystają z niej nie tylko apostołowie Bożego Miłosierdzia, nie tylko kapłani czy osoby konsekrowane, ale w ogromnej większości ludzie żyjący w świecie.
W tym czasie na służbie w Łodzi były trzy siostry Kowalskie, które najczęściej spotykały się w łódzkiej katedrze, gdy przychodziły na niedzielną Eucharystię. Pewnej czerwcowej niedzieli 1924 roku wybrały się także do parku „Wenecja”, który w tamtych czasach był miejscem rozrywki dla mieszkańców Łodzi i okolicznych miejscowości z bardzo bogatym programem dla dzieci i dorosłych. Odbywały się w nim koncerty, spektakle i potańcówki z licznymi atrakcjami. Na taki „bal” wybrały się siostry Kowalskie i ich koleżanka Julita Strzelecka, też służąca (późniejsza szara urszulanka). Dla Helenki było to wydarzenie przełomowe, bo w czasie tańca zobaczyła cierpiącego Jezusa i usłyszała z Jego ust słowa wyrzutu: Dokąd Cię cierpiał będę i dokąd Mnie zwodzić będziesz (Dz. 9). Te słowa zaprowadziły ją do katedry św. Stanisława Kostki, gdzie otrzymała wyraźnie polecenie od Jezusa: Jedź natychmiast do Warszawy, tam wstąpisz do klasztoru (Dz. 10).
Z takim doświadczeniem życia i wiary wyjechała z Łodzi i jeszcze po roku pracy w Ostrówku została przyjęta do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, gdzie otrzymała prorocką misję głoszenia światu orędzia Miłosierdzia. Rysy duchowości widoczne już w latach jej służby w Łodzi tak dojrzały w życiu zakonnym, że dziś z jej szkoły duchowości korzystają wierni na całym świecie. Patronuje kościołom, kaplicom, szkołom i dziełom miłosierdzia, a od 13 lipca 2005 roku także miastu Łodzi.
s. M. Elżbieta Siepak ISMM
W dniach 5-7 maja br. w klasztorze karmelitów bosych w Lorinčíku koło Koszyc w południowej Słowacji odbędą się rekolekcje dla dziewcząt i kobiet pod hasłem: „Daj Mi pić!” Poprowadzą je o. Rudolf Bartal OCD oraz s. M. Benediktína Fečová z koszyckiej wspólnoty Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia.
Niech wasze serca się nie trwożą. Wierzycie w Boga i we Mnie wierzcie. W domu Mego Ojca jest wiele mieszkań; gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Teraz idę tam, aby przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, to znowu powrócę i zabiorę was do siebie, abyście byli tam, gdzie Ja jestem. A znacie drogę tam, dokąd idę. Na to rzekł Tomasz: „Panie, nie wiemy dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?”. Jezus mu odpowiedział: „Ja jestem droga, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przez Mnie. Jeśli mnie poznaliście, będziecie również znać Mego Ojca. Wy zresztą Go już znacie, a nawet ujrzeliście.”. Wtedy Filip poprosił: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. Jezus mu odparł: „Filipie! Jeszcze Mnie nie znasz, mimo że tak długo jestem z wami? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także Ojca. Dlaczego więc prosisz: ‘Pokaż nam Ojca?’ Czyżbyś nie wierzył, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec jest we Mnie? Słów, które mówię do was, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który jest we Mnie, dokonuje swoich dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeśli zaś nie, to przynajmniej wierzcie ze względu na dzieła. Uroczyście zapewniam was: Kto wierzy we Mnie, będzie dokonywał takich samych dzieł, jakie Ja czynię, a nawet dokona większych od nich, ponieważ Ja odchodzę do Ojca (J 14, 1-12).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
W pewnym momencie obecność Boża przeniknęła moją całą istotę, umysł mój został dziwnie oświecony w poznaniu Jego Istoty; przypuścił mnie [Bóg] do poznania swego życia wewnętrznego. Widziałam w duchu Trzy Osoby Boskie, ale jedna Ich Istota. On jest sam, jeden, jedyny, ale w trzech Osobach, ani mniejsza, ani większa jedna z Nich; ani w piękności, ani w świętości nie ma różnicy, bo jedno są. Jedno, absolutnie jedno są. Miłość Jego przeniosła mnie w to poznanie i złączyła mnie ze sobą. Kiedy byłam złączona z jedną [Osobą Boską], to także byłam złączona z drugą i trzecią [Osobą Boską], tak że, jak się łączymy z jedną, przez to samo łączymy się z tymi dwiema Osobami – tak samo jak z jedną. Jedna ich jest wola, jeden Bóg, chociaż w Osobach Troisty. Kiedy się duszy udziela jedna z trzech Osób, to mocą tej jednej woli jest złączona z trzema Osobami i jest zalana szczęściem, które spływa z Trójcy Przenajświętszej; tym szczęściem karmią się święci. Szczęście, jakie tryska z Trójcy Przenajświętszej, uszczęśliwia wszystko, co jest stworzone; tryska życie, które ożywia i daje wszelkie życie, które z Niego bierze początek (Dz. 911).
W sobotę 6 maja br. do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach już po raz 16. przybędzie doroczna pielgrzymka katolików ze Słowacji organizowana przez „Radio Lumen”, które w tym roku obchodzi 30. rocznicę swojego powstania. Przybywa w niej obecnie ok. 10 000 pątników z całej Słowacji. Uroczystej Eucharystii o 10:30 przewodniczyć będzie bp Jozef Haľko z Bratysławy w koncelebrze z wieloma kapłanami, którzy przybędą z pielgrzymami. O 14.00 konferencję wygłosi s. M. Clareta Fečova ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia na temat: „Pokora i wdzięczność” św. Siostry Faustyny. Pielgrzymkę zakończy modlitwa w Godzinie Miłosierdzia (15:00) i Koronka do Miłosierdzia Bożego oraz pasterskie błogosławieństwo. Program pielgrzymki tradycyjnie transmitowany będzie przez katolickie Radio „Lumen”, dzięki czemu w sposób duchowy będą uczestniczyć w niej także ci, którzy z wielu powodów nie mogą fizycznie przybyć do Łagiewnik.
Pod takim hasłem 6 maja w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Gdańsku odbędzie się dzień skupienia dla kobiet. Poprowadzą go : s. Gracjana Szewc ISMM wraz z ks. Łukaszem Grelewiczem. W programie: wejście w ciszę, rozmyślanie nad słowem Bożym i wybranymi testami „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny, konferencja, możliwość skorzystania ze spowiedzi świętej lub rozmowy, adoracja Jezusa w Najświętszym Sakramencie i Eucharystia. Istnieje możliwość skorzystania z obiadu oraz kawy/herbaty i poczęstunku.
Zgłoszenie prosimy przesłać na adres e-mail: rekolekcje.kobietajestboska@gmail.com
W sobotę 6 maja s. Faustia Szabóova z waszyngtońskiej wspólnoty Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia poprowadzi dzień skupienia dla kobiet w parafii św. Jana Ewangelisty w Leesburg, stan Virginia. Tematem tego spotkania będzie „Wzrastanie w prawdzie” w świetle „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny.
W okresie wakacji z wypoczynku korzystają także siostry ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia. Najczęściej dni odpoczynku wykorzystują na odwiedzenie swych rodzin lub wyjazd do innego klasztoru Zgromadzenia. Młode siostry chętnie swój wypoczynek organizują w domu rekolekcyjnym Zgromadzenia na Krzeptówkach w Zakopanem lub Rabce Zdroju, gdyż w tych domach mogą przebywać także z członkami swych rodzin i stąd mogą wyruszać na szlaki turystyczne i górskie. Życzymy, aby wakacje dla wszystkich były czasem wzmocnienia sił duchowych i fizycznych.
30 kwietnia br. przypada 23. rocznica kanonizacji Siostry Faustyny Kowalskiej ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia – apostołki Bożego Miłosierdzia. Kanonizacja miała miejsce na placu św. Piotra w Rzymie i w Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach w 2000 roku. Siostra Faustyna opisała to wydarzenie z detalami ponad 60 lat wcześniej, pod koniec marca 1937 roku (Dz. 1044-10480. Kto był uczestnikiem tych wydarzeń, wie, że ta wizja dokładnie się spełniła. W tym dniu Ojciec Święty Jan Paweł II wprowadził święto Miłosierdzia Bożego dla całego Kościoła i orędzie Miłosierdzia przekazane przez św. Siostrę Faustynę dał całemu Kościołowi na trzecie tysiąclecie wiary. Świadectwo cudownego uzdrowienia badane do kanonizacji, opis tego wydarzenia oraz kanonizacyjna homilia Ojca Świętego na stronie: faustyna.pl. Codziennie dziękujemy za ten „dar Boga dla naszych czasów”, jak o św. Faustynie i orędziu Miłosierdzia, które przekazała, powiedział św. Jan Paweł II. W jej prorocką misję głoszenia światu – przez świadectwo życia, czyny, słowa i modlitwę – biblijnej prawdy o miłosiernej miłości Boga włączają się miliony ludzi na całym świecie, tworząc Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia, czyli to „nowe zgromadzenie”, którego założenia żądał Jezus. Niech kolejna rocznica kanonizacji Apostołki Bożego Miłosierdzia będzie okazją nie tylko do dziękczynienia, ale także do zgłębiania jej niezwykle bogatego dziedzictwa.
Więcej w zakładce św. Siostra Faustyna, na You Tube w kanale: faustyna.pl
Uroczyście zapewniam was: Kto nie wchodzi do zagrody owiec przez bramę, lecz innym sposobem, jest złodziejem i przestępcą. Ten natomiast, kto wchodzi do niej przez bramę, jest pasterzem owiec. Jemu też otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu. Te, które należą do niego, woła po imieniu i wyprowadza. Gdy wyprowadzi wszystkie swoje owce, idzie przed nimi, a one idą za nim, gdyż rozpoznają jego głos. Za kimś obcym nie pójdą wcale, lecz uciekną od niego, bo nie znają głosu obcych”. Jezus opowiedział im tę przypowieść, lecz oni nie zrozumieli, o czym mówił. Jezus zaczął więc ponownie mówić: „Uroczyście zapewniam was: To Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy Mnie poprzedzili, są złodziejami i przestępcami, a owce nie były im posłuszne. Ja jestem bramą. Jeśli ktoś ją przekroczy, uzyska zbawienie. Będzie wchodził i wychodził i znajdzie pokarm. Złodziej przychodzi tylko po to, aby coś ukraść, zabić lub zniszczyć. Ja natomiast przyszedłem, aby moje owce miały życie i to życie w pełni (J 10, 1-10).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
Jezus: Jak wielką radością napełniło się serce Moje, kiedy wracasz do Mnie. Widzę cię bardzo słabą, dlatego biorę cię na własne ramiona i niosę cię w dom Ojca Mojego.
– Dusza, jakby przebudzona: Czy to możliwe, żeby jeszcze dla mnie było miłosierdzie? – Pyta się pełna trwogi.
– Jezus: Właśnie ty, dziecię Moje, masz wyłączne prawo do Mojego miłosierdzia. Pozwól Mojemu miłosierdziu działać w tobie, w twej biednej duszy; pozwól, niech wejdą do duszy promienie łaski, one wprowadzą światło, ciepło i życie.
– Dusza: Jednak lęk mnie ogarnia na samo wspomnienie moich grzechów i ta straszna trwoga pobudza mnie do powątpiewania o Twojej dobroci.
– Jezus: Wiedz, duszo, że wszystkie grzechy twoje nie zraniły Mi tak boleśnie serca, jak obecna twoja nieufność; po tylu wysiłkach Mojej miłości i miłosierdzia nie dowierzasz Mojej dobroci.
– Dusza: O Panie, ratuj mnie sam, bo ginę, bądź mi Zbawicielem. O Panie, resztę wypowiedzieć nie jestem zdolna, rozdarte jest moje biedne serce, ale Ty, Panie…
Jezus nie pozwolił dokończyć tych słów duszy, ale podnosi ją z ziemi, z otchłani nędzy i w jednym momencie wprowadza ją do mieszkania własnego Serca, a wszystkie grzechy znikły w okamgnieniu, miłości żar zniszczył je (Dz. 1486).
W dniach 21-23 kwietnia br. w Loreto odbędzie się II Zjazd Narodowy Faustinum pod hasłem: „Iść razem jak bracia”. Wezmą w nim udział: s. Emanuela Gemza, przewodnicząca Stowarzyszenia Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum”,która wygłosi konferencję na temat: „Iść razem jak bracia ze św. Faustyną”, i s. Eliana Chmielewska z krakowskiej wspólnoty Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia oraz s. Wincenta Mąka ze wspólnoty w Rzymie, która da świadectwo swego powołania i życia we wspólnocie. W programie także konferencja o. Luca Mantovani OFMCap członka „Faustinum” oraz ceremonie przyjęcia nowych członków.
W niedzielę 23 kwietnia br. odbędzie się VII Narodowe Czytanie Pisma Świętego, tym razem wybranych tekstów z Ewangelii według św. Jana (J 17, 14-26; 20, 19-23; 15, 1-5). Myśl przewodnia: „Czy chcecie gardzić Kościołem Boga?” (1 Kor 11, 22). Głównym celem Narodowego Czytania Pisma Świętego rozpoczynającego Tydzień Biblijny, jest zaproszenie wierzących do osobistej, codziennej lektury i rozważania Pisma Świętego. Uroczysta celebracja pod przewodnictwem bp. Andrzeja Kalety z Kielc, z udziałem zaproszonych lektorów, odbędzie się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach o godzinie 7.00 i wraz z Eucharystią będzie transmitowana przez TVP1 oraz na stronie: www.faustyna.pl, You Tube i w aplikacjach mobilnych: faustyna.pl .
Patronat nad wydarzeniem objął abp Stanisław Gądecki, przewodniczący KEP oraz Mateusz Morawiecki, prezes Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej.
Od niedzieli 23-29 kwietnia 2023 roku w Kościele przeżywamy XV Tydzień Biblijny pod hasłem: „Wierzę w Kościół Ojca, Syna i Ducha Świętego”. Zarówno hasło Tygodnia Biblijnego jak i myśl przewodnia Narodowego Czytania Pisma Świętego nawiązują do hasła tegorocznego programu duszpasterskiego: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”.
Tego samego dnia dwóch z nich szło do wsi zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i zastanawiali się, sam Jezus przybliżył się do nich i szedł z nimi. Lecz ich oczy były jakby przyćmione i nie mogli Go rozpoznać. Odezwał się do nich: „Cóż to za rozmowy prowadzicie ze sobą w drodze?” Przystanęli smutni. Jeden z nich, któremu na imię było Kleofas, podjął rozmowę: „Jesteś chyba jedynym z przebywających w Jeruzalem, który nie dowiedział się o tym, co się tam w tych dniach stało?”. Zapytał ich: „O czym?”. Wtedy Mu powiedzieli: „O Jezusie z Nazaretu, proroku potężnym w czynie i słowie przed Bogiem i wobec całego ludu. Wyżsi kapłani i nasi przywódcy wydali na Niego wyrok śmierci i ukrzyżowali Go. A my mieliśmy nadzieję, że to On wyzwoli Izraela. Tymczasem upływa już trzeci dzień od tego wydarzenia. Co więcej, niektóre z naszych kobiet wprawiły nas w zdumienie. Gdy wczesnym rankiem poszły do grobu, nie znalazły Jego ciała. Wróciły, mówiąc, że widziały aniołów, którzy zapewnili, że On żyje. Niektórzy spośród nas poszli do grobu i zastali wszystko tak, jak powiedziały kobiety, ale Jego nie widzieli”. Wtedy On im powiedział: „O nierozumni i leniwi w sercu! Nie wierzycie w to wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Chrystus nie musiał tego cierpieć i wejść do swej chwały?”. I zaczynając od Mojżesza, przez wszystkich proroków, wyjaśniał im, co odnosiło się do Niego we wszystkich pismach. I zbliżyli się do wsi, do której zdążali, a On sprawiał wrażenie, że idzie dalej. Lecz oni nalegali: „Zostań z nami, gdyż zbliża się wieczór i dzień dobiega końca”. Wszedł więc, aby pozostać z nimi. Gdy zasiedli do stołu, On wziął chleb, odmówił modlitwę uwielbienia, połamał i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i rozpoznali Go. Lecz On stał się dla nich niewidzialny. I mówili do siebie: „Czyż serce nie rozpalało się w nas, gdy rozmawiał z nami w drodze i wyjaśniał nam Pisma?”. W tej same chwili wybrali się i wrócili do Jezuzalem. Tam znaleźli zgromadzonych Jedenastu i innych z nimi, którzy mówili: „Pan prawdziwie zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Także oni opowiadali o tym, co im się przydarzyło w drodze i jak dał się im poznać przy łamaniu chleba (Łk 24, 13-35).
Z „Dzienniczka” św. Faustyny
Przy pierwszym spotkaniu się z Panem upadłam do stóp Jezusa i sercem rozdartym przepraszałam za wszystko. Wtem Jezus podniósł mnie z ziemi i posadził obok siebie, i pozwolił mi położyć głowę na piersiach swoich, abym mogła zrozumieć i lepiej wyczuć pragnienia Jego najsłodszego Serca. – I wtem rzekł mi Jezus te słowa: Córko Moja, nie lękaj się niczego, Jam zawsze z tobą; wszyscy przeciwnicy o tyle ci tylko szkodzić będą, o ile Ja im na to pozwolę. Tyś Mi jest mieszkaniem i stałym odpocznieniem Moim, dla ciebie powstrzymam rękę karzącą, dla ciebie błogosławię ziemi (Dz. 431).
22 kwietnia br. w Narodowym Sanktuarium św. Jana Pawła II w Waszyngtonie odbędzie się tradycyjny „Wieczór z Jezusem Miłosiernym”. Poprowadzą go siostry z waszyngtońskiej wspólnoty Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia. W tym miesiącu gościem specjalnym będzie Michael Corsini – mąż i ojciec pięciorga dzieci, malarz, ilustrator i muzyk, którego życie zostało przemienione mocą Miłości Miłosiernej!
W spotkaniach można uczestniczyć także przez transmisję pod adresem: www.jp2shrine.org/youtube. Po konferencji i adoracji Pana Jezusa odbędzie się spotkanie uczestników przy herbacie.
„Wieczory z Jezusem Miłosiernym” organizowane są dla młodzieży, która chce podążać śladami św. Siostry Faustyny i św. Jana Pawła II oraz odkrywać nową jakość życia w przyjaźni z Jezusem Miłosiernym.
Z okazji 10. rocznicy przyjęcia relikwii św. siostry Faustyny Kowalskiej oraz 10. rocznicy powstania grupy formacyjnej Stowarzyszenia Faustinum w Slovenskej Ľupči w dniach 21-22 kwietnia w kościele parafialnym Świętej Trójcy w Slovenskej Ľupči na Słowacji odbędą się rekolekcje. Na zaproszenie dziekana ks. Petra Ivaniča poprowadzą ją s. M. Antoniana Štullerová ze wspólnoty Zgromadzenia sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Koszycach oraz s. M. Clareta Fečová i s. M. Mariela Lengyjelová ze wspólnoty w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Uroczystości zakończy niedzielna Eucharystia o godzinie 10.30, której przewodniczyć bp. Stanislav Stolárik z Rožňavy.
21 kwietnia s. Anastasis z pietropawłowskiej wspólnoty Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia podzieli się duchowym dziedzictwem św. Siostry Faustyny z wiernymi w parafii Zesłania Ducha Świętego w miejscowości Zielony Gaj oraz w Nowogreczanowcach w kaplicy Miłosierdzia Bożego. Następnego dnia część mieszkańcy z tych parafii wybiorą się z pielgrzymką do sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Pietropawłowsku.
18 kwietnia br. roku przypada 30. rocznica beatyfikacji Siostry Faustyny. Jest to więc doskonała okazja, aby dziękować Panu Bogu za jej życie, szkołę duchowości, prorocką misję przypomnienia światu biblijnej prawdy o miłosiernej miłości Boga do człowieka i głoszenia jej z nową mocą poprzez świadectwo życia w duchu zaufania Bogu i miłosierdzia wobec bliźnich, słowo i modlitwę. Dzisiaj nie ma już kraju, w którym nie byłoby obrazu Jezusa Miłosiernego namalowanego według wizji, jaką miała w Płocku. Święto Miłosierdzia wpisane zostało do kalendarza liturgicznego Kościoła powszechnego, Koronka do Miłosierdzia Bożego, którą podyktował jej Pan Jezus w Wilnie, odmawiana jest nawet w językach plemiennych na maleńkich wyspach na oceanach, coraz powszechniej jest również praktykowana modlitwa w chwili konania Jezusa na krzyżu, zwana Godziną Miłosierdzia i coraz więcej ludzi włącza się w szerzenie orędzia Miłosierdzia, tworząc dziś wielomilionowy Ruch Apostołów Bożego Miłosierdzia.
